Ο εμπρηστής, η πυρκαγιά στο αμαξοστάσιο και τα παραμύθια της Χαλιμάς

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Η χαρακτηριστική νεοελληνική έκφραση «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε», θεωρούμε ότι ταιριάζει «κουτί» στον δήμαρχο Θερμαϊκού Γιάννη Μαυρομάτη. Καθώς, κάθε φορά που αισθάνεται στριμωγμένος, που δεν βρίσκει λόγια να απαντήσει, που δεν διαθέτει επιχειρήματα για να αντικρούσει κάποιον συνομιλητή του, προσπαθεί να αλλάξει τη συζήτηση, πετώντας άλλα θέματα στον αέρα, για εντυπωσιασμό και αποπροσανατολισμό.

Έτσι, όταν στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου την περασμένη Τετάρτη, αναγνώστηκε ερώτηση της «Συμπολιτείας Θερμαϊκού» προς τον δήμαρχο, αν προτίθεται να καταθέσει μήνυση κατ’ αγνώστων για τη μεγάλη πυρκαγιά της προηγούμενης εβδομάδας στην παράνομη χωματερή που δημιουργήθηκε δίπλα στον ΣΜΑ Ν.Μηχανιώνας, ο κ.Μαυρομάτης αντί να απαντήσει, προσπάθησε να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα με μία προσωπική εναντίον μας επίθεση:

-«Δεν ενδιαφερθήκατε για τον ΣΜΑ όταν ήταν παράνομη χωματερή επί της προηγούμενης διοίκησης του δήμου και ενδιαφέρεστε τώρα», είπε.

Του απαντήσαμε –όσο μπορούσαμε να απαντήσουμε, με έναν ανεκδιήγητο πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου να μας κλείνει συνεχώς τα μικρόφωνα- ότι όχι μόνο λέγαμε τα ίδια και ακόμη περισσότερα τότε, αν και δεν ήμασταν καν αιρετοί, αλλά και τα στοιχεία από τα ρεπορτάζ μας στον «Φάρο του Θερμαϊκού», τα χρησιμοποιούσε ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης Γιάννης Μαυρομάτης, για να καταθέτει ερωτήσεις και να κάνει σαματά στο τότε δημοτικό συμβούλιο.

Μη βρίσκοντας λόγια ναι πει κάτι μετά από αυτή την αποστομωτική μας απάντηση, ο κ.δήμαρχος άλλαξε τροπάριο. Και μας απηύθυνε τη μομφή ότι, όταν στις 6 Μαίου 2015 είχε εκδηλωθεί πυρκαγιά στο αμαξοστάσιο του Δήμου, στην Περαία, γράψαμε άρθρο και τον κατηγορήσαμε τάχα ότι…. ο ίδιος έβαλε τη φωτιά!

Επειδή δεν μας αρέσει να αφήνουμε αναπάντητη οποιαδήποτε πρόκληση και κακοήθεια, κι επειδή ξέρουμε πολύ καλά το τι γράφουμε και το τι δεν γράφουμε – παρά τους ισχυρισμούς Μαυρομάτη ότι πάσχουμε από … αλτσχάϊμερ- ανατρέξαμε και βρήκαμε τη μία και μοναδική σχετική μας ανάρτηση στον «Φάρο του Θερμαϊκού» για το θέμα της πυρκαγιάς στο αμαξοστάσιο.

Το κωμικοτραγικό στην όλη υπόθεση, είναι ότι εκείνες τις ημέρες, η διοίκηση του δήμου με ανακοίνωσή της και σχετικό δελτίο τύπου, έλεγε για τα αίτια της φωτιάς ότι «όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά», ενώ ο ίδιος ο κ.Μαυρομάτης προσωπικά, με δήλωσή του, άφηνε υπόνοιες για πιθανό εμπρησμό.

Τι γράψαμε εμείς τότε; Ούτε για εμπρησμό αναφέραμε, ούτε «ενδεχόμενα» επικαλεστήκαμε, ούτε υπόνοιες διατυπώσαμε. Τα λόγια μας ήταν ξεκάθαρα και σταράτα:

Όπως γράφαμε συγκεκριμένα:

«Δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι η πυρκαγιά εκδηλώθηκε σε ένα χώρο που είχε μετατραπεί σε παράνομη χωματερή, με την εναπόθεση εκεί ξερών κλαδιών δέντρων. Και η ευθύνη για όσους διέταξαν ή επέτρεψαν την τοποθέτηση αυτής της εύφλεκτης ύλης, δίπλα στα οχήματα του δήμου, είναι τεράστια και θα πρέπει να αναζητηθεί».

Να θυμίσουμε ότι από την πυρκαγιά εκείνη, είχε καταστραφεί ολοσχερώς ένα υδροφόρο δημοτικό όχημα, είχαν πάθει σοβαρές ζημιές άλλα δύο οχήματα και είχε προκληθεί φόβος στους κατοίκους της γύρω περιοχής για ενδεχόμενη επέκταση της φωτιάς.

Στο ίδιο δημοσίευμά μας, παραθέταμε και ρεπορτάζ που είχε δημοσιεύσει νωρίτερα ο «Ακτιβιστής», και κατέληγε στο συμπέρασμα ότι «το αίτιο της πυρκαγιάς δεν μπορεί να είναι άλλο από την εναπόθεση τεράστιων ποσοτήτων κλαδιών και προϊόντων αποψίλωσης οικοπέδων και κοινόχρηστων χώρων στον χώρο του αμαξοστασίου από τις υπηρεσίες του Δήμου, προφανώς μετά από εντολές των αντιδημάρχων καθαριότητας και καθημερινότητας. Γεγονός που μετέτρεψε το χώρο του όρχου σε παράνομη χωματερή και εν δυνάμει σε μια πιθανή εστία ανάφλεξης».

Που λοιπόν είδε ο κ.Μαυρομάτης τα όσα ψευδώς ισχυρίστηκε ότι γράψαμε τάχα εναντίον του; Που ανακάλυψε ότι τον κατηγορήσαμε περίπου ως … εμπρηστή;

«Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια», λέει η πολύ σοφή ελληνική παροιμία. Τα ψέματα, η παραπλάνηση, η παραπληροφόρηση, η μαύρη προπαγάνδα του δημάρχου Θερμαϊκού, καταρρίπτονται πλέον καθημερινά. Το ερώτημα είναι αν θα υπάρξει πάτος στον κατήφορο που έχει πάρει. Έναν κατήφορο που εκθέτει όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και τους δημοτικούς συμβούλους της παράταξή του που ανέχονται τέτοιου είδους παραμύθια και συμπεριφορές.