ΖΩΗ: «Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη βρήκε στρωμένο το δρόμο από την Κυβέρνηση Τσίπρα».

Αναδημοσιεύουμε τη συνέντευξη, εφ' όλης της ύλης, της Προέδρου της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ,  Ζωής Κωνσταντοπούλου,  στη Νέα Σελίδα και στη Γεωργία Σαδανά:

Ερώτηση: Η Κυβέρνηση έχει δώσει ένα σαφές πλέον δείγμα προθέσεων και πρωτοβουλιών. Πώς αποτιμάτε την ως τώρα πορεία της;

Απάντηση: Η αλήθεια είναι ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη βρήκε στρωμένο το δρόμο από την Κυβέρνηση Τσίπρα. Η διάλυση της χώρας και η αποσάθρωση των πάντων ήταν τέτοια, ώστε το πιο εύκολο για τους επόμενους ήταν να κάνουν κάποιες απλές κινήσεις για να δώσουν την αίσθηση του «νοικοκυρέματος» και της «κανονικότητας». Υπήρξαν και θετικές πρωτοβουλίες, όπως η ψήφος των Ελλήνων του Εξωτερικού. Συνολικά, όμως, η ασκούμενη σήμερα κυβερνητική πολιτική, όσο κι αν έχει την ανοχή ή την αποδοχή των πολιτών, δεν είναι πολιτική δημοκρατικής ανάπτυξης και χειραφέτησης. Είναι πολιτική που μας κρατάει σε συνθήκη υποτέλειας, διατηρεί την Ελλάδα σε καθεστώς αποικίας και δεν δίνει πραγματική προοπτική στους έλληνες: αποδοχή και, μάλιστα, προπληρωμή του παράνομου χρέους, πλήρης συμμόρφωση στις εντολές των δανειστών, στρέβλωση της διεθνούς εκπροσώπησης της χώρας, με τον διορισμό ενός εκπροσώπου της Τρόικας, του Μαργαρίτη Σχοινά, ως Έλληνα Επιτρόπου στην Κομισιόν, συνέχιση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, υιοθέτηση κι εφαρμογή της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών, εφαρμογή της Συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας, για το μεταναστευτικό-προσφυγικό. Και, βέβαια, καταστολή κι επίθεση σε κεκτημένα δικαιώματα κι ελευθερίες, από τα χειρότερα δείγματα της Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η επιλογή να ανατεθεί η «Προστασία του Πολίτη» στον κ. Χρυσοχοΐδη, τον άνθρωπο που ομολόγησε ότι υπέγραψε και ψήφισε το 1ο Μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει κι έχει διαγράψει μελανή διαδρομή στο ίδιο Υπουργείο, αποκαλύπτει μια αντιδραστική και καθόλου φιλελεύθερη αντίληψη για τον ρόλο της αστυνομίας απέναντι στην κοινωνία. Μια αντίληψη, που μετρά ήδη θύματα.

Ερ: Με αφορμή τη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου, εκτιμάτε ότι η κυβερνητική επιχείρηση για την εμπέδωση της ασφάλειας στα ακαδημαϊκά ιδρύματα είναι στη σωστή κατεύθυνση;

Απ: Εγώ πιστεύω ότι η ασφάλεια των πολιτών βρίσκεται στην περιφρούρηση της ελευθερίας και των δικαιωμάτων τους, όχι στην καταστολή και στην αστυνομοκρατία.
Αντίστοιχα, η ασφάλεια των φοιτητών, των καθηγητών και των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια βρίσκεται στην εγγύηση της ελεύθερης γνώμης, σκέψης, έκφρασης, έρευνας, δημιουργίας, πρόσβασης. Πιστεύω σε Πανεπιστήμια ανοιχτά, δημοκρατικά, ζωντανά, που προάγουν όχι μόνον τη γνώση, αλλά την κριτική σκέψη, την αμφισβήτηση, με τους φοιτητές στο επίκεντρο και στην πρωτοπορία. Τα «κλειστά για λόγους Ασφάλειας Πανεπιστήμια» δεν προσφέρουν ούτε ασφάλεια ούτε παιδεία. Δεν σφυρηλατούν ούτε συνείδηση ούτε φρόνημα, αυτές δηλαδή τις ποιότητες που ενέπνευσαν την ιστορική Εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο.

Ερ: Πολύ πρόσφατα, σε εκδήλωση του γερμανικού κοινοβουλίου, εκπρόσωποι της γερμανικής Αριστεράς, του Die Linke αποκάλυψαν κωλυσιεργία από πλευράς της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ως προς τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Τι ακριβώς συνέβη;

Απ: Οι βουλευτές της Die Linke είπαν ρητά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τους κορόιδεψε. Αποκάλυψαν δηλαδή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κορόιδεψε όχι μόνον τον Ελληνικό λαό αλλά και τους συμμάχους μας στη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών. Οι εκπρόσωποι του κόμματος της Αριστεράς, εδώ και 15 χρόνια έχουν κάνει επανειλημμένες ενέργειες στο Γερμανικό Κοινοβούλιο, πιέζοντας την Γερμανική Κυβέρνηση να καταβάλει αποζημιώσεις στην Ελλάδα για τις θηριωδίες των Ναζί. Οι ίδιοι κατήγγειλαν ότι η Ελληνική Κυβέρνηση Τσίπρα επί 4,5 σχεδόν χρόνια τους διαβεβαίωνε ότι από μέρα σε μέρα, θα καταθέσει τη ρηματική διακοίνωση διεκδίκησης. Τελικά, την κατέθεσε 20 μέρες πριν τις εκλογές, τον Ιούνιο του 2019. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Η Πλεύση Ελευθερίας είχε καταγγείλει την εσκεμμένη κωλυσιεργία του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, για το θέμα της μη διεκδίκησης κάναμε σειρά νομικών ενεργειών, μηνυτήρια αναφορά, εξώδικα σε Παυλόπουλο, Τσίπρα, Βούτση, δημόσιες εκδηλώσεις και συνεντεύξεις τύπου, σε Ελλάδα και Εξωτερικό. Γιατί, δυστυχώς, στο θέμα της Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, η άρνηση της Γερμανικής Κυβέρνησης βασίζεται στην ηθελημένη απραξία των ελληνικών κυβερνήσεων. Όσα είπαν οι φίλοι μας της Γερμανικής Αριστεράς, επιβεβαιώνουν μια ακόμη προδοσία σε βάρος του ελληνικού λαού και σε βάρος της μνήμης των πεσόντων και των θυμάτων.

Ερ: Θεωρείτε ότι είναι συμβατή με την κυβερνητική του θητεία η επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν «αντιεξουσιαστικό» χαρακτήρα; Πού αποδίδετε την αλλαγή ιδεολογικής γραμμής πλεύσης;

Απ: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε αριστερό ούτε ριζοσπαστικό κόμμα, ό,τι κι αν λέει. Δεν έχει καμία σχέση με τις κινηματικές δυνάμεις αμφισβήτησης και διεκδίκησης δικαιωμάτων και δημοκρατίας. Υπέγραψε και ψήφισε Μνημόνια με μεγαλύτερη θέρμη και ομοφωνία από οποιονδήποτε προηγούμενο, ξεπούλησε τη δημόσια περιουσία με μνημειώδη ταχύτητα, παραδόθηκε στη διαφθορά και στη διαπλοκή, επιτέθηκε στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, εγκαθίδρυσε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Όλα αυτά τα προώθησε χρησιμοποιώντας ακραία καταστολή, χημικά, βία εναντίον διαδηλωτών και ποινικοποίηση των κινηματικών δράσεων. Αυτό δεν αλλάζει με επικοινωνιακά τεχνάσματα. Η εικόνα Τσίπρα, Παππά, και λοιπών πρώην κυβερνώντων που παρέδωσαν γη και ύδωρ στον Τραμπ, και την περασμένη Κυριακή πιάστηκαν αγκαζέ να φωτογραφηθούν στην πορεία του Πολυτεχνείου είναι μια θλιβερή φωτογραφία.

Ερ: Σας ενδιαφέρουν προγραμματικές συγκλίσεις με κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς; Πιστεύετε ότι θα προκύψουν ευρύτερες συναινέσεις από τη Συνταγματική Αναθεώρηση ή την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας;

Απ: Η Πλεύση Ελευθερίας δεν είναι παραδοσιακό κόμμα και, έτσι, δεν επιδίδεται σε παραδοσιακές πρακτικές των κομμάτων της γραφειοκρατίας και των μηχανισμών. Πιστεύουμε στις πραγματικές συμμαχίες με αληθινούς ανθρώπους κι ενεργά κινήματα και αυτές προωθούμε. Στο πεδίο της δημοκρατίας, των ελευθεριών, της δικαιοσύνης, του πολιτισμού, της παιδείας, της δημιουργίας, της ισότητας, του περιβάλλοντος. Μας ενδιαφέρει πώς θα βγει τη χώρα από την υποδούλωση, πώς θα ευημερήσει η κοινωνία, όχι πώς θα συντηρήσουμε την ύπαρξή μας. Πορευόμαστε μέσα στην κοινωνία, ακούγοντας πρώτα απ’ όλα τους πολίτες που δεν βολεύονται ούτε εκπροσωπούνται από τη σημερινή κατάσταση στη Βουλή. Το τι θα κάνουν τα σημερινά κοινοβουλευτικά κόμματα θεωρώ ότι φάνηκε ήδη από την εκλογή Προέδρου της Βουλής: θα τα βρουν σε κάποια θέματα και θα μοιράσουν εξουσία και πεδία επιρροής. Αυτό δεν έχει όμως καμία σχέση ούτε με το συμφέρον του τόπου ούτε με ένα καλύτερο μέλλον για τον ελληνικό λαό.

Ερ: Η διαχείριση της μεταναστευτικής –προσφυγικής κρίσης βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των πολιτών. Πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί κατά τη γνώμη σας;

Απ: Το μεταναστευτικό και προσφυγικό είναι τεράστιο ζήτημα, το υπ’ αριθμόν ένα στην ατζέντα του ΟΗΕ, εδώ και δεκαετίες,. Δεν λύνεται ούτε με συνθήματα ούτε με κηρύγματα ούτε, βέβαια, με την εγκληματική πολιτική που εφαρμόζεται από το 2016, με τη Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας και μετατρέπει τη χώρα μας σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξαναγκαστικής κράτησης χιλιάδων ανθρώπων, προσφύγων και μεταναστών, που δεν θέλουν να παραμείνουν στην Ελλάδα, αλλά μόνον να διέλθουν. Η δική μας θέση είναι σαφής: η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει ο συνοριοφύλακας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ούτε ο δεσμοφύλακας ανθρώπινων υπάρξεων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της, όπως αυτές απορρέουν από το διεθνές δίκαιο και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Να υποδεχθεί στο έδαφός της τα θύματα πολέμου και διωγμών, τους πρόσφυγες, και να τους παράσχει άσυλο, στα κράτη μέλη όπου επιθυμούν να μεταβούν και όχι στο κράτος πρώτης εισόδου, όπως συμβαίνει σήμερα. Να χαράξει μεταναστευτική πολιτική, με γνώμονα την πραγματική ενσωμάτωση των μεταναστών στις κοινωνίες και όχι την περιθωριοποίηση και ασυλοποίησή τους. Η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει να θέσει ανυποχώρητα το θέμα αυτό στους διεθνείς οργανισμούς όπου συμμετέχουμε. Όχι να εισπράττει και να διασπαθίζει κονδύλια για να κρατά και να εγκαθιστά, χωρίς τη βούλησή τους, στην επικράτειά της τους ανθρώπους που εισέρχονται.

Ερ: Πώς σχολιάζετε τις εξελίξεις στην υπόθεση Novartis; Πιστεύετε ότι η έκβασή της θα προκαλέσει πολιτικές ανατροπές και αν ναι, γιατί;

Απ: Στην υπόθεση Novartis η Κυβέρνηση επιχειρεί την υποβάθμιση των ποινικών ευθυνών Τσίπρα και άλλων πρώην κυβερνητικών προσώπων, για κατάχρηση εξουσίας και παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, παρουσιάζοντας τον Παπαγγελόπουλο ως μοναδικό υπόλογο. Ο ΣΥΡΙΖΑ απ΄ την πλευρά του, τοποθετώντας πρόσωπα εμπλεκόμενα στην υπόθεση ως μέλη της προανακριτικής επιτροπής έδωσε επίσης το στίγμα του. Όταν ένα βρώμικο σύστημα συγκρούεται με ένα άλλο βρώμικο σύστημα, η πιο πιθανή έκβαση είναι ότι στο τέλος θα τα βρουν. Κι αυτό θα είναι σε βάρος της δικαιοσύνης, της αλήθειας, της διαφάνειας και του πραγματικού συμφέροντος του ελληνικού λαού. Δυστυχώς, το κουκούλωμα σκανδάλων αποτελεί διαχρονική πληγή στη χώρα μας. Η πρόσφατη απαλλαγή Τσουκάτου για τη Siemens και οι ευνοϊκές συνέπειες που είχαν για τους κατηγορουμένους οι νομοθετικές πρωτοβουλίες ΣΥΡΙΖΑ δίνουν μια πρόγευση του τι μέλλει γενέσθαι και στη Novartis. Τόσο για το καθεαυτό σκάνδαλο όσο και για το σκάνδαλο των κυβερνητικών παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη.

Ερ: Είδαμε πρόσφατα τη Γαλλία να θέτει βέτο στη διεύρυνση των Δυτικών Βαλκανίων. Θεωρείτε ότι αυτή η εξέλιξη επιδεινώνει την εφαρμογή της «Συμφωνίας των Πρεσπών»;

Απ: Η δική μας θέση είναι ότι η Συμφωνία των Πρεσπών μπορεί και πρέπει να ακυρωθεί. Μπορεί και πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα. Μπορεί και πρέπει να εξαφανισθεί από το διεθνές στερέωμα. Το πρόβλημα είναι ότι το βέτο, εν προκειμένω, το έβαλε ο Μακρόν και όχι ο Μητσοτάκης. Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι θα εφαρμόσει αυτή τη Συμφωνία, που προεκλογικά κατήγγελλε και κατακεραύνωνε, εξασφαλίζοντας την ψήφο πολιτών που αντιτίθενται σε αυτή- και είναι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ουδείς, όμως, έχει δικαίωμα να εφαρμόζει και να προωθεί αυτή τη Συμφωνία, που παραβιάζει το Σύνταγμα και την εθνική και δημοκρατική μας κυριαρχία.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου