Αν προσέξεις, νοήμονα αναγνώστη μου, πως διαμορφώνεται το νόημα από τη διαπραγμάτευση του προσφυγικού στην ΕΕ και μεταξύ ΕΕ-Τουρκίας, θα καταλάβεις πως αυτό εντάσσεται σε μια νέα, μετανεωτερικού και μεταμοντέρνου χαρακτήρα αφήγηση περί εχθροπραξιών. Πρόκειται για μια νεοφασιστικού ή νεοσταλινικού χαρακτήρα προσέγγιση των απειλών ασφαλείας, η οποία έρχεται να αντικαταστήσει στη συνείδηση των ανθρώπων, τις τάξεις πραγμάτων που νομιμοποιούσαν πολιτικώς πολεμικές ενέργειες, κυρίως με τη μορφή προληπτικών επιχειρήσεων, κατά το παρελθόν.
Είναι πρόδηλο πως το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα εντάσσεται πλέον ως κεντρικό στοιχείο αναφοράς στο μεταμοντέρνο αφήγημα περί υβριδικών εχθροπραξιών [ : σύμφωνα με τον ορισμό περί «hybrid warfare», όπως τον αντιλαμβάνεται η στρατιωτική διοίκηση των ΗΠΑ , as a cocktail of conventional military capabilities, insurgencies, terrorism, guerrilla warfare, organized crime, cyber warfare and advanced military technology. This kind of warfare may also include violations of international laws of war, and will often also include non-state actors and organizations, supported by states with dubious agendas. All these ingredients may be blended together with an equivocal number of ingredients affecting the outcome at the same time].
Έτσι το σύγχρονο προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα μετατρέπεται άρρητα σε οργανικό στοιχείο μιας υβριδικής πολεμικής αναμέτρησης. Και έτσι αντιμετωπίζεται από εκείνους που ενώ έχουν ουσιαστικά διολισθήσει στο δόγμα των υβριδικών πολέμων - ήδη από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 - δεν έχουν βρει ακόμη το πολιτικό σχήμα (: με την έννοια του Pierre Bourdieu) και επαρκές θεωρητικό/ιδεολογικό υπόβαθρο για να προπαγανδίσουν ανοιχτά και να θεσμοθετήσουν κυνικά στο πλαίσιο αυτού του μετανεωτερικού και μεταμοντέρνου concept, το οποίο θα αποτελέσει τα επόμενα χρόνια τη διαλογική βάση αναγέννησης του ολοκληρωτισμού. Εάν ασφαλώς οι λαοί και τα προοδευτικά κινήματα δεν αφυπνιστούν και δράσουν οργανωμένα, σήμερα!
Αν παρακολουθήσεις προσεκτικά πως αρθρώνεται το σύγχρονο αφήγημα νεοφασιστών/νεοσταλινικών και νεοφιλελευθέρων, θα διαπιστώσεις πως αυτοί ταυτίζονται απολύτως στο ζήτημα της ένταξης της τρέχουσας προσφυγικής κρίσης σε μια μορφή υβριδικού πολέμου. Έτσι ο μετανάστης από τη Μέση Ανατολή και τη Κεντρική Ασία μετατρέπεται σε όπλο κάποιου αόρατου εχθρού, ο οποίος μέσω αυτού επιβουλεύεται τη τάξη, την ασφάλεια, τη δημοκρατία, την ευημερία και την ειρηνική συνύπαρξη φαντασιακά εθνικώς ομογενοποιημένων δυτικών κοινωνιών! Αν και στην πραγματικότητα η ομογενοποίηση έχει επιτευχθεί στη βάση της γλώσσας και της μονοπωλιακής αγοράς πολιτισμικών και καταναλωτικών αγαθών!
Έτσι, και σύμφωνα με τους οπαδούς των υβριδικών εχθροπραξιών, το «όπλο-μετανάστης» πρέπει να εξουδετερωθεί πριν αυτό μετατραπεί σε πυρηνική βόμβα στα θεμέλια των δυτικών κοινωνιών μας, σε συνεργασία με την Τουρκία, ή, αν χρειαστεί, χωρίς τη συνεργασία της, υποστηρίζουν σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι και παραδοσιακοί δεξιοί του νεοφιλελευθερισμού για να συμφωνήσουν μαζί τους οι νεοφασίστες και νεοσταλινικοί, οι οποίοι ασφαλώς δεν προσβλέπουν και δεν πιστεύουν στη συνεργασία της ΕΕ με την Τουρκία, καθώς η πρώτη εκφράζει τον διεφθαρμένο καπιταλισμό, ενώ η δεύτερη το διαβολικό πολιτικό Ισλάμ, το οποίο κανείς Χριστιανός δεν θα μπορούσε να εμπιστευτεί!
Ως «υβριδικό όπλο» του εχθρού αντιμετωπίζονται πλέον οι μετανάστες, οι οποίοι εγκαταλείπουν μαζικά τα θέατρα υβριδικών πολεμικών επιχειρήσεων σε Ασία και Αφρική για να περάσουν στην ευημερούσα Ευρώπη! Και ως τέτοιο όπλο πρέπει καταρχήν να χάσει την ισχύ του, περιοριζόμενο στη Τουρκία και στην Ελλάδα, η οποία έτσι αποξενώνεται και αποκλείεται ακόμη περισσότερο από τον ευρωπαϊκό κορμό.
Τα υπόλοιπα «ανθρωπιστικά» είναι για να νομιμοποιηθεί πολιτικώς ένας εξευτελισμένος και ουσιωδώς αποδυναμωμένος κατά τη μετανεωτερικότητα ΟΗΕ και για να μην χάσει έστω και μια ελάχιστη ηθική αναφορά η πολιτική στρουκτούρα των υβριδικών πολέμων, οι οποίοι σχετικοποιούν, ρευστοποιώντας δραματικά όλες τις σταθερές που όριζαν την ειρήνη, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον πόλεμο κατά την προηγούμενη βιομηχανική, μοντέρνα και νεωτερική εποχή.
Ήθελα σήμερα, αναγνώστη μου, να στα πω σύντομα, απλά και Καρλ-Κραουσινικά, μπορεί ακόμη και κυνικά, καθώς παρατηρώ η πολιτική αφήγηση να δομείται αποκλειστικά πλέον στο φάσμα της εικονικής πραγματικότητας, χυδαιότητας και μιας πρωτοφανούς στα ιστορικά χρονικά υποκρισίας. Ο υβριδικός πόλεμος σε ό, τι αφορά στους μετανάστες είναι έκφραση /παράσταση μιας ερμηνευτικής βίας, η οποία δομεί άδηλα τις βάσεις ενός υβριδικού ολοκληρωτισμού στον κόσμο. Είμαι από αυτούς που έδειξαν εγκαίρως πώς το ηγεμονικό δίλημμα του Πούτιν οδηγεί στον εκφασισμό της Ρωσίας, όπως και το δίλημμα επιβίωσης των ΗΠΑ ως ηγέτιδας παγκόσμιας δύναμης οδηγεί επίσης στον φασισμό. Θεώρησα πως ο μόνος τρόπος για να αποφύγει η ΕΕ αυτή τη καταστροφική για τον πολιτισμό και τις ιδιαίτερες κοινωνίες της πορεία, είναι η θεσμική έκφραση μιας εναλλακτικής ηγεμονίας, μέσω της μεταμόρφωσης της ΕΕ σε μια αποκεντρωμένη και δημοκρατική ομοσπονδία.
Αυτό το εναλλακτικό-δημοκρατικό υβρίδιο με όρους ηγεμονίας, θα μπορούσε να προσφέρει στον κόσμο μια σοβαρή πιθανότητα ειρήνης και ευημερίας - με την αναγέννηση στην πραγματικότητα της σοσιαλ-δημοκρατίας των αρχών του 20ου αιώνα. Δυστυχώς, ωστόσο, η ΕΕ δια του προσφυγικού ζητήματος φαίνεται να εντάσσεται - σαν σε αυτοματισμό - στο πλαίσιο του μετανεωτερικού φασισμού, ακολουθώντας άρρητα τη μεταμοντέρνα προσέγγιση περί υβριδικών εχθροπραξιών.
Τι κάνουμε, λοιπόν, από εδώ και εμπρός στην Ελλάδα; «Υβριδική ειρήνη», κηρύσσοντας ανοιχτά τον πόλεμο σε αυτούς που αγαπησιάρικα, ύπουλα και «τρυφερά» έχουν ήδη ξεκινήσει τις υβριδικές πολεμικές επιχειρήσεις. Ούτε followers, ούτε observers, κύριε Τσίπρα! Ούτε ουάου, Γιάνη! Σοβαρή ηγεσία για μια «υβριδική ειρήνη» που θα μπορούσε να ξεκινήσει από τη σημερινή Ελλάδα, αγκαλιάζοντας ασφαλώς τους πρόσφυγες, είναι το ζητούμενο. Είναι καιρός η πολιτική ηγεσία της χώρας να κατανοήσει πως υποταγμένη στον ολοκληρωτικό νεοφιλελευθερισμό της στρατηγικής των μνημονίων, υιοθετεί αναγκαστικά και το δόγμα των υβριδικών πολέμων. Εντός αυτού η Ελλάδα θα μετατραπεί στο πρώτο στην ουσία, ολοκληρωμένο μετανεωτερικό και μεταμοντέρνο πολεμικό θέατρο στην Ευρώπη. Τουλάχιστον ας το γνωρίζουμε για να μην παριστάνουμε πάλι τα αιφνιδιασμένα, προδομένα θύματα!...
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.