που στο πέρασμα των αιώνων έχει αλλοτριωθεί από την εξουσία...

Όλοι συμφωνούν, ότι στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μιας εξουσίας που επιβλήθηκε με τη βία, εμφανίστηκε ένα κίνημα, ο Χριστιανισμός, που καταδιώχθηκε με όλους τους βάρβαρους τρόπους, αλλά στο τέλος επικράτησε, οπότε η εξουσία βλέποντας ότι κινδυνεύει, με περισσή υποκρισία το ενσωμάτωσε, το έκανε μέρος της, με αποτέλεσμα σήμερα η βασικότερη ανάμνηση της επανάστασης του Χριστιανισμού, τα Χριστούγεννα, να είναι μια γιορτή κατανάλωσης υλικών απολαύσεων, αδιάφορη εν πολλοίς, αναφορικά με το πνευματικό της κοινωνικό, πολιτικό και φιλοσοφικό μήνυμα.

Έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδων πάνω στο θέμα, αλλά η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης!

Πρώτα ο χώρος. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν η υπέρτατη εξουσία, με τον αυτοκράτορα και τη σύγκλητο να κυριαρχούν και να διαφεντεύουν μια τεράστια έκταση Ευρώπης και Ασίας με πολλούς πληθυσμούς και πολιτισμούς. Η κυριαρχία αυτή ήταν δυνατή με τους τοπάρχες, διεφθαρμένα πρόσωπα των τοπικών κοινωνιών, που είχαν την μέριμνα της τήρησης του “ρωμαϊκού νόμου”, δηλαδή του νόμου κάθε εξουσίας που προσπαθεί να επιβληθεί με τη βία.

Εξασφάλιση της υπέρμετρης εργασίας των υπόδουλων προς όφελος των αρχόντων και παράλληλα είσπραξη φόρων, δηλαδή υπεραξίας. Λεηλασία του χρόνου των σκλαβωμένων πληθυσμών καθώς και των παραγωγικών πηγών τους.

Διαφθορά της υπόδουλης νεολαίας, σε βαθμό που να μην είναι σε θέση να σκεφθεί, να ομαδοποιηθεί και να σηκώσει κεφάλι.

Διαίρεση των υπό κατοχή πληθυσμών σε αντιμαχόμενες ομάδες, ώστε να αλληλοσπαράσσονται μεταξύ τους και να απαιτείται η διαιτησία του ρωμαϊκού στρατού (σφαγή αδιακρίτως, κατά κανόνα).

Όπου και όποτε εμφανιζόταν κάποια χαρισματική προσωπικότητα με κοινωνική προβολή, αν δεν ενσωματωνόταν στην εξουσία ή δεν εξαγοραζόταν, τότε αποκεφαλιζόταν ή “σταυρωνόταν”.

Σημερινό αντίστοιχο, σε ένα πολύ πιο μεγάλο κόσμο, είναι η προσπάθεια επιβολής μιας παγκόσμιας εξουσίας, με κατάργηση των εθνών, αφαίρεση τοπικών δυνατοτήτων ανάπτυξης, όπως και η υπαγωγή των πληθυσμών σε ένα καθεστώς εργασίας που ελάχιστα διαφέρει από την δουλεία. Η γιγάντωση του παγκόσμιου χρέους, με οικονομικίστικα τεχνάσματα, “εξασφαλίζει” την κυριαρχία των ελαχίστων πάνω στα δισεκατομμύρια κατοίκων του πλανήτη. Ψυχοδραστικές ουσίες, τζόγος, πορνεία κάθε παραλλαγής, διάφορα παιχνίδια και θεάματα που αφαιρούν την ικανότητα κριτικής σκέψης, εξοντωτικά ωράρια εργασίας, παραπληροφόρηση, αναγκαστική μετανάστευση πληθυσμών, φτώχεια, ανασφάλεια, διαχέονται και διαφθείρουν τους πολλούς.

Τα επιχειρήματα τοπικών, εθνικών και υπερεθνικών ελίτ: “Θα σου κάνω πόλεμο” ή “Θα σε απολύσω” ή “Θα στείλω ομάδες καταστολής”, απαντώνται συνήθως με σκύψιμο του κεφαλιού από το ά-λογο, ασυνείδητο και ανοργάνωτο πόπολο. Όπως και τότε!..

Η “παιδεία” είναι προνόμιο των “εχόντων” και μόνο προς την κατεύθυνση που προσδιορίζεται από τις ελίτ.

Οι χαρισματικές προσωπικότητες, όταν δεν ενσωματώνονται στην εξουσία, λασπολογούνται, τους αφαιρείται ο δημόσιος λόγος, “αποκεφαλίζονται”.

Το κοινωνικό, πολιτικό και φιλοσοφικό μήνυμα του Χριστιανισμού, ήταν, ότι δεν είναι μοναδικός τρόπος οργάνωσης των ανθρώπων η Εξουσία. Δηλαδή η, με βία, υποκρισία και αδιαφορία χειραγώγηση των πολλών από λίγους, ώστε να παραχθεί κοινό έργο. Έργο που διαφημίζεται ότι είναι από όλους για όλους, πράγματι όμως, από τους πολλούς για τους ελάχιστους.

Υπάρχει και άλλος τρόπος. Ο Λόγος! Άλλωστε ο Χριστός ταυτίζεται με τον Λόγο!

Λόγος είναι κάτι που ενυπάρχει σαν δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο από τη γέννηση του, αλλά εναποτίθεται στους φυσικούς γονείς και στην γονική κοινωνία να το αναπτύξουν.

Λόγος είναι η ικανότητα – δυνατότητα του κάθε ανθρώπου να συναισθάνεται, να σκέπτεται με λογική, να συνειδητοποιεί εαυτόν, αλλήλους και το σύμπαν.

Νομίζετε ότι οι σημερινές ελίτ συναισθάνονται το πόπολο; ή ότι διαθέτουν ηθικούς φραγμούς;

Νομίζετε ότι το σημερινό πόπολο έχει λογική και συνειδητοποιεί τι συμβαίνει;


Κοινωνικό δίδαγμα: Η οργάνωση της κοινωνίας μπορεί να γίνει και με την διαπαιδαγώγηση του Λόγου, μακριά από εξουσίες, πόνο και εκμετάλλευση. Όπως οι κοινωνίες των πρώτων Χριστιανών.

Φιλοσοφικό δίδαγμα: Ο άνθρωπος χωρίς τον Λόγο λίγο απέχει από το ζώο, πάρα πολύ από τον Άνθρωπο. Η εξουσία θέλει τον Λόγο υποταγμένο σ' αυτήν. Ο Λόγος υποταγμένος στην εξουσία, είναι λόγος απονεκρωμένος σε ένα τουλάχιστον από τα συστατικά του. Το συναίσθημα, τη λογική, τη συνείδηση. Είναι θέμα χρόνου η σηψαιμία να απλωθεί και στα άλλα!

Πολιτικό δίδαγμα: Η διάδοση και στερέωση του Λόγου, σαν ελεύθερη επιλογή σε κάθε ανθρώπινο κεφάλι, είναι προϋπόθεση για κάθε κοινωνική αλλαγή που στοχεύει σε κάτι διαφορετικό από την εξουσία των λίγων πάνω στους πολλούς. Η διάδοση του Λόγου είναι κάτι που θα το κάνουν οι πολλοί, ενσυνείδητα, χωρίς καταναγκασμό, με ειλικρίνεια, χωρίς “πληρωμή”. Αν αδιαφορήσουν, η εξουσία τους περιμένει στη γωνία!..

Η διάδοση και στερέωση του Λόγου είναι το θεμέλιο για τη Δημοκρατία επίσης.

Και τα τρία αυτά διδάγματα φαίνεται ότι τα είχαν κατανοήσει οι πρώτοι Χριστιανοί.

Απόδειξη γι αυτό, είναι το ότι παρ' όλες τις διώξεις, χωρίς να στοχεύουν στη Δόξα ή στο Χρήμα, άνδρες, γυναίκες, παιδιά και γέροντες, ανέλαβαν, καθένας το μερίδιο που του αναλογούσε, και με πίστη στο ότι ο Λόγος είναι το πεπρωμένο του Ανθρώπου, έφεραν την άνθιση του Λόγου πολύ μακρύτερα από τον τόπο της γέννησης του. Τόσο στον χώρο όσο και στον χρόνο. Η σύγχρονη Επιστήμη, η σύγχρονη Τέχνη και όχι μόνο, είναι παιδιά του Λόγου! Αλλά είναι, όπως όλα τα παιδιά, αλυσοδεμένα και υποταγμένα στη σύγχρονη εξουσία.

Φταίει μόνο η εξουσία;

Οι γονείς δεν φταίνε;

Είναι στο πνεύμα των Χριστουγέννων, ο πλούτος που ονειρευόμαστε για μας και τα παιδιά μας, να αποτελείται από υλικά και άυλα, αρπαγμένα με τη βία, αποσπασμένα με απάτες, αδιαφορώντας για τους καταπιεσμένους και τους εξαπατημένους;

Πόσο πιο μεγάλο πλούτο να ονειρεύεται ένας γονιός για τα παιδιά του, από το να γίνουν ώριμοι άνθρωποι, με συναίσθημα, λογική και συνείδηση;

Σε πόσα δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια ανθρώπους, μπορεί να μοιραστεί ο Λόγος χωρίς να μικρύνει κατ' ελάχιστο το μερίδιο του καθενός;

Στα πρώτα τριακόσια χρόνια, στα χρόνια των διωγμών, ο Χριστιανισμός κατέδειξε με πολλούς τρόπους τον ένοχο.

Την Εξουσία!

Αυτή με τη σειρά της όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να τον εξαφανίσει, άλλαξε “πολιτική”! Του έδωσε εξουσία! Έβαλε ανθρώπους της μέσα στις τάξεις των χριστιανών, που εντόπισαν τα πιο δυναμικά έως φανατικά στελέχη, καθιέρωσαν ιεραρχία και άρχισε να διαφθείρεται το κίνημα!

Παράλληλα τους διαίρεσε σε παρατάξεις: Καθολικοί, Ορθόδοξοι... ξέρετε!

Τότε τους έδειξε και τον αντίπαλο! Ήταν οι ειδωλολάτρες που έφταιγαν! Και οι κακοπαθημένοι για τρεις αιώνες πρωτοχριστιανοί, άρχισαν τις σφαγές των “αντιπάλων” προς μεγάλη αγαλλίαση της εξουσίας.

Ύστερα με σημαία τον σταυρό και εντολές της εξουσίας έσφαξαν Αφρικανούς, Ινδούς, Κινέζους, Ινδιάνους σε Βόρεια και Νότια Αμερική. Λίγο πριν, στις σταυροφορίες, έσφαξαν και χριστιανούς στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Χριστιανισμός παντού “νικούσε” έλεγαν τα παπαγαλάκια της εξουσίας. Αλλά η εξουσία ήξερε! Και γελούσε χαιρέκακα, αφού ο χριστιανισμός που προς στιγμήν την φόβισε, έγινε δήμιος και τσαρλατάνος και λακές της.

Πού βρισκόμαστε σήμερα;

Η εξουσία ύψωσε το δικό της είδωλο και νομοθέτησε έτσι τις ανθρώπινες σχέσεις, ώστε και η ανάγκη και η ζωή και η ελπίδα των ανθρώπων να προϋποθέτει την λατρεία του.

Έτσι όλοι σήμερα από την αυγή έως το χάραμα, από τη γέννηση έως το θάνατο, περιστρέφονται γύρω από το είδωλο αυτό, το προσκυνούν, το λατρεύουν, σκοτώνουν γι αυτό και σκοτώνονται. Το απεχθέστερο; Προσφέρουν τα παιδιά τους σ' αυτό, διδάσκοντας τα έμπρακτα από την τρυφερή ηλικία, ότι ο ανταγωνισμός και ο πόλεμος είναι “ ο φυσικός” τρόπος ζωής και ότι το εγώ είναι πάνω από το εμείς!

Ποιο είναι το είδωλο;

Μα το χρήμα!

Με όποια μορφή κι αν παρουσιάζεται, δολάριο, ευρώ, μετοχές, ομόλογα και πολλά άλλα.


Εν κατακλείδι, τα Χριστούγεννα που γιορτάζουμε κάθε χρόνο με τον τρόπο που τα γιορτάζουμε, είναι ένας ύμνος στον δυνάστη μας. Στην Εξουσία!

Τα πραγματικά Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Λόγου στο κεφάλι κάθε ανθρώπου κι αυτή η γέννηση δεν έχει συγκεκριμένη ημερομηνία. Μπορεί να συμβεί κάθε μέρα του χρόνου.

Αρκεί ο καθένας, με τη βοήθεια της ομάδας που τον γέννησε και τον στέργει, να δει την αλήθεια, να την αποδεχθεί και να αφήσει τον Λόγο να φέρει την μεγάλη αλλαγή στο συναίσθημα, τη λογική και τη συνείδηση του. Είθε!

Γιώργος Χαραλαμπίδης



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Axact

Ακτιβιστής

Μπορείτε να επικοινωνήσετε σχετικά με το παρόν άρθρο ή οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστοσελίδα του "ακτιβιστή" ή ακόμη και για άρθρα ή απόψεις σας που επιθυμείτε να δημοσιεύσουμε στο email: chrivanovits@gmail.com

Προσθέσετε το σχόλιό σας:

0 comments:

Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.