Καλώς ή κακώς ο καθένας μπορεί να έχει μια δική του άποψη σχετικά με το τι είναι δημοκρατία. Και αυτό δημοκρατία είναι. Και στα πλαίσια της δημοκρατίας είναι καλό να υπάρχουν απόψεις, διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις, αρκεί αυτές να εκφράζονται σε νόμιμα πλαίσια.
Θυμάμαι για παράδειγμα όταν για πρώτη φορά η Χρυσή Αυγή μπήκε στο Κοινοβούλιο, να γράφω πως είναι θετικό το ότι όπως υπάρχει εκπροσώπηση της άκρας Αριστεράς να υπάρχει και εκπροσώπηση της άκρας Δεξιάς. Και το έλεγε κάποιος που ήταν πολύ μακριά ιδεολογικά, από τα Δεξιά. Τελικά αποδείχτηκαν εγκληματίες, όμως αυτό δεν αφορά την θεωρία του γεγονότος.
Το νέο παράξενο φαινόμενο που υπάρχει στον πολιτικό κόσμο σήμερα, είναι ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump με τον οποίο έχουμε ασχοληθεί στο παρελθόν, θα ασχοληθούμε ξανά στο μέλλον, όμως εγώ θα σταθώ σε ένα δίλημμα που έθεσε προχθές η αντίπαλος του και εκπρόσωπος των Δημοκρατικών, Hillary Clinton: "Θέλουμε αλήθεια να δώσουμε σε αυτόν τον άνθρωπο τα κλειδιά των πυρηνικών κεφαλών"; Όσοι γνωρίζουν την οξύτητα των απόψεων και αντιδράσεων του αλλά και τις ιδιόμορφες πρακτικές, αντιλαμβάνονται πως το ερώτημα αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον. Ίσως ο Trump να είναι η φωνή που πρέπει να ακουστεί εκεί στις ΗΠΑ. Είναι όμως αυτή που πρέπει να πάρει τα σκήπτρα των αποφάσεων;
Στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας αντικατέστησε τον
απαρχαιωμένο Φλωράκη, την προβλέψιμη Δαμανάκη και τον όλο φωνές Αλαβάνο με μεγάλη επιτυχία αφού κατάφερε εκτός από το να δώσει υπόσταση (και μετέπειτα "εξουσία") στους απανταχού κουκουλοφόρους και να εφαρμόσει πιεστική αντιπολίτευση και κριτική που πραγματικά ασκούσε πίεση στην όποια κυβέρνηση. Όταν όμως έφτασε η ώρα να αναλάβει τα ηνία της χώρας, αποδείχτηκε -μαζί με το επιτελείο του- ανίκανος, άπειρος, άσχετος και τελικά επικίνδυνος. Η Ελλάδα έχασε με τον Τσίπρα και ο Τσίπρας έχασε με τα νέα του καθήκοντα. Αυτό δεν αναιρεί την σπουδαία του παρουσία ως "ο απέναντι", αλλά ως εκεί.
Και το γενικεύω. Ο καλός αμυντικός δεν μπορεί είναι και καλός επιθετικός. Κάποια πράγματα είναι καλά όταν συμβαίνουν με τον σωστό τρόπο. Διαφορετικά είναι επικίνδυνα και γυρίζουν αντίστροφα στην επίδραση τους. Και αυτό είναι κακό. Και αυτό δεν είναι δημοκρατία. Δεν είναι κοινωνική ή πολιτική ωριμότητα.
Είναι καλό να ζυγίζουμε τις επιλογές μας, είναι καλό βασικά, να έχουμε επιλογές. Δεν αξίζει όμως να ρισκάρουμε δίνοντας περισσότερη εξουσία σε κάποιον απ' ότι του πρέπει. Δε νομίζετε;
+Yanni Spiridakis
Αναδημοσίευση από το φιλικό ιστολόγιο http://www.yannidakis.net
Θυμάμαι για παράδειγμα όταν για πρώτη φορά η Χρυσή Αυγή μπήκε στο Κοινοβούλιο, να γράφω πως είναι θετικό το ότι όπως υπάρχει εκπροσώπηση της άκρας Αριστεράς να υπάρχει και εκπροσώπηση της άκρας Δεξιάς. Και το έλεγε κάποιος που ήταν πολύ μακριά ιδεολογικά, από τα Δεξιά. Τελικά αποδείχτηκαν εγκληματίες, όμως αυτό δεν αφορά την θεωρία του γεγονότος.
Στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας αντικατέστησε τον
Και το γενικεύω. Ο καλός αμυντικός δεν μπορεί είναι και καλός επιθετικός. Κάποια πράγματα είναι καλά όταν συμβαίνουν με τον σωστό τρόπο. Διαφορετικά είναι επικίνδυνα και γυρίζουν αντίστροφα στην επίδραση τους. Και αυτό είναι κακό. Και αυτό δεν είναι δημοκρατία. Δεν είναι κοινωνική ή πολιτική ωριμότητα.
Είναι καλό να ζυγίζουμε τις επιλογές μας, είναι καλό βασικά, να έχουμε επιλογές. Δεν αξίζει όμως να ρισκάρουμε δίνοντας περισσότερη εξουσία σε κάποιον απ' ότι του πρέπει. Δε νομίζετε;
+Yanni Spiridakis
Αναδημοσίευση από το φιλικό ιστολόγιο http://www.yannidakis.net
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.