Πένθιμο σήμαντρο το κατωτέρω άρθρο για την προεδρία Τραμπ, με την συμπλήρωση των πρώτων 100 ημερών της, με το οποίο , ο Πάτρικ Μπιουκάναν, δημοσιολόγος, λογογράφος και σύμβουλος προέδρων, κάποτε και υποψήφιος ο ίδιος και από τους ελάχιστους προεκλογικούς υποστηρικτές του Ντόναλντ Τραμπ, διαπιστώνει με έκδηλη μελαγχολία την απάρνηση των προεκλογικών επαγγελιών και τον προσηλυτισμό του φερέλπιδα ειρηνοποιού από τους αγγέλους του πολέμου. Τον προειδοποιεί πως κάθε νέος πόλεμος θα ακυρώσει την εντολή του και θα καταβροχθίσει την προεδρία του.
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Μήπως ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ παραχώρησε στους στρατηγούς την εξωτερική πολιτική;
Κάπως έτσι φαίνεται. Ως υποψήφιος ο Τραμπ έτεινε το χέρι του στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Απέρριπτε περαιτέρω επεμβάσεις στη Συρία, εκτός της απαιτούμενης για την συντριβή του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους (των τζιχαντιστών).
Μιλούσε για έξοδο και παραμονή εκτός των κακής σύλληψης πολέμων στη Μέση Ανατολή, μέσα στους οποίους οι πρόεδροι Μπους ο 2ος και Ομπάμα είχαν βυθίσει τη χώρα.
Η εμφανιζόμενη απάρνηση από τον πρόεδρο Τραμπ της αντι-επεμβατικής εξωτερικής πολιτικής που υποστήριζε αποτελεί τη μεγάλη έκπληξη των πρώτων 100 ημερών της προεδρίας του και την πιο δυσοίωνη. Επειδή κάθε νέος πόλεμος θα ακυρώσει την εντολή του και θα αναλώσει την προεδρία του.
Ο Τραμπ δεν αποκαλεί πλέον το ΝΑΤΟ «απαρχαιωμένο», αλλά προωθεί στρατεύματα προς τη Ρωσία στη Βαλτική και στα ανατολικά Βαλκάνια. Ο (υπουργός των Εξωτερικών) Ρεξ Τίλλερσον, φορέας του ρωσικού παράσημου της φιλίας, προειδοποιεί τώρα ότι οι ΗΠΑ δεν θα άρουν τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, μέχρις ότου αυτή αποσυρθεί από την Ουκρανία.
Εάν ο Τίλλερσον δεν μπλοφάρει, αυτό αποκλείει την επαναπροσέγγιση κατά την προεδρία του Τραμπ, επειδή ούτε ο Πούτιν ούτε οποιοσδήποτε διάδοχος θα μπορούσε να εγκαταλείψει την Κριμαία και να επιζήσει.
Τι του συνέβη του Τραμπ, το 2016;
Από πότε οι αξιώσεις του Κιέβου στην Κριμαία έγιναν πιο κρίσιμες για εμάς από τη σχέση συνεργασίας με την πυρηνικά εξοπλισμένη Ρωσία; Το 1991 ο Μπους ο 1ος και ο υπουργός των εξωτερικών Τζέϊμς Μπέϊκερ σκέφτονταν ότι και μόνο η ιδέα ανεξαρτησίας της Ουκρανίας ήταν αποκύημα ενός «αυτοκτονικού εθνικισμού».
Που νομίζουμε ότι μπορεί να οδηγήσει αυτή η δαιμονοποίηση του Πούτιν και ο εξοστρακισμός της Ρωσίας;
Για να πάρει την βοήθεια του Ξι Ζιπίνγκ στο πρόβλημά μας με τη Βόρειο Κορέα, ο Τραμπ εγκατέλειψε την κουβέντα για φιλία με την Ταϊβάν, έκανε πίσω από τις προειδοποιήσεις του Τίλλερσον στο Πεκίνο να εκκενώσει τα ξερονήσια στη Νότια Σινική Θάλασσα και έδωσε υποσχέσεις για σημαντικές παραχωρήσεις σε μελλοντικές εμπορικές συμφωνίες με την Κίνα.
«Μου αρέσει ο Ξι Ζιπίνγκ και πιστεύω ότι και αυτός με συμπαθεί πολύ», δήλωσε ο Τραμπ αυτή τη βδομάδα. Θυμάται κανείς τον Ρούζβελτ να ορμηνεύει τον Τσώρτσιλ: «Νομίζω ότι μπορώ να χειριστώ τον Στάλιν καλύτερα από το δικό σου Φόρεϊν ΄Οφις… Ο Στάλιν απεχθάνεται όλους αυτούς τους δικούς σου. Πιστεύει πως με συμπαθεί περισσότερο».
Ο Ρούζβελτ δεν έζησε για να δει πόσο ο Στάλιν τον έπιασε κορόιδο.
Ανάμεσα στα επιτεύγματα που γιορτάζονται στις πρώτες 100 μέρες του Τραμπ είναι οι 59 πύραυλοι Κρουζ που εκτοξεύθηκαν κατά του συριακού αεροδρομίου, από το οποίο υποτίθεται πως προήλθε η επίθεση εναντίον αμάχων με χημικά και η ρίψη της γιγάντιας «μητέρας όλων των βομβών» στο Αφγανιστάν.
Αλλά τι επιτεύχθηκε με αυτούς τους βομβαρδισμούς;
Το Κόμμα του Πολέμου εμφανίζεται και πάλι σε βέλος ανόδου. Οι Τζων Μακέην και Λίντσευ Γκράχαμ είναι χαρούμενοι εκδρομείς. Στο Αφγανιστάν, ο Αμερικανός διοικητής ζητάει χιλιάδες νέους Αμερικανούς στρατιώτες σε ενίσχυση των 8.500 που βρίσκονται εκεί, για να σταθεροποιηθεί το αφγανικό καθεστώς και ο στρατός του, που συνεχώς χάνουν έδαφος στους Ταλιμπάν.
Το Ιράν ξαναμπήκε στο στόχαστρο. Ενώ ο Τίλλερσον παραδέχεται ότι η Τεχεράνη τηρεί την πυρηνική συμφωνία του 2015, ο Τραμπ δηλώνει πως παραβιάζει «το πνεύμα της συμφωνίας».
Πως το παραβιάζει; Λέει ο Τίλλερσον: Το Ιράν αποσταθεροποιεί την περιοχή και απειλεί τα αμερικανικά συμφέροντα στη Συρία, την Υεμένη, το Ιράκ και τον Λίβανο.
Αλλά το Ιράν είναι σύμμαχος της Συρίας και έχει προσκληθεί εκεί για να βοηθήσει μια κυβέρνηση, αναγνωρισμένη από τα Ηνωμένα ΄Εθνη, να εξουδετερώσει μιαν εξέγερση που περιλαμβάνει στοιχεία της Αλ Κάϊντα και των τζιχαντιστών του Ι.Κ. Εμείς, μαζί με τους Τούρκους, τους Σαουδάραβες και τους Άραβες των χωρών του Κόλπου, είμαστε αυτοί που βοηθούν τους αντάρτες που προσπαθούν να ανατρέψουν το καθεστώς.
Στην Υεμένη, αντάρτες Χούθι ανέτρεψαν και εξόρισαν έναν Σαουδάραβα σατράπη. Οι βομβαρδισμοί, ο αποκλεισμός και η επέμβαση με στρατεύματα διαπράττεται από Σαουδάραβες και ΄Αραβες Σουνίτες, βοηθούμενους από το αμερικανικό ναυτικό και την αμερικανική αεροπορία.
Είμαστε εμείς και οι Σαουδάραβες που απειλούμε να κλείσουμε το λιμάνι Χοντέιντα, μέτρο που θα προκαλούσε ευρύτατη λιμοκτονία.
Δεν είναι το Ιράν αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες που εισέβαλαν στο Ιράκ, ανέτρεψαν το καθεστώς της Βαγδάτης, και κατέλαβαν τη χώρα. Δεν ήταν το Ιράν που ανέτρεψε τον συνταγματάρχη Καντάφι και δημιούργησε τη σημερινή καταστροφή στη Λιβύη.
Τη Δευτέρα, το πολεμικό Μαχάν έριξε μια φωτοβολίδα για να αποδιώξει ένα ιρανικό περιπολικό σκάφος που βρισκόταν ένα χιλιόμετρο μακριά. Υποτίθεται ότι η παρουσία του αποτελούσε πρόκληση. Αλλά ο Ιρανός υπουργός των Εξωτερικών Ζαβάτ Ζαρίφ είχε κάποιο δίκιο όταν έγραφε στο Τουίτερ: «Το ναυτικό μας κινείται – ναι, σωστά το βρήκατε- στον Περσικό Κόλπο, όχι στον Κόλπο του Μεξικού. Το ερώτημα είναι τι έκανε ο αμερικανικός στόλος 7.500 μίλια από τη χώρα του;»
Σε ποιον οφείλεται η εμφανιζόμενη μεταμόρφωση του Τραμπ σε γεράκι; Οι στρατηγοί, ο Μπίμπι Νετανιάχου και οι νεοσυντηρητικοί, οι ιέρακες του κογκρέσου με την ψυχροπολεμική νοοτροπία τους, η σαουδαραβική βασιλική οικογένεια και οι άραβες του Περσικού Κόλπου- αυτοί κερδίζουν τη μάχη για τον εγκέφαλο του Τραμπ.
Και το πρόγραμμά τους για την Αμερική;
Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο πραγματικός εχθρός μας στη Μέση Ανατολή δεν είναι η Αλ Κάϊντα ή το Ισλαμικό Κράτος αλλά το Σιϊτικό Ιράν και η Εσμπολά, η Συρία του ΄Ασαντ και ο πάτρωνας του ο Πούτιν. Και μέχρις ότου η Εσμπολά ξεκοιλιαστεί, ο Άσαντ εξαφανιστεί και το Ιράν συντριβεί, όπως το κάναμε στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στην Υεμένη, η άνθηση της δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή που όλοι επιδιώκουμε δεν μπορεί ν’ αρχίσει πραγματικά…
Αλλά προτού ο Πρόεδρος Τραμπ προχωρήσει στη πορεία που χάραξαν γι’ αυτόν οι στρατηγοί του –γενναίοι άνδρες και πατριώτες, όπως είναι- θα πρέπει να ψάξει να βρει αν κανένας από αυτούς στάθηκε αντίθετος στους ηλίθιους πολέμους των τελευταίων 15 χρόνων, αρχίζοντας από τη μεγίστη από τις στρατηγικές γκάφες – την εισβολή του Τζωρτζ Μπους στο Ιράκ.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.