[Παρά την ανιχνευτική μελλοντολογία του, το ακόλουθο άρθρο Αμερικανού σχολιαστή με ζήτηση στα μέσα εναλλακτικής ενημέρωσης, παραθέτει ενδιαφέρουσες άγνωστες πληροφορίες και πειστικά στοιχειωμένη συλλογιστική και εμπλουτίζει την γνώση της πορείας των πραγμάτων του κόσμου για τον αναγνώστη που διαβάζει με την πάντοτε δέουσα επιφύλαξη.]
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Σήμερα είναι μεγάλη μέρα για την Κορέα. Η πρώτη συνάντηση κορυφής, πρόσωπο με πρόσωπο, του Ρώσου Προέδρου Πούτιν και του Βόρειο-Κορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν πραγματοποιείται στο Βλαδιβοστόκ.
Την ίδια ώρα αρχίζει στο Πεκίνο το 2ο ετήσιο Συνέδριο του Νέου Δρόμου του Μεταξιού (Ζώνης και Δρόμου ή BRI).
Η συνάντηση μεταξύ Πούτιν και Κιμ ετοιμαζόταν από καιρό, αλλά φήμες γι’ αυτήν κυκλοφόρησαν μόνο την περασμένη εβδομάδα. Όμως θα ήταν λάθος να νομίσει κανείς πως κανονίστηκε την τελευταία στιγμή. Δεν έγινε έτσι.
Το μέλλον της Κορέας θα μπορούσε να κριθεί σήμερα από αυτούς τους δύο άνδρες. Ξέρω πως ακούγεται παράτολμο. Αλλά ας μου επιτραπεί να ολοκληρώσω.
Μολονότι κανείς δεν νομίζει ότι αυτή η συνάντηση είναι σημαντική, ή ότι μπορεί από αυτήν να προκύψει κάτι ουσιαστικό, εγώ το πιστεύω. Είναι ακριβώς το είδος της έκπληξης με την οποία αρέσει στον Πούτιν να αιφνιδιάζει τον κόσμο ξαφνικά και -κάνοντάς το- να αλλάζει την σκακιέρα της γεωπολιτικής. Παραδείγματα:
-Η είσοδος της Ρωσίας στην Συρία το 2015, δυο μέρες μετά την ιστορική ομιλία του Πούτιν στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
- Ο λόγος του για την Κατάσταση της Ρωσικής Ομοσπονδίας το 2018, όταν ανακοίνωσε τους υπερηχητικούς πυραύλους, βάζοντας σε δύσκολη θέση το αμερικανικό στρατιωτικό/βιομηχανικό σύμπλεγμα, που επιτάχυνε την εφαρμογή του δόγματος Μπόλτον για την υποταγή του κόσμου.
-Η πτήση των 2 πυρηνικών βομβαρδιστικών TU-160 στην Βενεζουέλα, που προκάλεσε πανικό στην Ουάσιγκτον και οδήγησε στις ατζαμίδικες επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος.
-Η εθνικοποίηση της (εταιρείας πετρελαίου και αερίου) Yukos.
-Η επιχείρηση ασφάλισης της Κριμαίας από αμερικανική εισβολή πεζοναυτών από το αμερικανικό πολεμικό Donald Cook, κατά την ουκρανική εξέγερση κατά του Βίκτορα Γιανούκοβιτς.
Τόσο ο Πούτιν όσο και ο Κινέζος Πρόεδρος Ξι Ζι Πινγκ είναι εξοργισμένοι με το ναυάγιο των αμερικανό-κορεατικών συνομιλιών στο Ανόϊ τον Φεβρουάριο. ΄Ηταν σαφές ότι όλοι περίμεναν ότι απλώς εκεί θα σφράγιζαν μιαν συμφωνία που είχε ήδη επιτευχθεί από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Στην πραγματικότητα, οι δύο συναντήσεις μεταξύ Κιμ και Τραμπ πραγματοποιήθηκαν μόνο επειδή ο Τραμπ τους είχε πείσει για την ειλικρινή επιθυμία του να λύση την «αποπυρηνικοποίηση» της Βόρειας Κορέας, που θα άνοιγε έναν δρόμο στην γρήγορη ενοποίηση των δύο τμημάτων της χώρας. Γι΄αυτό και ακολούθησαν τις ΗΠΑ, ψηφίζοντας το 2017 στον ΟΗΕ την αύξηση των κυρώσεων κατά της Βόρειας Κορέας.
Το ότι ο (Σύμβουλος Ασφαλείας)Τζων Μπόλτον και ο (ΥΠΕΞ) Μάϊκ Πομπέο κατέστρεψαν αυτές τις συνομιλίες και ο Τραμπ φάνηκε απρόθυμος ή ανίσχυρος να τους εμποδίσει, εξέθεσε και επρόδωσε τους συνομιλητές του.
΄Ετσι τελείωσαν με τον Τραμπ.
Δεν πρόκειται να πάρει τίποτα από κανένα από αυτούς ή από τον Κιμ, μέχρις ότου ο Τραμπ ε μπορέσει να αποδείξει ότι έχει τον έλεγχο της κυβέρνησής του, κάτι που σίγουρα δεν συμβαίνει τώρα.
Και θα προχωρήσουν μπροστά, με το δικό τους πρόγραμμα για την ασφάλεια και για την ασιατική ενοποίηση. ΄Ετσι, δεν νομίζω ότι η χρονική σύμπτωση αυτής της συνάντησης Πούτιν-Κιμ με την έναρξη του συνεδρίου για τον Δρόμο του Μεταξιού ήταν τυχαία.
Και αυτό σημαίνει να προχωρήσουν προς την λύση του Κορεατικού Προβλήματος χωρίς τον Τραμπ.
Είναι ξεκάθαρο, από την φρασεολογία του κορυφαίου Ρώσου διπλωμάτη, του αναντικατάστατου Σεργκέι Λαβρώφ, ότι η υπομονή της Ρωσίας εξαντλήθηκε. Δεν τους ενδιαφέρει πια τι θέλει ο Τραμπ και θα αντιμετωπίζουν τις ΗΠΑ από εδώ και εμπρός ως απειλή, έχοντας ανεβάσει την στρατιωτική στάση τους απέναντι των ΗΠΑ ως «Απειλής».
Εάν ο Μπόλτον θέλει να πάρει οτιδήποτε από την Ρωσία, τώρα καλύτερα να είναι ετοιμασμένος για πόλεμο ή να πάει να κουρεύεται.
Αυτό επίσης εξηγεί γιατί η Ρωσία έβγαλε τα γάντια με την Ουκρανία στις παραμονές των προεδρικών εκλογών, κόβοντας τις εξαγωγές ενέργειας και μηχανημάτων προς αυτήν.
Ενδεικτική της εξάντλησης της υπομονής του Πούτιν με τις αμερικανικές προκλήσεις είναι και η χθεσινή εντολή του να επιτρέπεται στους κατοίκους των ημιαυτόνομων ουκρανικών επαρχιών του Λούγκανσκ και του Ντονέτς η απόκτηση ρωσικών διαβατηρίων.*
Αυτό θα προκαλέσει αποπληξία στον Μπόλτον. Αλλά ούτε και η Μέρκελ θα ευχαριστηθεί ιδιαίτερα. Ο Πούτιν παίζει τώρα σκληρό παιχνίδι, ύστερα από χρόνια ακούραστης ευγένειας.
Και αυτό επίσης εξηγεί γιατί ο Λαβρώφ ολοκλήρωνε ,τις τελευταίες εβδομάδες, συμφωνίες για όπλα και λιμένες στην Μέση Αναστολή, όπως με τον Λίβανο, την Αίγυπτο, την Τουρκία και την Ινδία.
Ο Μπόλτον, ο Πομπέο και ο Πενς είναι ιδεολόγοι. Ο Τραμπ είναι χαρακτηριστικός τύπος μιας εποχής, που ζει μέσα στην φούσκα της φαντασίας του και πιστεύει σε μιαν Αμερική που ποτέ δεν υπήρξε.
Κανένας τους δεν αντιλαμβάνεται πραγματικά τι φωτιές δυναμώνουν και απλά εμπιστεύονται στο Πασίδηλο Πεπρωμένο των ΗΠΑ να κυβερνούν έναν κουτό και βάρβαρο κόσμο.
Ο Πούτιν, ο Ξι, ο Ρουανί στο Ιράν και ο Κιμ στην Βόρειο Κορέα είναι πραγματιστές. ΄Εχουν συνείδηση της πραγματικότητας που τους περιβάλλει. Γι΄αυτό βλέπω τον Πούτιν να κάθεται με τον Κιμ και σαρκάζοντας τις κυρώσεις να αρχίζει το πρόγραμμα επενδύσεων στην Βόρειο Κορέα, που θα έπρεπε να αρχίσει πέρυσι.
Ο Πούτιν δεν θα έκανε αυτές τις κινήσεις αν δεν είχε την αίσθηση ότι ο Μπόλτον γαυγίζει πολύ δυνατά αλλά δεν δαγκάνει, όταν πρόκειται για πραγματικό πόλεμο με την Ρωσία. Ξέρει επίσης ότι η Γερμανία τον έχει ανάγκη περισσότερα από όσο την έχει ανάγκη αυτός και ότι έτσι, παρά τους δισταγμούς και τις απροθυμίες, ο Βόρειος Αγωγός 2 θα ολοκληρωθεί.
Υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία όπου οι άνθρωποι ξεπερνούν τα όρια. Οι Μπόλτον και Πομπέο τα ξεπέρασαν στο Ανόϊ. Θα πληρώσουν τώρα το τίμημα. Ο Πούτιν και ο Κιμ θα συμφωνήσουν πιθανώς σε κάτι στο Βλαδιβοστόκ που κανείς δεν περιμένει και που δεν θα μοιάζει σημαντικό στην αρχή.
Αλλά και μόνη η πραγματικότητα αυτής της συνάντησης σημειώνει μια καμπή αυτής της Ιστορίας, που θα τελειώσει με τις ΗΠΑ να είναι, στην γλώσσα των συναλλαγών του Τραμπ, αυτός που καλείται να πληρώσει τον λογαριασμό, αφού απέτυχε να είναι αυτός που τον καθορίζει.
Σημ.Μετφ:* Στην χθεσινή πρες κόνφερενς στο Βλαδιβοστόκ, σε ερώτηση Δυτικού Δημοσιογράφου εάν η εκχώρηση ρωσικών διαβατηρίων στους αιτούντες κατοίκους του Ντονέτς και Λούγκανσκ δεν θα κριθεί ως πρόκληση από την Δύση, ο Ρώσος πρόεδρος ερώτησε σε απάντηση γιατί δεν κρίθηκε πρόκληση η εκχώρηση πολωνικών, ουγγρικών και ρουμανικών διαβατηρίων σε Ουκρανούς μετανάστες.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.