Από το Ντάλας στη Νίκαια και από εκεί στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα. Ο κόσμος είναι αδύνατο πλέον να διαχειριστεί τον καταιγισμό συμβάντων στην επικαιρότητα, όμως ενώ η τρομοκρατία μας αναγκάζει να σκεφτούμε κάπως μονόδρομα μια λύση, τα χθεσινά γεγονότα στην τουρκία, μας έδωσαν τροφή για αρκετό προβληματισμό.
Πρώτα απ' όλα λίγο έλειψε να έχουμε το πρώτο πραξικόπημα επί εποχή Ερντογάν και το επόμενο μετά το 1997. Θυμάμαι τότε πως ο συναγερμός στην Ελλάδα ήταν σε υψηλό βαθμό καθώς και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν σε τεταμένο επίπεδο. Φέτος όμως τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά.
Ο Ερντογάν βρισκόταν στο απόγειο της εξουσίας του. Είχε κερδίσει πρόσφατα εκλογές, είχε καταφέρει να έχει το πάνω χέρι -με έναν τρομερά πονηρό τρόπο- και στις σχέσεις του με την Ευρώπη και στις σχέσεις του με την Ρωσία και στις σχέσεις του με το Ισραήλ και όλα αυτά... συγχρόνως. Αφού με περισσή αλαζονεία χάλασε με τρεις διαφορετικούς τρόπους τις σχέσεις του με τις παραπάνω, κατάφερε πολύ εύκολο να τις βελτιώσει με καθαρά δική του πρωτοβουλία, ακριβώς την στιγμή που επέλεξε και με τον ιδανικό για αυτόν τρόπο. Η τουρκία έχει γίνει μία ισχυρή παγκόσμια δύναμη χάρη σε αυτά που κάνει ή δεν κάνει ο πρόεδρος Ερντογάν, ενώ για να ικανοποιήσει και το εθνικιστικό κομμάτι του λαού του φρόντισε να χρησιμοποιήσει και την Αγία Σοφία για μουσουλμανικές προσευχές όσο και όποτε εκείνος ήθελε.
Το πραξικόπημα αυτό, έχει κατά τη γνώμη μου δύο σενάρια, καθένα από τα οποία κρύβει 1-2 προβληματισμούς.
Είτε με το πρώτο είτε με το δεύτερο σενάριο, αυτό που έγινε ακόμα μία φορά προφανές, είναι πωςη τουρκία δεν είναι μία ασφαλής χώρα για να ζει κανείς. Από τη μια τα συνεχή κορύσματα τρομοκρατίας, από την άλλη η φίμωση της ελευθερίας του λόγου (ας μην ξεχνάμε πως διαδίκτυο και κοινωνικά δίκτυα κλείνουν κάθε φορά που υπάρχει κάτι σοβαρό στην γείτονα χώρα) και στο τέλος το κεφάλαιο Στρατός που στην τουρκία είναι πάντοτε πολύ μεγάλο και δικαίως, ας μην ξεχνάμε πως η τουρκία έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εξάλλου οι μέρες που θα ακολουθήσουν από σήμερα θα είναι μία φαρσοκωμωδία. Ο Ερντογάν θα ανακοινώσει ποινές, θα βγάλει φωτογραφίες κρατώντας την τουρκική σημαία και θα θυμίσει στην τουρκία (και τον κόσμο) το πόσο ισχυρός είναι και το πως οραματίζεται να φτάσει την τουρκία στις δέκα ισχυρότερες χώρες του κόσμου στα επόμενα δέκα χρόνια. Πάμε στοίχημα;
Αν πάντως εγώ ήμουν ένας Γερμανός, Γάλλος, Άγγλος, Ελβετός τουρίστας, φέτος δεν θα πήγαινα για διακοπές στην τουρκία. Ήδη ζω σε μία χώρα υψηλού κινδύνου λόγω τρομοκρατίας, οπότε γιατί να μην επιλέξω μία φιλήσυχη χώρα χωρίς προβλήματα ασφαλείας, για να περάσει μια εβδομάδα ξέγνοιαστη. Έχετε καμία ακουστά, εκεί γύρω;
+Yanni Spiridakis
Αναδημοσίευση από το φιλικό yannidakis.net/
Πρώτα απ' όλα λίγο έλειψε να έχουμε το πρώτο πραξικόπημα επί εποχή Ερντογάν και το επόμενο μετά το 1997. Θυμάμαι τότε πως ο συναγερμός στην Ελλάδα ήταν σε υψηλό βαθμό καθώς και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν σε τεταμένο επίπεδο. Φέτος όμως τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά.
Το πραξικόπημα αυτό, έχει κατά τη γνώμη μου δύο σενάρια, καθένα από τα οποία κρύβει 1-2 προβληματισμούς.
- Το πραξικόπημα προκλήθηκε από στρατιωτικούς κύκλους που θεωρούσαν την εξωστρέφεια της τουρκίας λανθασμένη και τους πολιτικούς χειρισμούς Εροντογάν, λανθασμένους. Παράλληλα ας μην ξεχνάμε πως η τουρκία είναι ευάλωτη σε πολλές και συχνές τρομοκρατικές ενέργειες, γεγονός που έχει δυσαρεστήσει κατά πολύ στο εσωτερικό της χώρας. Ακόμα κι έτσι όμως οργανώθηκε λάθος. Οι στρατιώτες ήταν λίγοι και δεν είχαν την απαραίτητη πυγμή να επιβληθούν. Όταν ο Ερντογάν κάλεσε τον κόσμο να βγει στους δρόμους, εκείνοι το έπραξαν χωρίς κάποια ιδιαίτερη αντίσταση από τον στρατό. Σε εκείνο το σημείο (κάπου πριν τις 2 τη νύχτα ήταν) φοβήθηκα πως επειδή λίγο πριν ο στρατός είχε επιβάλλει απαγόρευση κυκλοφορίας, οι στρατιώτες θα πυροβολούν στο ψαχνό. Αυτό δεν έγινε. Ο όχλος ήταν πολύς και το αποτέλεσμα λογικά ήταν η επικράτηση του έναντι στους λίγους στρατιώτες που δεν έκαναν χρήση των όπλων τους για να επιβληθούν.
- Το δεύτερο σενάριο είναι προφανώς υποθετικό και ο μόνος λόγος που του δίνω πιθανότητες είναι η πολιτική πανουργία του Ερντογάν. Μέχρι τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο οι νεκροί είναι (μόνο) ενενήντα, ανάμεσα στους οποίους ορισμένοι στρατιώτες, αστυνομικοί και "ασήμαντοι" πολίτες. Κανένας πολιτικός, κανένα στέλεχος της κυβέρνησης... Ακόμα και ο βομβαρδισμός του ξενοδοχείου στο οποίο διέμενε ο Ερντογάν στην Αλικαρνασσό που είχε πάει διακοπές, έγινε αφότου εκείνος είχε φύγει! Υπήρξε βομβαρδισμός από αέρος και στο κτίριο της εθνοσυνέλευσης (με έναν νεκρό αστυνομικό) αλλά κανείς δεν έσπευσε να το καταλάβει όπως θα ήταν το πιο λογικό. Αντίθετα, πρώτο θύμα ήταν τα κοινωνικά δίκτυα και η τηλεόραση. Γιατί; Μήπως ο ίδιος ο Ερντογάν διοργάνωσε το πραξικόπημα ώστε αφού αναστατώσει κυριολεκτικά όλο τον κόσμο, στη συνέχεια να το ανατρέψει σε... ζωντανή μετάδοση θυσιάζοντας καμιά κατοσταριά κόσμου και λίγες υλικές ζημιές; Με αυτόν τον τρόπο βγαίνει ακόμα πιο ισχυρός στα μάτια των πολιτών του και απέναντι στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Η τακτική μας θυμίζει πολλά. Πρώτα χαλάει τις σχέσεις του με Ευρώπη, Ρωσία, Ισραήλ και αργότερα με δική του παρέμβαση τις φτιάχνει ξανά. Το σημείο κλειδί ήταν το κάλεσμα στον κόσμο να βγει στους δρόμους. Το έκανε χωρίς να σκεφτεί ότι οι πραξικοπηματίες θα μπορούσαν να πυροβολούν στο ψαχνό ή... ήξερε ότι δεν θα το έκαναν;
Αν πάντως εγώ ήμουν ένας Γερμανός, Γάλλος, Άγγλος, Ελβετός τουρίστας, φέτος δεν θα πήγαινα για διακοπές στην τουρκία. Ήδη ζω σε μία χώρα υψηλού κινδύνου λόγω τρομοκρατίας, οπότε γιατί να μην επιλέξω μία φιλήσυχη χώρα χωρίς προβλήματα ασφαλείας, για να περάσει μια εβδομάδα ξέγνοιαστη. Έχετε καμία ακουστά, εκεί γύρω;
+Yanni Spiridakis
Αναδημοσίευση από το φιλικό yannidakis.net/
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.