18 ταινίες που πρέπει να δεις οπωσδήποτε στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονικής

Μια μικρή αντιπροσωπευτική επιλογή 

από το πάντοτε ανήσυχο πρόγραμμα 

του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 

που φέτος διεξάγεται από τις 11 έως και τις 20 Μαρτίου.

To Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης φτάνει στη 18η διοργάνωσή του, εν μέσω μιας ελληνικής πραγματικότητας που μοιάζει με αστείρευτο υλικό για δεκάδες ταινίες τεκμηρίωσης αλλά και με τη σφραγίδα του τελευταίου υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του ιδρυτή και μέχρι τώρα διευθυντή του, Δημήτρη Εϊπίδη, οπότε είναι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σημαδιακό.

Με τα καθιερωμένα του τμήματά - θεματικές ενότητες, έμφαση στην ελληνική παραγωγή ντοκιμαντέρ, αλλά και αφιερώματα σε σημαντικούς δημιουργούς, ανοιχτές συζητήσεις για το περιεχόμενο και τις τεχνικές του ντοκιμαντέρ και το τμήμα της Αγοράς, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει 186 ταινίες απ' όλον τον κόσμο που κοιτάζουν το εδώ και τώρα ενός πλανήτη που φλέγεται, επιστρέφουν στην Ιστορία και καταγράφουν την καθημερινότητα σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Οπως κάθε χρόνο, οι θεατές του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ψηφίζουν τις ταινίες που διεκδικούν τα Βραβείο Κοινού Fischer, αναδεικνύοντας έτσι τις καλύτερες στιγμές της διοργάνωσης. Περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη σελίδα της Fischer στο Facebook.

Ευρώπη Αγαπημένη («Europe, She Loves») του Γιαν Γκάσμαν

Τέσσερα ζευγάρια αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα στις παρυφές της «μητέρας» Ευρώπης. Μέσα σε οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις, βαδίζουν στη ζωή με χάρη, σεξ και πολύ πάθος. Στη Σεβίλλη, ο 21χρονος Χουάν και η 23χρονη Κάρο ζουν το θαύμα μιας νεανικής αγάπης. Ο Χουάν, όμως, δεν έχει κανένα σχέδιο για τη ζωή, κάτι που εκείνη χρειάζεται απεγνωσμένα. Η 28χρονη Σιβόν και ο 23χρονος Τέρι ζουν στο Δουβλίνο. Όταν πρωτοσυναντήθηκαν, ερωτεύτηκαν και την πάτησαν με την ηρωίνη, όπως και άλλοι νέοι αυτής της παγωμένης πόλης. Στο Ταλίν, η Βερόνικα, μια χορεύτρια 29 ετών και ο σύντροφός της, ο 31χρονος Χάρι, προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με μια οικογένεια «patchwork», ενώ στη Θεσσαλονίκη, η Πένυ, 23 ετών, ετοιμάζεται να αφήσει τον αγαπημένο της, τον 31χρονο Νίκο, για να πάει να δουλέψει στην Ιταλία. Τέσσερα ζευγάρια, απομακρυσμένα γεωγραφικά, αγαπιούνται σε ταραγμένους καιρούς. Μια σπονδυλωτή και περιπλεγμένη παραβολή για μια ήπειρο και τις γυναίκες της. [Τριτη 15 Μαρτίου στις 20.30 στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα]

Η Λαμπεντούζα τον Χειμώνα («Lampedusa In Winter») του Γιάκομπ Μπρόσμαν

Η Λαμπεντούζα είναι βυθισμένη για τα καλά στη θλίψη του χειμώνα. Οι τουρίστες έχουν φύγει και οι πρόσφυγες αγωνίζονται να περάσουν στην ηπειρωτική Ιταλία. Καθώς μια φωτιά καταστρέφει το ταλαιπωρημένο πλοίο που συνδέει το νησί με την Ιταλία, ο δήμαρχος και οι ψαράδες της περιοχής προσπαθούν να βρουν ένα νέο πλοίο. Ενώ οι πρόσφυγες μεταφέρονται αεροπορικώς, οι ψαράδες κάνουν κατάληψη στο λιμάνι για να διαμαρτυρηθούν. Καθώς τα τρόφιμα εξαντλούνται, οι διαδηλωτές αρχίζουν να διαφωνούν μεταξύ τους. Η ακτοφυλακή προσπαθεί να προλάβει τις τραγωδίες στη θάλασσα, ενώ πολλοί νησιώτες προσπαθούν να περιγράψουν τον ρόλο που διαδραματίζει η Λαμπεντούζα στο ατελείωτο ρεύμα των δημοσιογράφων που επισκέπτονται το νησί. Αυτή η μικροσκοπική κοινωνία στην άκρη της Ευρώπης μάχεται απεγνωσμένα για αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη μαζί με εκείνους που για πολλούς είναι η αιτία της συνεχιζόμενης κρίσης: τους Αφρικανούς «boat people» (σ.σ. ανθρώπους των καραβιών). Ενα από τα εξέχοντα δείγμα των ντοκιμαντέρ του «εδώ και τώρα» στο τμήμα «Πρόσφυγες: Απόδραση προς την ελευθερία;». [Παρασκευή 11 Μαρτίου στις 17.30 στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης]

No Home Movie της Σαντάλ Ακερμάν

«Η ταινία αυτή είναι πάνω από όλα για τη μακαρίτισσα τη μητέρα μου. Γι' αυτήν τη γυναίκα που ήρθε στο Βέλγιο το 1938, δραπετεύοντας από την Πολωνία, τα πογκρόμ και την κακοποίηση. Αυτήν τη γυναίκα που βλέπουμε μόνο στο διαμέρισμά της στις Βρυξέλλες. Είναι μια ταινία για τον κόσμο που αλλάζει και η μητέρα μου δεν βλέπει». Το κύκνειο ασμα της Σαντάλ Ακερμάν, ένα ντοκιμαντέρ στα όρια του ντοκουμέντου και του πειραματικού σινεμά, προσωπικό τόσο ώστε να μοιάζει με κοσμική εμπειρία. [Παρασκευή 18 Μαρτίου στις 23.30 στην αίθουσα Παύλος Ζάννας]

Ο Θείος Χάουαρντ («Uncle Howard») του Χάουαρντ Μπρούκνερ

Ο Νεοϋορκέζος σκηνοθέτης Ααρον Μπρούκνερ πέθανε από AIDS το 1989, ενώ ετοίμαζε την πρώτη μεγάλη χολιγουντιανή ταινία του. Το έργο του, που αποτύπωνε την πολιτισμική επανάσταση στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, θάφτηκε στο περίφημο διαμέρισμα του Ουίλιαμ Μπάροουζ για 30 χρόνια. Ο Μπρούκνερ ήταν γκέι, απένταρος καλλιτέχνης, ανερχόμενος αστέρας του Χόλιγουντ, χρήστης ηρωίνης, jet-setter, μποέμ, λάτρης της νυχτερινής ζωής, σκηνοθέτης καλτ ντοκιμαντέρ, αληθινός και αφοσιωμένος φίλος – σήμαινε πολλά πράγματα για πολλούς ανθρώπους. Τώρα, ο ανιψιός του, Ααρον Μπρούκνερ, φέρνει στο φως το σκηνοθετικό έργο του και όλα όσα υπήρξε. Μέσα από συζητήσεις με συγγενείς και στενούς φίλους – μεταξύ των οποίων οι Τζιμ Τζάρμους, Τομ ντιΤσίλο και Ρόμπερτ Ουίλσον – προβάλλει η εικόνα μιας χρεοκοπημένης και έκφυλης Νέας Υόρκης, η απαρχή της μάστιγας του AIDS, το σεξ, τα ναρκωτικά, η πολιτική και η καλλιτεχνική αποφασιστικότητα ενός σκηνοθέτη που έφυγε νωρίς. [Τετάρτη 16 Μαρτίου στις 22.30 στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης]

Γάτες στη Ρίγα («Cats in Riga») του Γιον Μπανγκ Κάρλσεν

Το να επικεντρώνεται κανείς σε ένα άλλο πλάσμα, εκτός του ανθρώπου, είναι απόλαυση. Ενα πλάσμα που δεν δίνει δεκάρα για το νόημα της ζωής, την ίδια ώρα που όλη η αναταραχή που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο είναι ακόμη εκεί: η πολεμοχαρής φύση του, η επιτήδευση, η επιθυμία για ικανοποίηση. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ωραίοι εραστές, αλαζονικοί δολοφόνοι, σοβαροί υπναράδες. Και κανένας δεν παίζει πιάνο καλύτερα από μια γάτα που περπατά πάνω στα πλήκτρα ενός ξεχαρβαλωμένου πιάνου στη Ρίγα της Λετονίας. Δεκαεπτά απολαυστικά λεπτά από τον τιμώμενο με αφιέρωμα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Δανό Γιον Μπανγκ Κάρλσεν. [Δευτέρα 14 Μαρτίου στις 13.00 στην αίθουσα Παύλος Ζάννας]

Επόμενος σταθμός: Ουτοπία του Απόστολου Καρακάση

Oταν το εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ. στη Θεσσαλονίκη κλείνει, μερικοί εργάτες αποφασίζουν να κάνουν κάτι επαναστατικό: να το καταλάβουν και να το λειτουργήσουν μόνοι τους με τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας. Το εγχείρημά τους εμπνέει ακτιβιστές σε όλο τον κόσμο, ενώ η πρώην διευθύντρια έκπληκτη παρακολουθεί την οικογενειακή επιχείρηση να μετατρέπεται σε σύμβολο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Για τους εργάτες, η αυτοδιαχείριση εξελίσσεται σε μια περιπέτεια επιβίωσης γεμάτη συγκρούσεις. Σύντομα θα συνειδητοποιήσουν ότι για να τα καταφέρουν, θα πρέπει να αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι... [Πέμπτη 17 Μαρτίου στις 18.00 στο Ολύμπιον]

Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση της Ανζελίκ Κουρούνη

«Ο σύντροφός μου είναι Εβραίος, ο ένας γιος μου γκέι, ο άλλος αναρχικός κι εγώ αριστερή φεμινίστρια, κόρη μεταναστών. Αν η Χρυσή Αυγή έρθει στα πράγματα το μόνο μας πρόβλημα θα είναι σε ποιο βαγόνι θα μας βάλουν». Μια δημοσιογράφος ερευνά για χρόνια την οργάνωση του ελληνικού νεοναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή. Η οικονομική κατάρρευση, η πολιτική αστάθεια και οι οικογενειακές σχέσεις έρχονται σε πρώτο πλάνο καθώς το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να ανακαλύψει «τι έχουν στο κεφάλι τους οι Χρυσαυγίτες, που παρουσιάζονται ως θύματα του συστήματος». Από τις στιγμές του 18ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ που θα συζητηθούν. [Τρίτη 15 Μαρτίου στις 20.30 στο Ολύμπιον]

Αρρώστια («Bolesno») του Χρβόγε Μάβιτς

Στα 16 της χρόνια η Ανα μπήκε σε ψυχιατρική κλινική μετά από απαίτηση των γονιών της να θεραπευτεί η ομοφυλοφιλία της. Μετά από πέντε χρόνια, ελεύθερη πια, αναζητά το κορίτσι που δεν θα τη θεωρεί τρελή λόγω της μετατραυματικής αγχώδους διαταραχής της. Και το βρίσκει στη Μαρτίνα, τη νέα της αγάπη με την οποία σχεδιάζει να παντρευτεί. Ωστόσο, η τεράστια υπομονή της Μαρτίνα εξαντλείται με τον καιρό, καθώς βλέπει την Ανα να δίνει μεγαλύτερη σημασία στο τραυματικό παρελθόν της παρά στη ζωή που μοιράζονται. Μια ταινία για την αγάπη, την προδοσία, την εκδίκηση και τη συγχώρεση από τον θαρραλέο Κροάτη Χρβόγε Μάβιτς. [Παρασκευή 18 Μαρτίου στις 17.30 στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης]

Κάτω από την Ελιά της Σταυρούλας Τόσκα

Αυτό το ντοκιμαντέρ βασίζεται στα μυστικά ημερολόγια που βρέθηκαν θαμμένα κάτω από μία ελιά στο νησί Τρίκερι, το οποίο υπήρξε στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949). Τα ημερολόγια, τα οποία έμειναν θαμμένα σχεδόν για τρεις δεκαετίες, διηγούνται τις απίστευτες ιστορίες των γυναικών που εξορίστηκαν στα στρατόπεδα, λένε την αλήθεια για την εμπλοκή της αμερικανικής και της βρετανικής κυβέρνησης και χαράσσουν μία γραμμή που συνδέει το παρελθόν με το παρόν. Η σκηνοθέτρια ταξιδεύει από τη Νέα Υόρκη στην Ελλάδα προκειμένου να ρίξει φως σε ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας που δεν είναι και τόσο γνωστό στον κόσμο και στην πορεία ανακαλύπτει ένα οικογενειακό μυστικό που την κλονίζει συθέμελα. [Παρασκευή 18 Μαρτιου στις 18.30 στην αίθουσα Παύλος Ζάννας]

Είμαι το Μπέλφαστ («I Am Belfast») του Μαρκ Κάζινς

Μια μοναδική ταινία για μια διαβόητη πόλη, την πρωτεύουσα της βόρειας Ιρλανδίας από έναν μοναδικό άνθρωπο του σινεμά, τον κριτικό κινηματογράφου και ανήσυχο αρχειοθέτη της μνήμης (και κριτικό κινηματογράφου) Μαρκ Κάζινς, στον οποίο φέτος αφιερώνει ένα τμήμα του το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Μια γυναίκα δέκα χιλιάδων ετών που ισχυρίζεται πως είναι η ίδια η πόλη, μας δείχνει τα κάλλη της και τα τραύματά της, ανθρώπους και τοποθεσίες. Μέσα από τις υπαινικτικές εικόνες του διευθυντή φωτογραφίας Κρίστοφερ Ντόιλ και με την υποβλητική μουσική του Ντέιβιντ Χόλμς (γραμμένη αποκλειστικά για την ταινία), η ταινία ξεδιπλώνει την ονειρική ζωή του Μπέλφαστ. Γεμάτη στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, εκπλήξεις και συγκινήσεις, η ταινία αντλεί επιρροές από τον σοβιετικό κινηματογράφο, το ποπ τραγούδι και τις αφηγήσεις των γιαγιάδων όλου του κόσμου. [Τετάρτη 16 Μαρτίου στις 13.00 στο Ολύμπιον]

Σιωπηλός Μάρτυρας του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου

Τo 2006 η Φυλακή Τρικάλων κλείνει ύστερα από 110 χρόνια λειτουργίας. Επτά πρόσωπα που συνδέθηκαν καθοριστικά με τη φυλακή, επιστρέφουν σ’ αυτήν για να ανασυνθέσουν το παρελθόν της, φωτίζοντας με τις προσωπικές τους αφηγήσεις διαφορετικές όψεις της ιστορίας της νεώτερης Ελλάδας. Τι επιφυλάσσει το μέλλον για το ιστορικό συγκρότημα της φυλακής; Ποια θα είναι η νέα χρήση του; Μια απροσδόκητη ανακάλυψη φέρνει στο φως το κρυμμένο μυστικό του μνημείου και θέτει ένα καίριο ερώτημα: πώς διαχειριζόμαστε την ιστορική μνήμη; Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος επιστρέφει μετά το «Μανάβη» και το «Ηθοποιοί: Ημερολόγιο Σπουδής» στην πατρίδα του, τα Τρίκαλα με ένα ντοκιμαντέρ για τους ανθρώπους, τους χώρους, την Ιστορία. [Παρασκευή 18 Μαρτίου στις 20.00 στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη]

Τζάνις: Το Kορίτσι Tραγουδάει τα Mπλουζ («Janis: Little Girl Blue») της Ειμι Τζ. Μπεργκ

Η Τζάνις Τζόπλιν είναι μία από τις μεγαλύτερες και εμβληματικότερες τραγουδίστριες του ροκ εν ρολ όλων των εποχών, μια τραγική και παρεξηγημένη φιγούρα που συγκίνησε εκατομμύρια ακροατές και χάραξε νέους δημιουργικούς δρόμους πριν πεθάνει το 1970 σε ηλικία 27 ετών. Η υποψήφια για Οσκαρ σκηνοθέτρια Ειμι Μπεργκ («Deliver Us From Evil» του 2006) εξετάζει σε βάθος την ιστορία της Τζόπλιν, για πρώτη φορά στον κινηματογράφο, παρουσιάζοντας ένα τρυφερό και διορατικό πορτρέτο μιας περίπλοκης, δυναμικής και συχνά καταπιεσμένης καλλιτέχνιδας. [Πέμπτη 17 Μαρτίου στις 23.00 στο Ολύμπιον]

33.333 Η Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη του Μένιου Καραγιάννη

Ο Νίκος Καζαντζάκης είναι παγκοσμίως γνωστός για τα μυθιστορήματά του. Λίγοι όμως γνωρίζουν, και ακόμη λιγότεροι έχουν διαβάσει την Οδύσσεια, ένα επικό ποίημα 33.333 στίχων, το πιο σπουδαίο, κατά τον ίδιο, έργο του. Στη Σουηδία, ένας άντρας 102 ετών, μαθαίνει ελληνικά και μεταφράζει την Οδύσσεια. Το ντοκιμαντέρ ταξιδεύει στη Σουηδία, στην Αμερική, στην Κρήτη, στην Αθήνα, στην Τήνο. Είναι ένα ταξίδι αναζήτησης, τόσο στις πτυχές του άγνωστου αυτού έργου, όσο και στην προσωπικότητα του συγγραφέα. H Οδύσσεια συγκινεί, θυμώνει, προβληματίζει. Φιλοσοφικές, φιλολογικές, υπαρξιακές και ψυχολογικές προσεγγίσεις επιχειρούν να φωτίσουν ένα έργο που, αν διαβαστεί προσεκτικά, μπορεί να αλλάξει την ψυχή του αναγνώστη... [Τετάρτη 16 Μαρτίου στις 20.00 στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη]

Ραγδαίος Αφανισμός («Racing Extinction») του Λούι Ψυχογιού

Κάποιοι επιστήμονες προβλέπουν πως το αποτύπωμα της ανθρωπότητας μπορεί να οδηγήσει στην εξαφάνιση του 50% των ειδών του πλανήτη μέχρι το τέλος του αιώνα. Πιστεύουν πως διανύουμε την έκτη μεγάλη περίοδο αφανισμού στην ιστορία της Γης, μετά την πέμπτη που οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Η εποχή μας ονομάζεται Ανθρωπόκαινος ή «Εποχή του Ανθρώπου», επειδή φαίνεται πως η ανθρωπότητα έχει πυροδοτήσει κατακλυσμιαίες αλλαγές για το φυσικό περιβάλλον και την πανίδα. Παρ’ όλα αυτά, μόνο εμείς μπορούμε να σταματήσουμε την αλλαγή που φέραμε. Η Oceanic Preservation Society (OPS), η οργάνωση πίσω από τη βραβευμένη με Οσκαρ ταινία «The Cove», επιστρέφει με ένα ρηξικέλευθο ντοκιμαντέρ. Αυτή η δραστήρια, παθιασμένη κολεκτίβα ακτιβιστών, στους κόλπους της οποίας έχουν μπει νέοι πιονιέροι δίνει φωνή σε χιλιάδες είδη που κινδυνεύουν. Αποστολή του σκηνοθέτη είναι να προβάλει με δεξιοτεχνία και σαφήνεια πώς επηρεάζουμε τον πλανήτη, εμπνέοντάς μας παράλληλα να εφαρμόσουμε τις λύσεις που θα διασφαλίσουν έναν εύρωστο κόσμο βιοποικιλότητας για τις επόμενες γενιές. Ο Λούι Ψυχογιός επιστρέφει μετά το βραβευμένο με Οσκαρ «The Cove», με ακόμη ένα ντοκιμαντέρ - προειδοποίηση που παρακολουθείται περισσότερο σαν ένα θρίλερ. [Κυριακή 13 Μαρτίου στις 23.00 στο Ολύμπιον]

Ο Τερματισμός της Ελιάνας Αμπραβανέλ

Διασχίζοντας την Ελλάδα απ' άκρη σ' άκρη, το νέο αυτό συναθλητικό ντοκιμαντέρ της Ελιάνα Αμπραβανέλ που είχε εντυπωσιάσει με το «Roughcut» το 2013, παρακολουθεί τις ζωές τριών ασπρομάλληδων μαραθωνοδρόμων που δεν βιάζονται να τερματίσουν. Ο Ιδομενέας είναι ένας εύρωστος Κρητικός που τρέχει ξυπόλητος, φορώντας αρχαιοελληνική πανοπλία. Ο Αντώνης είναι ένας βοσκός του παλιού καιρού, που ανακάλυψε το ταλέντο του στο τρέξιμο όταν προσπέρασε κατά λάθος ένα λύκο που του είχε κλέψει ένα πρόβατο. Ο Στέλιος είναι ο γηραιότερος Έλληνας μαραθωνοδρόμος, που μοιάζει να τρέχει πρόσω ολοταχώς προς την αθανασία. Οι τρεις τους μοιράζονται μια εντελώς δική τους φιλοσοφία για το τρέξιμο. Ο μόνος λόγος που αγαπούν τη γραμμή του τερματισμού είναι γιατί τους φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στον πραγματικό τους εαυτό. [Κυριακή 13 Μαρτίου στις 18.00 στο Ολύμπιον]

Το Βιβλίο του Κόνραντ («The Book of Conrad») των Μπελίντα Σμιντ και Ντέιβιντ Κράνστον Γουέλτς

Ο Σι Εϊ Κόνραντ, ένας εκκεντρικός και διάσημος ποιητής, προσπαθεί να χωνέψει τον ύποπτο θάνατο του Ερθ, του ερωτικού του συντρόφου. Μαζί με τον μπριόζο δίδυμο αδελφό του Ερθ, τον Μάθιου, και τον αδελφό του τον Μάικλ –έναν εξίσου ιδιαίτερο χαρακτήρα–, ο Κόνραντ συνδέει την ιστορία των τελευταίων ημερών του Ερθ στο αγροτικό Τενεσί με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκαν οι συνθήκες θανάτου του στην ίδια του την κοινότητα στη Φιλαδέλφεια, σαν αυτοκτονία αλλά και «τυχαία» απώλεια. Ο Κόνραντ ταξιδεύει στη χώρα αναζητώντας δικαίωση για μια πράξη που θεωρεί δολοφονία, κι εξωτερικεύει τη θλίψη του μέσα από μια σειρά ιδιοσυγκρασιακών «σωματικών» τελετουργιών, κάνοντας για παράδειγμα, ρέικι σε κρέας μέσα σε ένα σουπερμάρκετ στην Πενσιλβάνια ή φορτίζοντας κρυστάλλους πάνω στον τάφο του Ελβις Πρίσλεϊ. [Κυριακή 13 Μαρτίου στις 18.00 στην αίθουσα Σταύρος Τορνές]

Η Γαλλία ειναι η Πατρίδα Μας («La France est Νotre Patrie») του Ρίτι Παν

Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας αποτυχημένης συνάντησης μεταξύ δύο πολιτισμών με διαφορετικές ευαισθησίες και φαντασιώσεις. Αυτό οδήγησε σε ένα βίαιο αποικισμό, παρά το γεγονός ότι οι πόλεμοι, το χάος και η καταστροφή θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Βασισμένη σε υλικό αρχείου, η ταινία στέλνει μια επωδό που θα αντηχεί αιωνίως στον χρόνο και τον χώρο: Η Γαλλία είναι η γη των προγόνων μας. Από τον Καμποτζιανό Ρίτι Παν του υποψήφιου για Οσκαρ «Η Εικόνα που Λείπει» του 2013.

Μια Ιστορία Αγάπης απ' τη Συρία («A Syrian Love Story») του Σον ΜακΑλιστερ

Οι σύντροφοι και εραστές Αμέρ και Ραγκντά συναντήθηκαν σε ένα κελί φυλακής στη Συρία πριν από 15 χρόνια. Όταν ο σκηνοθέτης συναντά για πρώτη φορά την οικογένειά τους το 2009, ο Ραγκντά είναι και πάλι στη φυλακή, ενώ η Αμέρ έχει μείνει να φροντίζει μόνη της τα τέσσερα αγόρια τους. Καθώς όμως η Αραβική Άνοιξη σαρώνει την περιοχή, η μοίρα της οικογένειας αλλάζει αμετάκλητα. Ύστερα από πέντε χρόνια γυρισμάτων, η ταινία καταγράφει την απίστευτη οδύσσειά τους προς την πολιτική ελευθερία. Για τον Ραγκντά και την Αμέρ, είναι ένα ταξίδι ελπίδας, ονείρων και απελπισίας: για την επανάσταση, την πατρίδα τους και τους δυο τους ως ζευγάρι. [Δευτέρα 14 Μαρτίου στις 23.00 στην αίθουσα Σταύρος Τορνές]

Για ακόμη μια χρονιά, αναζητήστε τα 25 επιλεγεμένα σημεία στη Θεσσαλονίκη όπου με το εισιτήριο σας απο το Φεστιβάλ μπορείτε να πιείτε μια δεύτερη Fischer δωρεάν. Και μην ξεχνάτε να ψηφίζετε για τα βραβεία κοινού Fischer σε κάθε προβολή με τη συγκεκριμένη ένδειξη. Περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη σελίδα της Fischer στο Facebook.

πηγή