Αυτός ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης έχει άσχημα μπλεξίματα με τη γλώσσα! Πρέπει να κατασκευάσει τη δική του γλώσσα, απαλλάσσοντας το μυαλό του από έννοιες που δεν κατανοεί. Αν δεν το πράξει θα μοιάζει ολοένα και περισσότερο σαν η άλλη όψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Και αυτός όπως εκείνος, θα αραδιάζει λέξεις έξω από τα όρια του δικού του γνωστικού μοντέλου, αποδυναμώνοντας την ταυτότητά του.
Κοίταξε, η πολιτική ταυτότητα κατασκευάζεται μοντέρνα/παραδοσιακά μέσω της κριτικής που ασκείς στον Άλλον, ενώ μεταμοντέρνα με την κριτική που ασκείς στην προέκταση του Εαυτού σου σε κάποιον Άλλον. Όταν για παράδειγμα θες να πεις - προβολή αναφερόμενης ταυτότητας - πως Εσύ είσαι ικανός και ρεαλιστής (με την κοινή έννοια και όχι ασφαλώς την επιστημονική/φιλοσοφική), σε αντίθεση με τον αντίπαλο/ανταγωνιστή σου, λες: «Την ημέρα που σε εκατομμύρια Έλληνες πετσοκόβονται μισθοί και συντάξεις από την ανίκανη και ιδεοληπτική Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αυτή δίνει στη δημοσιότητα τις παρεμβάσεις της για τη διαμόρφωση ενός εκλογικού νόμου – οπερέτα».
Το «ανίκανη» είναι ένα απολύτως άδειο διαλογικό σημείο του αφηγήματος της ΝΔ, που πρέπει να γεμίσει με την ταυτότητα της ΝΔ υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, για να αποκτήσει έννοια στο εκλογικό σώμα. Αλλιώς το «ανίκανη κυβέρνηση» μπορεί και να σημαίνει ικανότατη!
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τη λέξη «ιδεοληπτική». Δεν καταλαβαίνεις πως χαρακτηρίζοντας τον Άλλον ιδεοληπτικό, τοποθετείς την αντιπαράθεσή σου με τον Άλλον στο πλαίσιο μιας κατηγορίας (ιδεοληψία) με την οποία μέμφεσαι την κυριαρχία ιδεών ή /και συναισθηματικών καταστάσεων ξένων προς το ενσυνείδητο Εγώ των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενώ είναι το ενσυνείδητο Εγώ (: η μη-ιδεοληπτική σκοπιμότητα) που στην πραγματικότητα έρχεσαι να «καταγγείλεις»; Αν δεν είναι έτσι τότε γιατί λες ότι η κυβέρνηση με την πρωτοβουλία της για τον εκλογικό νόμο αποσκοπεί: «Πρώτα από όλα, να διασωθεί, καθώς βλέπει να καταρρέει στις δημοσκοπήσεις. Δεύτερον, να παραπλανήσει και να πάει αλλού τη δημόσια συζήτηση, ενώ συμβαίνουν δραματικά γεγονότα στην ελληνική οικονομία και την κοινωνία. Και τρίτον, να ικανοποιήσει ένα ακροατήριο ουσιαστικά σε βάρος των πραγματικών αναγκών και των συμφερόντων της χώρας, που απαιτούν μια ισχυρή, στιβαρή, αποφασιστική διακυβέρνηση»;
Αν αγαπητέ κ. Μητσοτάκη η κυβέρνηση αποσκοπεί σε αυτά που αναφέρετε, δεν είναι καθόλου ιδεοληπτική. Το αντίθετο από αυτό είναι, σύμφωνα με αυτά που εσείς ο ίδιος εμφανίζεσθε να πιστεύετε ότι αποτελούν κριτήρια του ενσυνείδητου Εγώ της κυβέρνησης – της πραγματικής της πολιτικής ταυτότητας.
Γιατί λοιπόν, μιλάτε για ιδεοληψίες; Μάλλον για να παρουσιαστείτε εσείς ως ο «ρεαλιστής» της υπόθεσης, αλλά έτσι μάλλον σαν σουρεαλιστής εμφανίζεστε! Δεν είναι κακό πράγμα ο σουρεαλισμός των πραγματιστών (και όχι ρεαλιστών) στην πολιτική, αρκεί να υπακούει σε ένα ολοκληρωμένο υπερρεαλιστικό δράμα, σύμφωνα με το οποίο είναι ο τροχός και όχι τα μηχανικά πόδια, η αναλογία του βαδίσματος.
Ο αριβίστας, ωστόσο, έχει την ικανότητα να εμφανίζει τον τροχό σαν μηχανικά πόδια και τα μηχανικά πόδια σαν τροχό (ανάλογα κατά πως τον συμφέρει κάθε φορά), όχι για να δομήσει μια αναλογία στο βάδισμα, αλλά για να εμφανίσει μια ιδεολογική αναλογία στη κίνηση. Και Εσύ αυτόν τον πολιτικό αριβισμό τον αποκαλείς ιδεοληψία για να θεμελιώσεις και νομιμοποιήσεις πλαστά τον δικό σου ιδεοληπτικό κόσμο! Το πολιτικό όραμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να κάνει με ιδέες, ιδεολογίες ή το παραγκωνισμένο αριστερό ασυνείδητο, αλλά με μια χυδαία ηγεμονική τακτική που παρίσταται ως κάτι μεταξύ Νταντά και Σουρεαλισμού, για να αποκτήσει αγνή, ηθική υπόσταση.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.