Η ιδεολογική φαντασίωση των τεχνοκρατικών κοινωνιών μας είναι πως οι δημόσιες αποφάσεις παίρνονται με γνώμονα την επιστημονική γνώση. Γι’αυτή τη γνώση έχει παραμεριστεί και μια άλλη ιδεολογική φαντασίωση των κοινωνίων μας, η υποτιθέμενη δημοκρατικότητά τους.
Παρά το γεγονός ότι αυτή η πεποίθηση έχει καταρριφθεί και συνεχίζει να καταρρίπτεται αμέτρητες φορές κάθε χρόνο, οι κοινωνίες μας κρατιούνται από αυτή με μια θρησκευτική ζέση που είναι αξιοθαύμαστη.
Όταν πρωτο-ανακοινώθηκε από την κίνα η ευρεία εξάπλωση του νέου κορονοϊού, η αντίδραση της κινεζικής κρατικής μηχανής (μιας κατεξοχήν μηχανής που ιδεολογικά φαντασιώνεται πως είναι αυστηρά τεχνοκρατική, διότι σοσιαλισμός ρε κωθώνια), ήταν εντυπωσιακά ασύμμετρη με το είδος της ασθένειας που αντιμετωπιζόταν. Οι αναφορές ήταν για μια σχετικά ήπια ασθένεια που προκαλεί πνευμονία που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνει βαριά. Ο κυβερνητικός μηχανισμός στην κίνα όμως αντέδρασε αποκλείοντας ολόκληρες πόλεις και καταργώντας όλες τους εορτασμούς για την κινέζικη νέα χρονιά, τη μεγαλύτερη και μοναδική γιορτή στην κίνα που παραλύει όλη τη χώρα για 10-14 μέρες.
Δυστυχώς για εμάς, την ίδια στιγμή που εμφανίστηκε ο ιος, το spin machine, με λίγα λόγια, η προπαγανδιστική μηχανή που προσπαθεί να ελέγξει τη δυτική αφήγηση μεταξύ ΜΜΕ και social media, άρχισε να δουλεύει full time προσπαθώντας να κατηγορήσει το κακό ΚΚΚ για ό,τιδήποτε συνέβαινε. Στην πραγματικότητα οι ίδιοι άνθρωποι που έκαναν το χονγκ-κονγκ πρώτο θέμα στα ΜΜΕ επί μήνες, ξεκίνησαν το ίδιο τροπάρι με τον κορονοιό. Όπως έγραψα και στο προηγούμενο άρθρο που δημοσίευσα, το Signal to Bullshit ratio ήταν τόσο χαμηλό, κυκλοφορούσαν δηλαδή τόσες πολλές μπούρδες, που ήταν αδύνατο να βγάλεις ένα ανεξάρτητο συμπέρασμα για το τι συμβαίνει με αυτόν τον ιο και γιατί οι κινέζικες αρχές πανικοβλήθηκαν τόσο πολύ ώστε να προχωρήσουν σε όλα αυτά τα μέτρα.
Άρα το μόνο που σου έμενε ήταν η επίσημη άποψη του κινέζικου κρατικού μηχανισμού και το τι μετέδιδε το spin machine. Όμως όπως είναι πια προφανές σε όλους μας, σύντομα θα μάθουμε, όχι γιατί η κατάσταση στην κίνα θα γίνει πιο διαφανής, αλλά γιατί ο ιός εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα και εκτός κίνας.
Οι βασικές εστίες αυτή τη στιγμή εκτός κίνας βρίσκονται στο Qom του Ιράν, στην Daegu της Κορέας και στην β.Ιταλία. Καθώς το ιραν βρίσκεται κι αυτό στο στόχαστρο του spin machine, πάλι θα είναι αδύνατο να καταλάβουμε τι γίνεται πέρα από το τι μεταδίδει το σπιν μασιν και οι αγιατολάδες. Όμως η κορέα και η ιταλία δεν αποτελούν εχθρικές περιοχές για το spin machine. Κι εκεί τα πράγματα γίνονται πολύ πιο ενδιαφέροντα.
Η χαλαρή καραντίνα της ελευθερίας
Ήταν γύρω στις 23-25 Φλεβάρη όταν στα αμερικάνικα ΜΜΕ άρχισαν να φτύνουν ρεπορτάζ από την πόλη Daegu της κορέας. Τόσο τα ρεπορτάζ όσο και το φωτογραφικό υλικό ήταν το απόλυτο αντίθετο των αντιστοίχων από την Wuhan. Οι φωτογραφίες από τη Wuhan έμοιαζαν πάντα μεταξύ blade runner και zombie apocalypse, πάντα συννεφιασμένη, πάντα μουντή και πάντα πλάνα χωρίς ανθρώπους, ακόμα κι όταν δεν είχε επιβληθεί πλήρης απαγόρευση κυκλοφορίας. Στη Daegu αντίθετα είχε πάντα ήλιο, τα χρώματα ήταν πολύ πιο έντονα και η ζωή “συνεχιζόταν”, ακόμα κι αν στη φωτογραφία έβλεπες μόνο τους υπαλλήλους των μαγαζιών που ήταν ακόμα ανοιχτά.
Θα μου πείτε ίσως να βοηθάει ότι στη Daegu έχουν μόλις 1000 κορονοφόρους (σόρυ 1700, και αφού το δημοσιεύσω ο αριθμός θα αυξάνεται με ταχύτητα), ενώ στη Wuhan είχαν δεκάδες χιλιάδες κι ίσως αυτό να αντανακλάται και στη διάθεση των ρεπορτάζ· το να μείνουμε στο σπίν, καίτοι ελαφρά διασκεδαστικό, είναι την ίδια στιγμή μυωπικό.
Διότι το σπιν μας περιγράφει τελικά μια κατάσταση που είναι πράγματι διαφορετική από την καραντίνα της κίνας (τουλάχιστον μέχρι σήμερα). Η Daegu ονομάζεται περιοχή ιδιαίτερης φροντίδας και ο κρατικός μηχανισμός πέρα από αυστηρές συστάσεις δεν επιβάλει περιορισμούς στις μετακινήσεις των πολιτών τόσο μέσα στην πόλη, όσο και έξω από αυτή. Μόνο τα νοσοκομεία της υπόλοιπης κορέας δεν δέχονται ασθενείς από την Daegu, μια αρκετά λογική θέση. Το ίδιο λίγο πολύ φαίνεται να συμβαίνει και στην ιταλία. Από τις δηλώσεις των επισήμων φαίνεται να σχηματίζεται μια πολύ διαφορετική εικόνα στην αντιμετώπιση.
Η βρυξέλα και οι γερμανοί υπερασπίστηκαν σε όλους τους τόνους την ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων και ιών στην εε και εξέφρασαν την πίστη τους στο ιταλικό σύστημα υγείας. Εδώ λοιπόν αρχίζουμε και έχουμε ένα υλικό με το οποίο μπορούμε να δουλέψουμε. Έχουμε δηλαδή όχι μόνο δύο διαφορετικές αφηγήσεις για τον ιο, αλλά και δύο πολύ διαφορετικές αντιμετωπίσεις.
Λίγο πολύ η βρυξέλα αποφάσισε πως το λεσέ πασέ της ΕΕ είναι ιδεολογικά πιο σημαντικό από τον περιορισμό του ιου και στην ουσία θα αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν όπως τα θέλει “η φύση” ενώ θα προσπαθήσει να ελέγξει τα συμπτώματα. Ακόμα και οι κορεάτες φαίνονται λίγο πιο ανήσυχοι σε σχέση με την ΕΕ πάνω στο ζήτημα και σκέφτονται να περιορίσουν τις μετακινήσεις στην επαρχεία που βρίσκεται η Daegu.
Μια αντίστοιχα χαλαρή στάση είχαμε και στο κρουαζιερόπλοιο Diamond Princess που ήταν παρκαρισμένο στη γιοκοχάμα. Οι ιαπωνικές αρχές, υιοθετώντας μια φουκουσίμα στάση, ναι μεν κράτησαν τους 3500 ενοίκους αποκλεισμένους στο πλοίο για 14 μέρες, αλλά δεν εφάρμοσαν κανένα ιδιαίτερο μέτρο καραντίνας μέσα σε αυτό με αποτέλεσμα το 1/3 των ενοίκων να έχει νοσήσει (μέχρι στιγμής). Σαν να μην έφτανε αυτό, τη 14 μέρα τους αμόλησε όλους θεωρώντας πως όσοι ήταν να νοσήσουν το έκαναν χωρίς να υπολογίζει ότι δεν κόλλησαν όλοι τον ιο την ίδια στιγμή κι άρα οι 14 μέρες μέχρι την εκδήλωση της ασθένειας δεν είναι για όλους ίδιες.
Μερικές μέρες αργότερα η ιαπωνία ανακοίνωσε τη στάση της πάνω στο ζήτημα που ήταν αυτή μιας χαλαρής αδιαφορίας. Σε γενικές γραμμές δεν θα ανακοινώσει μέτρα περιορισμού της εξάπλωσης του ιου, αλλά παρακάλεσε τους νοσούντες να μην ενοχλούν το σύστημα υγείας παρά μόνο αν πρέπει.
Happy go Lucky
Με όλα αυτά νομίζω ότι έχουμε πια μια ξεκάθαρη εικόνα για το πως έχει αποφασιστεί να αντιμετωπιστεί ο ιος στον “ελεύθερο κόσμο”. Σε πλήρη αντίθεση με τον “πανικό” της κινέζικης ηγεσίας, η δυτική απάντηση είναι μια χαλαρή αδιαφορία. Δεν μπορούμε να μην θαυμάσουμε την ταχύτητα με την οποία αυτή η απόφαση μετατρέπεται σε “αλήθεια” από τα MME. Ήδη μπορείς να βρεις διάχυτα happy go lucky κείμενα που να σου εξηγούν πως δεν υπάρχει λόγος να το κάνουμε θέμα, όλοι θα αρρωστήσουμε από αυτόν τον ιο και θα είμαστε μια χαρά και να που το εμβόλιο βρίσκεται προ των πυλών (του χρόνου και βλέπουμε για το πόσο θα δουλεύει).
Κι εδώ είναι που πρέπει να περιμένουμε τις επόμενες βδομάδες για να δούμε αν θα συνεχιστεί το happy go lucky κλίμα που ΜΜΕ και επίσημοι φορείς εκφράζουν. Διότι είναι προφανές πως ο νέος κορονοιός είναι κάτι παραπάνω από “μία απλή γρίπη”. Τα στοιχεία που έχουμε είναι λίγο διάσπαρτα αλλά λίγο πολύ όλοι συμφωνούν πως είναι αρκετά πιο εύκολο να μεταδοθεί από μία απλή γρίπη, σε πηδάει περισσότερο από μία απλή γρίπη και σου παίρνει περισσότερο χρόνο να αναρρώσεις από μία απλή γρίπη. Κι όλα αυτά στο 80% των περιπτώσεων που θα περάσουν την ασθένεια σχετικά ελαφριά. Το υπόλοιπο 20% θα χρειαστεί κάποιου είδους ιατρική βοήθεια κι εκεί είναι που τα πράγματα σκουραίνουν.
Διότι αν κάτι άλλο μας έχει δείξει η επιδημία στην κίνα, αυτό είναι πως η θνησιμότητα στην επαρχεία που χτύπησε πρώτα ο ιος είναι ιδιαίτερα μεγαλύτερη από τη θνησιμότητα στην υπόλοιπη κίνα (για να συγκρίνουμε μήλα με σχεδόν μήλα). 2-4% στη Χαμπέι και 0,7% στην υπόλοιπη κίνα. Τι συνέβη λοιπόν στην Χαμπέι σε σχέση με την υπόλοιπη κίνα? Πολύ απλά λόγω της υψηλής μεταδοτικότητας του ιου, το σύστημα υγείας κορέστηκε σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούσε να προσφέρει σε όλους τους σοβαρά ασθενείς την βοήθεια που χρειάζονταν. Και γιατί το σύστημα υγείας στην Χαμπέι, κορέστηκε σε σχέση με την υπόλοιπη κίνα? Διότι πολύ απλά και η κινέζικη ηγεσία στην αρχή είχε μια happy go lucky αντιμετώπιση του ζητήματος (μια γρίπη είναι ρε παιδιά), πριν ο τιμονιέρης σι αποφασίσει να ανάγει τον κορονο-ιο σε νύν υπερ πάντων ο αγών.
Εδώ νομίζω έχουμε μια πολύ ειρωνική εξέλιξη. Το spin machine που λειτουργούσε νυχθημερόν για να δείξει πόσο κακή είναι η κίνα, ανάγκασε τη δύση να υιοθετήσει αυτή τη happy go lucky αντιμετώπιση προκειμένου να δείξει το πόσο διαφορετική είναι σε σχέση με το ΚΚΚ που πυροβολούνταν σταθερά ως κάτι εξαιρετικά αυταρχικό και ανίκανο ταυτόχρονα. Για να επιστρέψω στην εισαγωγή του άρθρου. Η απόφαση για το πως θα αντιμετωπιστεί ο κορνοιός ενώ παρουσιάζεται ως απολύτως τεχνοκρατική, έχει όλα τα σημάδια πως αποτελεί μια ιδεολογική καθήλωση παρόμοια με το “οι τράπεζες είναι ισχυρές” και το “η πυρηνική ενέργεια στη δύση είναι ασφαλής”. Ακριβώς δηλαδή όπως τον Απρίλη του 1986 τα στελέχη του ΚΚΕ στην ελλάδα έτρωγαν φράουλες για να δείξουν πως όλα αυτά με το τσερνομπύλ είναι υπερβολές της κακιάς δύσης.
Το πως θα αποφύγει η δύση τη σύγκριση με τους αυταρχικούς και ανίκανους κινέζους είναι εξίσου προφανές τουλάχιστον σε αρχικό στάδιο. Σύντομα θα πάψουν να μετράνε κρούσματα με τον ίδιο τρόπο που δεν μετράμε κρούσματα της απλής γρίπης. Το αν αυτό θα είναι αρκετό για να αποφευχθούν οι συγκρίσεις θα το μάθουμε στις επόμενες βδομάδες.
Κι εγώ κύριε?
Εγώ που βρίσκομαι παγιδευμένος ανάμεσα στην πρέσα του χλευασμού των πιστών της επίσημης αφήγησης και το χάος της αβεβαιότητας μένει να φτάσω στα δικά μου συμπεράσματα και να τα ακολουθήσω. Το ποια θα είναι αυτά θα ποικίλουν από άτομο σε άτομο. Για εμένα που ήμουν πάντα γραφικός, δεν είναι τόσο δύσκολο να πάρω αποφάσεις που θα ακουστούν περίεργες αλλά καταλαβαίνω ότι για πολύ κόσμο είναι προτιμότερο να ρισκάρουν περισσότερο να κολλήσουν τον ιό από το να ρισκάρουν να χαρακτηριστούν κοινωνικά περίεργοι. Δυστυχώς και πάλι το ποια είναι η κοινωνικώς περίεργη συμπεριφορά είναι κάτι που θα αλλάζει. Διαφορετικά σε κοίταγαν όταν έλεγες οι τράπεζες θα καταρρεύσουν το 2008 και το 2011· επειδή ο ιος εξαπλώνεται γρήγορα, αυτή η αλλαγή στη μη-μεπτή κοινωνική συμπεριφορά μπορεί να αλλάξει μέσα σε μερικές εβδομάδες.
Αυτό που μπορώ να κάνω εγώ είναι -με τις μη ειδικές μου γνώσεις- να σας προσφέρω αυτά που καταλαβαίνω. Από τη μία όπως πάντα είμαι ένας καραγκιόζης στο ίντερνετ χωρίς περγαμηνές πέρα από τα 10-12 χρόνια που έχω αυτό το μπλόγκ· από την άλλη μπορείτε να είστε σχετικά βέβαιοι πως δεν θα σας γράψω αυτό που μου είπε ο εργοδότης μου, ή ο χρηματοδότης μου, ή το peer pressure της επιστημονικής μου σέχτας το οποίο οδηγεί εξίσου πάντα σε αγελαίες συμπεριφορές*
*αν θέλετε να μάθετε το γιατί μπορώ να σας το κάνω ταληράκια στα σχόλια.
Για αρχή θα πρέπει να κρίνουμε το πόσο επιθυμητό είναι να κολλήσεις αυτόν τον ιό.
Όπως είπαμε και πριν είναι σαφώς πιο εύκολο να μεταδοθεί από την απλή γρίπη· παρότι τα Ro που δημοσιεύονται δεν είνα ακριβώς αξιόπιστα, λίγο πολύ τα ανεκδοτολογικά στοιχειά συμφωνούν πως κολλάει αρκετά πιο εύκολα και έχει μεγάλο χρόνο επώασης (άρα κολλάει περισσότερους). Επιπλέον μάλλον όλοι συμφωνούν πως είναι πιο βαριά από την απλή γρίπη. Το γιατί και πως θα το μάθουμε εν καιρώ (τώρα που και οι ομοιότητες του με διάφορα χαρακτηριστικά της μεταδοτικότητας του ΗIV αποτελούν σχεδόν επίσημα νέα), αλλά πάλι λίγο πολύ όλοι συμφωνούν πως σε πηδάει παραπάνω από την “απλή” γρίπη. Επιπλέον σου παίρνει αρκετά περισσότερο καιρό από την απλή γρίπη για να αναρρώσεις (μέχρι 5 βδομάδες λένε οι κινέζοι). Με λίγα λόγια ακόμα κι αν δεν κινδυνέψει η ζωή σου, δεν πρόκειται να είναι μια καθόλου ευχάριστη κατάσταση.
Οι άνθρωποι με προ-υπάρχουσες ασθένειες είναι σαφώς πιο ευάλωτοι και από μια έρευνα που διάβασα για την κίνα στις εντατικές (νομίζω ήταν το lancet που είναι σχετικά σοβαρό μαγαζί αλλά με μικρό δείγμα), προ-υπάρχουσες ασθένειες θεωρούν πράγματα που τα θεωρούμε κοινά όπως την υπέρταση ή τον διαβήτη.
Άρα για εμένα που θεωρητικά δεν έχω καμία προ-υπάρχουσα ασθένεια που να γνωρίζω, δεν μου είναι καθόλου επιθυμητό να το κολλήσω (ειδικά στο ενδεχόμενο του να το έχουν κολλήσει και τόσοι άλλοι ταυτόχρονα).
Γιατί αυτό το ταυτόχρονα είναι σημαντικό? Διότι τα συστήματα υγείας σε όλο τον κόσμο είναι σχεδιασμένα για να αρρωσταίνει ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού*. Με πολύ γαλαντόμες εκτιμήσεις, αν 30.000 άνθρωποι νοσήσουν ταυτόχρονα στην ελλάδα, το φακελάκι (δηλωμένο ή όχι στην εφορία) για μια θέση στη ΜΕΘ θα εκτοξευτεί σε επίπεδα που κανείς δεν μπορεί καν να φανταστεί.
*σε περίπτωση που δεν το πιάνετε αυτό, ρωτήστε με στα σχόλια να σας πω μερικές ωραίες ιστορίες που έμαθα όταν πριν πολλά χρόνια μελετούσα το πως λειτουργούν τα βιολογικά όπλα και γιατί ασθένειες για τις οποίες υπάρχουν φάρμακα συνεχίζουν να αποτελούν μέρος του βιολογικού οπλοστασίου των κρατών.
Οπότε αφού εξέφρασα την έντονη επιθυμία να μην περάσω την ασθένεια, το ερώτημα που μπαίνει είναι τι μπορώ να κάνω για να την αποφύγω.
Οι μάσκες που έχουν γίνει ανάρπαστες σε όλο τον κόσμο (ο μαυραγορίτης φαρμακοποιός της γειτονιά μου, τις πουλάει ένα ευρώ τη μία), ΔΕΝ είναι ικανό μέτρο προφύλαξης. Ο λόγος που έχουν γίνει της μόδας είναι διότι πράγματι μειώνουν την πιθανότητα να κολλήσεις έναν ιο που μεταδίδεται από σταγονίδια. Αυτή η μείωση της πιθανότητας ισχύει χρησιμοποιώντας το μονίμως ύπουλο όπλο της δυτικής λογικής το ceteris paribus. Με λίγα λόγια το να φοράς μάσκα σε προστατεύει περισσότερο σε σχέση με το να μην φοράς, αν δεν αλλάξεις τίποτα άλλο στην εξίσωση. Αυτό το μην-αλλάξεις-τίποτα-στην-εξίσωση είναι ο φθηνός φερετζές που επιτρέπει στους στουρνάρες αυτού του κόσμου να αντιμετωπίζονται ως σοβαροί τεχνοκράτες παρά το γεγονός ότι είναι τσαρλατάνοι.
Η μάσκα λοιπόν αποτελεί μέτρο προφύλαξης για να συνεχίσεις την καθημερινότητά σου ως έχει, κι άρα επειδή είναι κάτι κοινωνικά αποδεκτό χωρίς να καταντήσεις πολύ γραφικός, έχει γίνει ανάρπαστη.
Είναι όμως προφανές πως ο βασικός τρόπος να μην κολλήσεις είναι να μην βρίσκεσαι σε μέρη με πολύ κόσμο ακόμα κι αν δεν κάνεις παρέα με αυτόν τον κόσμο. Όπως καταλαβαίνετε εδώ το κοινωνικά αποδεκτό αρχίζει και γίνεται όλο και πιο δύσκολη πρόταση. Η γκρέτα θα σας στραβομουτσουνιάσει αν δεν παίρνετε τα ΜΜΜ, το αφεντικό στη δουλειά εξίσου αν δεν εμφανιστείτε σε αυτή κλπ κλπ κλπ.
Παρά όμως το γεγονός ότι όλα αυτά δεν αποτελούν (ακόμα) αποδεκτές αντιδράσεις στον ιο, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως το να την κοπανήσεις από μέρη με πολύ κόσμο είναι ιδιαίτερα σοφή επιλογή. Δυστυχώς κανείς δεν θα σας το πει αυτό, ακριβώς διότι δεν αποτελεί μέρος της επίσημης αφήγησης· ακόμα και στην ημι-καραντινιασμένη daegu, η σύσταση είναι να μείνετε μέσα στο σπίτι σας.
Κοινωνικά δε, αν την κοπανήσετε και ταυτόχρονα δεν γράψετε και το δεκαήμερο του βοκάκιου, λίγοι θα σας το δικαιολογήσουν.
Οπότε εδώ αρχίζει και γίνεται σαφής μια πολύ γνώριμη εικόνα στη δύση. Το πόσο επιφυλακτικός μπορείς να είσαι με την πιθανότητα να κολλήσεις τον ιο, είναι το αποτέλεσμα ενός “ελεύθερου συμβολαίου” μεταξύ “ελεύθερων” ανθρώπων. Στα ρεπορτάζ της Daegu, οι εργαζόμενοι στο starbucks φορούσαν τις μασκούλες τους και απλά εύχονταν να μην πλησιάσει ψυχή μέσα στο μαγαζί, διότι the show must go on.
Την ίδια στιγμή ο ιδιοκτήτης του starbucks θα μπορούσε να κάθεται στην εξοχή να γράφει το δικό του δεκαήμερό αν δεν ήταν αρκετά φτωχομπινές για να αγχώνεται που το starbucks του δεν έχει κόσμο (και πως θα πληρώσει τους μισθούς στο τέλος του μήνα). Αν όλα πάνε καλά, μπορεί να γίνει αντικείμενο ειρωνικών σχολίων για τη “δειλία” του, αλλά από την άλλη αν τα πράγματα πάνε λιγότερο upbeat σε σχέση με τα ρεπορτάζ, όλοι θα τον ζηλεύουν και θα οικτιρούν την μοίρα τους.
Εδώ λοιπόν -για όσους είναι αρκετά μοντέρνοι και δεν το έχουν καταλάβει ακόμα- υπάρχει ένα αρκετά ικανό παράθυρο ευκαιρίας για τους έλληνες, που ακόμα οι τράπεζες δεν τους έχουν πάρει το σπίτι στο χωριό.
Προσωπικά λοιπόν, αν ήμουν στην ελλάδα, θα πήγαινα στο χωριό κάποιου φίλου μου και θα ξεκινούσα μια 40ήμερη ψυχική προετοιμασία για το πάσχα. Πολύ δύσκολα θα μπορούσα να θεωρήσω χαμένο χρόνο 40 μέρες στην εξοχή με τα ψητά αρνάκια και τις σαλάτες της· ακόμα κι αν όλα πάνε περίφημα και τα upbeat ρεπορτάζ έχουν δίκιο. Διότι αν είμαι λίγο τυχερός θα έχω γλυτώσει 5 βδομάδες μιζέριας και πνευμονίας.
Προσοχή στο κενό μεταξύ αντικρουόμενων λογικών
Κι εδώ βλέπουμε ένα ακόμα εντυπωσιακό χάσμα της επίσημης αφήγησης των κοινωνιών μας. 2-3 χρόνια τώρα βομβαρδιζόμαστε καθημερινά για το πόσο σημαντικό πράγμα είναι η κλιματική αλλαγή και πόσο πρέπει να δράσουμε, να επενδύσουμε, να πληρώσουμε παραπάνω για κάτι που στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί και κάτι να σημαίνει σε 20 χρόνια από σήμερα. Η αρχή της πρόληψης δίνει και παίρνει και όλοι πρέπει να βάλουμε τον οβολό μας, να γίνουμε vegan και να κάνουμε λιγότερα παιδιά. Κι όλα αυτά τα μέτρα αποκτούν ολοένα και πιο αναγκαστικό χαρακτήρα.
Την ίδια στιγμή μια -στην καλύτερη περίπτωση- ζόρικη γρίπη που μπορεί να φάει το 2-4% του πληθυσμού στους επόμενους μήνες αντιμετωπίζεται με ουράνια στωικότητα, διότι το starbucks πρέπει να μείνει ανοικτό μέχρι την τελευταία δυνατή στιγμή και το αν θα βγω από το σπίτι μου σήμερα αποτελεί ένα ελεύθερο συμβόλαιο μεταξύ εμού και του εργοδότη μου, του γυμνασιάρχη μου ή των φίλων μου που θα μου κάνουν πλάκα.
Μπορεί τελικά να είμαι εγώ ο γραφικός της παρέας, αλλά για μία ακόμη φορά μπορούμε να δούμε πως η μηχανή που κατευθύνει τις κοινωνίες μας δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε ορθολογική, ούτε αμερόληπτη όπως διαφημίζεται. Και σε περίπτωση που τα τελευταία δέκα χρόνια στην ελλάδα δεν σας έχουν προειδοποιήσει αρκετά, οι συστάσεις των επίσημων φορέων ουδεμία σχέση έχουν με τη δική σας ευδαιμονία.
Ας ελπίσουμε ότι ο θεός ήλιος θα είναι ευγενικός μαζί μας και όχι με τον ιο, τουλάχιστον στον failed state νότο μας.
Καταναλώστε υπεύθυνα κι αν με ρωτάτε τι θα κάνω εγώ, θα σας πω ειλικρινά ότι τις τελευταίες μέρες έχω αρχίσει να σκεφτομαι σοβαρά να ξεκινήσω να γράφω τη συνέχεια της Τζο. Με κάτι τέτοιες μαλακίες ασχολείται άλλωστε και είναι είναι μια καλή δικαιολογία για τον κοινωνικό μου περίγυρο ακόμα κι αν δεν γίνει τόσο διάσημη όσο ο βοκάκιος 😄
πηγή: https://www.techiechan.com/?p=3330
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.