Ο Ρουβίκωνας είναι ένας μικρός ποταμός στη βόρεια Ιταλία που χύνεται στην Αδριατική θάλασσα και βρίσκεται βόρεια του Ρίμινι και νότια της Τσεζένα.
Ο Ρουβίκωνας ήταν το όριο που χώριζε την Ιταλία από τη Γαλατία.
Η ρωμαϊκή σύγκλητος είχε θεσπίσει έναν νόμο που ονομαζόταν «imperium», με τον οποίο απαγορευόταν η είσοδος ένοπλων σωμάτων από τις επαρχίες και μετά τον ποταμό Ρουβίκωνα, κι αυτό για να αποφευχθεί στρατιωτικά η κατάληψη της εξουσίας και η αμφισβήτηση της συγκλήτου και κατ' επέκταση της δημοκρατίας.
Η ελληνική φράση «διαβαίνω τον Ρουβίκωνα» αναφέρεται όταν κάποιο άτομο λαμβάνει εν γνώσει του μια ριψοκίνδυνη και συγχρόνως τελεσίδικη απόφαση.
Η φράση αποδίδεται στον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα όπως επίσης και η ρήση «Ο κύβος ερρίφθη»!
Ο Ρουβίκωνας ήταν το όριο που χώριζε την Ιταλία από τη Γαλατία.
Η ρωμαϊκή σύγκλητος είχε θεσπίσει έναν νόμο που ονομαζόταν «imperium», με τον οποίο απαγορευόταν η είσοδος ένοπλων σωμάτων από τις επαρχίες και μετά τον ποταμό Ρουβίκωνα, κι αυτό για να αποφευχθεί στρατιωτικά η κατάληψη της εξουσίας και η αμφισβήτηση της συγκλήτου και κατ' επέκταση της δημοκρατίας.
Η ελληνική φράση «διαβαίνω τον Ρουβίκωνα» αναφέρεται όταν κάποιο άτομο λαμβάνει εν γνώσει του μια ριψοκίνδυνη και συγχρόνως τελεσίδικη απόφαση.
Η φράση αποδίδεται στον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα όπως επίσης και η ρήση «Ο κύβος ερρίφθη»!
Ας δούμε όμως την ιστορία:
Την περίοδο εκείνη ο Πομπήιος διοικούσε τη Ρώμη και ο Καίσαρας εκτστράτευσε στη Γαλατία. Τότε, η σχέση των δύο αντρών διαλύθηκαν. Η κόρη του Καίσαρα, Ιουλία πέθανε και ο Πομπηίος πήρε το μέρος των συντηρητικών, οι οποίοι είχαν ταχθεί κατά της εκστρατείας του Καίσαρα.
Το 60 π.Χ. ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρας, ο Γνάιος Πομπήιος Μάγνοςκαι ο Μάρκος Λικίνιος Κράσσος δημιούργησαν μία ανεπίσημη Τριανδρία, για να επικρατήσουν ως κυρίαρχες προσωπικότητες στο Ρωμαϊκό κράτος. Εκμεταλλεύτηκαν την τεράστια περιουσία αλλά και τις στρατιωτικές επιχειρησιακές νίκες , τις στρατιωτικές επιτυχίες του Κράσσου στην Ισπανία, του Πομπήιου στην Ανατολή και τη δημοφιλία του Καίσαρα, ο οποίος με ιδιαίτερα σκληρότητα -έως βαρβαρότητα - καθυπόταξε την Γαλατία αλλά και τα Γερμανική φύλλα του Βορρά, για να εξασφαλίσουν το ανώτατο αξίωμα στη Ρώμη.
Το 59 π.Χ. ο Πομπήιος και ο Καίσαρας εκλέχθηκαν Ύπατοι της Ρώμης. Επισφράγισαν μάλιστα τη συμμαχία τους, όταν ο Πομπήιος παντρεύτηκε την Ιουλία, την κόρη του Καίσαρα. Ο Πομπήιος έμεινε στη Ρώμη, για να διευθύνει τις υποθέσεις της Συγκλήτου, ενώ ο Καίσαρας αναχώρησε για την εκστρατεία του στη Γαλατία. Η εκστρατεία δεν είχε την επίσημη έγκριση της Συγκλήτου, αλλά ήταν τέτοια η ισχύς της τριανδρίας, που κανείς δεν τόλμησε να την εμποδίσει. Το 54 π.Χ. πέθανε η Ιουλία και ένα χρόνο μετά, ο Μάρκος Κράσσος που ηττήθηκε από τους Πάρθους, συνελήφθη και δολοφονήθηκε.
Τα δεδομένα της συμμαχίας άλλαξαν άρδην και οι μεγάλες φιλοδοξίες των δύο ανδρών δεν άργησαν να τους οδηγήσουν στη σύγκρουση. Ο Πομπήιος τάχθηκε με τους συντηρητικούς της Συγκλήτου, που ήθελαν πάση θυσία να σταματήσουν τον Καίσαρα, γιατί φοβόνταν ότι θα προσπαθούσε να γίνει δικτάτορας της Ρώμης. Πράγματι, οι επιτυχίες του στρατηγού στη Γαλατία και ο επιδέξιος λαϊκισμός του, τον είχαν ανυψώσει τόσο στα μάτια του απλού λαού, που ένα τέτοιο σενάριο δεν ήταν απίθανο.
Το 52 π.Χ, τον διέταξαν να παραιτηθεί από το αξίωμά του, να διαλύσει τις λεγεώνες του και να επιστρέψει στη Ρώμη, όπου θα δεχόταν την τιμωρία που του άρμοζε. Ο Καίσαρας δέχτηκε, μόνο αν έκανε κι ο Πομπήιος το ίδιο. Ασφαλώς και δεν έγιναν έτσι τα πράγματα. Η προκλητική απάντηση του Καίσαρα ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Η Σύγκλητος τον ενημέρωσε, ότι είχε τις εξής επιλογές: ή θα διέλυε αμέσως τις λεγεώνες του, ή θα τον ανακήρυσσαν εχθρό της Ρώμης. Ο Καίσαρας γνώριζε, ότι το να μπει άοπλος στη Ρώμη, ισοδυναμούσε με αυτοκτονία.
Γι’ αυτό αποφάσισε να συνεχίσει την πορεία του με τη 13η Λεγεώνα ένοπλος και να διασχίσει τον Ρουβίκωνα. Εξού και η φράση "διέβη τον Ρουβίκωνα" όπως και η "ο κύβος ερρίφθη" δηλ. "alea jacta est" που αναφώνησε όταν πέρασε τον ποταμό γνωρίζοντας πως στην πράξη αυτή δεν χωράει υπαναχώρηση. Αναλαμβάνω λοιπόν τις συνέπειες των πράξεών μου και ρισκάρω.
Με αυτή την ενέργεια, ο Καίσαρας αμφισβήτησε ανοιχτά την εξουσία των συγκλητικών και του Πομπήιου, ξεκίνησε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του Καίσαρα και του Πομπήιου, ο οποίος έληξε με τη θριαμβευτική νίκη του Καίσαρα στη Μάχη των Φαρσάλων. Το 48 π.Χ., ο Πομπήιος δολοφονήθηκε στην Αίγυπτο, από Αιγύπτιους για να εξευμενίσουν τον Καίσαρα.
Τα επόμενα τρία χρόνια, ο Καίσαρας αντιμετώπισε τον Κάτωνα, που συνέχισε τον εμφύλιο μετά τον θάνατο του Πομπήιου. Τον κατατρόπωσε το 46 π.Χ. και ένα χρόνο μετά εξόντωσε και τον γιο του Πομπήιου, που ήταν και το τελευταίο εμπόδιο.
Τον Φεβρουάριου του 44 π.Χ., ο Καίσαρας ονομάστηκε «Dictator perpetuo», δηλαδή «ισόβιος δικτάτορας» της Ρώμης. Διατήρησε το αξίωμα μόλις για έναν μήνα.
Στις 15 Μαρτίου, δολοφονήθηκε μέσα στη Σύγκλητο. Οι Συγκλητικοί τον μαχαίρωσαν 23 φορές. Λέγεται ότι λίγο πριν πεθάνει, είδε τον θετό του γιο Βρούτο, να τον πλησιάζει και να τον μαχαιρώνει. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Κι εσύ τέκνον Βρούτε;»
Ακόμη και την στιγμή που πέθαινε, κληρονομούσε την καθημερινότητα μας με μία ρήση, που πάντα θα συμβολίζει την προδοσία από τα αγαπημένα πρόσωπα.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.