Το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη ίδρυσε ο Ζυλ Ντασέν που υπήρξε σπουδαίος σκηνοθέτης, φίλος της Ελλάδας και σύζυγος της Μελίνας Μερκούρη, αμέσως μετά το θάνατό της. (Η Μελίνα πέθανε στις 6 Μαρτίου του 1994).
Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται είναι ένα παλιό νεοκλασικό του 19ου αιώνα που συντηρήθηκε και αναπλάστηκε ριζικά προκειμένου να αποτελέσει τη βάση δράσης για την προβολή και διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Παραχωρήθηκε στο Ιδρυμα με υπουργική απόφαση. Ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη ήταν ο Φρανσουά Μιτεράν, ο Ρ. Φον Βαϊστσέκερ, ο Οδυσσέας Ελύτης,η Ελένη Βλάχου, ο Λέων Καραπαναγιώτης, ο Σερ Γιεχούντι Μενουχίν, ο Σον Κόνερι, ο Τζακ Λανγκ, ο Φεντερίκο Μαγιόρ κ.α.
Στα χρόνια της λειτουργίας του, το Ίδρυμα έχει διοργανώσει, στο κτίριο της Πολυγνώτου αλλά και σε άλλες μητροπόλεις, κυρίως εκθέσεις σχετικές με την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα. Συντηρεί το Αρχείο Μελίνας Μερκούρη και Ζυλ Ντασσέν ώστε να βρίσκεται στη διάθεση φοιτητών απ' όλο τον κόσμο που κάνουν διπλωματικές εργασίες γύρω από το έργο των δυο προσωπικοτήτων και συνεργάζεται γι' αυτό με ξένα πανεπιστήμια. Επιπλέον, το ίδρυμα προσφέρει κάθε χρόνο δυο υποτροφίες σε φοιτητές για διδακτορική διατριβή με αντικείμενο τη θεατρολογία, τη φιλολογία, την ιστορία κ.ά. Απονέμει τα ετήσια βραβεία "Μελίνα Μερκούρη" για νέες ηθοποιούς και έχει πραγματοποιήσει εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, όπως και στην Φρανκφούρτη, στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες και στην UNESCO στο Παρίσι.
Με τη λογική ότι κάθε ευρώ του ελληνικού λαού πρέπει να πιάνει τόπο, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ, θεωρώντας, προφανώς, πως ο ελληνικός λαός δεν θέλει να στεγάζεται το Ιδρυμα στο ακίνητό του επί της οδού Πολυγνώτου 9- 11 στην Πλάκα, αποφάσισε να το πετάξει έξω. Στην ουσία δεν του δίνει καμιά επιλογή, καθώς η συστέγαση με υπηρεσία του υπουργείου θα σήμαινε πως θα αφαιρούνταν από το Ιδρυμα ζωτικός χώρος. Η αφαίρεση θα σήμαινε προβλήματα στην φύλαξη των αρχείων του, ή διακοπή των πολιτιστικών του προγραμμάτων. Και τα δύο, είναι, όμως, πολύτιμα.
Μια μέρα μετά την λήψη της επιστολής από το Ιδρυμα, και ακριβώς μια μέρα πριν από το ετήσιο μνημόσυνο της Μελίνας, ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς σε δημόσιο χαιρετισμό του για την εκδήλωση που διοργάνωσε το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, σημείωνε κατά λέξη:
«Ημέρα μνήμης η αυριανή για τη Μελίνα Μερκούρη. Σύμβολο, αγωνίστρια, η δεύτερη γυναίκα Υπουργός (μετά την Λίνα Τσαλδάρη), ηχηρή προσωπικότητα που άφησε ίσως το σπουδαιότερο έργο, μέχρι σήμερα, στο Υπουργείο Πολιτισμού. Στην ουσία, η Μελίνα νομιμοποίησε πλήρως την παρουσία των γυναικών σε θέσεις εξουσίας στην Ελλάδα.
Από τη Μελίνα παραλάβαμε θεσμούς τους οποίους ακόμα τιμούμε. Ήταν εκείνη που διεκδίκησε μια θέση για τον Πολιτισμό στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και έτσι δημιουργήθηκε ο θεσμός της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Ταυτίστηκε με τον αγώνα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Δημιούργησε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα. Εμπνεύστηκε το Μουσείο της Ακρόπολης. Συνέδεσε στο μυαλό όλων μας την Εκπαίδευση με τον Πολιτισμό.
Στόχος μας δεν είναι μόνο να πατήσουμε στα χνάρια της, αλλά να βοηθήσουμε τον Πολιτισμό να πάει ένα βήμα πιο πέρα».
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως των ωραίων λόγων είχε προηγηθεί η έξωση; Και μάλιστα, με μια αιτιολόγηση διάτρητη; Η οποία, εκτός των άλλων, δείχνει απόλυτη περιφρόνηση προς τη Μελίνα Μερκούρη; Το κτήριο έχει παραχωρηθεί στο Ιδρυμα επισήμως, με υπουργική απόφαση του Ευάγγελου Βενιζέλου για να σταγάσει εκεί τα γραφεία, τις δραστηριότητες και τα πολύτιμα αρχεία του.
Το Ιδρυμα Μελίνα Μερκούρη, είναι αυτοχρηματοδοτούμενο και επιτελεί σπουδαίο έργο. Οχι μονάχα επειδή κρατά ζωντανή τη μνήμη της Μελίνας όπως και του Ζυλ Ντασέν, δυο ανθρώπων που έδωσαν ακόμα και μέρος της προσωπικής τους περιουσίας για την Ελλάδα, αλλά και επειδή συμβάλλει στην προβολή και διάδοση του ελληνικού πολιτισμού εντός και εκτός της χώρας.
Το Ίδρυμα, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην ιστοσελίδα του, «έχει θέσει ως προορισμό του την εκπλήρωση των κατωτέρω σκοπών, τους οποίους προσδοκά να πραγματοποιήσει σε ενίσχυση των ενεργειών του Ελληνικού Κράτους και σε στενή συνεργασία με τις αρμόδιες Υπηρεσίες του:
- Ανάληψη και συντονισμός πρωτοβουλιών για τον επαναπατρισμό των Μαρμάρων του Παρθενώνα (θέμα για το οποίο η κυβέρνηση δεν δραστηριοποιείται)
- Προώθηση ενεργειών για τη δημιουργία του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως (που ολοκληρώθηκε με επιτυχία)
- Οργάνωση εκθέσεων, διαλέξεων, συνεδρίων, εκδόσεων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων για την ανάδειξη και προβολή των αξιών και ιδεωδών του ελληνικού πολιτισμού, με έμφαση στον επίκαιρο και οικουμενικό χαρακτήρα τους
- Χορήγηση υποτροφιών σε αποφοίτους ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων για μεταπτυχιακές σπουδές στους τομείς της Ιστορίας, Φιλολογίας, Αρχαιολογίας ή Ανθρωπολογίας
- Απονομή χρηματικού βραβείου σε επιστήμονες ή καλλιτέχνες για την επιβράβευση του εν γένει έργου τους».
Τι από όλα αυτά δεν αξίζει το ευρώ του ελληνικού λαού κατά την κυβέρνηση; Και ποια υπηρεσία θέλει να στεγάσει στην Πολυγνώτου, όταν το υπουργείο Πολιτισμού διαθέτει αρκετά άδεια κτήρια σε ολόκληρη την Πλάκα;
Τέλος, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε αν έχει αποφασίσει το ΥΠΠΟΑ να εξώσει και άλλους φορείς και ποιους από ιδιόκτητα κτήριά του. Αραγε θα πετάξει έξω με την ίδια ευκολία και τους συνδικαλιστικούς φορείς; Ή η έξωση ισχύει μόνο για το Ιδρυμα Μελίνα Μερκούρη;
Μια μέρα μετά την λήψη της επιστολής από το Ιδρυμα, και ακριβώς μια μέρα πριν από το ετήσιο μνημόσυνο της Μελίνας, ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς σε δημόσιο χαιρετισμό του για την εκδήλωση που διοργάνωσε το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, σημείωνε κατά λέξη:
«Ημέρα μνήμης η αυριανή για τη Μελίνα Μερκούρη. Σύμβολο, αγωνίστρια, η δεύτερη γυναίκα Υπουργός (μετά την Λίνα Τσαλδάρη), ηχηρή προσωπικότητα που άφησε ίσως το σπουδαιότερο έργο, μέχρι σήμερα, στο Υπουργείο Πολιτισμού. Στην ουσία, η Μελίνα νομιμοποίησε πλήρως την παρουσία των γυναικών σε θέσεις εξουσίας στην Ελλάδα.
Από τη Μελίνα παραλάβαμε θεσμούς τους οποίους ακόμα τιμούμε. Ήταν εκείνη που διεκδίκησε μια θέση για τον Πολιτισμό στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και έτσι δημιουργήθηκε ο θεσμός της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Ταυτίστηκε με τον αγώνα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Δημιούργησε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα. Εμπνεύστηκε το Μουσείο της Ακρόπολης. Συνέδεσε στο μυαλό όλων μας την Εκπαίδευση με τον Πολιτισμό.
Στόχος μας δεν είναι μόνο να πατήσουμε στα χνάρια της, αλλά να βοηθήσουμε τον Πολιτισμό να πάει ένα βήμα πιο πέρα».
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως των ωραίων λόγων είχε προηγηθεί η έξωση; Και μάλιστα, με μια αιτιολόγηση διάτρητη; Η οποία, εκτός των άλλων, δείχνει απόλυτη περιφρόνηση προς τη Μελίνα Μερκούρη; Το κτήριο έχει παραχωρηθεί στο Ιδρυμα επισήμως, με υπουργική απόφαση του Ευάγγελου Βενιζέλου για να σταγάσει εκεί τα γραφεία, τις δραστηριότητες και τα πολύτιμα αρχεία του.
Το Ιδρυμα Μελίνα Μερκούρη, είναι αυτοχρηματοδοτούμενο και επιτελεί σπουδαίο έργο. Οχι μονάχα επειδή κρατά ζωντανή τη μνήμη της Μελίνας όπως και του Ζυλ Ντασέν, δυο ανθρώπων που έδωσαν ακόμα και μέρος της προσωπικής τους περιουσίας για την Ελλάδα, αλλά και επειδή συμβάλλει στην προβολή και διάδοση του ελληνικού πολιτισμού εντός και εκτός της χώρας.
Το Ίδρυμα, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην ιστοσελίδα του, «έχει θέσει ως προορισμό του την εκπλήρωση των κατωτέρω σκοπών, τους οποίους προσδοκά να πραγματοποιήσει σε ενίσχυση των ενεργειών του Ελληνικού Κράτους και σε στενή συνεργασία με τις αρμόδιες Υπηρεσίες του:
- Ανάληψη και συντονισμός πρωτοβουλιών για τον επαναπατρισμό των Μαρμάρων του Παρθενώνα (θέμα για το οποίο η κυβέρνηση δεν δραστηριοποιείται)
- Προώθηση ενεργειών για τη δημιουργία του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως (που ολοκληρώθηκε με επιτυχία)
- Οργάνωση εκθέσεων, διαλέξεων, συνεδρίων, εκδόσεων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων για την ανάδειξη και προβολή των αξιών και ιδεωδών του ελληνικού πολιτισμού, με έμφαση στον επίκαιρο και οικουμενικό χαρακτήρα τους
- Χορήγηση υποτροφιών σε αποφοίτους ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων για μεταπτυχιακές σπουδές στους τομείς της Ιστορίας, Φιλολογίας, Αρχαιολογίας ή Ανθρωπολογίας
- Απονομή χρηματικού βραβείου σε επιστήμονες ή καλλιτέχνες για την επιβράβευση του εν γένει έργου τους».
Τι από όλα αυτά δεν αξίζει το ευρώ του ελληνικού λαού κατά την κυβέρνηση; Και ποια υπηρεσία θέλει να στεγάσει στην Πολυγνώτου, όταν το υπουργείο Πολιτισμού διαθέτει αρκετά άδεια κτήρια σε ολόκληρη την Πλάκα;
Τέλος, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε αν έχει αποφασίσει το ΥΠΠΟΑ να εξώσει και άλλους φορείς και ποιους από ιδιόκτητα κτήριά του. Αραγε θα πετάξει έξω με την ίδια ευκολία και τους συνδικαλιστικούς φορείς; Ή η έξωση ισχύει μόνο για το Ιδρυμα Μελίνα Μερκούρη;
Aντιγόνη Καρατάσου
* Photo by Getty Images/ Keystone/ Ideal Image (Φωτ. Η Μελίνα Μερκούρη στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Παρίσι ο Μίκης Θεοδωράκης, μετά την αποφυλάκισή του, στις 29 Απριλίου 1970)
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.