Ετούτη η ομιλία έμοιαζε με όλες εκείνες που -νέα- είχα ακούσει από τους πολιτικούς της γενιάς μου. Καμμια απολύτως διαφορά. Επωδός, η πρόσκληση για διεύρυνση του κόμματος.
Εκείνο που εμφατικά διακηρύχτηκε ήταν οι μεθοδεύσεις της πολιτικής της κυβέρνησης για την «απασχόληση των νέων».
Νέες θέσεις ερευνητών, μετα-διδακτορικών κλπ. Θέσεις απασχόλησης και εργασίας. Ως εάν η επιστημονική έρευνα είναι απασχόληση κι όχι τρόπος ζωής. Ως εάν η επιστημονική έρευνα, είναι κάτι που εμπίπτει και καλουπώνεται σε ωράρια, και συμβάσεις εξαμήνου, με ή χωρίς επιδόματα και άδεια διακοπών. Στιγμή δεν τους πέρασε από το μυαλό πως η επιστημονική έρευνα είναι τρόπος ζωής και ευδοκιμεί σε περιβάλλον όπου δεν παρεμποδίζεται η σκέψη, η γνώση, η επινόηση, ή η εφεύρεση.
Μα, αναρωτιέμαι, αυτό που χρειάζονται οι νέοι μας είναι «απασχόληση»; Όπως τα νήπια; Μα και τα νήπια ακόμη, τα κρατάμε απασχολημένα (για να μην κάνουνε ζημιές κα για να μην τραυματίζονται) αλλά, παράλληλα, διδάσκοντάς τα, πράγματα κατάλληλα για την ηλικία τους και για την ζωή τους! Να τρώνε, να πλένονται, να μιλάνε, να εκφράζονται, να επικοινωνούν, να κοινωνικοποιούνται κλπ.
Οι νέοι μας θέλουν τηναπασχόληση, σαν για να περνάνε την ώρα τους με ένα χαρτζηλίκι; Θέλουν να περνάνε την ώρα τους για να μην κοιμώνται από πλήξη ή για να μην κάθονται; Δεν θέλουν να αποκτήσουν εφόδια για να παλέψουν στη ζωή τους, με ό,τι η ψυχή τους θέλει να δοκιμασθεί; Δεν θέλουν να πετύχουν κάτι; Δεν θέλουν να δημιουργήσουν κάτι; Θέλουν απλώς ένα μηνιάτικο; Ποιός θα τους το δίνει και γιατί; Τί θα ξέρουν να κάνουν και να παράγουν, ώστε να πληρώνονται γι’ αυτό;
Ας αφήσουμε τα απίστευτα κυβερνητικά κατορθώματα που έχουνε να κάνουνε με την Παιδεία. Η σπουδή έχει, ασφαλώς, λόγο, την απόκτηση γνώσης. Η αμειβόμενη σπουδή έχει λόγο την προώθηση της αποκτημένης γνώσης, την δημιουργία νέας γνώσης, ή ακόμη και την διατύπωση και μορφοποίηση υπαρχόντων ή και την πρόγνωση-πρόβλεψη μελλοντικών προβλημάτων. Όλα αυτά, όμως, γίνονται σε συνθήκες κατάλληλες. Και δεν είναι κατάλληλες οι συνθήκες, όταν, εκεί που πρέπει να διεξάγονται όλες αυτές οι γνωστικές διεργασίες, οι χώροι είναι κατεστραμμένοι ή κλειστοί, πρόσφοροι μόνο στον κάθε άσχετο εισβολέα, που επιβάλλει τους νόμους του. «Νόμους» άσχετους με τον χώρο και την λειτουργία του, και «νόμους» που υπηρετούν συγκυριακές πολιτικές σκοπιμότητες.
Ο πρωθυπουργός μας, στην ομιλία του, ζήτησε από τα παιδιά να γίνουν άνθρωποι χρήσιμοι στην κοινωνία. Μάλλον του διαφεύγει, πως, ο άνθρωπος αν δεν είναι χρήσιμος, πρωτίστως, στον εαυτό του, δεν μπορεί να είναι χρήσιμος σε κανέναν. Κι αν δεν έχει αποκτήσει στοιχειώδη γνώση και επίγνωση των δυνάμεων, των δυνατοτήτων και των εσωτερικών του κλήσεων (και κλίσεων) που απαιτούν έκφραση, τότε δεν είναι ούτε σε θέση να εκφράσει κάτι, το ο,τιδήποτε. Πολύ περισσότερο, δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει και να ολοκληρώσει -σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον- κάτι που νά δίνει απάντηση σε ένα βασικό και στοιχειώδες «αίτημα». Εκείνο της επιβίωσης, με μέσα αποκτώμενα με ίδιες ικανότητες και δυνάμεις. Κι αυτό, γιατί δεν θα υπάρχει πάντα ένας εργοδότης που απλώς θα μας πληρώνει για να ζούμε. Ο κάθε εργοδότης θα μας πληρώνει για κάτι, μόνο αν εμείς τον πείσουμε πως αξίζει τον κόπο να μας πληρώνει για την δημιουργία μας. Το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς ως εργοδότες!
Ήτανε τόσο φτωχή αυτή η ομιλία, και τόσο πεζή! Χωρίς κανένα όραμα για να συνεπάρει τους νέους και να τους ωθήσει στα άκρα της δημιουργικότητας και της ζωτικότητας της ηλικίας! Ήτανε σαν να άκουγα: «Τώρα είμαστε εμείς στην εξουσία. Βοηθείστε να γίνουμε πολλοί. Να μείνουμε. Κι εμείς θα σας βολέψουμε». Αρχή, άνδρα δείκνυσι, έλεγαν οι παλιοί.
Αυτή η ομιλία του πρωθυπουργού, ήτανε μια ομιλία-επιτομή της διακήρυξης της πελατοκρατείας. Και ντράπηκα πολύ. Για τα γερασμένα του νιάτα. Για την κενότητα της πολιτικής του. Και λυπήθηκα για όλους μας, και για το αύριο της πατρίδας και των παιδιών μας.
Τί κρίμα, τόσο νέοι οι πολιτικοί μας, να επιζητούν -με παλαιοπολιτικές, φθαρμένες και αποκηρυσσόμενες, πια, μεθόδους- την μουμιοποίησή τους στην εξουσία, και την εξαγορά του μέσου πολίτη. Και να μην παραβλέψουμε πως πρόκειται, κυρίως, περί του νέου και άπειρου, που τον κάνουνε (ψήφος στα 17) πολίτη, για να τον συγκαταριθμήσουν στον κόσμο τους, ως αύξηση στο ποσοστό τους!
Τί κρίμα, να αποδειχθεί τόσο γρήγορα, πως η αριστερά χάνει την φαντασία της, μόλις βρεθεί στο άντρο της εξουσίας!
πηγή
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.