Οι παραλίες, οι οποίες βρίσκονται υπό την επίβλεψη
επαγγελματιών ναυαγοσωστών, είναι οι:
·
Ποταμός
στην Επανομή
·
Ν.
Επιβατών
·
«Θέρος»
Περαίας
·
Πρώην
Κοχύλι Περαίας
·
«ΑΚΤΙΟΝ»
Αγίας Τριάδας
Η
εγκατάσταση του ναυαγοσωστικού προσωπικού, με τις πιστοποιημένες γνώσεις του
και την εκπαίδευσή του, έρχεται να διασφαλίσει την απαραίτητη προστασία των
λουόμενων, που απολαμβάνουν τα καλοκαιρινά τους μπάνια στις ακτές του Δήμου,
προσφέροντάς τους αίσθημα προστασίας και ασφάλειας.
Προς τον (ήρωα) ναυαγοσώστη του Ποταμού Επανομής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί "ήρωας"; Μα είναι ήρωας όποιος θα μπορεί να ακούει επί ώρες και για τόσες μέρες τα αλληλοεπικαλυπτόμενα από τα διάφορα μπιτσόμπαρα (ανελλιπώς στην διαπασών!!!)"Ντάμπα-ντούμπα" , που δήθεν δημιουργούν "ατμόσφαιρα".
Σκέφτομαι πως όσα βγάλει ο φουκαράς θα τα δώσει σε Ω-Ρι-Λα γιατρούς, για να ξανάβρει (έν μέρος φυσικά) της ακοής του....!
Και υποτίθεται πως μέσα στον ηχητικό χαμό, πρέπει να ακούσει τις κραυγές κάποιου που πνίγεται!
Αθάνατη Ελλαδάρα!
Κουίζ σχετικό με τα μπιτσόμπαρα του Ποταμού Επανομής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ερωτήσεις μας:
1. Σε πόση ώρα μπορεί να σαλέψει κάποιος ακούγοντας το εκκωφαντικό και αέναο "Ντάμπα-ντούμπα";
1α. 8 λεπτά
1β. 17 λεπτά
1γ. 2 ώρες
2. Στα πόσα "Ντάμπα-ντούμπα" (κατ΄άλλους "τραγούδια" και κατ΄άλλους που φαίνεται αμέσως πως διαθέτουν πολλές μουσικές γνώσεις "αριστουργήματα του πενταγράμμου" ), είναι πιθανή μια αυτοκτονία (εν προκειμένω αυτόβουλος πνιγμός), μιας και η θάλασσα είναι δίπλα;
3. Πόσες φορές κατά μέσον όρο πρέπει να επαναλάβει κάποιος (γκαρίζοντας φυσικά) κάτι που θέλει να πει στον διπλανό του μέχρι να τον καταλάβει;
3α. 3 φορές.
3β. 7 φορές.
3γ. 32 φορές.
Ο ευρών την σωστή απάντηση, κερδίζει παγάκια με ολίγον καφέ, σε οποιοδήποτε μπιτσόμπαρο της αρεσκείας του, απολαμβάνοντας επί όση ώρα αντέξει τα "Ντάμπα-ντούμπα" . Του μπιτσόμπαρου…!
Εδώ δίνουμε τις σωστές απαντήσεις στο παραπάνω κουίζ μας, μιας και δεν απάντησε κανείς αναγνώστης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ερώτηση 1, η σωστή απάντηση είναι η 1β.
Ο υποψήφιος τρελαμένος από τα "Ντάμπα-ντούμπα" του μπιτσόμπαρου, στα πρώτα 10 λεπτά παρουσιάζει απλανές βλέμμα παρατηρώντας σαν σεληνιασμένος και εντελώς ακίνητος το μπιτσόμπαρο απ΄όπου προέρχονται τα "Ντάμπα-ντούμπα" . Στα επόμενα λεπτά μπαίνει στην θάλασσα και λικνίζεται μέσα στο νερό στον ρυθμό του γνωστού "Ντάμπα-ντούμπα", (σημείο "Καμπής φροϋδικού ορίου συνειδητού προς ασυνείδητο"). Συνιστάται στην παρέα του να τον φυγαδεύσει τάχιστα σ΄αυτήν την φάση και να δει αν συνεχίζει να χορεύει καθιστός και μέσα στο αυτοκίνητο την επόμενη μισή ώρα (έστω και αν δεν ακούγονται πια τα "Ντάμπα-ντούμπα"). Εάν συνεχίσει να χορεύει και καθιστός πέραν της μισής ώρας, η κατάστασή του δυστυχώς θα είναι μη αναστρέψιμη και να ετοιμάζονται να λένε εφεξής στους γύρω τους πως "ήτανε γραφτό του να τρελαθεί από το πολύ "Ντάμπα-ντούμπα" σε μπιτσόμπαρο του Ποταμού Επανομής…".
Στην ερώτηση 2, βάσει επισήμων στατιστικών, μία αυτοκτονία είναι πιθανή μετά το ηχομαρτύριο περ. 7 πανομοιότυπων "τραγουδιών "-"Ντάμπα-ντούμπα", έστω και αν αυτά έχουν διαφορετικό τίτλο.
Υπάρχει ιδιόχειρο σημείωμα ανθρώπου σε άλλη περιοχή της Ελλάδας, γεγονός που αποσιώπησαν τα ΜΜΕ, που προτίμησε να πνιγεί, παρά να ακούει τα ασταμάτητα "Ντάμπα-ντούμπα".
Το σημείωμα έγραφε: " Εχω φτάσει σε απόγνωση… Θέλησα να κάνω ένα μπανάκι ακούγοντας το κυματάκι να σκάει στην ακρογιαλιά, μα κάποιοι δεν με αφήνουν ούτε εδώ ήσυχο. Φεύγω για να βρώ την ησυχία μου... Πιστεύω στο πάτο της θάλασσας να μην σας ακούω πια "Ντάμπα-ντούμπα". Αϊ σιχτίρ πια! Το κρίμα όλο σε σας καταραμένα μπιτσόμπαρα! Εύχομαι να την βρείτε κάποτε από τον…Μότσαρτ! ".
Στην ερώτηση 3, η απάντηση είναι η 3γ.
Απλώς μεταξύ 28ης και 30ης φοράς, πρέπει σιγά-σιγά να σηκώνεται μπαϊλντισμένος αυτός που λέει στον διπλανό του κάτι και δεν τον ακούει ("Ντάμπα-ντούμπα" στην διαπασών γαρ) και να ετοιμάζεται για αποχώρηση. Τουλάχιστον έτσι θα καταλάβει και ο άλλος πως τόση ώρα προσπαθούσε να του πει: " Σήκω να φύγουμε γιατί θα μας μουρλάνουν εδώ που ήρθαμε !". Είναι ευνόητο φυσικά τι θα τους είχε μουρλάνει αν έμεναν λίγη ώρα παραπάνω…
Όχι πάντως το κυματάκι που έσκαγε στην ακρογιαλιά και που (φευ!) δεν άκουγε κανείς πια καθ' όλο το μήκος της παραλίας του Ποταμού Επανομής.
Όπως το άκουγε κάποτε, επί προ μπιτσόμπαρων και "Ντάμπα-ντούμπα" εποχής…
Εποχή που κανείς μπορούσε να ακούσει τον διπλανό του και δεν αυτοκτονούσε ή τρελαινόταν από τα "Ντάμπα-ντούμπα" "Ντάμπα-ντούμπα" "Ντάμπα-ντούμπα" "Ντάμπα-ντούμπα" "Ντάμπα-ντούμπα" "Ντάμπα-ντούμπα" "Ντάμπα-ντούμπα" "Ντάμπα-ντούμπα" "Ντάμπα-ντούμπα" ….