Το ύφος της Μούτι δεν έχει αντίπαλο, επειδή η μαμά είναι υπεράνω κριτικής στα νοικοκυρεμένα σπίτια!...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος *

Η Άνγκελα Μέρκελ είναι πλέον σύμβολο που υπερβαίνει τις πολιτικές αντιθέσεις στην Γερμανία. Όλα δείχνουν πως θα κερδίσει, με άνεση μάλιστα, μια τέταρτη θητεία στην καγκελαρία και όλοι διερωτώνται πού οφείλεται αυτή η ιστορικών διαστάσεων επιτυχία.

Μην αναζητείς τα αίτια αμιγώς στην πολιτική! Ερεύνησε τον μηχανισμό δημιουργίας πολιτικής συμπεριφοράς στο μετανεωτερικό και μεταμοντέρνο πλαίσιο πολιτικής αναφοράς, το οποίο άρρητα αλλά σταθερά οικοδομεί η σημερινή Γερμανία στην ΕΕ και υποστηρίζει διεθνώς με την οικονομική, εσωτερική και εξωτερική της πολιτική.

Η ίδια η σημερινή Γερμανία δομεί την αναφερόμενη ταυτότητά της ως ενάρετη μητέρα που με μετριοπάθεια και κατανόηση προσπαθεί να εναρμονίσει τις "αρσενικές" αντιθέσεις στο εσωτερικό της, στην ΕΕ και στον κόσμο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια κυνική μαμά που επιχειρεί με ένα πολιτικώς ισοπεδωτικό ύφος να ρευστοποιήσει τις αντιθέσεις για να τις αποδυναμώσει. Και αυτό δεν το πράττει με ένα ιδεολογικό τρόπο, ούτε με έναν αντι-ιδεολογικό προτάσσοντας το τέλος της ιστορίας - όπως πράττουν οι νεοφιλελεύθεροι. Το κάνει κατευναστικά, έτοιμη να δώσει χώρο στα "αγόρια" και στα "αγοροκόριτσα" να παίξουν ακόμη και απολύτως αντικομφορμιστικά, αλλά χωρίς να χαλάσουν το νοικοκυριό (της).

Αυτή είναι η σημερινή Γερμανία και η Άνγκελα Μέρκελ αποτελεί το πλέον αντιπροσωπευτικό ηγετικό της σύμβολο. Είναι η μούτι της Γερμανίας και του κόσμου ολόκληρου. Μια μετριοπαθής μαμά με  μια μεγάλη, αλλά ταυτόχρονα χαλαρή, σχεδόν άψυχη αγκαλιά, που χωρά οτιδήποτε "αρσενικό" από αριστερά ή δεξιά. Οτιδήποτε, που ωστόσο δεν χαλά την οργάνωση και λειτουργία του νοικοκυριού (της).

Η βάση και το πλαίσιο είναι το γερμανικό νοικοκυριό, το οποίο χωρά τα πάντα και τους πάντες, στο βαθμό που δεν διαταράσσεται η οικονομία του - το οικονομικό του μοντέλο: Ο γερμανικός νεοηγεμονισμός (λιτότητα, αντιπληθωρισμός), έτσι ώστε η ανάπτυξη να μην καταλήξει στον γερμανικό εφιάλτη. Σε κρίση υπερπαραγωγής. 

Ωστόσο, η μούτι - όπως οι περισσότερες Γερμανίδες καλές νοικοκυρές που γνώρισα - δεν συνηθίζει να υπερηφανεύεται για το νοικοκυριό της. Δεν είναι υπερφίαλη. Αποφεύγει να ερεθίσει και επιλέγει κουβέντες με χαλαρό, "ουδέτερο"  μαμαδίστικο και όχι τεχνοκρατικό νόημα. Δεν θα χαλάσουμε το σπίτι μας για μια απιστία, για μια μαλακία, για κάποια ιδεοληψία, για κάποια παλιοκουβέντα, για μια προσβολή και διάφορα συμπλέγματα, για τις "αδελφές" ή τους ρατσιστές, είναι σαν να λέει.

Δεν έχει σημασία αν η ίδια συμφωνεί ή διαφωνεί με τα "αγόρια" της στο εσωτερικό και εξωτερικό. Σημασία έχει να παραμείνει η μούτι. Όσο παραμένει μούτι ο κόσμος θα σέβεται το νοικοκυριό (της). Και το οικονομικό μοντέλο του νοικοκυριού (της) θα υπαγορεύει άμεσα ή έμμεσα και την ηθική και την πολιτική, ενώ ταυτόχρονα θα επιτρέπει στην Άνγκελα Μέρκελ να ελίσσεται και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Στην πραγματικότητα αυτό το ύφος της μούτι δεν έχει αντίπαλο, επειδή η μαμά είναι υπεράνω κριτικής στα νοικοκυρεμένα σπίτια! Για όσο διάστημα ασφαλώς τα σπίτια μπορούν να εμφανίζονται σαν τα ιδανικά νοικοκυριά.

Η νοικοκυροσύνη σε συνδυασμό με την μετριοπάθεια της ισχυρής μαμάς διαμορφώνουν έναν πανίσχυρο μηχανισμό πολιτικής νομιμοποίησης, ο οποίος προσδίδει στην μαμά αίγλη και μεταπολιτικές ιδιότητες διοίκησης. Κάνει τα δύσκολα απλά και τα απολύτως αντιφατικά σχεδόν αρμονικά. Η Ανγκελα Μέρκελ είναι πλέον μια μεταμοντέρνα καλοκάγαθη βασίλισσα, η οποία πάντα έλειπε από τον γερμανικό χώρο και τους γερμανικούς λαούς που πάντα την αναζητούσαν...

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.