Μια παρατήρηση «[Σ]ΤΑ ΠΡΑΣΕΙΝΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ» γίνεται αφορμή για την εκδήλωση της αγάπης μου προς την ΕΡΤ, σε αυτό το σημείωμα, αγαπητέ αναγνώστη. «Είναι μια παράξενη σκέψη - έλεγε η Αγκάθα Κρίστι - αλλά μόνον όταν βλέπεις τους ανθρώπους να γελοιοποιούνται, συνειδητοποιείς πόσο πολύ τους αγαπάς». Ναι, αγαπώ τον δημοσιογράφο που γελοιοποιείται καθημερινά στην ΕΡΤ, εξαιτίας μιας σοβαροφανούς δημοσιογραφικής αισθητικής που αποτελεί επιτομή γελοιότητας.
Γράφει ο «ΣΤΑΘΗΣ»: «Το έχουν τερματίσει στην Αγία Παρασκευή. Δίνει φερ’ ειπείν συνέντευξη ο Πρωθυπουργός ή κάνει κάποια δήλωση. Αμέσως η ΕΡΤ παρουσιάζει το ρεπορτάζ, «σπηκάρει» ο συντάκτης τι είπε ο Τσίπρας κι αφού το πει, ο (η) παρουσιαστής - παρουσιάστρια προβάλλει καπάκι τον Τσίπρα να λέει αυτοπροσώπως αυτά που ο συντάκτης έλεγε ότι είπε! Θεϊκό! Άλλωστε η επανάληψη είναι η μήτηρ της προπαγάνδας. Υπολογίστε προσέτι ότι το εν λόγω γκρότεσκ (να λέει ο δημοσιογράφος τι είπε ο Τσίπρας και μετά ο Τσίπρας να το επαναλαμβάνει) επαναλαμβάνεται με τη σειρά του όλη μέρα! Εν τέλει θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι η ΕΡΤ επί Δεξιάς ήταν απλώς δεξιά, επί ΠΑΣΟΚ ήταν απλώς Πασόκια και επί ΣΥΡΙΖΑ είναι απλώς γελοία…».
Διαφωνώ! Πάντοτε γελοία ήταν. Στην ΕΡΤ κυριαρχεί η αισθητική της γελοιότητας σε ό, τι αφορά κυρίως στις ειδήσεις από την εποχή της ίδρυσής της μέχρι σήμερα, την εποχή της επανίδρυσής της. Το ζήτημα είναι γιατί να μην αλλάζει αυτή η αισθητική – αυτή η δημοσιογραφική κουλτούρα, με άλλα λόγια, η οποία ήταν η βασική αιτία της δικής μου αποχώρησης (τέσσερις φορές, κατά το παρελθόν);
Επειδή, δυστυχώς, η δημοσιογραφική αισθητική της ΕΡΤ εκφράζει την πολιτική αισθητική κάθε κυβέρνησης και η τελευταία δεν έχει μεταβληθεί επί αριστεράς στην κυβέρνηση. Ίσως μάλιστα να έχει υποβαθμιστεί (: χειροτερέψει) σημαντικά.
Πρόκειται για μια εξοργιστικά ηλίθια, μέσα στην απλοϊκότητά της, προπαγανδιστική φόρμα, κατασκευασμένη από ανθρώπους που αγνοούν πεισματικά την εξέλιξη της επιστήμης της επικοινωνίας σε ό, τι αφορά στο τηλεοπτικό προϊόν. Όπως αγνοούν την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με τα ΜΜΕ που αναπαριστούν δημοσιογραφικώς την πραγματικότητα.
Έχουμε πλημύρα στην Αττική; Καπάκι οι μεγαλύτερες και καταστροφικότερες πλημμύρες την ίδια χρονική περίοδο στην Μανίλα, με επισήμανση ασφαλώς των καταστροφικών πλημμυρών πριν από 30 χρόνια στην ίδια περιοχή της Αττικής επί άλλης φυσικά κυβερνήσεως, αντίπαλων πολιτικών δυνάμεων των σημερινών κυβερνητών. Σεισμός στην Αθήνα; Καπάκι ο ισχυρότερος σεισμός στο Σαντιάγο με θύματα και καταστροφές πολύ μεγαλύτερες από τις δικές μας. Και πάει λέγοντας, στο πλαίσιο μιας άθλιας αισθητικής που υποκρίνεται την πλουραλιστική ενημέρωση, ενώ αποσκοπεί αποκλειστικά στην παραμυθία.
Τι να πεις για την ιερή αγελάδα της ΕΡΤ που είναι ο εκάστοτε πρωθυπουργός! Η εκάστοτε ηγεσία της ΕΡΤ θεωρεί υποχρέωσή της να διαμορφώνει μια γελοία σχέση με τον πρωθυπουργό και την «αυλή» του που αντανακλάται στον τρόπο που παρουσιάζουν τον πρωθυπουργό, κυρίως στις ειδήσεις και στον τρόπο που εμφανίζουν δηλώσεις του. Από την πολύ «προστασία» της «ιερής αγελάδας» και την υπερβολική φροντίδα του προσώπου της, καταλήγουν αντί να υπηρετούν το κύρος της, να γελοιοποιούν την ύπαρξή της – γελοιοποιώντας παράλληλα και τον δημοσιογράφο-φορέα της είδησης.
Αυτός, ο ιδιόμορφος αισθητικά Γαλλορουμάνος φιλόσοφος, Emile M. Cioran, είχε διατυπώσει την άποψη πως μεγάλοι στοχαστές μπορούν να είναι μόνο εκείνοι που δεν υποφέρουν από την αίσθηση του γελοίου. Κάτι παρόμοιο φαίνεται να πιστεύουν οι ηγεσίες στην ΕΡΤ: Μεγάλοι πρωθυπουργοί, όπως ακριβώς μεγάλοι και σημαντικοί δημοσιογράφοι, μπορούν να είναι μόνο εκείνοι που δεν υποφέρουν από την αίσθηση του γελοίου!
Τι να σου πω; Μπορεί να έχουν δίκιο! Απαιτείται πράγματι - όπως θα έλεγε ο Ευγένιος Ιονέσκο - διεστραμμένο, αλλά σίγουρα μεγάλο πνεύμα και πολύ χαμηλή αισθητική για να εφεύρεις το μουστάκι του Χίτλερ, το πηγούνι του Μουσολίνι, το κασκέτο του Φράνκο, το χαμόγελο του Χρουστσόφ και το επόμενο δελτίο της ΕΡΤ. Ιδιαίτερα αν περιέχει πρωθυπουργό!
Η γελοιότητα είναι πηγή έμπνευσης και δημοσιογραφικής δημιουργίας στην ΕΡΤ, αλλά πώς να την εντοπίσεις σήμερα μέσα στη γενικευμένη αισθητική αθλιότητα των ελληνικών καναλιών; Ούτε ο Αλέξης Τσίπρας κατάλαβε το προσωπικό του κόστος από αυτή την αισθητική της παρακμής. Ίσως μάλιστα να μην το καταλάβει ποτέ, όπως δεν το κατάλαβαν οι προηγούμενοι…
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.