Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος *
"Σιγά-σιγά αλλά σίγουρα, όπως το σαλιγκάρι" των ζαπατίστας αναπτύσσονται οι caracoles του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα. Από το ιδεολογικό περιθώριο της αγοράς στο κέντρο των αποφάσεων, έτσι ώστε οι ελαστικές σχέσεις όλων των μορφών να αποκτήσουν χαρακτηριστικά επικρατούσας θρησκείας στη χώρα μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, ήρθε στα πράγματα για να νομιμοποιήσει πολιτικώς από αριστερά αυτή την μετάβαση στην ολοκληρωτική αγορά, όπου όλα είναι ελαστικά εκτός από την οικονομία του κράτους και των επιχειρήσεων. Με βάση αυτή τη σταθερά κτίζονται όλες οι σχέσεις στην κοινωνία σε ένα πλαίσιο ελαστικότητας του τύπου: όλες οι ελευθερίες και τα δικαιώματα σχετικοποιούνται και εξαρτώνται από τις οικονομικές επιδόσεις. Δηλαδή, για να εμφανίσει η ελληνική κοινωνία υψηλή ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα, πρέπει οι σχέσεις εργασίας, όπως και όλες οι υπόλοιπες σχέσεις στην κοινωνία και την κοινοβουλευτική διαδικασία να γίνουν ελαστικές!
Κάνω λάθος; Δυστυχώς δεν κάνω.... Λάθος κάνει ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, ο οποίος φαίνεται να νομίζει πως με τον πολιτικαντισμό μπορεί να ελίσσεται διαρκώς, μεταβάλλοντας την πολιτική ατζέντα και αλλάζοντας παραμορφωτικά τα σύγχρονα πολιτικά διλήμματα. Μα, ίσως παρατηρήσεις, πώς κάνει λάθος, αφού ο Καμμένος "τσίμπησε" και η ΝΔ έσπευσε να ταυτιστεί με αυτούς που για να εξυπηρετήσουν οικονομικά μονοπώλια ορίζουν ουσιαστικά την Ελλάδα σαν φονταμενταλιστικό Ορθόδοξο κράτος (: θρησκευτικό μονοπώλιο);
Δεν ισχυρίζομαι πως έκανε λάθος στην στρατηγική της μικροπολιτικής επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ. Λάθος κάνει να νομίζει πως είναι τόσο πονηρός που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει το παίγνιο στο οποίο επιδίδεται. Από την μια δίνει την ευκαιρία στον κύριο Καμμένο να δοξάσει την αναφερόμενη ταυτότητά του στο πολιτικό του ακροατήριο και να υπονοήσει τη χρησιμότητα του ως κυβερνητικός εταίρος (: για να μην προσβληθεί το φασιστικό και άκρως υποκριτικό στις μέρες του νεοφιλελευθερισμού τρίπτυχο "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια"), ενώ από την άλλη εγκλωβίζει την φιλελεύθερη ηγεσία της ΝΔ σε ένα ακροδεξιό πλαίσιο, το οποίο απελευθερώνει διαλεκτικά πολιτικό χώρο για τον ΣΥΡΙΖΑ στο Κέντρο. Αυτό, ωστόσο, είναι πολιτικαντισμός, τετριμμένο κόλπο και όχι φιλελεύθερος-αριστερός ριζοσπαστισμός.
Προφανώς η Ελλάδα δεν μπορεί να ατενίζει προς ένα προοδευτικό μέλλον ευημερίας, με τις προδιαγραφές ενός φονταμενταλιστικού Ορθόδοξου κράτους, αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα σήμερα. Το πρόβλημα είναι πως, δυστυχώς, και από αριστερά νομιμοποιείται πολιτικώς ένα Κοινωνικό Μοντέλο ελαστικών σχέσεων, απόλυτα εναρμονισμένο με την ιδεολογία και πρακτική του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό είναι που διαμορφώνει αντικειμενικές τάσεις οπισθοδρόμησης της ελληνικής κοινωνίας, για να συναντηθεί το αποτέλεσμα της πολιτικής πρακτικής των "Ελλήνων ζαπατίστας" με τον κάλπικο εθνικισμό των "Ελλήνων ταλιμπάν" της Ορθοδοξίας... Το ένα δουλεύει για το άλλο και αντίστροφα!
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.