Όταν ένας φίλος μου, με ιδιαίτερες έως και παρεξηγήσιμες θρησκευτικού τύπου εμμονές και ιδεοληψίες, μου επαναλάμβανε σχεδόν φορτικά, πριν από ένα χρόνο ή και περισσότερο, την πιθανότητα να υπάρξει η συνειδητή αποδοχή της διαδικασίας παρακολούθησης των μαζών μέσω εμφυτευμάτων gps από την παγκόσμια διακυβέρνηση, θεωρούσα πως αυτό ουδέποτε θα μπορούσε να εφαρμοστεί, πολύ δε περισσότερο να γίνει αποδεκτό από τους ενεργούς πολίτες και τα κινήματα πολιτών σ' όλο τον κόσμο και το κατέτασσα στα συνωμοσιολογικά σενάρια.
Και αναρωτιόμουν προσπαθώντας να τον αντικρούσω πώς είναι δυνατόν η ανθρωπότητα να δεχθεί να οδηγηθεί σε περιορισμό των ελευθεριών της, παραδίδοντάς τες σε κέντρα ανεξέλεγκτα.
Τότε δεν είχε υπάρξει (δημιουργηθεί ή εφευρεθεί ; ; ; ) ο νέος ιός που άλλαξε μέσα σε τρεις μήνες την ζωή μας, κινδυνεύει να γκρεμίσει όλες τις αυτονόητες ελευθερίες μας, καταστρέφει την οικονομία του πλανήτη μετακινώντας το επίπεδο διαβίωσής μας σε εποχές περασμένων εποχών.
Αφορμή για την παραπάνω αναφορά υπήρξαν τρία άρθρα που διάβασα και που αποτέλεσαν τροφή για σκέψη και επιταχύνουν τα αντανακλαστικά κάθε ελεύθερου και νοήμονος συνανθρώπου μας.
Σύμφωνα με το πρώτο, (το κείμενο μπορείτε να το βρείτε εδώ) μέσα από μια πραγματικά όμορφη αλληγορία και με αφετηρία και στόχευση την ψυχολογική ( ; ) βοήθεια προς τον διπλανό μας που ζει μέσα στον σημερινό τρόμο και την αβεβαιότητα, κυριαρχεί η φράση "Κι αυτό θα περάσει".
Θα σταθώ σ' αυτό το μότο, ξεπερνώντας την κατάληξη του με το "Μόνο εσύ παραμένεις, εσύ παραμένεις για πάντα ως μάρτυρας, ως παρατηρητής", ίσως γιατί δεν με αφορά η θέση του παρατηρητή αλλά του ενεργού, του συμμέτοχου, του ενεργού πολίτη.
Λοιπόν πολύ φοβάμαι πως δεν ισχύει κατά τη δική μου προσέγγιση το "κι αυτό θα περάσει" γιατί πιστεύω, και εύχομαι να διαψευστώ, πως ακόμα κι αν η επέλαση αυτού του κορονοϊού COVID19 σταματήσει τα μέτρα περιορισμού των ελευθεριών, τα μέτρα ελέγχου, οι επιπτώσεις στην διαβίωση και στον πολιτισμό μας θα είναι απροσδιόριστες και ανατρεπτικές της κοινωνίας που μέχρι πριν 3 μήνες είμασταν μέλη της.
Γιατί ακόμα κι αν όλα περάσουν, τίποτα δεν μας αποκλείει την εμφάνιση ενός COVID22 ή SARS24 ή, ή .....
Και μπορεί να μην είναι τελείως επιστημονική φαντασία η κατάρρευση του συστήματος όπως το γνωρίσαμε μέχρι τώρα.
Και συνηγορούν σ' αυτό τα δύο επόμενα άρθρα που θέλω να σας συστήσω.
Το ένα βρίσκεται στην επιφυλλίδα της Καθημερινής, υπογράφεται από τον Αλέξη Παπαχελά (που δεν θα έλεγα πως είναι ο αγαπημένος μου) γνωστού επί χρόνια ανταποκριτή στην καρδιά των Ηνωμένων Πολιτειών και δεδομένου φιλελέ δεξιού μεγαλοδημοσιογράφου (ΕΔΩ). Αξίζει να το διαβάσετε.
Το άλλο και τρίτο άρθρο είναι του Ισραηλινού Ιστορικού και στοχαστή Γιουβάλ Νώε Χαράρι, που δημοσιεύθηκε στους Financial Times με τίτλο "Yuval Noah Harari: the world after coronavirus" και το οποίο αναδημοσιεύουμε.
Σε αυτό ο αρθρογράφος διερωτάται κατά πόσον θα πρέπει να θυσιαστεί η ιδιωτικότητα στο βωμό της Υγείας και αν όταν η καταιγίδα θα περάσει, η ανθρωπότητα επιβιώσει και οι περισσότεροι από εμάς θα είμαστε ακόμα ζωντανοί θα ζούμε στον ίδιο ή σε έναν αλλιώτικο κόσμο;
Το άρθρο του Γιουβάλ Νώε Χαράρι, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.