Του Γ. Γ
Δεν είναι απλώς ότι σου δημιουργήθηκε η αίσθηση, παρακολουθώντας την συνέντευξη Τσίπρα, ότι ζεις σε διαφορετική χώρα απ’ αυτή στην οποία παριστάνει τον πρωθυπουργό ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε, αξίζει να αναφερθείς στο ότι έβλεπες έναν συντηρητικό πολιτικάντη, απ’ αυτούς που «τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο», να σου μιλάει «για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν», που θα έγραφε και ο Μπρέχτ.
Ανούσιο θα είναι και να σχολιάσεις τις αυτοσυγκρίσεις που έκανε ο Τσίπρας με τον Μητσοτάκη.
Ούτε έχει νόημα να αναφερθείς αναλυτικά στα λεγόμενα ενός προσώπου το οποίο έχει αποφοιτήσει με άριστα στην τέχνη το να παρουσιάζει μια εικονική πραγματικότητα, λέγοντας τα μεγαλύτερα ψέματα με την απόλυτη φυσικότητα.
Όπως και να είναι όμως δεν μπορεί να μην θυμώνεις όταν βλέπεις χαμογελαστό έναν πολιτικό απατεώνα, έναν οικονομικό δολοφόνο του λαού μας να σου λέει ότι τα φτωχά λαϊκά μας στρώματα και ειδικά οι απόμαχοι της δουλειάς πρέπει να βρεθούν στην έσχατη ένδεια γιατί σύμφωνα με τον ίδιο είναι μονόδρομος … για να βγούμε απ’ τα μνημόνια, στα οποία μας έβαλε και ο ίδιος.
Πάνω απ’ όλα όμως δεν μπορεί να μην νιώσεις μια θλίψη, ένα σφίξιμο στο στομάχι για τις δικές μας ευθύνες για την κοινωνική αφασία που επικρατεί, κάνοντας τον πολιτικό τσόγλανο να πανηγυρίζει για την «Κατανόηση και ανοχή της κοινωνίας», απέναντι στην κυβέρνηση του.
Αντί να ξεσηκωθούμε και να πάρουμε φαλάγγι όλους αυτούς τους υπαλλήλους ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών, που ρουφάν με το μπουρί της σόμπας το αίμα του εργαζόμενου λαού, ξεπουλώντας ταυτόχρονα όποια δημόσια περιουσία έχει απομείνει και η οποία αποκτήθηκε με τον ιδρώτα των λαϊκών στρωμάτων, παρακολουθούμε απαθείς το υπηρετικό προσωπικό των καπιταλιστών να μας χλευάζει κατάμουτρα. Γιατί ρε γμτ;
Αντί για οποιοδήποτε δικό μας σχόλιο, που σίγουρα δεν θα ήταν κόσμιο, ας αφήσουμε τον δημοσιογράφο Νίκο Μπογιόπουλο να σχολιάσει την συνέντευξη του Τσίπρα:
Δεν είναι απλώς ότι σου δημιουργήθηκε η αίσθηση, παρακολουθώντας την συνέντευξη Τσίπρα, ότι ζεις σε διαφορετική χώρα απ’ αυτή στην οποία παριστάνει τον πρωθυπουργό ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε, αξίζει να αναφερθείς στο ότι έβλεπες έναν συντηρητικό πολιτικάντη, απ’ αυτούς που «τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο», να σου μιλάει «για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν», που θα έγραφε και ο Μπρέχτ.
Ανούσιο θα είναι και να σχολιάσεις τις αυτοσυγκρίσεις που έκανε ο Τσίπρας με τον Μητσοτάκη.
Ούτε έχει νόημα να αναφερθείς αναλυτικά στα λεγόμενα ενός προσώπου το οποίο έχει αποφοιτήσει με άριστα στην τέχνη το να παρουσιάζει μια εικονική πραγματικότητα, λέγοντας τα μεγαλύτερα ψέματα με την απόλυτη φυσικότητα.
Όπως και να είναι όμως δεν μπορεί να μην θυμώνεις όταν βλέπεις χαμογελαστό έναν πολιτικό απατεώνα, έναν οικονομικό δολοφόνο του λαού μας να σου λέει ότι τα φτωχά λαϊκά μας στρώματα και ειδικά οι απόμαχοι της δουλειάς πρέπει να βρεθούν στην έσχατη ένδεια γιατί σύμφωνα με τον ίδιο είναι μονόδρομος … για να βγούμε απ’ τα μνημόνια, στα οποία μας έβαλε και ο ίδιος.
Πάνω απ’ όλα όμως δεν μπορεί να μην νιώσεις μια θλίψη, ένα σφίξιμο στο στομάχι για τις δικές μας ευθύνες για την κοινωνική αφασία που επικρατεί, κάνοντας τον πολιτικό τσόγλανο να πανηγυρίζει για την «Κατανόηση και ανοχή της κοινωνίας», απέναντι στην κυβέρνηση του.
Αντί να ξεσηκωθούμε και να πάρουμε φαλάγγι όλους αυτούς τους υπαλλήλους ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών, που ρουφάν με το μπουρί της σόμπας το αίμα του εργαζόμενου λαού, ξεπουλώντας ταυτόχρονα όποια δημόσια περιουσία έχει απομείνει και η οποία αποκτήθηκε με τον ιδρώτα των λαϊκών στρωμάτων, παρακολουθούμε απαθείς το υπηρετικό προσωπικό των καπιταλιστών να μας χλευάζει κατάμουτρα. Γιατί ρε γμτ;
Αντί για οποιοδήποτε δικό μας σχόλιο, που σίγουρα δεν θα ήταν κόσμιο, ας αφήσουμε τον δημοσιογράφο Νίκο Μπογιόπουλο να σχολιάσει την συνέντευξη του Τσίπρα:
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.