Ο κεραυνός εν αιθρία έπεσε σήμερα το μεσημέρι μέσω messenger από συνάδελφο:
"τάμαθες για τον Απόστολο;"
Το ερώτημά μου "Τί έγινε; τί έπαθε;" έμεινε αναπάντητο για ώρες ....
Οι σκέψεις πήγαν στον γελαστό και κουλαριστό σχεδόν πάντα φίλο ορθοπαιδικό Απόστολο Κουκουλίδη. Συνάδελφος και συνεργάτης για χρόνια στο Ιπποκράτειο.
Από τους αγαπητούς και με άριστη την έξωθεν καλή μαρτυρία (...των ασθενών) ο Αποστόλης, με τον οποίο χαθήκαμε όταν συνταξιοδοτηθήκαμε. Έτσι γίνεται πολλές φορές στη ζωή.
Και να μετά από έξι περίπου χρόνια ήρθε το ξαφνικό ερώτημα στο messenger που με έβαλε σε άσχημες σκέψεις. Γιατί πάντα άραγε το μυαλό μας πάει στο κακό;
Η απάντηση από τον κοινό φίλο ήρθε τρεις ώρες μετά: "Μόλις γυρίσαμε από την κηδεία του". Η κηδεία έγινε στο Ρετζίκι, όπου κατοικούσε.
Παγωμάρα, θλίψη, κατήφεια.... Ξαφνικός θάνατος ...Καρδιά; Έμφραγμα;; Λίγη σημασία πλέον έχει ..
Για άλλη μια φορά συνειδητοποιώ αιφνίδια, ότι το τέλος για την κάθε ζωή μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή. Η καρδιά μπορεί να σταματήσει, να μη θέλει να συνεχίσει να χτυπά. Κι αυτό μπορεί να γίνει όποτε θελήσει.
Για άλλη μια φορά φτάνω κοντύτερα στη διαπίστωση πως ο κύκλος στενεύει. Συχνότερα χάνουμε φίλους, αγαπημένα πρόσωπα, συγγενείς.
Φίλε Απόστολε μεγάλη η θλίψη έφερε ο ξαφνικός χαμός σου στους χιλιάδες αρρώστους που θεράπευσες, στους συναδέλφους που έχεις άπειρες φορές εξυπηρετήσει και πολύ περισσότερο στα προσφιλή σου πρόσωπα.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει ....
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά σου.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.