Η ελπίδα!

του Γιώργου Χαραλαμπίδη

Σύμφωνα με το μύθο της Πανδώρας, πριγκίπισσας της αρχαίας Ελλάδας, οι θεοί της έκαναν δώρο στο γάμο της, ένα μυστηριώδες κουτί από ζήλια για την ομορφιά της.

Την είχαν όμως προειδοποιήσει να μην ανοίξει ποτέ το κουτί.

Μια μέρα η Πανδώρα δεν άντεξε τον πειρασμό και νικημένη από την περιέργειά της να δει τι είχε μέσα το κουτί, έχασε τον αυτοέλεγχο της και άνοιξε το καπάκι του. Τότε ελευθερώθηκαν στον κόσμο, ανεξέλεγκτα πια, τα μεγάλα δεινά: λιμοί, αρρώστιες και τρέλα.

Η Πανδώρα τα έχασε, προσπάθησε να κλείσει το κουτί αλλά δεν τα κατάφερνε. Τέλος όμως, από το κουτί βγήκε ένα πανέμορφο πουλάκι. Τι είσαι εσύ; το ρώτησε. Η ελπίδα, της απάντησε το πουλάκι, εγώ θα σε βοηθήσω να ξανακάνεις τη ζωή σου όπως ήταν και ακόμη καλύτερη.

Η ελπίδα είναι μέρος ανεπτυγμένης συναισθηματικής νοημοσύνης.

Το να έχει κανείς ελπίδα, έχει την έννοια ότι δεν κάμπτεται από τα άγχη που τον συνθλίβουν, δεν υιοθετεί ηττοπαθή στάση και δε νικιέται από την κατάθλιψη μπροστά σε δύσκολες προκλήσεις ή εμπόδια. Τεχνικά, η ελπίδα είναι κάτι πιο πολύ από μια αφελή πεποίθηση πως όλα θα πάνε καλά. Είναι αυτή που οδήγησε παλιότερα τους Μαραθωνομάχους, τους αγωνιστές του 1821, τους ήρωες της Πίνδου αλλά και τους αγώνες του ΕΑΜ κι αργότερα το τιμημένο Πολυτεχνείο.

Κοινά χαρακτηριστικά ανθρώπων με υψηλά επίπεδα ελπίδας είναι:

η ικανότητα για εύρεση κινήτρων

η αίσθηση της επινοητικότητας που βοηθά κάποιον στην επίτευξη των στόχων του

η ικανότητα να δίνει κανείς κουράγιο στον εαυτό του

η ευελιξία προσέγγισης ενός στόχου με διαφορετικούς τρόπους

η αποσύμπλεξη από την αίσθηση της μη ικανότητας

η αντικατάσταση των απραγματοποίητων στόχων με άλλους

ο επιμερισμός των βαριών καθηκόντων σε μικρότερα και ευκολότερα

η διεπαφή με την νόηση μας και γενικά την ανθρώπινη νόηση προς ανεύρεση πρωτοτυπίας

η διεπαφή με τον συνάνθρωπο προς ανεύρεση αρωγής και συνευθύνης

Με βάση τα παραπάνω και αποδεχόμενοι ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουν περιέλθει σε μια κατάσταση που αν συνεχίσει έτσι, μας πάει σε αφανισμό, πώς πρέπει να οδηγήσουμε την ελπίδα μας; Αυτούς που λένε “δεν ελπίζω σε τίποτε”, απαξιώ να τους περιλάβω στη συζήτηση. Εκτός αν είναι ασθενείς, ή είναι υποκριτές ή παντελώς αδιάφοροι! Ημιάνθρωποι ή απάνθρωποι.

Α) Θα μπορούσαμε να ελπίζουμε, ότι θα έρθουν ο Σούπερμαν και η Σούπεργκερλ, (για να μην με πούνε ρατσιστή), ώστε να μας απαλλάξουν σαν σούπερ ήρωες από τα δεσμά που μας έχουν επιβάλλει, σε τελική ανάλυση συνάνθρωποι μας; Εγχώριοι και εξωχώριοι. Είναι ελπίδα αυτό;

Β) Θα μπορούσαμε να ελπίζουμε ότι έχοντας φθάσει στο έσχατο όριο της ένδειας, οι δεσμώτες μας θα μας λυπηθούν και θα μας απαλλάξουν από τα δεσμά μας; Δείχνει να έχουν λυπηθεί ποτέ κανένα, το παράδειγμα της Αφρικής; Αυτό ήταν το όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Να λυπούνται οι Βόρειοι Ευρωπαίοι τους Νότιους Ευρωπαίους και να τους πετάνε κάπου κάπου κανένα ψίχουλο; Είναι ελπίδα αυτό;

Γ) Θα μπορούσαμε να ελπίζουμε στην ικανότητα και την δυνατότητα την δική μας και των παιδιών μας; Ότι, δηλαδή, τα παιδιά των Ελλήνων και των Ελληνίδων θα είναι πιο άξια από τους πατεράδες και τις μανάδες τους, και μαζί, θα καταφέρουν να οδηγήσουν την Ελλάδα στον δρόμο του Ανθρώπου, της αξιοπρέπειας, του Λόγου.

Είναι ελπίδα αυτό;

Ναι αυτό είναι ελπίδα! Η μόνη ελπίδα! Και σ' αυτό πρέπει να επενδύσουμε όλο το χρόνο μας και όλη την ενεργητικότητα μας. Γιατί τα παιδιά μας χρειάζονται πολλά εφόδια. Και προπαντός να ξαναεφεύρουμε αυτό που με τόση ανοησία αφήσαμε να μας κλέψουν: Το όλοι εμείς μαζί!

Πώς θα μπορούσαμε να οδηγήσουμε την ελπίδα μας, ώστε να μην είναι η ελπίδα του ανέφικτου ή της ελεημοσύνης;

Πρώτα – πρώτα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ελπίδα του ανέφικτου είναι η ελπίδα του τρελού, ουσιαστικά, του σε έσχατο βαθμό απελπισμένου. Έπειτα η ελπίδα της ελεημοσύνης, είναι η ελπίδα του σκλάβου, εν ολίγοις, πάλι αυτού που έχει αποδεχθεί τη μοίρα του ή την μοίρα που άλλοι του επέβαλλαν σαν μοναδική λύση.

Θέλουμε εμείς τέτοια ελπίδα;

Έχουμε αποδεχθεί ότι είμαστε τρελοί ή σκλάβοι;

Γιατί αν αποφασίσεις ότι η ελπίδα σου είναι τα παιδιά σου, όλα τα Ελληνόπουλα, δεν μπορείς να τα πλησιάσεις σαν τρελός ή σαν σκλάβος. Η απώθηση που θα νιώσουν θα τα κάνει να σε απορρίψουν αμέσως.

Προϋπόθεση λοιπόν για να βάλεις σε εφαρμογή την εναπόθεση της ελπίδας σου στα παιδιά σου, είναι να συνειδητοποιήσεις ότι η ελπίδα του τρελού και η ελπίδα του ζητιάνου δεν ταιριάζουν σε Έλληνες και σε Ελληνόπουλα.

Και πρώτο βασικό που έχεις να κάνεις προς την κατεύθυνση αυτή, είναι να γίνεις εσύ, ο καθένας από μας, κουτί της Πανδώρας.

Κυριολεκτικά!

Πρέπει να βγάλουμε στο φως όλα αυτά τα ανεπιθύμητα που κρύβουμε στην ντουλάπα της μνήμης μας και σαπίζουν, σαπίζοντας και ότι υγιές υπάρχει δίπλα. Και να τα πετάξουμε μακριά.

Θα σου αναφέρω λίγα μόνο παραδείγματα, αλλά είμαι βέβαιος ότι αν αρχίσεις το σκάψιμο της μνήμης και το πέταμα των σκουπιδιών που ζέχνουν μέσα, θα βρεις πολλά περισσότερα.

1. Διαμαρτύρεσαι ότι οι πολιτικοί μας, μας κορόιδεψαν και μετέτρεψαν την Δημοκρατία μας σε Ολιγαρχία. Τι είναι η Δημοκρατία; Φαγητό που το μαγειρεύει κάποιος άλλος κι εσύ το απολαμβάνεις επειδή “πλερώνεις”; Από ποια υλικά φτιάχνεται η δημοκρατία; Μπορεί να νοθευτούν; Με πολίτες απόντες μπορείς να φτιάξεις δημοκρατία; Εσύ είσαι παρών;

2. Διαμαρτύρεσαι ότι σου λένε ψέματα και σε χειραγωγούν.

Ξεκόλλησες από την τηλεόραση και τα συστημικά μέσα που αυτό ακριβώς θέλουν; Έψαξες για την αλήθεια, για άλλους χώρους που προσπαθούν να σε ενημερώσουν σωστά; Ή αρκέστηκες στο όλοι ίδιοι είναι; Κι αν είναι όλοι ίδιοι, πού είναι η ελπίδα σου; Τρελός είσαι ή σκλάβος; Εσύ που νιώθεις ότι διαφέρεις από αυτούς ότι δεν θέλεις να υποκύψεις στο ψέμα τους τι είσαι διαθετημένος να κάνεις γι αυτό; Ζήτησες βοήθεια από άλλους; Ή έβαλες το κεφάλι μέσα στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο προσποιούμενος ότι δεν τρέχει τίποτε;

Ρώτησες να μάθεις τι είναι και τι πρεσβεύει το Ε.ΠΑ.Μ;

3. Οι πρόγονοι σου είπαν: “Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού”! Και “γυναικός” συμπληρώνω εγώ! Πόσες φορές θα ψηφίσεις ακόμη αυτούς που σε έχουν φέρει σ' αυτήν την κατάσταση; Πόσα μνημόνια ακόμη είσαι διατεθειμένος να ανεχτείς; Ήδη η δημόσια περιουσία δεσμεύτηκε για 99 χρόνια. Τι Ελλάδα θα κληρονομήσεις στα παιδιά σου; Κι αν τόσο πολύ πείστηκες ότι είσαι Ευρωπαίος και δεν χρειάζεσαι πια την Ελλάδα, γιατί δεν βλέπεις γύρω αν κι ο Γερμανός ή ο Εγγλέζος αισθάνονται το ίδιο με σένα; Αισθάνονται κι αυτοί ότι είμαστε ένα και το αυτό, αδέρφια πάνω - κάτω, και προσπαθούν να μας σταθούν αδερφικά; Ή προσπαθούν να ξεκοκαλίσουν την όμορφη πατρίδα μας;

Προσοχή!

δεν πρέπει να φοβηθείς από τα φίδια και τους σκορπιούς που θα δεις να βγαίνουν στην επιφάνεια όταν αρχίσεις την αυτοκάθαρση. Σκουπίδια είναι! Δεν πρέπει να σιχαθείς και μαζί να σιχαθείς και τον εαυτό σου, που άντεξες τόσα χρόνια να είσαι οστεοφυλάκιο βρωμερών και δυσωδών πράξεων, λόγων και σκέψεων, ή παράλειψης αυτών. Φυσική διεργασία είναι. Το στομάχι σου και το έντερο σου την κάνουν καθημερινά.

Τέλος δεν πρέπει να σταματήσεις την προσπάθεια στη μέση. Πρέπει να φθάσεις βαθιά μέσα σου. Μέσα στο κουτί της Πανδώρας.

Αφ' ενός γιατί το κάνεις για τα παιδιά σου.

Αφ' ετέρου γιατί η ελπίδα είναι στον πάτο του κουτιού της Πανδώρας.

Αφού τελειώσεις μ' αυτή τη διαδικασία, αφού δεις να βγαίνουν από το κουτί του μυαλού σου και της ψυχής σου η αλήθεια και η ελπίδα, ξεκίνα το πραγματικά δύσκολο έργο! Της προσέγγισης, της πραγματικής προσέγγισης των παιδιών σου, των παιδιών μας!

Θα προσπαθήσω να σε ενθαρρύνω!

Θυμάσαι τη φράση του Χριστού, “Απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ”; Δηλαδή, δώστε στον Καίσαρα αυτά ανήκουν στον Καίσαρα και στον Θεό αυτά που ανήκουν στο Θεό.

Στη σημερινή εποχή, Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ποιος φιλοδοξεί να γίνει;

Δεν είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση;

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων μέσα από το προσωπείο της Παγκοσμιοποίησης των Αγορών τι αποκρύπτει και πώς προσπαθεί να μας παραπλανήσει; Δεν αποκρύπτει ότι όταν μιλούν για “αγορά” εννοούν απακλειστικά την αγορά του χρήματος και των χρηματικών αξιών;

Ο Καίσαρας ποιος είναι σήμερα;

Τι αντιπροσωπεύει τον θεό Καίσαρα που απαιτεί την σκλαβοποίηση τη δική σου, της πατρίδας σου και των παιδιών σου για τουλάχιστον 99 χρόνια;

Είναι άλλος από το Ευρώ, το Δολάριο και το νομικοπολιτικό σύστημα που τα στηρίζει, εκπορευόμενο από αυτά;

Νομίζεις ότι θέλουν να σου κλέψουν μόνο τους κόπους σου και την πατρίδα, που σου κληρονόμησαν οι πρόγονοι σου;

Όχι! Αυτό που θέλουν περισσότερο είναι το μυαλό και την ψυχή των παιδιών σου.

Λοιπόν, τα παιδιά σου, του Καίσαρα είναι ή του Θεού; Σκέψου και πράξε!

Θεός και Πατέρας την κρίσιμη τούτη ώρα, θα είναι ο Νους σου!

Χριστός και Υιός θα είναι ο Λόγος σου!

Κι Άγιο Πνεύμα θα είναι η ελπίδα που θα εναποθέσεις στους γιους και τις κόρες σου!

Αν έχεις Νου κι αν καθάρισες καλά το μυαλό σου και την ψυχή σου, βούτα μέσα τους το εργαλείο Λόγος και κάντο γέφυρα ανάμεσα σε σένα και τα παιδιά σου.

Να σου το πω κι αλλιώς!

Δύο δυνάμεις κυβερνούν τον κόσμο:

Η επαφή του ανθρώπου με τον συνάνθρωπο

και η επαφή του ανθρώπου με το πνεύμα. Με την νόηση.

Η επαφή αυτή μπορεί να γίνει με τέσσερις διαφορετικούς τρόπους, τις λεγόμενες συμπεριφορές, ή με μίγμα αυτών. Και είναι:

η Βία – η Υποκρισία – η Αδιαφορία και ο Λόγος.

Η Βία, η Υποκρισία και η Αδιαφορία είναι συμπεριφορές του ανώριμου ανθρώπου.

Αυτές οι τρεις, εδώ και χιλιάδες χρόνια, έχουν συμπτύξει μια κοινωνική ομάδα την επονομαζόμενη ομάδα Ελίτ ή όπως έλεγε ο Αριστοτέλης τον χώρο των Ολιγαρχών, ή όπως είπε ο Μαρξ την τάξη των αφεντικών, που χρησιμοποιώντας τους πολλούς σαν σκλάβους προσπαθεί να οδηγήσει το άρμα του κόσμου με χαλινό την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι ο χώρος της Εξουσίας. Ο χώρος αυτός θέλει τον λόγο υπό περιορισμό, θέλει τον Λόγο και τα παιδιά του, την επιστήμη και την τέχνη, πειθήνιους δούλους. Μαγικό ραβδάκι της εξουσίας πάνω στις μεγάλες μάζες!

Ο Λόγος είναι η συμπεριφορά που θέλει τη βία την υποκρισία και την αδιαφορία υπό περιορισμό. Είναι η συμπεριφορά που αξιοποιεί τις πνευματικές δυνατότητες των ανθρώπων, όλων των ανθρώπων, δηλαδή το συναίσθημα, τη λογική και τη συνείδηση. Είναι η συμπεριφορά που γεννά την Παιδεία, συμπορεύεται και αναπτύσσεται στο ίδιο επίπεδο μ' αυτήν και μαζί φτιάχνουν τον κοινωνικό χώρο που αντιστρατεύεται στην Ολιγαρχία και που ονομάστηκε από τους αρχαίους ακόμη, Δημοκρατία.

Ο Πάνος Τζαβέλας στα τραγούδια της Κατοχής έγραψε και το πολύ γνωστό:

“Βρε γυναίκα τίνος είναι τα παιδιά; Το ένα λέει γιες το άλλο λέει για, βρε γυναίκα τινος είναι τα παιδιά;”

Λοιπόν Ελληνίδες και Έλληνες, αδήριτο τίθεται εμπρός σας το ερώτημα:

Τίνος είναι τα παιδιά;

Της Εξουσίας ή Του Λόγου;

Εσείς τίνος παιδιά είστε; Του Θεού ή του Καίσαρα;

Γονείς, ξέρετε και ξέρω, ότι η παρέμβαση σας στα παιδιά είναι άκρως σημαντική. Το παιδί πάντα μιμείται τον γονιό του. Μόνο όταν δεν βρίσκει γονιό κοντά, ψάχνει για άλλο πρότυπο.

Δάσκαλοι κάθε βαθμίδας είστε το επόμενο σκαλοπάτι που θα πατήσουν τα παιδιά, βρουν δε βρουν το πρώτο. Έχετε αναρωτηθεί τίνος είναι τα παιδιά που διδάσκετε; Εσείς τίνος παιδιά είστε;

Γονείς και δάσκαλοι που οι μεν στρέφετε τα παιδιά στην εξουσία και οι δε στον λόγο ή αντίστροφα, αντιλαμβάνεστε σε τι σύγχυση τα οδηγείτε;

Γονείς και δάσκαλοι που δεν στρέφετε τα παιδιά στον λόγο, αναλογιστήκατε ποτέ ότι τα παραδίνετε στην αγκαλιά της εξουσίας; Κι επειδή έχω ακούσει και την σοφιστεία: Εγώ τους τα δείχνω και τα δυό κι ας διαλέξουν αυτά! Εσείς στην ηλικία τους έτσι κάνατε; Διαλέξατε; Τι διαλέξατε; Με ποια εμπειρία; Γονείς και δάσκαλοι, τα παιδιά είναι παιδιά. Σε σας πέφτει το βαρύ καθήκον της επιλογής. Μιας επιλογής που οφείλει να γίνει με γνώμονα το συμφέρον των παιδιών.

Γονείς και δάσκαλοι, που δεν αγαπάτε τα παιδιά, δεν πάτε να βρείτε να παίξετε με τίποτε άλλο;

Γιατί αγαπώ άνθρωπο δεν σημαίνει ικανοποιώ κάθε καπρίτσιο του, κάθε βίτσιο των μικρών υποψήφιων ταγών της εξουσίας ή αντίστοιχα των υποψήφιων σκλάβων, μέχρι να τους αποδοθεί αντίστοιχα το σκήπτρο ή οι αλυσίδες.

Αγαπώ άνθρωπο, πρώτα σημαίνει, αγαπώ εμένα.

Κι αν αγαπάτε τον εαυτό σας πραγματικά, δεν τον στερήσατε από την αρμονική ανάπτυξη της νοητικής του δύναμης.

Τότε ξέρετε και πώς να την μεταδώσετε και σε άλλους.

Τότε αναγνωρίζετε ότι η πραγματική αγάπη του ανθρώπου δεν περιορίζεται στα λίγα πρόσωπα που τον περιβάλλουν.

Αν αγαπάτε λοιπόν σωστά τα παιδιά σας δεν μπορεί παρά να αγαπάτε και όλα τα παιδιά του κόσμου.

Κι εδώ θα θέσω το αμείλικτο ερώτημα:

Στον σημερινό κόσμο που ζούμε, έχουν όλα τα παιδιά την αγάπη που χρειάζονται;

Δεν είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς! Όχι και πάλι όχι! Χιλιάδες φορές όχι!

Σκλάβοι κι αφέντες κυριαρχούν στη γήινη επιφάνεια. Χιλιάδες χρόνια τώρα.

Σκλάβος γίνεσαι όταν συνηθίσεις τον χώρο της σκλαβιάς.

Σκλάβοι γίνονται και τα παιδιά σου γιατί τα γεννάς σε περιβάλλον σκλάβων και συνηθίζουν κι αυτά με τη σειρά τους στη σκλαβιά.

Σκλάβοι γίνονται τα παιδιά μας, γιατί αυτό διδάσκονται.

Οι σκλάβοι όμως χρόνο με το χρόνο, χάνουν την ικανότητα παραγωγικής σκέψης.

Είναι το σύνδρομο της φυλακής, που τόσο καλά έχει μελετήσει η εξουσία.

Οι σκλάβοι δεν γίνεται να απελευθερωθούν μόνο με την απλή παρέμβαση τρίτων. Γιατί η νοοτροπία του σκλάβου είναι βαθιά μέσα τους. Κάθε κύτταρο του οργανισμού του σκλάβου φωνάζει “είμαι σκλάβος!”.

Οι τρίτοι μπορούν να δείξουν στον σκλάβο ότι είναι σκλάβος.

Μπορούν και να τον βοηθήσουν να κάνει τα πρώτα του βήματα προς την ελευθερία.

Αλλά η προσπάθεια απέκδυσης της σκλαβιάς, χωρίς να οδηγηθείς απέναντι, στους εξουσιαστές δηλαδή, οπότε και πάλι σκλάβος θα είσαι, είναι θέμα ατομικής συνειδητοποίησης και πνευματικής απόδρασης. Απόδρασης από τη μη σκέψη, τη μη συναίσθηση, τη μη λογική, τη μη συνειδητοποίηση.

Ας ξαναθυμηθούμε αυτό που είπαμε πιο πριν:

Οι δύο δυνάμεις που κυβερνούν τον κόσμο είναι,

Η επαφή του ανθρώπου με τον συνάνθρωπο

και η επαφή του ανθρώπου με το πνεύμα. Με την νόηση.

Σε ποιον έχουμε αναθέσει να τις διαχειρίζεται;

Ποια είναι η μεταξύ σας επαφή συμπολίτες μου;

Έξι χρόνια τώρα, πάμε στο έβδομο, προσπαθούμε να σας δείξουμε το προφανές να σας οργανώσουμε σε ομάδα σοβαρής και ειλικρινούς συζήτησης και αποτυγχάνουμε.

Γιατί; Γιατί την δυνατότητα επαφής σας με τους άλλους ανθρώπους την επιτυγχάνετε εικονικά μέσω της τηλεόρασης. Δηλαδή την έχετε εναποθέσει στην εξουσία. Ή σας την έχει υφαρπάξει με την πονηριά που την διακρίνει.

Η επαφή σας με το πνεύμα;

Κι αυτή αλυσοδεμένη είναι σε πρόσωπα της τηλεόρασης. Τσίπρας – Μητσοτάκης – Ομπάμα – Μέρκελ και πολλοί άλλοι. Γιατί; Μη μου πείτε ότι τους έχετε γνωρίσει! Ότι έχετε διαπιστώσει πόσο καλοί άνθρωποι είναι! Γιατί τους εμπιστεύεστε τη ζωή και το μέλλον των παιδιών σας; Γιατί;

Σας ξαναρωτώ λοιπόν:

Τα παιδιά σας τίνος είναι; Του Θεού ή του Καίσαρα;

Της εξουσίας ή του λόγου;

Αν είναι του Θεού και του Λόγου, τότε αφυπνιστείτε, γιατί η δουλειά που σας περιμένει είναι σοβαρή και δύσκολη. Δηλαδή, το να δείξουμε στα παιδιά μας, πώς να μην είναι σκλάβοι, είναι κάτι για το οποίο οφείλουμε να αγωνιστούμε να μην συμβεί ποτέ πια και σε κανένα. Και να εναποθέσουμε σ' αυτά την ελπίδα μας ότι θα μας μιμηθούν.

Αν όχι, ψηφίζετε για πολλοστή φορά, τα παιδιά σας να είναι σκλάβοι του Καίσαρα και της Εξουσίας!

Συμπολίτες και Συνάνθρωποι, ήρθε η ώρα να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Τα παιδιά μας, μετά από χρόνια θα αποφασίσουν, αν ήμασταν άξιοι γονείς! Ή θα μας απορρίψουν!

                                                                   Γιώργος Χαραλαμπίδης