Ρίγη συγκίνησης προκαλεί η φιλανθρωπική δράση και προσφορά μιας 91χρονης γυναίκας από το Βόλο, η οποία μαγειρεύει καθημερινά για τους άπορους της περιοχής.
Η κ. Μαρία Συνάτικα επί 32 χρόνια συναπτά έτη προσφέρει εθελοντικά τη βοήθειά της στο Σπίτι Γαλήνης της Μεταμόρφωσης, αφιερώνοντας όλο τον ελεύθερο χρόνο της, σε καθημερινή βάση, στους αναξιοπαθούντες συμπολίτες της.
Από νωρίς το πρωί βρίσκεται επί ποδός, για να διακονήσει δεκάδες απόρους, οι οποίοι στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη στην καθημερινότητά τους.
Με μεγάλη ευαισθησία αλλά και νεανικό ενθουσιασμό βρίσκεται στο πλευρό τους και τους στηρίζει όσο και όπως μπορεί.
Μαζί με μια ομάδα εθελοντριών παρασκευάζουν και προσφέρουν σε περισσότερους από 100 απόρους, ισάριθμες μερίδες φαγητού.
«Θέλω να βοηθάω. Με ευχαριστεί αυτό που κάνω κι όταν μπαίνει η κατσαρόλα στη φωτιά, γίνομαι ξανά 10 χρονών κοριτσάκι» αναφέρει η ίδια στην τοπική εφημερίδα «Ταχυδρόμος».
Ξεκίνησε την προσφορά από τον Άγιο Ανδρέα, την περίοδο που ανεγείρονταν ο ναός και συνέχισε το εθελοντικό της έργο στην ενορία της.
«Βρίσκομαι εδώ 32 χρόνια. Δουλεύω σκληρά και περιμένω πότε θα πάει 8 η ώρα για να έρθω να ανοίξω, να βάλω την κατσαρόλα. Έχουμε 102 ανθρώπους που έρχονται να πάρουν φαγητό και με ρωτούν πως συνεχίζω να βρίσκομαι εδώ στα 91 μου χρόνια. Θέλω να προσφέρω. Μου δίνει δύναμη ο Θεός, μεγάλη δύναμη. Δεν νιώθω κούραση» δηλώνει η ίδια.
Τα καθημερινά γεύματα παρασκευάζονται χάρη στην προσφορά του κόσμου, που ενισχύει τα αποθέματα του Σπιτιού Γαλήνης, το οποίο θα παραμείνει ανοιχτό το τρέχον διάστημα, όσο υπάρχουν διαθέσιμα τρόφιμα και δωρεές από το υστέρημα των Βολιωτών.
Η κ. Μαρία θα μπορούσε να έχει μια πολύ διαφορετική ζωή και να απολαμβάνει την οικογενειακή της περιουσία μακριά από σκοτούρες και βάσανα. Κι όμως επέλεξε τον δύσκολο δρόμο. «Πέρασα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια κοντά στον πατέρα μου, τον Πέτρο Μουστάκα, ο οποίος ήταν πολύ πλούσιος. Ήμασταν εννιά παιδιά, πάμπλουτα, αλλά πάντα μου άρεσε να δουλεύω και να προσφέρω» υπογραμμίζει η 91χρονη εθελόντρια.
Μετά από διάφορα επιχειρηματικά εγχειρήματα αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί ως εθελόντρια στην Εκκλησία.
Την χαροποιεί ιδιαίτερα κάθε στιγμή που προσφέρει τη βοήθειά της σε όσους έχουν ανάγκη και δακρύζει στη σκέψη των παιδιών που δεν έχουν να φάνε, των ανθρώπων που στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη, λέγοντας χαρακτηριστικά «προσεύχομαι διαρκώς στην Παναγία, να εξομαλυνθούν οι καταστάσεις για όλο τον κόσμο».
Έχοντας βιώσει τις καταστροφικές συνέπειες των πολέμων και των δυσκολιών που στιγμάτισαν ανεξίτηλα την Ελλάδα, εύχεται να πρυτανεύσει η λογική και να πάρουν τις σωστές αποφάσεις όσοι κρατούν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους.
Η ίδια θυμάται χαρακτηριστικά τα δύσκολα χρόνια, στα οποία η οικογένειά της συνέδραμε δεκάδες άπορους κατοίκους της περιοχής μας. «Στην περίοδο της πείνας, σφάζαμε γουρούνια, τα οποία πουλούσαμε μαζί με τον πατέρα μου στα χωριά και αγοράζαμε ρούχα, για να ντύνουμε τον κόσμο που δεν είχε» αναπολεί συγκινημένη.
Κάνοντας την αντιστοιχία του τότε με το τώρα, η κ. Συνάτικα εκτιμά ότι οι καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα «είναι χειρότερες από πόλεμο και πολλές φορές εύχομαι να μη δούμε τα χειρότερα. Ταράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι» επισημαίνει.
Η σκέψη της στρέφεται σε όσους που δεν έχουν να φάνε κι όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «ανοίξαμε και πάλι το Σπίτι Γαλήνης της Μεταμόρφωσης για να δώσουμε στον κόσμο να φάει. Έχουμε τρόφιμα στην αποθήκη για δέκα μέρες. Αν θέλει ο Θεός και μαζέψω κι άλλα τρόφιμα και πάλι θα ανοίξω το Σπίτι».
Ανησυχεί για τις εξελίξεις και προσεύχεται « όλα να εξελιχθούν κατ’ ευχήν για όλους». Η συμβουλή της προς όλους είναι να έχουν κουράγιο, δύναμη και πίστη στο Θεό, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο, παρά τις δυσκολίες που ταλανίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα.
«Δεν νομίζω ότι θα ξαναγίνει πλούσια η Ελλάδα, έχουμε φτωχύνει πολύ αλλά χωρίς πίστη δεν γίνεται τίποτα» καταλήγει.
πηγή
Η κ. Μαρία Συνάτικα επί 32 χρόνια συναπτά έτη προσφέρει εθελοντικά τη βοήθειά της στο Σπίτι Γαλήνης της Μεταμόρφωσης, αφιερώνοντας όλο τον ελεύθερο χρόνο της, σε καθημερινή βάση, στους αναξιοπαθούντες συμπολίτες της.
Από νωρίς το πρωί βρίσκεται επί ποδός, για να διακονήσει δεκάδες απόρους, οι οποίοι στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη στην καθημερινότητά τους.
Με μεγάλη ευαισθησία αλλά και νεανικό ενθουσιασμό βρίσκεται στο πλευρό τους και τους στηρίζει όσο και όπως μπορεί.
Μαζί με μια ομάδα εθελοντριών παρασκευάζουν και προσφέρουν σε περισσότερους από 100 απόρους, ισάριθμες μερίδες φαγητού.
«Θέλω να βοηθάω. Με ευχαριστεί αυτό που κάνω κι όταν μπαίνει η κατσαρόλα στη φωτιά, γίνομαι ξανά 10 χρονών κοριτσάκι» αναφέρει η ίδια στην τοπική εφημερίδα «Ταχυδρόμος».
Ξεκίνησε την προσφορά από τον Άγιο Ανδρέα, την περίοδο που ανεγείρονταν ο ναός και συνέχισε το εθελοντικό της έργο στην ενορία της.
«Βρίσκομαι εδώ 32 χρόνια. Δουλεύω σκληρά και περιμένω πότε θα πάει 8 η ώρα για να έρθω να ανοίξω, να βάλω την κατσαρόλα. Έχουμε 102 ανθρώπους που έρχονται να πάρουν φαγητό και με ρωτούν πως συνεχίζω να βρίσκομαι εδώ στα 91 μου χρόνια. Θέλω να προσφέρω. Μου δίνει δύναμη ο Θεός, μεγάλη δύναμη. Δεν νιώθω κούραση» δηλώνει η ίδια.
Τα καθημερινά γεύματα παρασκευάζονται χάρη στην προσφορά του κόσμου, που ενισχύει τα αποθέματα του Σπιτιού Γαλήνης, το οποίο θα παραμείνει ανοιχτό το τρέχον διάστημα, όσο υπάρχουν διαθέσιμα τρόφιμα και δωρεές από το υστέρημα των Βολιωτών.
Η κ. Μαρία θα μπορούσε να έχει μια πολύ διαφορετική ζωή και να απολαμβάνει την οικογενειακή της περιουσία μακριά από σκοτούρες και βάσανα. Κι όμως επέλεξε τον δύσκολο δρόμο. «Πέρασα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια κοντά στον πατέρα μου, τον Πέτρο Μουστάκα, ο οποίος ήταν πολύ πλούσιος. Ήμασταν εννιά παιδιά, πάμπλουτα, αλλά πάντα μου άρεσε να δουλεύω και να προσφέρω» υπογραμμίζει η 91χρονη εθελόντρια.
Μετά από διάφορα επιχειρηματικά εγχειρήματα αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί ως εθελόντρια στην Εκκλησία.
Την χαροποιεί ιδιαίτερα κάθε στιγμή που προσφέρει τη βοήθειά της σε όσους έχουν ανάγκη και δακρύζει στη σκέψη των παιδιών που δεν έχουν να φάνε, των ανθρώπων που στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη, λέγοντας χαρακτηριστικά «προσεύχομαι διαρκώς στην Παναγία, να εξομαλυνθούν οι καταστάσεις για όλο τον κόσμο».
Έχοντας βιώσει τις καταστροφικές συνέπειες των πολέμων και των δυσκολιών που στιγμάτισαν ανεξίτηλα την Ελλάδα, εύχεται να πρυτανεύσει η λογική και να πάρουν τις σωστές αποφάσεις όσοι κρατούν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους.
Η ίδια θυμάται χαρακτηριστικά τα δύσκολα χρόνια, στα οποία η οικογένειά της συνέδραμε δεκάδες άπορους κατοίκους της περιοχής μας. «Στην περίοδο της πείνας, σφάζαμε γουρούνια, τα οποία πουλούσαμε μαζί με τον πατέρα μου στα χωριά και αγοράζαμε ρούχα, για να ντύνουμε τον κόσμο που δεν είχε» αναπολεί συγκινημένη.
Κάνοντας την αντιστοιχία του τότε με το τώρα, η κ. Συνάτικα εκτιμά ότι οι καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα «είναι χειρότερες από πόλεμο και πολλές φορές εύχομαι να μη δούμε τα χειρότερα. Ταράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι» επισημαίνει.
Η σκέψη της στρέφεται σε όσους που δεν έχουν να φάνε κι όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «ανοίξαμε και πάλι το Σπίτι Γαλήνης της Μεταμόρφωσης για να δώσουμε στον κόσμο να φάει. Έχουμε τρόφιμα στην αποθήκη για δέκα μέρες. Αν θέλει ο Θεός και μαζέψω κι άλλα τρόφιμα και πάλι θα ανοίξω το Σπίτι».
Ανησυχεί για τις εξελίξεις και προσεύχεται « όλα να εξελιχθούν κατ’ ευχήν για όλους». Η συμβουλή της προς όλους είναι να έχουν κουράγιο, δύναμη και πίστη στο Θεό, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο, παρά τις δυσκολίες που ταλανίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα.
«Δεν νομίζω ότι θα ξαναγίνει πλούσια η Ελλάδα, έχουμε φτωχύνει πολύ αλλά χωρίς πίστη δεν γίνεται τίποτα» καταλήγει.
πηγή
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.