To 12o δημοτικό σχολείο Θεσσαλονίκης, το οποίο στεγαζόταν στη συμβολή των οδών Βασιλέως Γεωργίου 27 και Μπιζανίου, έκλεισε το 2004, καθώς το κτήριο κρίθηκε ακατάλληλο να συνεχίσει να φιλοξενεί μαθητές λόγω προβλημάτων στη στατικότητά του. Οι μαθητές μεταφέρθηκαν και σήμερα το 12ο δημοτικό βρίσκεται σε λυόμενα επί της οδού Μαρίας Κάλλας.
Αρχικά, κρίνουμε ως απαράδεκτο όλα αυτά τα χρόνια οι μαθητές του σχολείου να φιλοξενούνται σε λυόμενα κτήρια, εγκαταστάσεις επιεικώς ακατάλληλες για οποιαδήποτε εκπαιδευτική δραστηριότητα – και ενδεχομένως επικίνδυνες, όπως αποδείχθηκε και πρόσφατα. Όπως απαράδεκτο είναι και το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει βρεθεί μία μόνιμη, αξιοπρεπής και ασφαλής λύση στο ζήτημα στέγασης των μαθητών του 12ου δημοτικού σχολείου. Όλη αυτή η κατάσταση βέβαια δεν αποτελεί παρά ένα κομμάτι της γενικότερης υποβάθμισης που έχει υποστεί το δημόσιο σύστημα παιδείας από τις χρόνιες πολτικές λιτότητας, μαζί με την υποβάθμιση και κατακρεούργηση άλλωστε του συνόλου των δημόσιων παροχών, των κοινωνικών ασφαλίσεων, των εργασιακών δικαιωμάτων. Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε απολύτως λογικό και σεβαστό το αίτημα των μαθητών και των γονέων τους να βρεθεί ένα κατάλληλο κτήριο για τη στέγαση του σχολείου και να μη διαλυθεί η κοινότητά του, γεγονός που θα επιφέρει το διασκορπισμό των μαθητών σε διαφορετικά σχολεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε κοινωνικό, ψυχολογικό και οικονομικό επίπεδο.
Μπροστά σε όλα αυτά, ως προσωρινή λύση προτείνουμε τη συνέχιση των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων του 12ου δημοτικού στις ήδη υπάρχουσες λυόμενες εγκαταστάσεις, εάν και μόνο αν διασφαλισθεί η ασφάλειά τους, έπειτα από ακριβείς και αξιόπιστες μελέτες, καθώς και τις επισκευές που χρειάζονται. Παράλληλα, θα πρέπει να διενεργηθούν οι μελέτες εκείνες οι οποίες θα οδηγήσουν στην κατασκευή/επιλογή ενός νέου σχολικού οικοδομήματος, το οποίο και θα αποτελέσει τη μόνιμη και αξιοπρεπή λύση στο ζήτημα στέγασης των μαθητών του 12ου, τηρώντας όλες τις προδιαγραφές που πληρούν οι σύγχρονες σχολικές μονάδες. Για τη μόνιμη αυτή και αξιοπρεπή λύση ώστε να διασφαλιστεί και η διαφύλαξη στο ακέραιο της σχολικής κοινότητας, πράγμα αναμφίβολα σημαντικό και καίριο από πολλές απόψεις, οι επιλογές από τη μεριά των αρμόδιων φορέων ανοίγονται πρόσφορες αν η αναζήτηση για το κτήριο της σχολικής μονάδας εστιάσει σε λογικά και αντικειμενικά δεδομένα και όχι σε πολιτικές σκοπιμότητες που μόνο το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό συμφέρον της σχολικής κοινότητας δεν έχουν ως ζητούμενο. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, άλλωστε, ενδεχόμενη είναι και η καλλιέργεια κλίματος διένεξης μεταξύ των γονέων και του κόσμου του “Σχολείου” από μεριάς του Δήμου και της Εκκλησίας Α.Ε., αφού το “διαίρει και βασίλευε” δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί πάγια τακτική της κυριαρχίας ώστε να τη σκαπουλάρει η ίδια ενόσω η κυριαρχούμενη κοινωνία ξεσπαθώνει αναμεταξύ της. Ας μην υπόκυψουμε σε τέτοιες προβοκατόρικες στρατηγικές κι ας δούμε κατάματα ποιοι τρίβουν τα χέρια τους με την κερδοσκοπία να ξεχειλίζει από παντού.
Επανερχόμενοι, λοιπόν, στο κτήριο της συμβολής των οδών Βασιλέως Γεωργίου 27 και Μπιζανίου, ορισμένοι γονείς, αλλά και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, θεωρούν πως είναι κατάλληλο για τη στέγαση του 12ου δημοτικού σχολείου. Από τη μεριά μας, θεωρούμε πως η επιλογή αυτή είναι παντελώς άστοχη και ακατάλληλη εξαιτίας των περιορισμένων χωρικών δυνατοτήτων του κτηρίου, της στατικότητάς του, που ήταν και ο αρχικός λόγος μεταφοράς του σχολείου, καθώς και των υπέρογκων ποσών που θα δαπανηθούν, κάτι που κρίνεται ασύμφορο μιας και το κτήριο αποτελεί νεοκλασικό, γεγονός που επιφέρει συγκεκριμένους τύπους και τρόπους ανακατασκευής. Την εποχή μάλιστα που συρρικνώνονται όλο και περισσότερο οι κοινωνικές δαπάνες, είναι τουλάχιστον σκανδαλώδες να δαπανώνται τέτοια ποσά για συγκεκριμένους τύπους ανακατασκευής, τη στιγμή που με μικρότερα ποσά είναι δυνατή η επιλογή ή ακόμα και η κατασκευή νέων, σύγχρονων σχολικών μονάδων.
Αναρωτιόμαστε πραγματικά για ποιους λόγους κάποια πολιτικά πρόσωπα επιμένουν σθεναρά να προχωρήσει ένα τόσο δαπανηρό έργο, αντί να λαμβάνουν υπόψη τους οικονομικότερες και πιο πρακτικές λύσεις, αν όχι για να εκκενώσουν το κατειλημμένο κτήριο και ό,τι αυτό πρεσβεύει.
Μέσα στα 7 χρόνια κατά τα οποία το κτήριο τελεί υπό κατάληψη– μία κατάληψη που το απελευθέρωσε από το καθεστώς εγκατάλειψης και αχρησίας που του είχε επιβληθεί την περίοδο 2004-2010– στο χώρο πραγματοποιούνται ελεύθερα μαθήματα, χοροί, δραστηριότητες για παιδιά, πολιτιστικές και πολιτικές εκδηλώσεις, λειτουργούν δομές κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας (παντοπωλείο, κουζίνα, παζάρι άμεσης διάθεσης προϊόντων, ζυθοποιείο) ενώ ήδη έχει μπει στα σκαριά η δημιουργία δομής υγείας που θα παρέχει υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης προσβάσιμες στον κόσμο της γειτονιάς και ευρύτερα. Μέσα σε αυτά τα 7 χρόνια, ο Ελεύθερος Κοινωνικώς Χώρος «Σχολείο, για τη μάθηση της ελευθερίας» έχει συμμετάσχει σε κοινωνικούς αγώνες, σε αγώνες διεκδίκησης, σε απεργίες και σε πορείες, συνθέτοντας εκείνες τις αντιστάσεις που αντιπαραβάλλονται στο σύστημα που επιβάλλει- όλο και περισσότερο - τις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες. Μέσα στα 7 χρόνια λειτουργίας του έχουν περάσει εκατοντάδες άτομα και έχουν σε πολλές περιπτώσεις παραμείνει ενεργώς συμμετέχοντα στο εγχείρημα κατά τα χρόνια, άτομα τα οποία αποφάσιζαν αμεσοδημοκρατικά και χωρίς ιεραρχίες για ζητήματα που τα αφορούσαν, πειραματίστηκαν με έννοιες όπως η αυτοοργάνωση γύρω από μικρότερα ή μεγαλύτερα ζητήματα, ενώ θέσμισαν- λιγότερο ή περισσότερο- τις ζωές τους και τις σχέσεις τους μακριά από το κυρίαρχο, καπιταλιστικό φαντασιακό, που προωθεί την εξατομίκευση, την ανάθεση και την εκμετάλλευση.
Και μέσα σε αυτά τα 7 χρόνια λειτουργίας του «Σχολείου», κράτος, δήμος και εκκλησία- θεσμοί οι οποίοι ανέκαθεν συνέδραμαν στη διαιώνιση των ανισοτήτων, της εκμετάλλευσης, της οικονομικής εξαθλίωσης, του κοινωνικού κανιβαλισμού- δεν έκαναν τίποτα λιγότερο από το να πολεμούν την ύπαρξη χώρων σαν και αυτόν. Από την αρχή της κατάληψης, μέσω διαφόρων μεθοδεύσεων, δήμος και εκκλησία προσπάθησαν να μας εκδιώξουν από το κτήριο. Ύστερα από μία σειρά αποτυχημένων δικαστικών διαμαχών καθώς και διακοπών στην ηλεκτροδότηση του κτηρίου, δε θεωρούμε απίθανη μία ευνοϊκότερη συμφωνία μεταξύ της εκκλησίας και του δήμου, γεγονός που θα αποτελέσει ισχυρή αφορμή για την εκκένωση του εγχειρήματος.
Δεν ξεχνάμε την περίπτωση της κατάληψης του παλιού Ορφανοτροφείου στην Άνω Τούμπα, το οποίο η εκκλησία πήρε στα χέρια της από το Υπουργείο Υγείας με ευνοϊκότερους όρους για τα συμφέροντά της, με πρόσχημα την κατασκευή ιδρύματος για χρόνια πάσχοντες. Και ενώ προμήνυε πως οι διαδικασίες κατασκευής θα ξεκίναγαν άμεσα, αφού εκκένωσε την κατάληψη στέγης μεταναστ(ρι)ών και κατεδάφισε το κτήριο μέσα στην ίδια ημέρα, σχεδόν ένα χρόνο μετά καμία εργασία δεν έχει γίνει για την κατασκευή του ιδρύματος, με το μόνο πράγμα που στέκει όρθιο εντός της περίφραξης του οικοπέδου να είναι το παγκάρι.
Είναι έκδηλο, λοιπόν, ότι στόχος της εκκλησίας είναι η εκδίωξή μας από το κτήριο, γεγονός που θα της ανοίξει το δρόμο για αξιοποίησή του, αυξάνοντας έτσι και άλλο την ήδη αμύθητη περιουσία της- κάτι που διαφαίνεται και από τους όρους που θέτει για την παραχώρησή του στο Δήμο Θεσσαλονίκης-, καθώς επίσης και σε καμία περίπτωση να μην τεθεί θέμα λειτουργίας του παρακείμενουbar, κτήριο το οποίο της ανήκει και μισθώνεται από ιδιώτη.
Εμείς από τη μεριά μας θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε πως το «Σχολείο» δεν έπαψε ποτέ να είναι σχολείο, ένα σχολείο από και για την κοινωνία, ένα σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας. Και θα θέλαμε να διαμηνύσουμε προς κάθε Μπουτάρη που θέλει να το παίξει Καμίνης, και προς όλες τις αρμόδιες αρχές και την Εκκλησία Α.Ε., πως το «Σχολείο» αποτελούσε, αποτελεί και θα εξακολουθήσει να αποτελεί εκείνες τις διαδρομές ελευθερίας μέσω των οποίων ιχνηλατούμε τρόπους αυτοοργάνωσης, αυτοθέσμισης και δόμησης άλλων σχέσεων και ενός άλλου κόσμου.
ελεύθερος κοινωνικός χώρος
σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας
σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας
Υ.Γ.1: Διαβάζουμε σε δημοσιεύματα του Τύπου (εφημερίδα Μακεδονία της Τρίτης 09/05/2017) πως υπάρχει σιωπηλή συμφωνία μεταξύ της δημοτικής αρχής και των καταληψιών για την παραχώρηση του κτηρίου σε περίπτωση που αυτό γίνει σχολείο. Για όλους τους λόγους που αναλύουμε παραπάνω, τέτοια συμφωνία δε θα μπορούσε να υπάρχει- και ούτε βέβαια θα υπάρξει- και αυτό να το βάλετε καλά στο κεφάλι σας.
Υ.Γ.2: Γιάννη Μπουτάρη, θα θέλαμε να σου θυμίσουμε πως ρεύμα παίρνουμε μόνοι μας, μετά από δύο δημόσιες επανασυνδέσεις
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.