του Χρήστου Νικολαΐδη (myportal)
Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010, του Άη Δημήτρη, ακριβώς 11 ημέρες πριν τις δημοτικές εκλογές ο Γιάννης Μπουτάρης, που κατά δήλωση του δεν πάει ποτέ σε εκκλησία, πηγαίνει προφανώς επειδή είναι υποψήφιος δήμαρχος να «δει και να τον δουν» στο ναό του πολιούχου μυροβλήτη. Βέβαια, όλως τυχαίως εκεί χοροστατεί ο Μητροπολίτης Άνθιμος και μαζί με τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου παρακολουθούν με βαθειά κατάνυξη την πανηγυρική λειτουργία. Βέβαια, το κάνει χωρίς την παραμικρή συστολή, καθώς μόλις δύο ημέρες νωρίτερα, χαιρετίζοντας δύο διαφορετικές εκδηλώσεις, μία της ΔΗΜΑΡ, με ομιλία του Φώτη Κουβέλη και μία του υπουργείου Εσωτερικών, με ομιλητή τον τότε υπουργό Γιάννη Ραγκούση, έχει αποκαλέσει «Μουτζαχεντίν» τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης! Μάλιστα, στη δεύτερη εκδήλωση τον είχε κατηγορήσει ότι αντί να κάνει συσσίτια για τους φτωχούς αλλάζει κάθε Κυριακή άμφια!
Βέβαια, όλα αυτά δεν τον αποθαρρύνουν από το να πάει στον Άγιο Δημήτριο. Και όχι μόνο να παραστεί στη λειτουργία αλλά και να μείνει μετά το τέλος της και να στριμωχτεί ως παρθενόπη του κατηχητικού για να φιλήσει το χέρι του «Μουτζαχεντίν» και να πάρει απ’ αυτό το αντίδωρο, που προφανώς αν και άνθρωπος που δεν πατά ποτέ το πόδι του στην εκκλησία, αισθάνεται την ανάγκη να γευθεί…
Ο καθένας αναρωτιέται: τι δουλειά έχει εδώ ο Μπουτάρης να θέλει να ασπαστεί το χέρι του Μητροπολίτη, όταν τον βρίζει σκαιότατα και μάλιστα δημοσίως; Η απάντηση έρχεται μόλις ο Άνθιμος αντικρίζει τον υποψήφιο δήμαρχο μπροστά του! Τον στολίζει σε άπταιστα γαλλικά, όπως μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς, γιατί μία τόσο υποκριτική συμπεριφορά ίσως μπορεί να κολάσει και άγιο (μάλλον ευκολότερα εάν πρόκειται για τον «Άγιο Θεσσαλονίκης») …
Η συνέχεια είναι γνωστή: τα λόγια του Ανθίμου «θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να μην βγεις ποτέ δήμαρχος», γίνονται παντιέρα στην προεκλογική εκστρατεία του παμπόνηρου βλάχου. Το σκηνικό ερεθίζει και ενεργοποιεί τα πολιτικά αντανακλαστικά του κεντροαριστερού ακροατηρίου, στο οποίο απευθύνεται ο Μπουτάρης, που περίπου ταυτίζεται μαζί του, καθώς δεν ανέχεται έναν παπά σε ρόλο πολιτικού παράγοντα. Ταυτόχρονα τα λόγια αυτά ενισχύουν τα πλούσια ενοχικά σύνδρομα του δεξιού ακροατηρίου, που πέφτει σε παγωμάρα! Ο Μπουτάρης 11 μέρες μετά χάνει με μόλις 4 μονάδες διαφορά και την δεύτερη Κυριακή κερδίζει τον Κώστα Γκιουλέκα με διαφορά μόλις 341 ψήφων…
Είναι άραγε άσχετο το περιστατικό του 2010 με αυτό το απαράδεκτο και αποτροπιαστικό του Σαββάτου στους εορτασμούς της Ποντιακής Γενοκτονίας; Δύσκολο να το απαντήσει κανείς… Όλοι ξέρουμε ότι του Μπουτάρη του αρέσει να προκαλεί, τον φτιάχνει να βγάζει την γλώσσα σε κατεστημένες ιδέες, μοιάζει να ηδονίζεται όταν πάει κόντρα σε όσα ο λαός μας πιστεύει για την Πατρίδα, την Θρησκεία, την Μακεδονία, τον καθωσπρεπισμό, τα δημόσια αξιώματα.
Σίγουρα μαρτυρά φασισμό κάθε ξυλοδαρμός και όλοι αποδοκιμάζουμε όσους νομίζουν ότι με τη βία κανείς εκφράζεται, αποδοκιμάζει ή καταθέτει πολιτική άποψη. Είναι λυπηρό το θέαμα ένας άνθρωπος περασμένης ηλικίας να δέχεται τέτοια επίθεση, η εικόνα βιάζει την αισθητική μας, το δημοκρατικό μας φρόνημα και γεμίζει τα στήθια μας με γνήσια, ατόφια οργή εναντίον των αυτουργών…
Ο Γιάννης Μπουτάρης πήγε στη συγκεκριμένη εκδήλωση ενώ νωρίτερα είχε οικοδομήσει για τον εαυτό του ένα σκληρό προφίλ πολέμιου του χώρου. Πήγε να συναντήσει τους πόντιους όταν λίγες ημέρες πριν είχε δηλώσει ότι «χέστηκα εάν ο Κεμάλ είχε σκοτώσει Έλληνες ή όχι». Πήγε σε μία εκδήλωση μνήμης της Γενοκτονίας όταν έχει επανειλημμένως εκθειάσει τον ηγέτη που συνέλαβε, οργάνωσε και ολοκλήρωσε τον διωγμό όλων των χριστιανικών πληθυσμών της εγγύς ανατολής. Ώρες πριν τη συγκέντρωσε είχε απλωθεί ως αυγουστιάτικη δασική πυρκαγιά η είδηση ότι ο Μπουτάρης είχε δώσει άδεια να γίνει, την ημέρα μνήμης για την ποντιακή γενοκτονία και η «πορεία υπερηφάνειας» των ομοφυλοφίλων, την οποία ο ίδιος και οι συνεργάτες του ή σνόμπαραν ή δεν κατάφεραν να ανασχέσουν. Ωστόσο, το δεδομένο είναι ότι η φήμη αυτή απλώθηκε στις τάξεις των Ποντίων και σκόρπισε οργή στα μέλη της. Είναι λίγο αφελές, μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό να δεχθούμε ότι ο ίδιος, με το ιδιαίτερο επικοινωνιακό ταλέντο που διαθέτει, περίμενε τους συμμετέχοντες να τον υποδεχτούν με ανθοδέσμες. Κάτι άλλο συνέβη.
Είναι σα να λέμε ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης θα πήγαινε αμέριμνος σε μία λαϊκή συνέλευση στα Εξάρχεια, ο Θύμιος Λυμπερόπουλος επίσης ανυποψίαστος να χαιρετίσει μία συνάντηση μελών της Uber, ή ο Τσουκαλάς με την ίδια αφέλεια να απολαύσει ένα ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ στην θύρα 4 της Τούμπας. Σίγουρα, η βία είναι καταδικαστέα, όλοι μας καταδικάζουμε τους εκφραστές της, ωστόσο μερικά πράγματα δεν γίνονται… Είναι υποκριτικό να μην ξεχωρίζουμε τις ιδιαιτερότητες ενός τέτοιου περιστατικού.
Ο Γιάννης Μπουτάρης ήξερε πολύ καλά τι τον περιμένει, όπως και τότε που περίμενε υπομονετικά στην ουρά για να πάρει το αντίδωρο από το χέρι του «Μουτζαχεντίν» Ανθίμου! Γιατί από σήμερα ο ίδιος και οι υποστηρικτές του θα κινήσουν γη και ουρανό για να μας βάλουν να διαλέξουμε μία από τις πλευρές της αθλιότητας. Θα μας πουν ξεκάθαρα: ή θα είστε με τον Μπουτάρη ή με τους φασίστες που τον χτύπησαν. Εκεί παίζεται το παιχνίδι ξεκάθαρα! Η απάντηση πρέπει να είναι εξίσου ξεκάθαρη: όχι στην αθλιότητα του Μπουτάρη, που δεν υπολογίζει τις ευαισθησίες του λαού! Και την ίδια στιγμή όχι στις αθλιότητες των τραμπούκων, όχι στη βία, νέτα σκέτα.
Βέβαια, στο πλαίσιο της… κορεκτίλας, που διατρέχει τα πάντα οι καταδίκες για το ανεπίτρεπτο αυτό περιστατικό γίνονται χωρίς αστερίσκους, «ναι, μεν αλλά» και υποσημειώσεις. Αυτό από μόνο του βγάζει μία υποκρισία, σα να ξέρουμε τι πραγματικά ισχύει αλλά ντρεπόμαστε ή φοβόμαστε να το πούμε γιατί αυτό, όταν εκφέρεται δημόσια, ακούγεται κάπως μπρουτάλ. Όταν όμως μία κοινωνία δειλιάζει να δει τα ζητήματα κατάματα και χωρίς τις κορεκτίλες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και τον κατεστημένο πολιτικό καθωσπρεπισμό, τότε έχουμε πρόβλημα…
Τέλος, είναι πράγματι εξοργιστική η θέση ότι η επίθεση στον Μπουτάρη βγάζει στην επιφάνεια το μαύρο πρόσωπο της Θεσσαλονίκης ή ότι επαναφέρει το κλίμα του Γκοτζαμάνη και της καρφίτσας. Αυτά είναι ανοησίες! Σε κάθε κοινωνία υπάρχουν ομάδες και στοιχεία που δρουν στο περιθώριο μακριά από τους νόμους, τους κανόνες και τις συνήθειες κάθε οργανωμένου συνόλου. Δεν χρωστάμε σε τίποτε όλοι οι υπόλοιποι να απολογούμαστε για τις πράξεις τους…
πηγή
Κανένας δεν σου ζήτησε να απολογηθείς ρε τσακαλάκο ούτε για την "καρφίτσα" ούτε για τον Γκοτζαμάνη αλλά και ούτε για τα φασιστοειδή ανά την υφήλιο δικαιολογώντας τις ακρότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάζω στοίχημα πάντως οτι κι εσύ είσαι της άποψης πως ο Λαμπράκης πήγε από τροχαίο κι όχι από το παρακράτος της Δεξιάς τότε...