του αιθερόπλωου

Δε θα μπορούσα να μην 'πλέξω το εγκώμιο' του υποψήφιου φίλου και σύντροΧου Γιώργου Τσόπουλου που τα τελευταία χρόνια τον συνόδεψα άπειρες φορές σε πορείες και διαμαρτυρίες ενάντια στα μνημόνια, στις οικολογικές καταστροφές και στις καταπατήσεις κάθε είδους δικαιωμάτων.
Τον γνώρισα γύρω στο ’85 σαν ταχυδρόμο, με τις τρίμηνες προσλήψεις στα ΕΛΤΑ και μετά το 1987, για καμιά δεκαετία, σαν σερβιτόρο σε καφετέριες της Επανομής.
Τα παρατάει και φευγει εσωτερικός μετανάστης στην Κρήτη και δουλεύει για λίγο εργάτης στη ΔΕΗ και μετά υπάλληλος σε μανάβικο. Το κλίμα του νησιού δεν τον σήκωσε ή μάλλον τα οικονομικά του δε σήκωναν το κλίμα της Κρήτης κι έρχεται πίσω.
Μένει για 3 χρόνια άνεργος. Παντρεύεται τη σύντροφο της ζωής του Λεμονιά και την ίδια χρονιά πιάνει δουλιά στην επέκταση του αεροδιαδρόμου στην εταιρία του Μπόμπολα. Αυτό το όνομα όμως τον στοίχιωνε καθημερινά. Ώσπου τα βρόντηξε απ’ την ΑΚΤΩΡ και βρήκε μια θέση διανομέα στην ACS όπου εργάζεται μέχρι και σήμερα.

Από την αρχή των μνημονίων κι ενώ η ανεργία τον είχε καταβάλλει, αποφασίζει ν’ αφήσει το καφενείο και τις συζητήσεις επί συζητήσεων και να δράσει. Μαζί παίρνουμε ενεργό μέρος στους «Αγανακτισμένους» και αργότερα στους «Μοτοσυκλετιστές εν Δράσει». Οι συμμετοχές σε διαδηλώσεις και σε μοτοπορείες ειναι πάρα πολλές και κυριολεκτικά είμαστε παντός καιρού με μια μοτοσυκλέτα που είχε περισσότερες παρουσίες στον Λευκό Πύργο παρά στο παζαρι της Επανομής.
Τον καιρό που πάλευε με την ανεργία αποφασίζει να πάει εθελοντής στον Ερυθρό Σταυρό, και βρέθηκε να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ανθρώπων παντός χρώματος και εθνικότητας. Το ίδιο κάνει μέχρι και σήμερα.




Σχεδόν καθημερινά πηγαινοερχόταν στην Ειδομένη όπου βοηθούσε στη λειτουργία της δομής φιλοξενίας των προσφύγων που είχε δημιουργηθεί εκει. "Αυτό με γεμίζει και με βοηθάει να ξεπερνάω τα όποια καθημερινά προβλήματα" έλεγε τότε.

Παράλληλα παίρνει ενεργό μέρος στον αγώνα εναντίον της τοποθέτησης κεραιων κινητής τηλεφωνίας και ιδιαίτερα της γιαγαντοκεραίας στο γήπεδο της Αναγέννησης. Σε μια διαμαρτυρία συλαμβάνεται απ’ τα ΜΑΤ και μαζί με 6-7 συναγωνιστές ταλαιπωρούνται για χρόνια στα δικαστήρια.


η σύλληψη του Γιώργου Τσόπουλου στον αγώνα για την γιγαντοκεραία του γηπέδου.

Πρωτεργάτης και στα Παζάρια Παραγωγών βοηθώντας στη διάθεση προϊόντων χωρίς μεσάζοντες, μέχρι να τα απαγορέψουν κι αυτά, αλλά και στις συγκεντρώσεις για το δρόμο καρμανιόλα μπροστά στα σούπερ μάρκετ Μασούτη και Lidl.
Πρώτος και καλύτερος στις διαμαρτυρίες για την ένταξη του υδροβιότοπου και του κάμπιγκ στο ΤΑΙΠΕΔ, παραλίγο να συλληφθεί και πάλι όταν εμποδίζαμε την κατασκευή ΧΥΤΑ στην Ευκαρπία. Και πόσα άλλα....

Μαζί βρεθήκαμε το '15, να κάνουμε πορεία με το ΚΕΡΦΑ για τη δολοφονία του Πακιστανού Σαχζάτ Λουκμάν απ τη ΧΑ, μαζί και στην καθιστική διαμαρτυρία έξω απ' το Ισπανικό Προξενείο ενάντια στην κυβέρνηση Ραχόι, όπως και στις μνημειώδεις υποδοχές των προθυπουργών στη ΔΕΘ τα τελευταία χρόνια

Κι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να αποφασίσει να συμμετάσχει και στα «κοινά» του τόπου μας.
Αηδιασμένος, όπως όλοι μας, απ’ τη ρεμούλα και τις πελατειακές σχέσεις των μέχρι τώρα εμπλεκομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν υπήρχε άλλος δρόμος απ’ το να μπει στο ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης με υποψήφια δήμαρχο της Ντίνα Μώραλη και συνυποψήφιους ανθρώπους του μόχθου, της αγροτιάς, της εργατιάς. Χωρίς κοστούμια και γραβάτες, χωρίς βλέψεις για βολέματα και διάφορες κονόμες ως είθισται. Με ανιδιοτελείς σκοπούς και οράματα για το αύριο αυτού του έρμου τόπου που βλέπει τη μια τετραετία να περνάει και να χάνεται μετά την άλλη.
Θα μπορούσα να γράφω ώρες για τον αγνό φίλο και άνθρωπο Γιώργο Τσόπουλο.
Θ' αφήσω εδώ ένα απόσπασμα από ένα άρθρο που είχα γράψει τότε για τις εμπειρίες του απ' την Ειδομένη:


ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΠΟΤΑΚΙΑ και το μεγαλείο ψυχής"...

ο Εθελοντής, ο Άνθρωπος,
ο Αλληλέγγυος, ο Φίλος,
ή απλά ο Γιώργος Τσόπουλος,
'επί το έργον'
Αν δε αρπάξουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε τις βρεγμένες κάλτσες και τα λασπωμένα και τρύπια παπούτσια ενός παιδιού, με ένα ζευγάρι στεγνές κάλτσες και ένα ζευγάρι κόκκινα μποτάκια (που βρέθηκαν σε κάποιο ράφι στη σκηνή του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ από κάποιο παιδί που πλέον δεν το φορούσε, τότε … όλα ξεπερνιούνται....
...Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ του ανθρώπου, που περπατώντας στην παγωνιά άπλωσε το χέρι για να πάρει την κουβέρτα που του δόσαμε.
Εκεί νοιώθεις «κατάσαρκα» τη δύναμη της λέξης, που από μόνη της μπορεί να σε οδηγήσει σε … κλάματα...
...Αυτό με γεμίζει και με βοηθάει να ξεπερνάω τα όποια καθημερινά προβλήματα"...
Ω! τι μεγαλείο ψυχής.
Και εμείς οι καημένοι βολεμένοι στο μικρόκοσμό μας ο καθένας, νομίζουμε ότι κάτι κάνουμε, ότι κάτι προσφέρουμε!



 -------------------------
Οι περισσότεροι τον ξέρετε,
οι υπόλοιποι αξίζει τον κόπο να τον γνωρίσετε


υ.γ. Απ' τη μια οι γραβάτες και τα συνολάκια (και οι παχυλές καταθέσεις) κι απ' την άλλη κάποιοι άνθρωποι που πραγματικά μπορούν και θέλουν να προσφέρουν.
Στο χέρι σας και στη συνείδησή σας είναι η ψήφος σας.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Axact

Ακτιβιστής

Μπορείτε να επικοινωνήσετε σχετικά με το παρόν άρθρο ή οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστοσελίδα του "ακτιβιστή" ή ακόμη και για άρθρα ή απόψεις σας που επιθυμείτε να δημοσιεύσουμε στο email: chrivanovits@gmail.com

Προσθέσετε το σχόλιό σας:

0 comments:

Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.