Το Ριψοκίνδυνο Παιχνίδι του «Μικρού Ρουκετάνθρωπου»

του Patrick Buchanan, 1-12-17

[ O Πάτρικ Μπιουκάναν, «παλαιοσυντηρητικός» συγγραφέας, δημοσιολόγος, πρώην σύμβουλος και λογογράφος τριών Αμερικανών προέδρων, κάποτε υποψήφιος ο ίδιος για την Προεδρία ως ανεξάρτητος, ανήκει σε μια ομάδα Αμερικανών των οποίων η ελευθεροστομία είναι επί του παρόντος απρόσβλητη από το στίγμα του «πράκτορα ξένης δύναμης», εν χρήσει κατά των Αμερικανών δημοσιογράφων και συνεργατών του ρωσικού δικτύου R.Τ., ή «χρήσιμου ηλιθίου» -σε βάρος πολιτικών, ακαδημαϊκών και εμπειρογνωμόνων που δέχονται να εμφανιστούν σ’ αυτό. Οι απόψεις του, απρόσιτες στους αποκλειστικούς αναγνώστες των Συστημικών ΜΜΕ, διαβάζονται άπληστα από το μεγάλο αναγνωστικό κοινό της ιστοσελίδας του και άλλων ιστοσελίδων -ενός διαδικτύου ακόμη στα πρώτα στάδια της λογοκρισίας του Συστήματος.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Πριν τα ξημερώματα της Τετάρτης, ο Κιμ Γιονγκ Ουν εκτόξευσε έναν Διηπειρωτικό Βαλλιστικό Πύραυλο που υψώθηκε σχεδόν 2.800 μίλια στον ουρανό προτού πέσει στην θάλασσα της Ιαπωνίας.

Η Βόρειος Κορέα έχει τώρα αποδεδειγμένα την ικανότητα να πλήξει την Ουάσιγκτον.

Αναπόδεικτο είναι ακόμη εάν ο Κιμ μπορεί να τοποθετήσει μια μικρή πυρηνική κεφαλή σ’ αυτόν τον πύραυλο, ο οποίος να εκτοξευθεί με ακρίβεια στόχευσης και να αντέξει στους ισχυρούς κραδασμούς της επανεισόδου στην ατμόσφαιρα. Γι αυτό απαιτούνται περισσότερες δοκιμές και περισσότερος χρόνος.

΄Ετσι, οι αμερικανικές αγορές περιφρόνησαν την Τετάρτη και την Πέμπτη την είδηση για τον Πύραυλο Χγουάσονγκ-15 και σημείωσαν θεαματική άνοδο.

Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν το πήρε τόσο καλά.

«Ο Μικρός Ρουκετάνθρωπος» είναι ένα «άρρωστο σκυλάκι», είπε σε ακροατές του στο Μισούρι.

Η πρέσβης στον ΟΗΕ Νίκκι Χάλι δήλωσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας ότι « Εάν έρθει πόλεμος… το βορειοκορεατικό καθεστώς θα καταστραφεί ολοκληρωτικά». Και κατόπιν προειδοποίησε τον Ξι Ζι Πινγκ ότι « εάν η Κίνα δεν διακόψει τον εφοδιασμό με πετρέλαιο» της Βόρειας Κορέας, «μπορεί να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας».

Μιλάει άραγε η Χάλι για βομβαρδισμό των πετρελαιαγωγών στην Βόρειο Κορέα –ή στην Κίνα;                                                                       Η μανία του Προέδρου και οι μεγαλοστομίες της Χάλι εκφράζουν μιαν οδυνηρή πραγματικότητα: Όσο απάνθρωπος και αμείλικτος και αν είναι ο 33χρονος δικτάτορας της Βόρειας Κορέας, παίζει τις ακριβότερες στον πλανήτη συνέπειες σ’ ένα παιχνίδι πόκερ με την υπερδύναμη και παίζει εντυπωσιακά καλά.

Ο λόγος; Ο Κιμ μπορεί να μας καταλαβαίνει καλύτερα από όσο εμείς αυτόν, γι΄ αυτό δείχνει λιγότερο δισταγμό να αναδεχτεί το ρίσκο ενός πολέμου που δεν μπορεί να κερδίσει.

Ενώ ένας δεύτερος κορεατικός πόλεμος μπορεί να τελειώσει με την εκμηδένιση του στρατού της Βόρειας Κορέας και του καθεστώτος του Κιμ, οπωσδήποτε θα προκαλέσει ανείπωτες χιλιάδες νεκρούς Νότιο-Κορεάτες και Αμερικανούς.

Και ο Κιμ ξέρει πως όσο περισσότερους Αμερικανούς θέσει υπό την απειλή των πυρηνικά οπλισμένων πυραύλων του, τόσο θα είναι μικρότερος ο πειρασμός των Αμερικανών να του επιτεθούν.

Ο υπολογισμός του μέχρι τώρα έχει αποδειχτεί σωστός.

Εφόσον δεν παρατραβά το σκοινί, για να αναγκάσει τον Τραμπ να διαλέξει τον πόλεμο από το να ζει με μια Βόρειο Κορέα που θα μπορεί να βρέχει πυρηνικούς πυραύλους στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Κιμ μπορεί να νικήσει στην αναμέτρηση.

Γιατί; Επειδή οι παραχωρήσεις που ζητά ο Κιμ δεν υπερβαίνουν τα όρια του απαράδεκτου.

Τι θέλει ο Κιμ;

Κατ αρχήν θέλει τον τερματισμό των κοινών γυμνασίων ΗΠΑ-Νότιας Κορέας, τις οποίες βλέπει ως πιθανό προοίμιο αιφνιδιαστικής επίθεσης. Θέλει τον τερματισμό των κυρώσεων, αμερικανική αναγνώριση του καθεστώτος και αποδοχή της ιδιότητάς του ως πυρηνικής δύναμης. Καταληκτικά θέλει την αποχώρηση όλων των αμερικανικών δυνάμεων από την Νότιο Κορέα και διεθνή βοήθεια.

Προηγούμενες κυβερνήσεις –Κλίντον, Μπους ΙΙ και Ομπάμα- είχαν δει πολλά από αυτά τα αιτήματα ως διαπραγματεύσιμα. Και η αποδοχή μερικών ή ακόμη και όλων δε θα συνεπήγετο μεγάλη απειλή για την αμερικανικήν ασφάλεια ή ζωτικά συμφέροντα.

Θα επέφερε, ωστόσο, σημαντική απώλεια γοήτρου.

Αποδοχή τέτοιων αξιώσεων από τις ΗΠΑ θα αποτελούσε θρίαμβο για τον Κι -επιβραβεύοντας την ριψοκίνδυνη πυρηνική στρατηγική- και διπλωματική ήττα για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Μικρός Ρουκετάνθρωπος θα είχε υπερτερήσει του Ντόναλντ.

Επιπλέον η αξιοπιστία της αμερικανικής πυρηνικής αποτροπής θα είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση. Η Νότιος Κορέα και η Ιαπωνία θα έκριναν πως πρέπει να σκεφτούν τα δικά του μέσα αποτροπής, φοβούμενες πως οι ΗΠΑ δεν θα εξέθεταν ποτέ την χώρα τους σε κίνδυνο, αλλά θα επέλεγαν μια συμφωνία, σε βάρος τους.

Θα μπορούσαμε να ακούσουμε ξανά τις κραυγές για «Μόναχο» (Σημ: άγγλο-γαλλική συμφωνία με τον Χίτλερ) και η σκιά του Νέβιλ Τσάμπερλαιν θα ανακαλείτο επί σκηνής για το τελετουργικό του αναθέματος.

Και εντούτοις είναι καιρός για την αλήθεια: Η αξίωσή μας για την αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί, εκτός με αμερικανικό πόλεμο και κατάληψη της Βόρειας Κορέας.

Ο Κιμ είδε πως ο Μπους ΙΙ, όταν εξυπηρετούσε τα συμφέροντά μας, αποσύρθηκε από την τριαντάχρονη Συνθήκη (ΑΒΜ) Αντί-Βαλλιστικών Πυραύλων με την Μόσχα. Είδε επίσης πως, αφού εγκατέλειψε όλα τα όπλα του μαζικής καταστροφής, για να τα βρει με την Δύση, ο Μουαμάρ Καντάφι δέχτηκε επίθεση από το ΝΑΤΟ και κατέληξε να τον λυντσάρουν.

Μπορεί να βλέπει ο Κιμ πόσο τιμούν οι Αμερικανοί την υπογραφή τους σε πυρηνικές συνθήκες, παρακολουθώντας στην Εθνική Επιτροπή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος τα ουρλιαχτά για να σκιστεί η συνθήκη με το Ιράν και να γίνει «αλλαγή καθεστώτος» στην Τεχεράνη -παρά το γεγονός ότι το Ιράν επιτρέπει στους παρατηρητές του ΟΗΕ να αλωνίζουν στη χώρα για να βεβαιωθούν πως δεν υπάρχει πυρηνικό πρόγραμμα.

Για τους μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εχθρούς της Αμερικής το δίδαγμα είναι ξεκάθαρο: Παράδωσε τα όπλα σου μαζικής καταστροφής και θα τελειώσεις σαν τον Καντάφι και τον Σαντάμ Χουσεΐν. Φτιάξε πυρηνικά όλα που να απειλούν τους Αμερικανούς και αποκτάς σεβασμό.

Ο Κιμ Γιονγκ Ουν θα ήταν ανόητος να εγκαταλείψει τους πυραύλους του και τα πυρηνικά του βλήματα, και ενώ μπορεί να είναι πολλά άλλα πράγματα, ανόητος δεν είναι.

Πλησιάζουμε στο σημείο όπου η επιλογή είναι ανάμεσα σ’ έναν πόλεμο με την Βόρειο Κορέα όπου χιλιάδες θα πεθάνουν, ή στην επιβεβαίωση ότι οι ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένες να εκθέσουν την χώρα τους σε κίνδυνο για να εμποδίσουν τον Κιμ να έχει αυτό πού ήδη έχει –πυρηνικά όπλα και πυραύλους για την εκτόξευσή τους στον στόχο.