Απαγόρευση κατάθεσης στεφάνου στον Γερμανό πρέσβη από τη Ζωή - Η αντίδραση Μανώλη Γλέζου (βίντεο)

Χθες ήταν η επέτειος της σφαγής του Διστόμου που έγινε στις 10 Ιουνίου 1944.

Ένα σοβαρό επεισόδιο σημειώθηκε κατά της επίσημη τελετή μνήμης.

Πρωταγωνιστές της ήταν ο Μανώλης Γλέζος ( οποίος είχε αναγορευτεί λίγο νωρίτερα επίτημος δημότης Διστόμου), η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο πρέσβης της Γερμανίας στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με το βίντεο που προσθέτουμε η Ζωή θέλησε να εμποδίσει να καταθέσει στεφάνι, στο μνημείο των σφαγιασθέντων από τους Ναζιστές Γερμανούς, ο Γερμανός πρέσβης, λέγοντάς του πως "Δεν έχει το δικαίωμα να το πράξει".

Υπήρξε προς στιγμή παγωμάρα στους παρισταμένους με ορισμένους να φαίνεται πως επικρότησαν την κίνηση της Προέδρου της Πλεύσης.

Σε λίγο όμως παρενέβη ο Μανώλης Γλέζος, παρέκαμψε την Κωνσταντοπούλου, παρέλαβε το στεφάνι το παρέδωσε στον Γερμανό πρέσβη και τον οδήγησε στο μνημείο και επέβλεψε την κατάθεσή του, χειροκροτούμενος από τους παρισταμένους.

Δεν υπάρχει δήλωση από τον Μανώλη Γλέζο έως αυτή τη στιγμή.

Δόθηκε πάντως στη δημοσιότητα εξήγηση από την Ζωή Κωνσταντοπούλου στον προσωπικό της λογαριασμό στο fb, σχετικά με την "επικοινωνιακού τύπου" κίνησή της.



Η ανακοίνωση εδώ:

Δίστομο 2017. 
73 χρόνια μετά. 
Έχει δικαίωμα η Γερμανία να καταθέτει στεφάνι με τη σημαία της φαρδιά-πλατιά επάνω στο μνημείο των σφαγιασθέντων; 
Δεν έχει το δικαίωμα.
Την ίδια ώρα αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση να αποζημιώσει για τα εγκλήματά της. Σε συμφωνία με κάθε ελληνική Κυβέρνηση μέχρι σήμερα.
Η Γερμανία οφείλει να πληρώσει για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το ολοκαύτωμα, την καταστροφή.
Αυτό είπα σήμερα στον Γερμανό πρέσβυ.
Λίγο μετά την εκφώνηση των ονομάτων των εκτελεσθέντων κατοίκων, ανθρώπων κάθε ηλικίας, που παραμένουν χωρίς δικαίωση, 17 χρόνια μετά την αμετάκλητη δικαστική απόφαση που υποχρεώνει τη Γερμανία να πληρώσει.
Τα ιστορικά γεγονότα δεν εξαλείφονται με εθιμοτυπίες ούτε εξανεμίζονται με χειρονομίες.
Διαμορφώνουν συνειδήσεις και στάση ζωής.
Πολύ πέρα από τους "καλούς τρόπους", σε συνθήκες επιβολής μιας νέας κατοχής, που δεν υπηρετούν αλλά ακυρώνουν τις αξίες.
Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ονομάστηκαν έτσι, γιατί τραυματίζουν τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, πλήττουν ολόκληρη την ανθρωπότητα και κάθε άνθρωπο χωριστά.
Τα στεφάνια που επικυρώνουν την άρνηση αποκατάστασης αυτών των εγκλημάτων δεν είναι συγγνώμη, αλλά κοροϊδία.
Που δεν την ανέχεται η ψυχή των ανθρώπων που συγκλονίζονται στη σκέψη και μόνον της ανείπωτης θηριωδίας.
Η ψυχή της ανθρωπότητας.