Σκέψεις για το "πούλημα" του αγώνα των Κούρδων από ΗΠΑ-Ρωσία

Πολλούς βασανίζουν σκέψεις σχετικά με το παζλ των δυνάμεων που δρουν στη Συρία, που την έχουν μετατρέψει σε κομματάκια και έχουν φέρει στην απόγνωση τους κατοίκους της, όσους έχουν καταφέρει ως σήμερα να βρίσκονται εν ζωή, στην πατρίδα τους ή μετανάστες.

Όλοι μας είμαστε πεπεισμένοι για τον ύπουλο ρόλο Ρωσίας και Αμερικής με τις λυκοσυμμαχίες τους. Ρωσία με Άσσαν, Ρωσία με Τουρκία, Ρωσία με Κούρδους, ΗΠΑ με Κούρδους, Τουρκία και ΗΠΑ σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. ISIS χρηματοδοτούμενο από Αραβικές χώρες και βοηθούμενο από Τουρκία και άλλες πολλές καταστάσεις (ψευτο)συμμαχιών που δεν μπορούμε να φανταστούμε....

Μια άποψη για την διαμορφωμένη κατάσταση μετά την κατάληψη του Αφρίν επιχειρεί να δώσει ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος, γιατρός και ηγετικό στέλεχος του κινήματος κατά των πλειστηριασμών.

1. Οι Τουρκία του Ερντογαν ήταν η μόνη που μπορούσε ηθικά και ιστορικά με την επίφαση της "τρομοκρατίας" να επιτεθεί ευθέως στρατιωτικά στο YPG, να δολοφονήσει στην Αφρίν άμαχους Κούρδους και να την καταλάβει.

2. Η Ρωσία ήταν απόλυτα ενήμερη και σύμφωνη με το συγκεκριμένο σχέδιο της Τουρκίας. Δεν επέβαλε, ούτε καν επιχείρησε να επιβάλει "ζώνη απαγόρευσης πτήσεων", με αποτέλεσμα τα τουρκικά F16 να δίνουν ουσιαστικά (μαζί με το πυροβολικό) τη νίκη στους Τούρκους.
Η Ρωσία επιθυμούσε την εκκαθάριση των Κούρδων από την περιοχή και τη διακοπή των όποιων σχεδίων δημιουργίας Κουρδικού κράτους υπό την εξάρτηση των ΗΠΑ.
Όμως για λόγους τακτικής και έξωθεν καλής μαρτυρίας, δεν μπορούσε η ίδια να επιτεθεί στο YPG. Έτσι επέτρεψε-συμφώνησε με τους Τούρκους να το κάνουν σε συνεργασία με τους Σύρους ισλαμιστές του FSA, έστω και αν αναβάθμιζε (προσωρινά?) με αυτόν τον τρόπο τον FSA που αποτελεί την ένοπλη αντιπολίτευση του συμμάχου της Ρωσίας, Άσαντ.

3. Οι ΗΠΑ οι οποίες συμμάχησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα με τους Κούρδους, εξοπλίζοντάς τους (με ελαφρύ οπλισμό) και εκπαιδεύοντάς τους, αποφάσισαν ότι δεν εξυπηρετούσε τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα η πλήρης ρήξη με την Τουρκία και η ευθεία αναμέτρηση μαζί της σε στρατιωτικό επίπεδο στο πλευρό των Κούρδων. Έτσι θα προχωρήσουν ένα plan b για τη συμμετοχή τους στην περιοχή, το οποίο δεν θα περιλαμβάνει τους Κούρδους ως αιχμή του δόρατος.

4. Ο Άσαντ, εξαρτημένος από τον ρωσικό παράγοντα πρότεινε στους Κούρδους του YPG την ουσιαστική παράδοση της άμυνας του Αφρίν στον Συριακό Στρατό. Μάλιστα λιβανέζικα ειδησεογραφικά αναφέρουν ότι το πρότεινε 5 φορές και οι Κούρδοι το αρνήθηκαν. Αυτό θα είχε ως συνέπεια η Αφρίν (που αποτελεί συριακό εδαφος) να περνούσε αναίμακτα στον συριακό έλεγχο, ουσιαστικά αντιπαρατάσσοντας έναν τακτικό στρατό με αεροπορία και ισχυρούς συμμάχους, απέναντι στους Τούρκους του Ερντογάν. Ο Άσαντ με αυτό τον τρόπο θα ξεμπέρδευε στη βορειοδυτική Συρία με τον FSA-σύμμαχο των Τούρκων, τους Κούρδους του YPG και το ενδεχόμενο δημιουργίας Κουρδικού κράτους υπό τον έλεγχο των αμερικάνων και απώλεια εδαφών αλλά και από την κατοχή συριακών εδαφών από την Τουρκία του Ερντογάν, που αποτελεί μεγάλο του εχθρό. Το YPG αρνήθηκε την πρόταση του Άσαντ και τα αποτελέσματα γνωστα.

Οι Κούρδοι χρησιμοποιήθηκαν από Ρώσους και Αμερικανούς να κάνουν τη βρώμικη δουλειά ενάντια στον ISIS όταν αυτός γιγαντώθηκε και έγινε σε μεγάλο βαθμό αναξέλεγκτος από τις ΗΠΑ λόγω της κατάληψης πετρελαιοπηγών σε Συρία και Ιρακ και του λαθρεμπορίου με Τουρκία αλλά και των γεωπολιτικών συμμαχιών του με περιφερειακές δυνάμεις (Κατάρ, Σ.Αραβία) οι οποίες είχαν και τη δική τους ατζέντα για την περιοχή.

Οι Κούρδοι αφού πρωτοστάτησαν στις νίκες ενάντια στον ISIS στο έδαφος, πλέον ήταν πονοκέφαλος για τους περισσότερους "παίχτες" της περιοχής (Συρία, Ρωσία, Ιρακ, Ιραν, Τουρκία) και σύμμαχος υπό όρους για τις ΗΠΑ σε ένα σχέδιο το οποίο όμως εξ αρχής οι τελευταίες δεν φαινόταν ότι θα το πήγαιναν μέχρι τέλους.