Άλλο πράγμα είναι η διαδικασία για τις λεγόμενες τηλεοπτικές άδειες και άλλο οι άδειες αυτές καθ’ εαυτές. Η διαδικασία είναι μια προεκλογική κατάσταση, ενώ η επίσημη και τελική αδειοδότηση των ιδιωτικών καναλιών, με την μορφή φυσικά της σχετικής «δημιουργικής ασάφειας» - όπως την προσδιορίζει ο νομοθέτης και η κυβέρνηση μέχρι αυτή τη στιγμή - μια μετεκλογική προοπτική.
Ποιος το λέει αυτό; Ο έμπειρος πολιτικός επιστήμονας του χώρου, ο οποίος στοχάζεται στο ζήτημα με την παραδοχή πως η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν αποτελείται από ηλιθίους. Αν διαμορφώσουν το τελικό καθεστώς των καναλιών, μέσω των αδειοδοτήσεων των καναλαρχών, πριν από τις εκλογές, θα έχουν προβεί σε μια τακτικού χαρακτήρα κίνηση που θα έχει ακυρώσει στην πράξη το στρατήγημα ελέγχου των δύο κρίκων της αλυσίδας «Πηγή-Κανάλι». Δηλαδή, θα έχουν κάνει μια στρατηγικού χαρακτήρα γκάφα.
Κοίταξε, αναγνώστη μου, η σημερινή πολιτική μάχη στην Ελλάδα - και διεθνώς θα έλεγα – δεν κερδίζεται εκεί όπου η επικοινωνία αρχίζει να δομείται, αλλά εκεί που η επικοινωνία τελειώνει, ολοκληρώνεται ως δομή δηλαδή. Και έτσι σε συμφέρει στρατηγικά να πας σε εκλογές με τον καναλάρχη «όμηρο» μιας ανολοκλήρωτης δομής, που θα ολοκληρωθεί στο βαθμό που εσύ επικρατήσεις ή έστω αναδειχτείς σε καθοριστικό παράγοντα για την επόμενη ημέρα.
Σε διαφορετική περίπτωση ο τακτικισμός σου απλώς θα έχει πενιχρά ή ακόμη και αρνητικά πολιτικά αποτελέσματα, με την αυταπάτη μάλιστα πως έτσι θα ελέγξεις το μήνυμα των εκλογών. Έτσι θα το χάσεις απολύτως, καθώς αυτό θα αμφισβητηθεί από τον κάθε πολίτη ως μορφή αυταρχισμού και πρόδηλης διαπλοκής. Και έτσι θα δώσεις στους αντιπάλους σου το πλεονέκτημα του επικοινωνιακού ανταρτοπόλεμου προεκλογικώς, πράγμα που συνθέτει στις μέρες μας ισχυρότερο μήνυμα.
Ασφαλώς, όλα αυτά που σημειώνω προϋποθέτουν λογικούς παίχτες με καλή γνώση σε ολόκληρο το φάσμα της επιστήμης της επικοινωνίας. Αν, ωστόσο, δεν συμβαίνει αυτό, τότε το παράδοξο θα κινήσει την ιστορία του τηλεοπτικού φαινομένου στην πατρίδα μας. Ένα φαινόμενο απολύτως συνδεδεμένο με την ανάπτυξη του πολιτικού φαινομένου και του πολιτισμού μας ασφαλώς. Η τελική ρύθμιση των καναλιών θα συμβαδίσει με την τελική ρύθμιση του πολιτικού συστήματος, με όρους μεταπολίτευσης. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς εκλογές, υπό τις παρούσες συνθήκες / πραγματικότητες.
Άρα, μπορείς να δεις την «φασαρία» για την διαδικασία των αδειοδοτήσεων των καναλαρχών ως μια προεκλογικού χαρακτήρα τακτική που θα μπορούσε να ολοκληρωθεί ως στρατήγημα μόνον μετά από γενικές εκλογές. Αν δεν συμβεί έτσι, τότε το παράδοξο θα είναι αυτό που θα καθορίσει απολύτως όχι απλώς το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά και την αυγή ενός νέου μεταπολιτευτικού εγχειρήματος.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.