Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος *
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια αριστερά που δεν μοιάζει πλέον να έχει επαφή ούτε καν με τα κλασικά οικονομικά. Ανακοινώνει πως δήθεν βρίσκεται σε αντίθεση με την φιλοσοφία και στρατηγική Σόιμπλε ως προς την σχέση δημοσιονομικής - νομισματικής πολιτικής για την Ελλάδα, ενώ στην πραγματικότητα ακολουθεί πιστά το πρόγραμμά του. Προφανώς τα νέα περιοριστικά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής που θα προνομοθετηθούν, θα εφαρμοστούν αφού προηγουμένως εξειδικευτούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την αναμόρφωση και όχι αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους προς τους λεγόμενους επίσημους δανειστές και το ΔΝΤ.
Αυτό λέει τόσο καιρό ο Σόιμπλε: Εξειδίκευση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος - που έχουν ήδη γενικά περιγραφεί στο Τρίτο Μνημόνιο - μετά τη λήξη του προγράμματος (2018) και επιπλέον λιτότητα, με εσωτερική υποτίμηση μάλιστα, από το 2019, αφού ασφαλώς υπάρξει επιπρόσθετος δημοσιονομικός περιορισμός το 2017 και το 2018 εάν πέσουν έξω οι εκτιμήσεις για το πλεόνασμα. Τι κάνει η κυβέρνηση; Επιχειρεί κουτοπόνηρα, ως συνήθως, να σε μπερδέψει. Αναφέρεται στην εφαρμογή και όχι στη νομοθέτηση των νέων μέτρων που προδήλως θα προηγηθεί της μεσοπρόθεσμης αναμόρφωσης του χρέους. Πρώτα, λοιπόν, θα πάρει τα νέα μέτρα και μετά θα λάβει το νέο μεσοπρόθεσμο πλάνο εξυπηρέτησης του χρέους προς τον λεγόμενο επίσημο τομέα. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα.
Η άλλη (εναλλακτική) πραγματικότητα, εάν ο κύριος Σόιμπλε δεν ήθελε να σε οδηγήσει σε εθνικό νόμισμα και εσύ ακολουθούσες τον δρόμο του, θα ήταν να αναδιαρθρωθεί ουσιαστικά (ριζικά) το δημόσιο-επίσημο χρέος πριν την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, έτσι ώστε αμέσως μετά να μπορεί να εφαρμοστεί επεκτατική δημοσιονομική πολιτική με μείωση στην φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων και μείωση της φορολογίας των κερδών επιχειρήσεων. Έτσι έρχονται επενδύσεις και η ανάκαμψη δρομολογείται σε σταθερή βάση και όχι έτσι όπως πράττει η κυβέρνηση, επιχειρώντας να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό σαν να πρόκειται για μια μάζα ηλίθιων. Αυτό έκανε η κυβέρνηση Kennedy στις ΗΠΑ το 1964 και έβγαλε τη χώρα από την ύφεση. Αυτό έκαναν και άλλοι εφαρμόζοντας πρώτα επεκτατική δημοσιονομική πολιτική για να ακολουθήσει η επεκτατική νομισματική, αφού πρώτα έχει ενεργοποιηθεί από την πρώτη η αναπτυξιακή πορεία. Αυτό λέγεται αριστερή μεταρρύθμιση στην καπιταλιστική οικονομία, ενώ αυτό που κάνει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, λέγεται «αριστερό μπαλαμούτι» με τον δεξιό Σόιμπλε.
Η κυβέρνηση αφού ουσιαστικά εγκατέλειψε το αφήγημα της αναδιάρθρωσης του χρέους ως βάση για την ανάπτυξη και την παραγωγική αναδιάρθρωση, παίζει με την ψυχολογία και την κουτοπονηριά των υπερχρεωμένων στην Ελλάδα. Και αυτό το βρίσκω μάλλον πολύ δεξιό έως φασιστικό πολιτικό κόλπο, το οποίο ωστόσο, προβάλλεται από τα ΜΜΕ σαν αριστερό.
Κάποιοι, αγαπητέ αναγνώστη, μεγαλώσαμε με περίεργες ενοχές που δεν καταλάβαιναν συγγενείς και φίλοι. Θεωρούσαμε από μικρά παιδιά πως χρωστάμε στη κοινωνία. Ένα χρέος που μεγάλωνε όσο μεγαλώναμε και δυναμώναμε. Και κάθε φορά που κερδίζαμε μια παράσταση το άτιμο αυτό χρέος μεγεθυνόταν μαζί και η λεγόμενη κοινωνική ευθύνη και ατομική υπευθυνότητα.
Είμαστε αριστεροί; Δεν είχε σημασία. Αν είχε σημασία, τότε τα πράγματα άλλαζαν. Τότε αυτόματα έπαυες να νιώθεις πως χρωστάς στη κοινωνία και θεωρούσες πως σου χρωστάει ολόκληρος ο κόσμος. Γινόσουν ξαφνικά ο πλούτος του λαού, που για να αποδώσει παραγωγικά όφειλε να απαλλαγεί από το χρέος του. Το δικό του ασφαλώς χρέος - και το οικονομικό και το ηθικό!
Και πώς γίνεται αυτό; Με το να βάλεις τον Μαρξ στην τσέπη σου και να θεωρήσεις πως μιλά για το δικό σου προσωπικό ή επιχειρηματικό χρέος, όταν ορθώς ισχυρίζεται πως το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού, είναι το δημόσιο χρέος τους.
Ο δόλιος ο Μαρξ μίλησε για το δημόσιο χρέος ως βασικό μοχλό της πρωταρχικής συσσώρευσης, το οποίο με έναν μαγικό, δηλαδή πολιτικό τρόπο προικίζει το μη παραγωγικό χρήμα με παραγωγική δύναμη και το μετατρέπει έτσι σε κεφάλαιο και όχι για το παραγωγικό χρήμα που εσύ μασκαρά ενθυλάκωσες, φοροδιαφεύγοντας και εισφοροδιαφεύγοντας επιπλέον!
Σήμερα η αριστεροσύνη στην Ελλάδα είναι συνάρτηση της παράστασης χρέους. Δεν χρωστάμε, μας χρωστάνε οι τοκογλύφοι και ασφαλώς το κράτος και η κοινωνία. Ποιος το λέει αυτό; Ο εργαζόμενος που δεν μπορεί να ξεφύγει - ούτε στην πραγματικότητα να διαπραγματευτεί - από την εφορία και την τράπεζα; Όχι, δεν το λέει αυτός που έχει κάθε λόγο να το ισχυριστεί. Το φωνάζουν αυτοί που σαν επιχειρηματίες-συνέταιροι του τραπεζικού συστήματος και άρα του κράτους, συνέβαλλαν στην κεφαλαιοποίηση του πλούτου του ελληνικού λαού και άρα στην απαλλοτρίωση των εργαζομένων, σημαντικό μέρος των οποίων (πλούτου και εργαζομένων) αφαίρεσαν από την παραγωγική διαδικασία. Έτσι προέκυψαν οι νεόπλουτοι, οι τρελές καταθέσεις και τοποθετήσεις στο εξωτερικό και το σημερινό δραματικό μέγεθος των ανέργων.
Η παράσταση του χρέους στη σημερινή Ελλάδα κατέληξε να είναι μια παράσταση του πλούτου εναντίον εκείνων που τον παράγουν στην κλασική του μορφή. Η αριστερά που κυβερνά ως παράσταση χρέους απευθύνεται στην πραγματικότητα στον χρεοκοπημένο επιχειρηματία για να ακούει με δέος ο εργαζόμενος και να ελπίζει ο άνεργος. Έτσι, σε λίγο και δίχως υπερβολή η «νέα αριστερά» μαζί με τη «νέα αναρχία» θα ορίζονται απολύτως παραμορφωτικά στον χώρο της επιχειρηματικότητας και όχι της εργασίας. Όλα εξαρτώνται από το μήνυμα της παράστασης του χρέους που περνά η σημερινή αριστερή κυβέρνηση δια του Τύπου που την υποστηρίζει. Και αυτό είναι ένα μήνυμα με ψυχωτικού χαρακτήρα ερμηνευτική βία.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.