Δόξα και τιμή στην ομορφιά, συγχαρητήρια στην Νατάσσα Μποφίλιου!

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος *

Την Νατάσσα Μποφίλιου δεν την γνωρίζω προσωπικά και ελάχιστα ξέρω από την καλλιτεχνική της συνεισφορά στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και με άλλους νέους καλλιτέχνες κυρίως της μουσικής έκφρασης που παρακολουθώ τα τελευταία χρόνια από μακριά, εκτιμώντας την προσωπικότητά τους. Ακούω το τραγούδι τους ή/και την μουσική τους παρέμβαση και αναζητώ αμέσως κάποια συνέντευξή τους. Συχνά νιώθω όμορφα. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι ικανοποιούν το μοναδικό στοιχείο που προσδίδει στην πολιτική πραγματική οντότητα: Την αισθητική.

Είναι όμορφα αυτά τα παιδιά και όμορφα με κάνουν να αισθάνομαι κόντρα στην μούχλα, τα ζόμπι της νύχτας και των πρωινάδικων, την κακοφωνία, την κλαψούρα και την υφολογική παρακμή που χαρακτηρίζει τους περισσότερους από αυτούς, που ενισχύονται από ένα κυρίαρχο σύστημα απαθλιομένων ΜΜΕ.

Τι είπε - όπως διαβάζω - στην Εφημερίδα των Συντακτών η Νατάσσα Μποφίλιου απαντώντας στην ερώτηση εάν είναι δικτατορία η Ευρωπαϊκή Ένωση; "Φυσικά και είναι. Θα ήταν ωραίο να γινότανε μια παγκόσμια επανάσταση. Εγώ στα βάθη της ψυχής μου είμαι τροτσκίστρια. Θα μου πεις, βέβαια, είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μακάρι να υπήρχε ένας ηγέτης να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του στο βουνό. Αλλά τώρα αισθάνομαι εντελώς παροπλισμένη".

Και τι είναι αυτό που ενόχλησε τόσο πολύ τον συμπλεγματικό κύριο Πέτρο Τατσόπουλο και μια σειρά άλλων πανάσχημων μέσα στην υφολογική τους βαρβαρότητα τύπων, τους οποίους σε αντίθεση με τον πρώτο δεν αξίζει να αναφέρω; Η άποψη πως η ΕΕ αποκτά χαρακτηριστικά δικτατορίας, προσβάλλοντας κυρίως τις ιδέες και τον αγώνα όσων ευρωπαϊστών πιστέψαμε και παλέψαμε για μια δημοκρατική Ευρώπη των Λαών, μετά την λυτρωτική κατάρρευση του διπολισμού; Μήπως πως "στα βάθη της ψυχής της είναι τροτσκίστρια", αντί αρρωστημένη εθνικίστρια, φασίστρια, σταλινίστρια, ή κοινωνικώς αναίσθητη ατομίστρια; Ή μήπως, τα περί "βουνού" και "παροπλισμού"; Σε αυτά θα μπορούσα να διαφωνήσω και εγώ, επειδή είμαι άνθρωπος της θάλασσας και τρομάζω με την έννοια του παροπλισμού!

Και ο γιος μου που έχει μεγαλώσει, σπουδάσει και δουλεύει σήμερα στην πλέον ευημερούσα ευρωπαϊκή χώρα - σύμφωνα τουλάχιστον με τα στοιχεία των κοινωνικών δεικτών -  περίπου τα ίδια μου λέει πως αισθάνεται. Και δεν είναι καλλιτέχνης, αλλά ένας θετικιστής των Διεθνών Σχέσεων με μάστερ στις "Σπουδές Πολέμου" και στην "Ευρωπαϊκή Άμυνα". Με έκπληξή μου είδα αυτή την αίσθηση να συμμερίζονται ακόμη και αξιωματικοί του στρατού από τη Σουηδία και την Γερμανία, συμφοιτητές του γιου μου στο μεταπτυχιακό του στη Σχολή Άμυνας της Στοκχόλμης. Ενώ βλέπω ακόμη και νέους, αυριανούς ηγέτες του στρατού (σε λίγο ίσως του "'Ευρωπαϊκού Στρατού") να διαθέτουν υψηλή δημοκρατική ποιότητα και ευαισθησία, νιώθοντας να ασφυκτιούν εντός του νέου ολοκληρωτισμού που δομείται στην ΕΕ, στην Ελλάδα - το πλέον εμφατικό και τραγικό παράδειγμα Ευρωπαϊκής Δικτατορίας - ακόμη και "επαγγελματίες" του προοδευτισμού να τα βάζουν με την Νατάσσα Μποφίλιου για κάτι που... όποιος δεν το αισθάνεται πρέπει να αρχίσει να ψάχνεται στον ψυχολόγο του (καταρχήν)! Μάλλον κάτι δεν πάει καλά στον οργανισμό του! Εμφανίζεται τόσο άσχημος που καλά θα κάνει να ψάξει μήπως είναι αρρωστημένα αντιδραστικός, μέχρι απόλυτης χαζομάρας. 

Επίτρεψέ μου, αναγνώστη μου, να επαναλάβω εδώ την απάντηση της Νατάσσα Μποφίλιου στις ασχήμιες που δέχτηκε ως επίθεση από την Ελλάδα της παρακμής - δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα. "Πιστεύω στην Ευρώπη των λαών. Στην Ευρώπη της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας. Πιστεύω στα νέα μυαλά που θα 'ρθουν να μας φωτίσουν και θα μας οδηγήσουν σ' έναν καινούργιο κόσμο, καλύτερο από αυτόν. Πιστεύω στον προσωπικό, αλλά και στον συλλογικό αγώνα, στα όμορφα πράγματα, στη μουσική, στον έρωτα, στον άνθρωπο, στην επανάσταση. Πιστεύω στην οργανωμένη πάλη και θα στέκομαι μπροστά της προσοχή. Πιστεύω στο δικαίωμά μου να είμαι ο εαυτός μου κι ας είμαι φτιαγμένη από αντιθέσεις. Πιστεύω στις ιδέες. Δεν πιστεύω στην Ευρώπη των τραπεζών, της λιτότητας, της κατάθλιψης, της ανεργίας, της φτώχειας. Δεν πιστεύω και δεν υπηρετώ κανένα στερεότυπο. Και προπάντων δεν πιστεύω στο φόβο και στη σιωπή. Μπορεί να είμαι παραπάνω αυθόρμητη και να δίνω πάντα συνεντεύξεις όπως μιλάω στους φίλους μου, αλλά προσπαθώ όλη μου τη ζωή να παραμείνω συνεπής στις αρχές και τις θέσεις μου. Και θα συνεχίσω να προσπαθώ με πάθος. Εσείς μπορείτε, με τη σειρά σας, να συνεχίσετε να πετάτε λάσπη σε κάθε διαφορετική άποψη, με τη λύσσα και τον βαθύ σεξισμό που συνηθίζετε, αλλά να είστε βέβαιοι πως δεν μπορείτε να λερώσετε ούτε την ψυχή, ούτε την τιμή μου".

Δόξα και τιμή στην ομορφιά αυτής της πολιτικής αισθητικής που αποκρυσταλλώνεται στην ανάρτηση της Νατάσσας. Συγχαρητήρια κυρία Νατάσσα Μποφίλιου! Θα πρέπει να ενθαρρύνουμε με κάθε μέσο όσους αγωνίζονται ενατίον της παρακμής και του ηθικού και κανονιστικού ξεπεσμού της ελευθερίας και της δημοκρατικής οργάνωσης στην Ευρώπη και παντού στον κόσμο. Πιστεύω στην αισθητική της δημοκρατίας. Αυτό το αγαθό πρέπει να το υπερασπιστούμε στο πρόσωπο οποιουδήποτε το εκφράζει στην συγκυρία. Αυτό αποκαλώ ποιότητα στην ζωή. Αυτό δείχνει πραγματική καλλιέργεια. Έτσι εξελίσσεσαι όμορφα και ομορφαίνεις μεγαλώνοντας.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.