Καλό ταξίδι Γιάννη Κυριακίδη

Τον πρωτοσυνάντησα στη δεκαετία του '70, στις φοιτητικές διαδηλώσεις, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, σε όλα σχεδόν τα δρώμενα ήταν παρών. Με κρεμασμένες τουλάχιστον δύο φωτογραφικές στο στήθος του. Σχεδόν πάντα ιδρωμένος στην προσπάθειά του να πάρει την καλύτερη θέση ώστε να έχει την καλύτερη λήψη. Δεν ξέρω πως το κατάφερνε αλλά στη μνήμη μου παραμένει με ένα πούρο ή στο χέρι ή στο στόμα και κρεμασμένες της μηχανές του. Και φυσικά με την σκάλα που πολλές φορές κουβαλούσε για να μπορεί από λίγο ψηλότερα να έχει καλύτερη στόχευση του αντικειμένου φωτογράφησης. Μερικές φορές (δεν ξεχνιέται ούτε αυτό) τον θυμάμαι σκαρφαλωμένο σε σκαλωσιές ή σε γερανούς προκειμένου να είναι ακριβώς απέναντι από τον κεντρικό ομιλητή στις μεγάλες μεταπολιτευτικές προεκλογικές συγκεντρώσεις. Και φυσικά κανείς από όσους έζησαν τα χρόνια εκείνα δεν λησμονούν πως όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί (Καραμανλής, Παπανδρέου, Φλωράκης) υπάκουαν πιστά στις υποδείξεις του για μια πολύ πετυχημένη φωτογραφική πόζα.

Αυτός ήταν ο μεγάλος Σαλονικιός Γιάννης Κυριακίδης, που δεν τον γνώρισα από κοντά αλλά μεταφέρω προσωπικές μνήμες για αυτή τη θρυλική φυσιογνωμία που μας αποχαιρέτησε σε ηλικία 92 ετών. Ο Γιάννης Κυριακίδης που είναι μια εποχή μόνος του. Με καταπληκτικό φωτορεπορτάζ.

Αλλά ας αφήσουμε καλύτερα τον Σπύρο Κουζινόπουλο που τον έζησε από κοντά να κάνει το δικό του προσωπικό αφιέρωμα για τον φίλο του που μας άφησε ...

ακτιβιστής

To τελευταίο ταξίδι του Γιάννη Κυριακίδη

Σκόπιμη, ήταν η αναχώρηση για το μεγάλο ταξίδι δίχως γυρισμό, αυτή την τελευταία του αποστολή για φωτορεπορτάζ, του Γιάννη Κυριακίδη, καθώς πιστεύουμε ότι πάει να συναντήσει τον καλύτερό του φίλο, το Δημήτρη Γουσίδη. Ε, ρε, γλέντια που έχουν να γίνουν εκεί πάνω. Θα τον τρελάνουν με τις πλάκες τους τον Άγιο Πέτρο, «Αρκούδας» και «Ντούτσε».



Καλό σου ταξίδι Γιάννη. Θα σε θυμόμαστε πάντα, καθώς σ’ έχουμε μόνιμα στις καρδιές μας. Το δικαιούσαι εξάλλου. Μας συνόδεψες σε δεκάδες και εκατοντάδες δημοσιογραφικές αποστολές και είχαμε τη σπάνια ευκαιρία να ακούμε άπειρες φορές από το στόμα σου τις εμπειρίες από το κολαστήριο της Μακρονήσου, όπου σε είχε οδηγήσει το 1945 το μετεμφυλιακό καθεστώς, επειδή με κοντά παντελόνια, νεαρός ΕΠΟΝίτης της Καλαμαριάς, μετείχες στο μεγαλειώδες έπος της Εθνικής Αντίστασης. Κι εκεί, στον τόπο της εξορίας, ήταν που ήρθες για πρώτη φορά σε επαφή με κάποια φωτογραφική μηχανή που είχαν στη «ζούλα» οι κρατούμενοι αγωνιστές.

Καλό ταξίδι Γιάννη, χαιρετισμούς στην παλιοπαρέα….


Υ.Γ. Δύο φωτογραφίες με το Γιάννη, όταν το 2004 είχαμε συμπεριληφθεί, μόνοι εμείς από το δημοσιογραφικό κόσμο, στην ομάδα των λαμπαδηδρόμων που μετέφερε την Ολυμπιακή Φλόγα στη Θεσσαλονίκη. Στη μία φωτογραφία, στην είσοδο του παλιού Δημαρχείου, διακρίνονται αθλητικές δόξες της πόλης, όπως ο Γιώργος Κούδας, ο Κούλης Αποστολίδης και άλλοι πολλοί.