Το ποντίκι και ο αετός: Ένα εκπληκτικό σοφό τραγούδι σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Κίτρινα Ποδήλατα - Το ποντίκι και ο αετός | 
Vasilis Papakonstantinou - Kitrina Podilata - To pontiki kai o aetos Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου Μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα


Ό,τι κι αν κάνω , δεν μπορώ , το ξέρω , δεν σε πείθω
Με άλλα λόγια θα στο πω, μ'έναν αρχαίο μύθο 

Μια ιστορία ψεύτικη και λίγο ξεχασμένη 
Και πάσα ομοιότητα , είναι εξ'αρχής χαμένη

Για ένα ποντίκι που ήτανε στα χώματα κρυμμένο 
Ποτέ δεν είδε ουρανό και πάντα πεινασμένο

Όλος ο κόσμος μια σταλιά , μονάχα ένα χωράφι 
Και όλες οι παρέες του , ένα μικρό σινάφι

Στο σώμα αταξίδευτο και στην ψυχή χαμένο 
Μες την καρδιά του μοναχό και πάντα φοβισμένο 

Κατέβηκε ένας αετός μια μέρα στο χωράφι 
Η πείνα του αχόρταγη , το ράμφος του ξυράφι

Τον έπιασε τον ποντικό , του κόπηκε η μιλιά του 
Και φύγαν προς τον ουρανό , τον πάει στη φωλιά του

Γυρίζει τότε ο ποντικός , κοιτάζει προς τα κάτω
Είδε βουνά και θάλασσα , τον κόσμο πιό γεμάτο 

"Θεέ μου πόσα έχασα μ'αυτούς που μπερδευόμουν 
Ωραία είναι εδώ ψηλά , εγώ γιατί σερνόμουν ;

Θέλω να μείνω πάντα εδώ , εδώ θέλω να ζήσω 
Τώρα που είδα ουρανό , όλα θα τα ζητήσω

Τον κοίταξε ο αετός και του'πε θυμωμένα 
"Αν σ'ήθελε ο Θεός ψηλά , θα ήσουν σαν κι εμένα " 

Κι ο ποντικός του απάντησε πως είναι "θύμα πλάνης " 
Μ'αγάπη κι ανοιχτή καρδιά , τον ουρανό τον φτάνεις

Θα αναρωτιέσαι σίγουρα τί έγινε στο τέλος 
Όμως αυτή η συζήτηση , είναι ένα άλλο σκέλος 

Κι αν λες πως δεν κατάλαβες και σου πουλάω φύκια
Εντάξει , πλάκα έκανα , μιλούσα για ποντίκια 

Να ονειρεύεσαι ουρανούς και να ζητάς τους τρόπους 
Τί κρίμα που οι αετοί δεν τρώνε και ανθρώπους 

Απ'όσα είδαν τα μάτια μου , ένα μόνο να ξέρεις 
Πως δεν σου φτάνει το όνειρο για να τα καταφέρεις 

Τ'όνειρο είναι τα φτερά , μα αν θέλεις να πετάξεις 
Πρέπει και την αλήθεια σου λίγο να την πειράξεις 

Μην στάζεις το φαρμάκι σου χωρίς να κάνεις βήμαΉ κούνα το κορμάκι σου ή άλλαξε το ποίημα



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου