Υπάρχει δικαιολογημένη αγανάκτηση από τον κόσμο που μάχεται με τις φλόγες των δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα και κυριολεκτικά οργή από τον κόσμο στα κυβερνητικά και περιφερειακά κέντρα των αποφάσεων! Όλους αυτούς επιχείρησε να εκφράσει η Περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, με την έκκληση: "Σταματήστε τα ποσταρίσματα, σταματήστε τα τιτιβίσματα και τα δελτία Τύπου".
Αν δεν σταματήσουν οι εμπρησμοί στο διαδίκτυο, πώς να σβηστούν οι φωτιές που άναψαν οι εχθροί της πατρίδας και ασφαλώς της κυβέρνησης και πώς να διεξαχθεί ομαλά ο "αγώνας δρόμου στα αποκαΐδια" (ΑΥΓΗ);
Δεν γίνεται έτσι! Οι εμπρηστές του διαδικτύου θα έπρεπε να κληθούν ως βασικοί ύποπτοι για τους εμπρησμούς των ημερών σε όλες τις περιοχές της χώρας όπου διεξάγεται αγώνας δρόμου για νέες "τακτοποιήσεις", νέες καταπατήσεις, για νέες οικοδομικές πρωτοβουλίες, μέσω των οποίων θα επιστρέψει η Ελλάδα στην γνωστή (της) μορφή ανάπτυξης, νομοθέτησης και του ελεεινότερου είδους ρουσφετιού, με την μορφή της κοινωνικής αλληλεγγύης ασφαλώς!
Είμαι 58 ετών και γεννήθηκα σε ένα παράδεισο της Αττικής, στα Μελίσσια. Ξέρεις πως ήταν όταν ήμουν παιδί η περιοχή από το Χαλάνδρι και πάνω μέχρι την Πεντέλη και κάτω μέχρι τη Νέα Μάκρη; Αν ήξερες, αν θυμάσαι! Αν ήξερες τις μάχες που δίναμε και χάναμε κάθε καλοκαίρι - ιδιαίτερα όταν "μύριζαν" εκλογές - με τις φλόγες που σε διαδοχικά στάδια μετέτρεψαν πρώτα σε αποκαΐδια και μετά σε μπετόν τον μεγαλύτερο και ωραιότερο πνεύμονα της Αττικής! Εγώ πάντως δεν ήξερα γιατί έκλαιγα - καθώς έχω κλάψει μπόλικες φορές στο μέτωπο της φωτιάς. Ήταν από τον καπνό, από πίκρα για την καταστροφή της μοναδικής φύσης με τα πεύκα, ή από το “αίσθημα” αγανάκτησης και θυμού για τους εγκληματίες εμπρηστές και τους αλήτες πολιτικούς ή άλλους "συνεργάτες" τους εμπορικούς παράγοντες που μετέτρεπαν τα δάση σε οικόπεδα;
Το αποτέλεσμα που βλέπεις και ζεις, αναγνώστη μου, σήμερα, δείχνει ακριβώς την φύση των πυρκαγιών της εποχής εκείνης - αρκετών δεκαετιών - και την πολιτική φύση που κυριάρχησε και κυριαρχεί στην Ελλάδα, καθώς η υπόθεση αυτή ήταν και είναι κανόνας παντού στην χώρα μας. Έτσι έγινε παντού: στην ηπειρωτική χώρα και στα νησιά. Και δεν είχε τότε "ποσταρίσματα" ή "τιτιβίσματα", με τα "δελτία Τύπου" να είναι λιγοστά και μια περίοδο αυστηρά λογοκριμένα!
Σήμερα, όποιος πολιτικός εμφανίζεται αγανακτισμένος με τα "ποσταρίσματα, τα τιτιβίσματα και τα δελτία Τύπου", που ανάβουν διαδικτυακές φωτιές για τις υλικού χαρακτήρα φωτιές, ενώ ζητεί να σταματήσει αυτή η "ασέβεια" και οι μαλακίες εναντίον των θυμάτων και των αγωνιστών στα πύρινα μέτωπα ή στα γραφεία της δημόσιας διοίκησης, είναι σαν να ζητεί να σταματήσει η γη να κατέβει.
Δυστυχώς η γη δεν περιβάλλεται πλέον μόνον από μολυσμένη σε πολλές περιοχές ατμόσφαιρα, αλλά και από μολυσματικό διαδίκτυο. Κακό αυτό, αλλά μάλλον δένει γάντι με την πολιτική αθλιότητα και απύθμενη υποκρισία μέσω της οποίας δικαιώνονται διαχρονικώς οι εμπρηστές και κάθε είδους καταπατητές στην Ελλάδα. Είναι και αυτό λαϊκή πολιτική, σου λένε!
Πολιτική αθλιότητα είναι! Ένα διαχρονικό πολιτικό έγκλημα που παράγει πολλά άλλα, με σοβαρότερο ασφαλώς όλων το αρχικό: την καταστροφή της φύσης από αυγουστιάτικες κυρίως πυρκαγιές, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις σκοτώνουν άμεσα ανθρώπους και ζώα, ενώ ρημάζουν περιουσίες.
Το διαδίκτυο τρέφεται από τις discursive (διαλογικές) "φωτιές", όπως ακριβώς ο Έλληνας πολιτικός (με λιγοστές εξαιρέσεις) από τους εμπρησμούς και τα αποκαΐδια στα δάση και στα χωράφια. Το ζήτημα είναι πάντοτε η εκμετάλλευση της φωτιάς και των αποτελεσμάτων της. Αν το παράδοξο για τον πολιτικό είναι πως η γη γυρίζει - κυρίως με φήμες, κουτσομπολιά, προπαγάνδα, χυδαιότητα, ιδεολογία, αγορά, τεχνολογία και σπέκουλα για ειρήνη ή πόλεμο - και όχι πως η γη καίγεται, τότε αυτός εκτός από υποκριτής είναι και κακός λογιστής. Δεν λογαριάζει σωστά το έξοδο, εστιάζοντας αποκλειστικά στο εφήμερο κέρδος ή/και στο πολιτικό κόστος.
Το έξοδο για την ανθρωπότητα από τη γη που καίγεται είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο από τη γη που περιστρέφεται μαζί με την τεχνολογία του διαδικτύου (της). Αυτός ο λογαριασμός είναι υπόθεση ηθικής και βιοοικονομίας και όχι υπόθεση μικροπολιτικής, ατομικής περιουσίας και "real estate"! Ανάλογα με το πώς κάνεις αυτόν τον λογαριασμό και τι είναι εκείνο που σε συντρίβει, σε θυμώνει και σε οργανώνει, τοποθετείσαι αντικειμενικά σήμερα στο δίπολο αριστερός-δεξιός.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.