Η έκθεση διοργανώνεται από το Haus der Kunst του Μονάχου, σε συνεργασία με το Mathaf: Αραβικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Ντόχα, το Kunstmuseum Bern και το Μουσείο Guggenheim του Μπιλμπάο. Η έκθεση επικεντρώνεται στην θριαμβευτική και μνημειώδη φύση του πρωτοποριακού έργου του El Anatsui.
Αυτά είναι έργα από καπάκια μπουκαλιών δύο τελευταίων δεκαετιών. Η παρουσία τους είναι επιβλητική καθώς στέκονται στους τοίχους σαν υφαντά υφάσματα τεράστιου εύρους.
Ποιος είναι ο El Anatsui;
Ο El Anatsui, γλύπτης από τη Γκάνα που ζει και εργάζεται στη Νιγηρία, φημίζεται για τη μετατροπή απλών υλικών καθημερινής χρήσης σε δημιουργίες μεγάλης κλίμακας.
Σε αυτή την έκθεση φιλοξενείται μια διάσημη σειρά κατασκευών και συναρμολογήσεων τοίχου.
Τα υλικά του
"Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΥΛΙΚΑ ΚΑΛΥΨΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΙΩΝ"
Τα υλικά του: καλύμματα φιαλών, παλιές κονσέρβες γάλακτος, καρφιά σιδήρου και πλάκες εκτύπωσης. Η χρήση των υλικών του είναι συμβολική. Ο ίδιος παραδέχεται ότι χρησιμοποιεί ανακυκλωμένα αφρικανικά υλικά, επισημαίνοντας ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να χρησιμοποιεί υλικά που βρίσκονται στην εγγύτητά του όπως αρχαίοι ή οι πρώτοι καλλιτέχνες. Επίσης, για το γεγονός ότι σε ορισμένα μέρη του κόσμου ο κόσμος πρέπει να ξαναχρησιμοποιεί υλικά από αναγκαιότητα, και όχι ως επιλογή.
Ο σκοπός του δεν είναι να επαναφέρει κάτι που προηγουμένως απορρίφθηκε σε κάτι όμορφο.
Αυτά τα υλικά υπονοούν επίσης έννοιες όπως ο καταναλωτισμός και η σύνδεσή τους με τη δουλεία. Για παράδειγμα, τα καπάκια φιαλών προέρχονται από σκληρά ποτά που εισήγαγαν οι Ευρωπαίοι ως νόμισμα. Έτσι, μας υπενθυμίζουν την εποχή της διατλαντικής σκλαβιάς και της αποικιοκρατίας. Τα καπάκια φιαλών συμβολίζουν ένα είδος υποδούλωσης.
Πλησιάζοντας πιο κοντά στα έργα, αυτό που μπορεί να παρατηρηθεί είναι πως ένας μεγάλος αριθμός από αυτά τα καλύμματα φιαλών υφαίνονται μαζί με σύρμα χαλκού για να δημιουργήσουν αυτά τα μοναδικά «υφάσματα» συγκεντρώνοντας μικρότερα τμήματα που αποτελούν ένα ενιαίο έργο, υπενθυμίζοντας τη δημιουργία ανθρώπινων κοινοτήτων που σχηματίζονται από μεμονωμένες υποκειμενικότητες που συνδέονται μεταξύ τους.
Είναι πολύ ενδιαφέρον να κοιτάξουμε από πολύ κοντά και να παρατηρήσουμε τη διαδικασία κοπής, ισοπέδωσης, συμπίεσης, στρίψιμο, δίπλωσης και σύνδεσης των χιλιάδων αυτών καπακιών μπουκαλιών. Το έργο του θέτει ερωτήματα σχετικά με την εθνοτική ταυτότητα, συνδυάζοντας τις παραδοσιακές αφρικανικές τεχνικές και τις εικόνες με την αφαίρεση (η οποία αναμφίβολα έχει τις ρίζες της στη δυτική τέχνη).
Το ενδιαφέρον του για την αφρικανική τέχνη τον οδήγησε να συνδεθεί με την ομάδα Nsukka της δεκαετίας του 1970.
Ένας ακόμη λόγος για τον οποίο δεν μπορούσα να χάσω αυτή την ευκαιρία ήταν ότι την έκθεση επιμελήθηκε ο Okwui Enwezor, πρώην διευθυντής του Haus der Kunst, ο οποίος απεβίωσε μόλις πριν λίγο καιρό (καθώς και ο Chika Okeke-Agulu, καθηγητής στο τμήμα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Princeton και Assistant Damian Lentini, Επιμελήτρια στο Haus der Kunst). Το έργο του είχε κάνει τεράστια διαφορά στην επιμέλεια και μας λείπει πολύ.
* English Teacher στην εταιρεία St Clare's, Oxford, Editor στην εταιρεία Visual Arts Circle και Editor στην εταιρεία ELTA Serbia - English Language Teachers' Association
Σπούδασε MA Art History, Theory, & Criticism στο Goldsmiths, University of London
πηγή
* English Teacher στην εταιρεία St Clare's, Oxford, Editor στην εταιρεία Visual Arts Circle και Editor στην εταιρεία ELTA Serbia - English Language Teachers' Association
Σπούδασε MA Art History, Theory, & Criticism στο Goldsmiths, University of London
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.