Αυτό που συνέβη τις δύο τελευταίες ημέρες στην ομορφότερη ίσως πόλη της Γερμανίας, ανέκαθεν προπύργιο της αριστεράς, είναι κάτι που δεν θα μπορούσε ποτέ να το φαντασθεί κανείς – ειδικά σε μία χώρα που θεωρείται πρότυπο για την οικονομία του πλανήτη, για την οργάνωση, για τη μεθοδικότητα και για την αστυνόμευση της. Εύλογα επομένως αναρωτιέται κανείς εάν ξεκινήσουν από τη Γερμανία οι επαναστάσεις των αδικημένων από την παγκοσμιοποίηση – ή εάν αποτελέσει το «μαύρο κύκνο» των μελλοντικών εξελίξεων.
Ασφαλώς οι 100.000 διαδηλωτές που βύθισαν την πόλη στην αναρχία και στο χάος κατά τη διάρκεια της G20, οι εκατοντάδες τραυματισμοί αστυνομικών, τα δεκάδες καμένα αυτοκίνητα στους δρόμους, οι λεηλασίες των καταστημάτων, οι εμπρησμοί με βόμβες μολότοφ και οι μάχες σώμα με σώμα, δεν δείχνουν μία χώρα που ευημερεί – ενώ αναδεικνύουν το πρόβλημα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών σε ένα κράτος που οι ομάδες του πληθυσμού δεν είναι λιγότερες από αυτές στις Η.Π.Α. ή στη Μ. Βρετανία.
Επίσης το ότι, όπως στις δύο αυτές χώρες, έτσι και στη Γερμανία ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων από πολλές δεκαετίες τώρα δεν βλέπει καμία αύξηση των πραγματικών του εισοδημάτων – ενώ βιώνει μία κατάρρευση του κοινωνικού κράτους άνευ προηγουμένου. Το μερίδιο δε των χαμηλόμισθων, οι οποίοι αμείβονται με μισθούς που δεν επιτρέπουν μακροπρόθεσμα την επιβίωση τους, αυξάνεται συνεχώς στη χώρα – στην πρωτεύουσα της οποίας οι άστεγοι είναι κατά πολύ περισσότεροι από αυτούς στην Αθήνα της κρίσης.
Περαιτέρω, μία από τις πλέον λανθασμένες αντιλήψεις είναι το ότι η Γερμανία αποτελεί την πρωταθλήτρια των εξαγωγών παγκοσμίως. Ειδικότερα, η μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα στον πλανήτη, όσον αφορά τα προϊόντα, είναι η Κίνα – για πάρα πολλά χρόνια. Όσον αφορά τις εξαγωγές υπηρεσιών, προηγούνται σημαντικά οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι, με μερίδια της τάξης του 10,8% – ενώ οι Γερμανοί έχουν μόλις το 7,8%.
Η πραγματική αλήθεια είναι λοιπόν πως η Γερμανία κατέχει την πρώτη θέση στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών – στο ότι εξάγει περισσότερα από ότι εισάγει. Έτσι αυτό το έτος τα πλεονάσματα της θα ανέλθουν στα 260 δις $ ή κατά 100 δις $ περισσότερα από αυτά της Κίνας, απλά και μόνο επειδή η χώρα εισάγει πολύ λιγότερα εμπορεύματα – ενώ, επειδή το πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αντιστοιχεί με έλλειμμα στο ισοζύγιο κεφαλαίων (το σύνολο τους είναι μηδέν), τα χρήματα εκρέουν σε άλλα κράτη, με αποτέλεσμα να εργάζονται οι Γερμανοί για να απολαμβάνουν τους κόπους τους οι άλλοι λαοί.
Σε κάθε περίπτωση τα τεράστια πλεονάσματα της Γερμανίας δεν οφείλονται στη μεγάλη ανταγωνιστικότητα της, αλλά στο ότι δεν καταναλώνει, αποταμιεύει περισσότερο και εισάγει πολύ λιγότερα σχετικά με άλλα κράτη του δικού της μεγέθους – κάτι που σωστά όρισε το Economist ως «το γερμανικό πρόβλημα». Αντίθετα, στο θέμα της ανταγωνιστικότητας η χώρα δεν έχει μεγάλη επιτυχία τα τελευταία χρόνια – ενώ πιθανότατα το οικονομικό της μοντέλο στην εποχή που η παγκοσμιοποίηση υποχωρεί, ενώ επιταχύνεται η ψηφιοποίηση, μάλλον δεν είναι το σωστότερο.
Όσον αφορά τον προϋπολογισμό της, είναι μεν ισοσκελισμένος, αλλά κυρίως λόγω των 200 δις € περίπου που εξοικονομεί ο κ. Σόιμπλε από τα μηδενικά επιτόκια δανεισμού της χώρας με τη βοήθεια της ΕΚΤ – ενώ είναι εξαιρετικά πιθανόν να πάψουν να ανέχονται την απομύζηση τους αρκετοί εταίροι του ευρώ, με πρώτο όλων την Ιταλία. Τέλος, το χρηματιστήριο της Γερμανίας είναι τουλάχιστον κατά 50% υπερτιμημένο – οπότε αργά ή γρήγορα θα επανέλθει στη σωστή του αποτίμηση, προκαλώντας σημαντικά προβλήματα στην πραγματική οικονομία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.