Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος *
Στο βαθμό που μια συμφωνία, ένα μνημόνιο, ένα Σύνταγμα ή μια Συνθήκη είναι αποτέλεσμα υποκρισίας (άλλους σκοπούς ισχύος και σχέσεων υπηρετεί και άλλους δηλώνει πως υπερασπίζεται), η πλήρης εφαρμογή των προνοιών αυτών οδηγεί βίαια, λιγότερο βίαια ή ακόμη και συναινετικά στην αναθεώρηση τους.
Αυτό είναι το εμπειρικό αποτέλεσμα, αναγνώστη μου, που ερμηνεύουν μάλλον ικανοποιητικά όλοι οι συνάδελφοί μου που ασχολούνται με φαινόμενα και θεσμούς ηγεμονίας, ή ακριβώς με αυτό που αποκαλούμε σήμερα "power in politics".
Τι σημαίνει αυτό στο πλαίσιο της σημερινής επικαιρότητας στην Ελλάδα;
Πως η πλήρης εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης και (αναγκαστικά) στη συνέχεια των υπολοίπων Συνθηκών που ρυθμίζουν τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας θα οδηγήσει αναπόδραστα στην αναθεώρησή τους ή σε σύγκρουση με σκοπό την αναθεώρησή τους. Μόνον που στο πλαίσιο της υποκρισίας που δομεί ως πραγματικότητα η ίδια η Συνθήκη, η αναμέτρησή θα γίνει στο όνομα της πλήρους εφαρμογής της.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τα μνημόνια εφαρμογής και διαχείρισης της συντεταγμένης πτώχευσης της Ελλάδας. Η πλήρης εφαρμογή ενός μνημονίου με την τρόικα (: κουαρτέτο) οδηγεί αναπόδραστα στην αναθεώρησή του, με την κυβερνητική συμφωνία για νομοθέτηση - και πλέον προνομοθέτηση - νέων μέτρων λιτότητας με εσωτερική υποτίμηση, τα οποία στην ουσία έρχονται να αναθεωρήσουν το προηγούμενο μνημόνιο, θεσπίζοντας το επόμενο. Και πάει λέγοντας!
Κοίταξε αναγνώστη μου, για να παραμείνουμε σοβαροί: Με πολιτικούς όρους, η πλήρης εφαρμογή των μνημονίων οδηγεί στην αναθεωρημένη επέκτασή τους και όχι στο αντίστροφο (στην κατάργησή τους, στο τέλος τους), όπως σου λένε όλα σχεδόν τα κόμματα, οι κυβερνήσεις και σχεδόν όλοι οι "διακεκριμένοι" οικονομολόγοι - με εξαίρεση τον Γιάνη Βαρουφάκη. Και αυτό επειδή ακριβώς ο πολιτικός σκοπός των μνημονίων είναι εντελώς διαφορετικός από τον οικονομιστικό που προβάλλεται.
Αν δεν δείς καθαρά τα μνημόνια ως πολιτικά κείμενα, αλλά απλώς τα διαβάζεις αποσπασματικά ως οικονομικά μέτρα και εφαρμογές δεν θα κατανοήσεις αυτό που σημειώνω. Άλλωστε, αγώνα για να διασκεδαστεί ο πολιτικός χαρακτήρας του νέου μνημονίου που επιχειρεί να καταστήσει εσωτερικό δίκαιο η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, δίνουν εκτός από τους κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς στην Ελλάδα και οι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ! Αυτό είναι το σύγχρονο δημοκρατικό παράδοξο στη χώρα μας, το οποίο τελικά προκαλεί αφάνταστη ζημιά και στην πολιτική και στη κοινωνία και στη σχέση μεταξύ αυτών των δυο.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.