[ Kρίσιμου ενδιαφέροντος και διδακτικό σε κάθε παράγραφο είναι και το κατωτέρω άρθρο του Νέστωρα της αμερικανικής πολιτικής –που κανείς δεν θα τολμούσε να κατηγορήσει ως αντιδραστικό και φασίστα- για τον καταλυτικό εθνικό διχασμό που έχει επιφέρει στις ΗΠΑ η συστηματική επί έτη Οργουελιανή διαστροφή της αλήθειας, των λέξεων , των εννοιών και των παραστάσεων, με την πλύση αφελών και ακατέργαστων εγκεφάλων μεγάλων μαζών, από το όλο σύστημα της «ενημέρωσης» και του θεάματος, που ελέγχεται απόλυτα από ένα υπέρ-πολιτικό/υπέρ εθνικό καθεστώς εξουσίας –πρότυπο που προωθείται προς επιβολή στον Δυτικό-τουλάχιστον-κόσμο.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Η φιλελεύθερη/προοδευτική/αριστερά απολαμβάνει ένα βακχικό όργιο καταγγελίας. Δεν μπορώ να πω ότι έχω ξαναδεί στη ζωή μου κάτι παρόμοιο. Είναι οι άνθρωποι που έμειναν απαθείς επί 16 χρόνια ενώ η Ουάσιγκτων κατέστρεφε συνολικά ή εν μέρει επτά χώρες. Ανικανοποίητη με αυτόν τον απολογισμό πολεμοκαπηλείας και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, η Ουάσιγκτων μεθόδευσε μια κατάσταση σύγκρουσης με την Ρωσία. Οι Αμερικανοί εξέλεξαν ένα πρόεδρο που έλεγε πως θα αφόπλιζε αυτή την επικίνδυνη σύγκρουση και η φιλελεύθερη/προοδευτική/αριστερά στράφηκε εναντίον του. Σε αντίθεση, ένα πρόσωπο σκοτώθηκε μετά την μισητή διαμαρτυρία στην Σαρλότεσβιλ και συνεχίζεται μια ατέλειωτη παράλογη έκρηξη εναντίον του προέδρου των ΗΠΑ.
Τρεις πορνοεκδόσεις των Τάϊμς της Νέας Υόρκης κατηγορούσαν χθες τον Τραμπ για την κρίση, γράφοντας ότι «είναι ολοένα και περισσότερο απομονωμένος, σε μια ρατσιστική κρίση που αυτός προκάλεσε.» Προφανώς ο Τραμπ είναι υπεύθυνος για την κρίση επειδή επέρριψε την ευθύνη και στις δυο συγκεντρώσεις για την βία.
Αλλά δεν είναι αυτό που συνέβη; Δεν υπήρξε βία και από τις δύο πλευρές; Αυτήν την εντύπωση αποκόμισα και εγώ από τα ρεπορτάζ των ειδήσεων. Δεν μου κάνει κατάπληξη ότι και ο Τραμπ είχε την ίδια εντύπωση. Πράγματι, πολλοί αναγνώστες έστειλαν μηνύματα ότι είδαν εικόνες βίας και από τις δύο πλευρές.
Ώστε ο Τραμπ καταδικάζεται επειδή δήλωσε την αλήθεια.
Ας υποθέσουμε ότι η εντύπωση του Τραμπ και πολλών άλλων από τις ειδήσεις είναι λανθασμένη. Αυτό θα καθιστούσε τον Τραμπ ένοχο ότι κατέληξε σε λάθος συμπέρασμα. Ωστόσο κατηγορείται ότι υποκίνησε και υπέθαλψε ναζιστική βία. Πως είναι δυνατόν να μεταβάλλεται ένα λάθος εκτίμηση σε δόλια πρόθεση; Μια λανθασμένη εικόνα από δημοσιογραφικό ρεπορτάζ δεν συνιστά «υπεράσπιση των λευκών εθνικιστών διαδηλωτών». ΄Ενας ισχυρισμός των Τάϊμς της Νέας Υόρκης δεν μεταβάλλει την μη ύπαρξη πρόθεσης σε δόλια πρόθεση. Αυτό που προσπαθεί να κάνει το Κατεστημένο είναι να ρίξει τον Τραμπ στην αγκαλιά των ρατσιστών, εκεί που τον θέλουν.
Είναι ξεκάθαρο πως η κατηγορία είναι αβάσιμη. Είναι ένα ψέμα, μια μηχανορραφία που χρησιμοποιείται για να απονομιμοποιήσει τον Πρόεδρο Τραμπ και όσους τον ψήφισαν.
Το ερώτημα είναι: Ποιος βρίσκεται πίσω από αυτή την επιχείρηση;
Η σκευωρία επιφέρει την φυγή των ανθρώπων από τον Τραμπ, ή χρησιμοποιείται από αυτούς ως πρόσχημα για να βοηθήσουν την συνωμοσία να τον απομακρύνει από την προεδρία.
Το στρατηγικό και πολιτικό επιτελείο συμβούλων του Τραμπ, υπό τον Στέφεν Σβάρτζμαν ετράπη εις φυγήν, ακριβώς όπως τα μέλη αντίστοιχου επιτελείου του Κάρτερ λιποτάκτησαν, όταν ο Πρόεδρος Τζίμη Κάρτερ επέκρινε το Ισραήλ για την πολιτική Απαρτχάιντ που ασκεί σε βάρος των Παλαιστινίων. Οι Τάϊμς της Ν. Υόρκης γράφουν ότι οι αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων φεύγουν τρέχοντας, όπως και ολόκληρο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Η υποκρισία είναι ιλιγγιώδης. Επί 16 χρόνια οι αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων, οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης και τα υπόλοιπα πορνομίντια, αμφότερα τα πολιτικά κόμματα και η φιλελεύθερη/προοδευτική/αριστερά συμμετείχαν ενεργητικά ή παθητικά σε μαζικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Υπάρχουν εκατομμύρια νεκροί, ακρωτηριασμένοι, πρόσφυγες, αλλά μια νεκρή στην Σαρλότεσβιλ προκάλεσε πλημμύρα εκδηλώσεων διαμαρτυρίας.
Δεν πιστεύω πως είναι ειλικρινής. Δεν πιστεύω πως άνθρωποι αναίσθητοι στους θανάτους εκατομμυρίων από τα χέρια της κυβέρνησής τους μπορεί να αναστατώθηκαν σε τέτοιο βαθμό από τον θάνατο ενός προσώπου. Ας υποθέσουμε πως ο Τραμπ ευθύνεται για τον θάνατο της γυναίκας. Ποια η σύγκριση με το αίμα όπου βυθίστηκαν τα χέρια του Κλίντον, του Μπους και του Ομπάμα; Είναι ολοφάνερο ότι αυτό το ξεχείλισμα πένθους είναι οργανωμένο και προορίζεται να απονομιμοποιήσει τον πρόεδρο και τους ανθρώπους που τον εξέλεξαν. Γευόμαστε τώρα εδώ στην Αμερική αυτό που το καθεστώς Ομπάμα επέβαλε στην Ουκρανία, με την υποστήριξη φυσικά της φιλελεύθερης/προοδευτικής/αριστεράς.
Όπως η πλειονότητα των διαδηλωτών στην Πλατεία Μεϊντάν του Κιέβου δεν είχαν ιδέα πως τους χρησιμοποιούσαν, το ίδιο ισχύει για την πλειονότητα αυτών που διαδηλώνουν για την ψευδή κατηγορία κατά του Τραμπ. Για πλείστους της φιλελεύθερης προοδευτικής αριστεράς το μίσος που εκφράζουν κατά του Τραμπ και των λευκών εθνικιστών είναι το ανακλαστικό αποτέλεσμα της «πολιτικής-ταυτότητας» με την οποία έχουν διαποτιστεί.
Οποιαδήποτε αντικειμενική εξέταση της κατάστασης οδηγεί στο συμπέρασμα πως το μίσος που περιβάλλει τον Τραμπ και τούς «αξιοθρήνητους» (κατά Χίλλαρυ)που τον επέλεξαν ξεπερνά κατά πολύ το μίσος που εκφράζουν οι λευκοί εθνικιστές.
Μέλη της φιλελεύθερης/προοδευτικής/αριστεράς διακηρύσσουν ότι σε αξιοπεριφρόνητα άτομα όπως οι λευκοί εθνικιστές δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται να διαμαρτύρονται και δεν πρέπει να τους δίδεται άδεια συγκεντρώσεως. Ξεχνούν ότι η διαμαρτυρία είναι δικαίωμα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έλυσε αυτό το ζήτημα πριν 40 χρόνια, το 1977, ακυρώνοντας μιαν απόφαση δικαστηρίου του Ιλινόις που απαγόρευσε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας εξτρεμιστών στο Σκόκι, μιαν εβραϊκή συνοικία του Σικάγου. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι το δικαίωμα της διαμαρτυρίας δεν περιορίζεται από το ότι ορισμένα άτομα θα προσβληθούν ή από το ενδεχόμενο να υπάρξουν βίαιες αντιδράσεις. Αλλιώς, οποιαδήποτε παράταξη τυχαίνει να βρίσκεται στην εξουσία, θα μπορεί να απαγορεύει την διαφωνία οποιουδήποτε άλλου.
Επί δεκαετίες η φιλελεύθερη/προοδευτική/δεξιά επένδυσε πολλά στο να διχάσει τον κόσμο. Μελέτες για τους Μαύρους, μελέτες για το γυναικείο φύλο, μελέτες για τον Ιθαγενή Αμερικανό που εύκολα περνούν το σύνορο της προπαγάνδας και γεννούν το μίσος. Όπως είχε πεί ένας άνθρωπος της ειρήνης: «Σπιτικό διχασμένο δεν μπορεί να στεριώσει».
Η Σαρλότεσβιλ μας έδωσε ένα όργιο καταγγελιών που αποδεικνύει πως είμαστε ένα διχασμένο έθνος. Ένα έθνος τόσο διχασμένο θέλει πράγματι να είναι σε σύγκρουση με τη Ρωσία και με τη Κίνα και με το Ιράν; Εάν οι ΗΠΑ είναι θεσμοποίηση της Λευκής Υπεροχής, όπως λέει η φιλελεύθερη/προοδευτική/αριστερά, πως μπορεί ταυτόχρονα οι Αμερικανοί να είναι ο « ασύγκριτος, αναντικατάστατος λαός», κάτοχος του δικαιώματος να βομβαρδίζει άλλους λαούς ως την εξαφάνιση του πολιτισμού τους;
Πρόδηλα, υπάρχει σ’ αυτό το σενάριο πολλή ανοησία.
Οι αναγνώστες της ιστοσελίδας μου είναι ικανοί για ανεξάρτητη κρίση. Αντιλαμβάνονται ότι η ερμηνεία ενός γεγονότος δεν σημαίνει επιδοκιμασία του. Οι εξηγήσεις μου είναι ερμηνείες. Μπορεί να είναι λανθασμένες, αλλά δεν είναι συνηγορίες. Κρίνω απαραίτητη την διευκρίνιση επειδή τα άρθρα μου δημοσιεύονται σε πολλές άλλες ιστοσελίδες, όπου κάποιοι στο ακροατήριο θέλουν να ακούνε μόνο αυτά που πιστεύουν και πάντοτε ψάχνουν να καταγγείλουν κάποιον. Είναι μια μεγάλη αναπηρία για τις ΗΠΑ ότι μόνο ένας περιορισμένος αριθμός πολιτών τους είναι ικανοί για ανεξάρτητη κρίση. ΄Ισως αυτό να είναι πρόβλημα για κάθε χώρα, αλλά οπωσδήποτε είναι πρόβλημα των ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ πάσχουν και από μιαν άλλη μεγάλη αναπηρία. Και αυτή είναι ότι η τάξη των διανοουμένων, ή σωστότερα η μισο-διανοούμενη τάξη, περιλαμβάνει ένα μεγάλο στοιχείο δειλών ανθρώπων που είναι πάρα πολύ φοβητσιάρηδες για να είναι ειλικρινείς. Φυσικά, αν λάβει κανείς υπόψη την νοοτροπία κυνηγιού μαγισσών της προσωποποιημένης πολιτικής, έχουν λόγους να φοβούνται. Ωστόσο η δική τους δειλία αφήνει στους λίγους να σηκώσουν το βάρος της αναζήτησης και της υπεράσπισης της αλήθειας.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.