Μην κλαίτε για τους Κούρδους!

Αυτοί πολεμούν για την πατρίδα τους χρόνια ολόκληρα, κι ας μην υπάρχει καν στον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη χώρα με το όνομα Κουρδιστάν. Κι όποιος πολεμά για τα ιδανικά του δεν είναι για λύπηση, αλλά για σεβασμό!

Να κλαίτε για τους εαυτούς σας, που μας υποδούλωσαν αμαχητί Γερμανοί κι Αμερικάνοι...

Μας προστάζουν να παραχωρήσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα σε άλλα προτεκτοράτα τους κι εμείς το κάνουμε ανερυθρίαστα...

Καταπίνουμε αμάσητες τις τουρκικές προκλήσεις που γίνονται με την ανοχή (αν όχι με την ηθική αυτουργία) των "συμμάχων" μας κι εμείς εφησυχαζόμαστε στη βολή μας...

Μας φόρεσαν, με τη συναίνεσή μας, τις αλυσίδες της οικονομικής σκλαβιάς με τα Μνημόνια, κι εμείς τους χειροκροτούσαμε σαν σωτήρες μας...

Εμάς να κλαίμε και την κατάντια μας, που αφού αποψιλωθήκαμε από ιδανικά και αξίες, απεμπολούμε συνεχώς κυριαρχικά δικαιώματα στα εδάφη μας, την εθνική περιουσία μας και τις ζωές μας, μέχρι να χάσουμε πλήρως και τυπικά την εθνική μας υπόσταση ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος...

Και το χειρότερο είναι πως, ότι κι αν πάθουμε θα μας αξίζει, γιατί δεν το παλέψαμε, δεν διεκδικήσαμε, δεν θυσιάσαμε τη βόλεψή μας για την ελευθερία μας...

Κι όπως είπε ο Θουκυδίδης, "ή θα είσαι ελεύθερος ή θα είσαι ήσυχος, και τα δύο μαζί δε γίνονται"!

Συγνώμη που διατάραξα την ησυχία σας...