Δεν σου άρεσε η ξύλινη γλώσσα της αριστεράς! Ούτε σε εμένα. Και να πού καταντήσαμε: τα παιδιά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να εγκαταλείπουν τις βαρύγδουπες κουβέντες για να περιγράψουν το τίποτα και να ταλαιπωρούν την κοινωνία με τιποτένιες κουβέντες για να κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις για το μέλλον της οικονομίας ή/και το μέλλον της κοινωνίας που ούτε καθαρό θα μπορούσε να είναι, ούτε σαφές κατά την περίφημη μεταμνημονιακή περίοδο η οποία δυστυχώς μέχρι αυτή την στιγμή δεν περιέχει τίποτε από κάποιο διαλογικό «μετά».
Και έτσι από την «καθαρή έξοδο» διολισθήσαμε σήμερα στο προεκλογικό «καθαρό σχέδιο για την έξοδο» [Αυγή] για να καταλήξουμε σε λίγες μέρες στα «καθαρά ψηφοδέλτια» που θα εκφράζουν στην πραγματικότητα την «έξοδο» του Άλλου (: του ΔΝΤ και των λεγόμενων επίσημων δανειστών) και όχι την δική μας από την πολιτική ακολουθία των μνημονίων. Η «Εξόδιος Ακολουθία» που θα υποκαταστήσει την κλασική αριστερή προεκλογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και που θα αφορά στα μνημόνια, στην πραγματικότητα απελευθερώνει την «ψυχή» αυτών που τα επέλεξαν ως μηχανισμό συμμόρφωσης, υποτίμησης και μακροοικονομικής διόρθωσης, ενώ σκλαβώνει την «ψυχή» και υποτάσσει το πνεύμα του Έλληνα νομοθέτη για πάντα! Στο ορατό μέλλον, αγαπητέ αναγνώστη.
Γελούσες με την δημιουργική ασάφεια των λακανιστών! Εγώ δεν γελούσα ακριβώς, αλλά πάσχιζα να εξηγήσω την πολιτικότητα αυτής της ιδέας, που αποσκοπεί αποκλειστικά στην καλλιέργεια δημιουργικής ταυτότητας μέσα σε έναν θεωρούμενο ως ενιαίο κόσμο: την ανθρωπότητα. Δεν εννοούσα, ασφαλώς, ο δόλιος πως η «δημιουργική ασάφεια» θα έπαιρνε την σουρεαλιστική μορφή: Και τώρα παιδιά που μάθαμε για την αράχνη, πώς σας φαίνεται το μυρμήγκι! Τι λέτε, βάζουμε κάτω από το μικροσκόπιο το μυρμήγκι για να μιλήσουμε για την αράχνη; Ουάου, έτσι αναπτύσσεται σήμερα η γνώση σε ένα μεταδιαλογικό περιβάλλον!
Πόσες μαλακίες, άραγε, αντέχει να ακούει και να διαβάζει ένας άνθρωπος καθημερινά; Με δεδομένο ότι το ασυνείδητο είναι δομημένο όπως μια γλώσσα και αυτό συνεπάγεται πως διέπεται από τους γλωσσικούς μηχανισμούς της μεταφοράς και της μετωνυμίας, αντιλαμβάνεσαι ίσως την σοβαρή διαταραχή όσων χρησιμοποιούν αυτή την «γλώσσα Τιραμόλα» για να νομιμοποιήσουν πολιτικά, δηλαδή εκλογικά, το εξουσιαστικό τους όνειρο, το οποίο αντιφάσκει σφόδρα με την αναφερόμενη πολιτική τους ταυτότητα – η οποία και αυτή έτσι αποκτά αναγκαστικά χαρακτηριστικά «Τιραμόλα».
Έτσι νομίζω εγώ, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος πλέον αν στο ασυνείδητο των σημερινών κυβερνώντων κυριαρχούν οι εκλογές ως σημαίνον ή σημαινόμενο. Βλέπεις, προχθές στο τραπέζι η γυναίκα μου με προβλημάτισε ιδιαίτερα αναφερόμενη σε κάτι που παραβλέπω και δεν θέλω να πιστέψω. Στην πολιτική ιδιοσυγκρασία των κυβερνώντων, όπου το ασυνείδητο ως γλωσσικό σύστημα δεν περιέχει τους νόμους των εκλογών, αλλά αποκλειστικά τους νόμους (πολιτικής) κυριαρχίας του Εγώ με κάθε μέσο. Οι εκλογές είναι απλώς μια προοπτική, η άλλη είναι η αντίληψη της δικτατορίας … και ο λαός, αν δεν μας θέλει, θα βρει τρόπο να απαλλαγεί από εμάς, όπως μάθανε οι κυβερνώντες στο ΚΚΕ.
Αυτή την στιγμή η κυβέρνηση, με τη γλώσσα που χρησιμοποιεί η ίδια και μέσω της γλώσσας που δομούν τα ΜΜΕ τα οποία την εκφράζουν αμέσως ή εμμέσως, πασχίζει να διαμορφώσει μια συνείδηση του εαυτού της, η οποία δεν είναι δυνατή παρά μόνο σε αντίθεση με το Εσύ που αντιπροσωπεύει την έννοια του όχι-Εγώ. Με το Εσύ, δηλαδή το όχι-Εγώ, να αντιστοιχεί στο γλωσσικό σημείο «Μητσοτάκης», το οποίο, ωστόσο, παραπέμπει στο σημαινόμενο εκλογές!
Άρα, το όχι-Εγώ σημαίνει όχι-Εκλογές. Ναι, αλλά χωρίς εκλογές πώς θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε το μυρμήγκι σαν αράχνη; Δεν γίνεται, εκτός αν μια νέα μορφή κράτους σε κτάσταση ανάγκης οδηγήσει να χρησιμοποιήσουμε ως σημαινόμενο το περιέχον των εκλογών αντί του περιεχομένου, όπως λέγοντας «κάτσε να πιούμε ένα ποτήρι».
Αυτό δεν μπορεί να το προσφέρει το «σκοπιανό», μπορεί όμως ο Ερντογάν! Το «σκοπιανό» σε πάει σε εκλογές, ο «Ερντογάν» σε μη-εκλογές, διασκεδάζοντας το ίδιο ακριβώς φαινόμενο: Την απελευθέρωση του μικροαστικού Εγώ, με πολιτικά μέσα - γλώσσα - μέσα σε ένα περιβάλλον λιτότητας και υποτέλειας. Αυτή η δραματική αντίφαση εκφράζει την σύγχρονη πολιτική παρακμή τόσο της κυβερνώσας αριστεράς στην πατρίδα μας, όσο και της δεξιάς που την ανταγωνίζεται με όρους εθνολαϊκισμού, δηλαδή φασισμού - για να μην καταντήσουμε και εμείς να μιλούμε τη γλώσσα της παρακμής.
Στο ασυνείδητο της «πρώτη φορά αριστερά», λοιπόν, μάλλον δεν υπάρχουν εκλογές, το Υπερεγώ της προφανώς δεν τις περιλαμβάνει και παραμένει μόνον η πιθανότητα να ενεργοποιηθούν μέσω του Εγώ, το οποίο, ωστόσο, φαλκιδεύεται από το σημαινόμενο «εκλογές-Μητσοτάκης». Κόλαση με την αράχνη που συμβαίνει να είναι μυρμήγκι! Και μόνον ο «Ερντογάν» θα μπορούσε να προσφέρει το σημαίνον που μοιάζει να αναζητεί ο κύριος Τσίπρας για μη-εκλογές.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.