του παπά - Ηλία
Κάποιοι ασκητές, προκειμένου να δοκιμάσουν τον Άγιο Αγάθωνα, τον κατηγόρησαν για πολλά και διάφορα αμαρτήματα κι εκείνος δέχτηκε αδιαμαρτύρητα τις κατηγορίες τους. Διαμαρτυρήθηκε όμως έντονα, όταν του είπαν ότι είναι αιρετικός. Επειδή ακριβώς μια τέτοια κατηγορία, όταν δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, συνιστά ηθική δολοφονία. Κι όμως κάποιοι δεσποτάδες από θέσεως αυθαίρετης και ασύδοτης ισχύος εκτοξεύουν την βδελυρή αυτή συκοφαντία δίκην μεγάλων ιεροεξεταστών, τύπου Τουρκουεμάδα, χωρίς ίχνος συναίσθησης και ευαισθησίας.
Ένας, για παράδειγμα, τέτοιος δεσπότης που δεν διαθέτει δική του σκέψη και βούληση αλλά ρυμουλκείται απ’ τους ρουφιάνους του δεσποτικού του αυλόγυρου, είχε εκσφενδονίσει προ ετών εναντίον κληρικού την συκοφαντία ότι «κινείται στα όρια της αιρέσεως». Και μάλιστα την, πέρα από κάθε λογική και συνείδηση, συκοφαντία αυτή, την διακήρυξε ενώπιον όλων των κληρικών της Μητρόπολής του, σαν πρόφαση προκειμένου να του απαγορεύσει το κήρυγμα. Με το κουτοπόνηρο σκεπτικό ενδεχομένως ότι, όταν μια τέτοια κατηγορία την εκτοξεύει ο Δεσπότης όλοι θα την αποδεχτούν, γιατί απλούστατα θα πουν: Για να το πει ο Δεσπότης, κάτι πρέπει να ξέρει περισσότερο από εμάς τους άλλους.
Αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα, όπως η διεστραμμένη κουτοπονηριά των δεσποτικών ρουφιάνων τα προγραμματίζει. Δεδομένου ότι, πλην των εγκάθετων ρουφιάνων του δεσποτικού αυλόγυρου και κάποιων ομοϊδεατών τους κομματικών κοπρόσκυλων, κανένας άλλος δεν αποδέχτηκε τη βλακώδη συκοφαντία. Δεδομένου ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού είχε ακούσει τα κηρύγματά του συκοφαντούμενου κληρικού και είχε αποκρυσταλλώσει γνώμη και γι’ αυτόν αλλά και για τους δεσποτοκόλακες συκοφάντες του.
Θα μπορούσε βέβαια ο συκοφαντούμενος να προσφύγει στην κοσμική δικαιοσύνη. Δεδομένου ότι, όπως έχει διατυμπανιστεί ακόμη και από επιφανείς δεσποτάδες, η δεσποτική δικαιοσύνη είναι χειρίστη. Γιατί, όπως χαρακτηριστικά έχει διακηρύξει ο μακαριστός Φλωρίνης Αυγουστίνος η δεσποτική δικαιοσύνη βρίσκεται στο πολιτισμικό επίπεδο των κυκλώπων. Ή όπως ο μακαριστός Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος έχει επισημάνει η δεσποτική δικαιοσύνη είναι χειρότερη ακόμη και απ’ αυτή των βαρβάρων των Σαρματών και Σκυθών.
Αλλά το να προσφύγει κάποιος στην κοσμική δικαιοσύνη για θέματα δογματικής φύσεως μοιάζει με το ν’ αποταθεί σε μανάβικο για μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας. Αυτό που έκαμε ο συκοφαντούμενος ήταν να ρωτήσει δια μέσου του Τύπου τους δεσποτικούς ιεροεξεταστές να του προσδιορρίσουν την αίρεση στα όρια της οποίας κινείται. Αλλά, όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν σε θέση ν’ απαντήσουν. Και ο λόγος; Το ότι η διερεύνηση δογματικών θεμάτων απαιτεί δύο απαραίτητες προϋποθέσεις: Μόρφωση υψηλού επιπέδου αφενός και αφετέρου το κυριότερο που είναι η θεοπνευστία. Γιατί ασφαλώς δεν ήσαν τυχαίοι άνθρωποι ο Αθανάσιος, ο Βασίλειος, ο Γρηγόριος, ο Χρυσόστομος ούτε αργότερα ο Δαμασκηνός και ο Γρηγόριος ο Παλαμάς και τόσοι άλλοι, που στάθηκαν αντιμέτωποι στους αιρεσιάρχες της εποχής τους. Διέθεταν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τη φιλοσοφική κατάρτιση της εποχής τους αλλά και την άνωθεν έμπνευση. Εφόδια τα οποία a priori στερούνται αναπόφευκτα οι διαστροφείς συκοφάντες. Έστω κι αν φορούν, μίτρες, επανωκαλύμμαυχα και άλλα τέτοια ανούσια και ανόητα μπιχλιμπίδια. Γιατί το Άγιο Πνεύμα βδελύττεται και αυτά και όλη την ανόητη κομπορρημοσύνη, που τα συνοδεύει. Ενώ επισκιάζει με τη χάρη του ακόμη και αγράμματους ή ολιγογράμματους, όπως ο άγιος Σπυρίδων και οι τωρινοί Πορφύριος και Παΐσιος.
Και μπαίνει το ερώτημα: Ποια μπορεί να είναι τα βαθύτερα κίνητρα που μπορεί να σπρώχνουν έναν δεσπότη, να κατρακυλάει τόσο χαμηλά; Μήπως ο ακατανίκητος φθόνος των δεσποτοκολάκων κληρικών για τον συκοφαντούμενο και η ακατανόητη για χάρη τους δεσποτική αλληλεγγύη; Ή μήπως οι καταθλιπτικές πιέσεις κάποιων κομματόσκυλων που δεν μπορούν να ανεχτούν την κάτω απ’ το πρίσμα του Ευαγγελίου κριτική για τα έργα και τις ημέρες των πολιτικών απατεώνων της κομματικής τους στρούγκας; Γιατί δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια θεωρούσαν δεδομένο να χρησιμοποιούν τους κληρικούς σαν «ηθικά» στηρίγματα της ανήθικης πολιτικής τους…
Αλλά προκύπτει κι ένα άλλο θέμα: Η αντίχριστη δεσποτοκρατία εκκλησιολογικά δεν είναι απλώς κάποια αίρεση αλλά η εκ βάθρων ανατροπή του Ευαγγελίου. Που σημαίνει ένα ασύδοτο και αυθαίρετο καθεστώς. Θα μπορούσε συνεπώς ο δεσπότης να πει σχετικά στον οποιονδήποτε κληρικό: Στο τσιφλίκι της μητρόπολής μου μπορώ να κάνω ο, τι θέλω. Λοιπόν σου απαγορεύω το κήρυγμα! Ποιο, λοιπόν, νόημα είχε η επιστράτευση της δολοφονικής περί αίρεσης λάσπης; Και καλά εκείνη τη στιγμή μπορεί να παρασύρθηκε απ’ τις φιδόγλωσσες των ιεροεξεταστών του και των κομματικών κοπριτών. Αλλά ύστερα από τόσα χρόνια δεν κατάλαβε την παλιανθρωπιά την οποία τον έσπρωξαν να διαπράξει, ώστε να φροντίσει να διορθώσει το λάθος του; Και δεν υπάρχουν κάποιοι άλλοι στο περιβάλλον του, που να διαθέτουν έστω και πολλοστημόριο λογικής και φιλότιμου να του πουν:
«Σεβασμιώτατε, ο Θεός «κρίμασιν οις οίδε» σε ανέβασε τόσο ψηλά. Οφείλεις να συνειδητοποιήσεις τη θέση σου και να μην συμπεριφέρεσαι συγκριτικά χειρότερα κι απ’ τους τεντιμπόηδες. Και λέμε χειρότερα γιατί απ’ τη λάσπη ή το γιαούρτι, που θα πετάξει κάποιο αλητόπαιδο μπορεί εύκολα ν’ απαλλαγεί κάποιος. Αλλά η λάσπη της αίρεσης μπορεί να δημιουργήσει, όχι μόνο κηλίδες ανεξάλειπτες αλλά και πληγές ανίατες. Κι όμως απολαμβάνετε με ναρκισσιστική αναισθησία τον φωτοστέφανο της κάλπικης αγιότητας, που κάποιοι φιλοτεχνούν για χάρη σας, ενώ την ίδια στιγμή τοποθετείτε στα κεφάλια των άλλων ακάνθινα στεφάνια! Και δεν είχατε την ευαισθησία προ πολλού αλλά έστω και τώρα να τακτοποιήσετε αυτή την αθλιότητα. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν δεν χρειαζόταν να πικράνετε ούτε τους μοχθηρούς και φθονερούς παπάδες σας ούτε τους εγκάθετους κομματοκοπρίτες!»…
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.