Λυπόμαστε για δύο απουσίες από το επόμενο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο
Η πρώτη που θα λείψει, είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου - Zoe Konstantopoulou. Νομίζουμε ότι της κόστισε το γεγονός ότι η ίδια δεν σεβάστηκε το κεντρικό σύνθημα της Πλεύσης Ελευθερίας. “Δεν κοιτάμε ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Κοιτάμε μπροστά”, διατυμπάνιζε, αλλά όλο “αριστερά” κοιτούσε, αφιερώνοντας δυσανάλογα πολύ από τον χρόνο της, ασχολούμενη με θλιβερά υποκείμενα όπως αυτός ο Πετσίτης. Κουραστική και ατελέσφορη τακτική, κατά τη γνώμη μας. Προς τα “δεξιά”, προς αυτούς που μας κατάντησαν εδώ που έχουμε κατρακυλήσει, ελάχιστα καταδέχτηκε να κοιτάξει. Κυρίως, δεν κοίταξε μπροστά, προβάλλοντας αυτό που είναι ελάχιστα γνωστό στην κοινή γνώμη. Το γεγονός, δηλαδή, ότι ο λογιστικός έλεγχος του χρέους, εκτός από αδήριτη ανάγκη, είναι και... μνημονιακή υποχρέωση. Σύμφωνα με την παράγραφο 9 του άρθρου 7 του ευρωπαϊκού κανονισμού 472/2013, τα κράτη μέλη που υπόκεινται σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής εντέλλονται να διεξάγουν πλήρη έλεγχο των δημόσιων οικονομικών τους προκειμένου να εκτιμήσουν, μεταξύ άλλων, τους λόγους που οδήγησαν σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα χρέους και να εντοπίσουν οποιαδήποτε πιθανή παρατυπία. Κρίμα, γιατί και οι πρόσφατες παραδοχές του Δ.Ν.Τ. θα μπορούσαν να δώσουν άλλον αέρα στα πανιά της Πλεύσης.
Η δεύτερη ηχηρή απουσία, κατά τη γνώμη μας πάντα, είναι ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος Ένας άνθρωπος με διεθνές κύρος, που θα μπορούσε να μιλήσει υπέρ της Ελλάδας και να εισακουστεί. Δυστυχώς, διάλεξε να επιβιβαστεί στο αλλοπρόσαλλο όχημα της Λ.Α.Ε. και να εξαφανιστεί μαζί της.
Εδώ, στην OKTANA, συνηθίζουμε να λέμε ότι οι επιχειρήσεις χρεοκοπούν. Οι λαοί ποτέ. Αν θέλουμε να παραμένουμε αισιόδοξοι, ας ελπίσουμε ότι η λαίλαπα του γνήσιου νεοφιλελευθερισμού που δείχνει ότι βρίσκεται προ των πυλών, θα μας αφυπνίσει ξανά. Ας ελπίσουμε ότι η αύρα του παρασιτισμού, του παραγοντισμού και της παραβατικότητας που σε μέγιστο βαθμό τυλίγει τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη, θα μας συνεφέρει, εμάς τους Έλληνες, που μετά το πέρασμα του ανεκδιήγητου Τσίπρα και της παρέας του, πάσχουμε από εθνική κατάθλιψη.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η ελπίδα βρίσκεται μέσα στον συνηθισμένο και μεγάλο νικητή των εκλογών: την αποχή. Πολλοί από αυτούς που απέχουν από αυτό το εκλογικό πανηγύρι, δεν το κάνουν από αδιαφορία για τα κοινά, όπως εύκολα σπεύδουν κάποιοι να αποφανθούν, αλλά από αηδία απέναντι σ' ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα που δεν έχει τίποτα ουσιαστικό να προτείνει. Ας ελπίζουμε ότι αυτή η πλειοψηφία που σήμερα σιωπάει, αναζητώντας ένα καινούριο πολιτικό αφήγημα, κάποια στιγμή θα βρει την ευκαιρία να μιλήσει.
____
Γραφικό Jo Di
OKTANA
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.