της  Ευγενίας Κουντούρη

Προκάλεσε αίσθηση όταν κάλεσε έναν δημοσιογράφο του Guardian που είχε ταξιδέψει στη Λιβερία να ρίξει μια ματιά στον εσωτερικό χώρο του σπιτιού της, επιτρέποντας του να μπει ακόμα και στην κρεβατοκάμαρα της. Δεν είναι κάτι που ο πρόεδρος μια χώρας συνηθίζει να κάνει. Η Έλεν Τζόνσον Σιρλίφ όμως δεν είναι μια οποιαδήποτε πρόεδρος. Είναι η πρώτη γυναίκα εκλεγμένη πρόεδρος στην Αφρική.
Είναι μια γυναίκα που πάλεψε για την ελευθερία, είναι τραπεζικός, αγρότισσα, γιαγιά. Είναι εκείνη που κέρδισε τον διάσημο ποδοσφαιριστή Ζορζ Γουεά στις εκλογές, αφήνοντας άφωνο ολόκληρο τον πλανήτη. Εκείνη που αγωνίστηκε για να σώσει τα παιδιά από τους βιασμούς κι από εκείνους που τα στρατολογούσαν, εκείνη που τα έβαλε με τους πολέμαρχους και που προσπάθησε να εκσυγχρονίσει μια χώρα με τεράστια προβλήματα. Προβλήματα που κανένας πρόεδρος δεν θα επιθυμούσε να αντιμετωπίσει.
Η ιστορία της ζωής της μοιάζει με κινηματογραφική ταινία. Ο πατέρας της ήταν ο πρώτος νομοθέτης σε μια δημοκρατία που ιδρύθηκε από τους Αμερικανο-Λιβεριανούς, οι οποίοι καθιέρωσαν την Λιβερία ως χειραφετημένη χώρα, αλλά στην πραγματικότητα εδραίωσαν την δική τους εξουσία εις βάρος του πληθυσμού.
Μεγάλωσε λοιπόν στην «ελίτ». Πήγαινε σε καλά σχολεία και συναναστρέφονταν τους προνομιούχους της χώρας της. Ταυτόχρονα όμως επισκέπτονταν και την γιαγιά της που ζούσε στην επαρχία, εκεί που η εκπαίδευση αλλά και οι βασικές καθημερινές ανάγκες δεν αποτελούσαν δεδομένο. Έμαθε από μικρή λοιπόν να βλέπει και την άλλη πλευρά του νομίσματος.
Πριν ακόμα γίνει 20 χρονών είχε ήδη τέσσερις γιους, όμως αυτό δεν την σταμάτησε από το να επιδιώξει κάτι καλύτερο για ταν εαυτό της. Άφησε τα παιδιά στην οικογένεια της κι εκείνη πήγε στην Αμερική όπου πήρε το πτυχίο της. Επόμενη στάση στην ζωή της ήταν το υπουργείο οικονομικών της Λιβερίας και στην συνέχεια η φυλακή, λόγω της εμπλοκής της με την πολιτική κατά την διάρκεια της ιδιαίτερα επικίνδυνης πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε στην χώρα την δεκαετία του '80.
Ύστερα, ήρθε ο εμφύλιος πόλεμος και για εκείνη όπως και για δεκάδες άλλους Λιβεριανούς ήρθε η εξορία. Κατά τη διάρκεια της εξορίας εργάστηκε ως στέλεχος στην Citibank, στην Παγκόσμια τράπεζα και στο πρόγραμμα ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών στις ΗΠΑ.
Στη Λιβερία την ίδια περίοδο επικρατούσε το απόλυτο χάος. «Η κρίση» όπως το αποκαλούν πολύ απλά οι ίδιοι οι Λιβεριανοί. Μια περίοδος γεμάτη βία με περισσότερους από 250.000 νεκρούς με μία γενιά παιδιών να στρέφονται στα ναρκωτικά και στην συνέχεια να γίνονται δολοφόνοι και οι ίδιοι. Υπολογίζεται πως το 70% των γυναικών στη Λιβερία έπεσε θύμα βιασμού εκείνη την περίοδο.
Η Σιρλίφ εμφανίστηκε λοιπόν το 2005, θέτοντας ως στόχο να σηκώσει ένα ολόκληρο έθνος που είχε γονατίσει. Κατά την διάρκεια της 12χρονης διακυβέρνησης της κατάφερε πολλά, με πιο βασικό το να διατηρήσει την ειρήνη, σε μία χώρα που έμοιαζε με μπαρουταποθήκη έτοιμη να εκραγεί. Γιατί λοιπόν σήμερα ακούει τις γυναίκες της Αφρικής να λένε πως παρόλαυτα τις απογοήτευσε; Μα γιατί έδειξε να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στο ίδιο της το φύλο.
Όταν το 2005 εκλέχθηκε πρόεδρος δεσμεύθηκε πως οι γυναίκες, με εκείνη επικεφαλής, θα έχουν πλέον πιο ενεργό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα. Στις πολύ σημαντικές εκλογές για το νομοθετικό σώμα που θα διεξαχθούν τον Οκτώβριο μόνο οι 163 από τους 1.026 υποψηφίους (16%) είναι γυναίκες, μαζί με την ίδια που κατεβαίνει για πρόεδρος ανάμεσα σε 20 άντρες. Εάν αναλογιστεί κανείς πως στις εκλογές του 2005 το ποσοστό των γυναικών υποψηφίων ήταν 14% αντιλαμβάνεται πως η αύξηση κάθε άλλο παρά σημαντική είναι.
Δεν είναι όμως μόνο οι φετινές επικείμενες εκλογές που δείχνουν την άρνηση της Σιρλίφ να εμπιστευτεί άτομα του ίδιου φύλου. Το 2005 εκλέχθηκαν μόλις 13 γυναίκες στο νομοθετικό σώμα και το 2011 ο αριθμός αυτός μειώθηκε σε οκτώ. Οι προβλέψεις για τις εκλογές που θα γίνουν στις 10 Οκτωβρίου σημειώνουν πως τώρα ο αριθμός θα μειωθεί ακόμα περισσότερο και η Σιρλίφ είναι η βασική υπεύθυνη γι' αυτό.
Παρά τα όσα υποσχέθηκε πριν από 12 χρόνια δεν έκανε απολύτως τίποτα για να δυναμώσει και να εδραιώσει την θέση της γυναίκας στην πολιτική σκηνή της Λιβερίας. Το αντίθετο μάλιστα. Όσες φορές της ζητήθηκε να στηρίξει μία γυναίκα υποψήφιο, εκείνη αρνήθηκε. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του 2009. Τότε πέθανε μία γυναίκα υποψήφιος του κόμματος της και όταν κλήθηκε να την αντικαταστήσει έκανε την έκπληξη, αφού αντί να στηρίξει μία άλλη γυναίκα υποψήφιο, στήριξε έναν άντρα, ο οποίος μάλιστα αργότερα, στις Εθνικές εκλογές έχασε την έδρα από μία γυναίκα του αντίπαλου πολιτικού κόμματος.
Από τους 21 υπουργούς της κυβέρνησης της, μόλις τέσσερις είναι γυναίκες, την ώρα μάλιστα που υπουργοί όπως των οικονομικών και της παιδείας είναι άτομα με μικρή εμπειρία και με ελάχιστα προσόντα.
Γιατί είναι όμως τόσο σημαντικό το πόσες γυναίκες έχει στην κυβέρνηση της η πρόεδρος της Λιβερίας; Γιατί οι γυναίκες της Αφρικής αισθάνονται «προδομένες» από εκείνη;
Η Σιρλίφ το 2011 κέρδισε το βραβείο Νόμπελ «για όσα προσφέρει πολεμώντας για τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικά και ιδιαίτερα για την ισότητα των γυναικών». Παρουσιάστηκε ως ένας «φάρος ελπίδας» σε μία ήπειρο όπου οι γυναίκες υποφέρουν και βιώνουν καθημερινά την ανισότητα και την καταπίεση.
Η Σιρλίφ ήταν εκείνη πάνω στην οποία στηρίχθηκαν εκατομμύρια γυναίκες, σε μία ήπειρο όπου πρακτικές όπως η κλειτοριδεκτομή συνεχίζουν να είναι καθημερινό φαινόμενο. Σε μία χώρα που 7 στις 10 γυναίκες έχουν πέσει θύματα βιασμού.
Σε αυτή την χώρα λοιπόν η παρουσία γυναικών στην κυβέρνηση δεν αποτελεί απλά μία απαίτηση για «φεμινιστικούς λόγους». Είναι ουσιαστική και αναγκαία. Οι γυναίκες της Αφρικής λένε μάλιστα χαρακτηριστικά πως δεν πρόκειται για «φεμινισμό» (feminism) αλλά για «γυναικεία δημοκρατία» (femocracy).
Η Σιρλίφ όμως αποφάσισε να απομακρυνθεί από το κίνημα που ουσιαστικά την έφερε στην εξουσία το 2005. Η παρακαταθήκη που θα αφήσει όσον αφορά την παρουσία των γυναικών στα γυναικεία δρώμενα θα είναι μηδαμινή.
Το χειρότερο όμως είναι πως θα αφήσει τις γυναίκες της χώρας της, αλλά και ολόκληρης της αφρικανικής ηπείρου να αναρωτιούνται «εάν δεν μας εμπιστεύτηκε ως άξιες για να ανταποκριθούμε σε σημαντικά πολιτικά πόστα η Σιρλίφ, μπορεί κανείς ποτέ να μας εμπιστευτεί;»

πηγή
Axact

Ακτιβιστής

Μπορείτε να επικοινωνήσετε σχετικά με το παρόν άρθρο ή οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστοσελίδα του "ακτιβιστή" ή ακόμη και για άρθρα ή απόψεις σας που επιθυμείτε να δημοσιεύσουμε στο email: chrivanovits@gmail.com

Προσθέσετε το σχόλιό σας:

0 comments:

Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.

Back To Top