“Συνέχισαν μαζί μέχρι το πάρκο, μέχρι το χαρτόκουτο, μέχρι το επόμενο ξημέρωμα… Χωρίς να το καταλάβουν είχαν γίνει φίλοι. Αχώριστοι σύντροφοι. Μοιραζόταν τις μπουκιές τους.
Τον ονόμασε Άλεξ. Της άρεσε πολύ αυτό το όνομα. Της θύμιζε έναν μποέμ τύπο, παλιό της εραστή. Ήταν μουσικός και έπαιζε σαξόφωνο σε μια μπουάτ της πόλης. Της έπαιζε καμιά φορά νοσταλγικά τραγούδια από την πατρίδα του την Καταλονία.”
Ένα διήγημα της συμπολίτισσας και φίλης Έλενας Πάταγα.
Μπορείτε να το προμηθευτείτε, για σας ή για δώρο, και διαδικτυακά στη διεύθυνση:
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.