Από τον Βασίλη Χασιώτη
«…Ουαόυ, το σώμα μου βιώνει ανεξήγητες αλλαγές χωρίς φανερό λόγο! Τι τρέχει;»
Leonard Mlodinow : Κάτω από το κατώφλι,
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 187
Πέτρος Μακρής : Κορωναϊός και ηλικιακός ρατσισμός
«Πάντα πίστευα ότι η δυτική κοινωνία κάνει τρομερές ηλικιακές διακρίσεις. Και δεν εννοώ απλά τη showbiz αλλά σε όλο το φάσμα. Και μετά, η κυβέρνησή μας επέμεινε ότι οι «άνω των 70» (απαίσια έκφραση) ανήκουν στους ευάλωτος (μια ακόμη πιο απαίσια έκφραση) και πρέπει να μείνουν σε καραντίνα (η πιο απαίσια έκφραση όλων) μέχρι να βρεθεί εμβόλιο… Αυτή ήταν μια απόλυτη διάκριση σε βάρος των ανθεκτικών ατόμων που δεν έχουν προβλήματα υγείας. Αλλά ακόμη πιο κακό ήταν η στήριξη της υπάρχουσας πεποίθησης ανάμεσα στο γενικό κοινό (και του πιθανούς εργοδότες) ότι οι ηλικιωμένοι πρέπει να κάνουν στην άκρη… Ανήκω σε αυτή την «άνω των 70» ομάδα, αλλά ποτέ δεν με καθόρισε η ηλικία μου και δεν θα αρχίσω να το κάνω τώρα. Είμαι παντρεμένη με έναν άνδρα 3 δεκαετίες νεότερο και στο τελευταίο τσεκ-απ μου ο γιατρός είπε ότι είμαι «εντυπωσιακά υγιής»… Μάλιστα, ο σύζυγός μου συχνά λέει ότι έπρεπε να παντρευτώ έναν νεότερο, γιατί ο ρυθμός μου πιθανότατα θα είχε ήδη σκοτώσει κάποιον συνομήλικό μου… Δεν επιτρέπεται να αποκαλούμε ανθρώπους «χοντρούς», αλλά τώρα έχει αποδειχθεί ότι η παχυσαρκία (αφορά σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού στη Βρετανία) είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στους θανάτους από κορωνοϊό. Όμως, αν η κυβέρνηση τολμούσε να προτείνει να μείνουν περιορσμένοι ], αυτό θα προκαλούσε οργή»
Ι
Η συζήτηση του αν θα απαιτηθούν νέα μέτρα αν οι δείκτες και τα μεγέθη που μετράνε την πορεία του covid-19, ανάμεσα στα οποία θα είναι και ο περιορισμός των μετακινήσεων των «άνω των 65» ετών συμπολιτών μας, καλά κρατεί. Στο άρθρο αυτό, πρόκειται να εστιάσω στα πλέον προβεβλημένα και συχνά επικαλούμενα επιχειρήματα όσων υποστηρίζουν το άνω μέτρο, και που είναι αυτά που έχουν να κάνουν τον χαρακτηρισμό της συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας ως «ευπαθούς» και ως έχουσας «ανάγκη προστασίας» -ακριβώς διότι είναι «ευάλωτη».
Υπάρχουν δύο ειδών «επιχειρήματα» ως προς το άνω θέμα εκ μέρους όσων υπεραμύνονται ή απλώς υποστηρίζουν το μέτρο. Το ένα είδος είναι αυτό που απευθύνεται σε όλους εμάς, τη «Κοινή Γνώμη» : «επιχειρήματα» εμφανώς «δημιουργημένα» στο πόδι ως προς τη λογική τους και ενίοτε προσβλητικά της νοημοσύνης μας. Το δεύτερο είδος, είναι αυτό που περιγράφω στην ενότητα ΙΙΙ κατωτέρω (μάλιστα, ίσως θα μπορούσατε να ξεκινήσετε την ανάγνωση του παρόντος άρθρου λίγο ανάποδα, ξεκινώντας από την 3η (ΙΙΙ) ενότητα, και πιθανώς να διαπιστώσετε πως δεν είναι ανάγκη να διαβάσετε τίποτα περισσότερο, ούτε στο παρόν άρθρο μα ούτε και κάπου αλλού).
Στο σημείο αυτό, ας εκφράσω και την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ της όλης συζήτησης που γίνεται για τους «άνω των 65», μια διάσταση την οποία καλώ τον αναγνώστη, και ιδίως εκείνους που επιχειρηματολογούν υπέρ μέτρων περιορισμού της μετακίνησης των «άνω των 65», καλώντας τους, ΠΡΙΝ εκφέρουν το οποιοδήποτε επιχείρημά τους για τους «άνω των 65», να ξεκαθαρίσουν ποια είναι η γνώμη τους για τη θέση που εκφράζεται αμέσως κατωτέρω.
Ότι δηλαδή : είναι εξαιρετικά σημαντικό να διαπιστώσουμε, αν τα περί «ευπαθούς ομάδας» επιχειρήματα και τα περί ανάγκης «προστασίας» των «άνω των 65», (προφανώς λόγω αδυναμίας τους να «αυτοπροστατεύονται», ΑΛΛΩΣ ΚΑΘΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ περί περιορισμού των μετακινήσεων των «άνω των 65» καθίσταται εντελώς παράλογο δοθέντος και του επίσης εκτός πάσης λογικής οριζόντιου χαρακτηρισμού ως «ευπαθών» ΟΛΩΝ των ηλικιών «άνω των 65» και ανεξαρτήτως ατομικής κατάστασής του), ως λόγοι συνηγορούντες, σε περίπτωση επιδείνωσης των δεικτών και μεγεθών που παρακολουθούν την πορεία του κορωναϊου, υπέρ του μέτρου του περιορισμού μονό όμως της άνω ηλικιακής ομάδας, ισχύουν για ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ «ΑΝΩ ΤΩΝ 65» ή όχι, οπόταν το σημαντικό πολιτικό ζήτημα που τίθεται είναι αν θα πρέπει να διερευνηθεί και η ικανότητα όλων εκείνων που λειτουργούν σε προσωπικό επίπεδο ως φορείς θεσμών (κρατικών και του Δημοσίου γενικότερα) οποιασδήποτε μορφής και οιουδήποτε επιπέδου, να ανταπεξέρχονται στα καθήκοντά τους αποτελεσματικά λόγω του ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ «ευάλωτου» της υγείας τους και αν είναι σε θέση να αυτοπροστατεύονται έναντι των παραγόντων που καθιστούν την υγεία τους «ευάλωτη» και αν θα έπρεπε και όλοι αυτοί να τεθούν υπό καθεστώς περιορισμού των μετακινήσεών τους εν ονόματι της δημόσιας υγείας μα και της δικής τους, εφόσον το μέτρο ελαμβάνετο για την ηλικιακή ομάδα στην οποία ανήκουν, ίσως δε και να επανεξεταστεί η ικανότητά τους να κατέχουν τέτοιες θέσεις, ακριβώς εξ αιτίας των άνω επιχειρημάτων που προβάλλονται για την ηλικία τους, «επιχειρήματα» που υπερβαίνουν το θέμα του κορωναϊου, διότι όταν είσαι περιορισμένης αντίληψης ΩΣΤΕ να αυτοπροστατεύεσαι, αυτό δεν αποτελεί χαρακτηριστικό «λόγω κορωναϊού», αποτελεί ένα χαρακτηριστικό ανεξάρτητο από τον κορωναϊό!
Θεωρώ λοιπόν το ζήτημα εξαιρετικά σοβαρό, διότι δεν είναι μονάχα τα έωλα επιχειρήματα που προβάλλονται ως δήθεν αιτιολογούνται και δικαιολογούντα τη λήψη αυτού του (συνεχώς συζητούμενου ενδεχόμενου) μέτρου, και τα ακόμα πιο έωλα επιστημονικοφανή επιχειρήματα που όλα τους έχουν ως στόχο να αναδείξουν μια ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ αδυναμία «ευπάθειας» και «αυτοπροστασίας» ΟΛΩΝ όσων εντάσσονται την ηλικιακή ομάδα των «άνω των 65», μα διότι πλέον, ακριβώς λόγω της παραπάνω ένδειας των επιχειρημάτων, είναι όλο και περισσότερο ορατό πως εμφιλοχωρεί έστω και κατά τρόπο εκόντα άκοντα εκ μέρους των επιχειρηματολογούντων, ο ηλικιακός ρατσισμός.
Τουλάχιστο εγώ αυτό εισπράττω, που θα ενισχύεται ως αντίληψη, όσο δεν θα δίνεται μια πειστική απάντηση στο ΑΝ οι «άνω των 65» διαθέτουν «επιστημονικά» πιο περιορισμένη πνευματική και νοητική ικανότητα ώστε να αυτοπροστατεύονται, ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΟ αυτός ο λόγος μπορεί να προβληθεί ως «επιστημονικά» πειστικός και αποδεκτός για το (ενδεχόμενο) μέτρο περιορισμού των μετακινήσεών τους, μόνο αυτών, αφού ακόμα και μια βαριά σωματική αναπηρία, με διαύγεια όμως πνεύματος του ατόμου, ΔΕΝ αίρει την πραγματικότητα της δυνατότητας αυτοπροστασίας του, περιλαμβανομένης και εκείνης της κατάστασης όπου απαιτείται (πράγμα που και ο ίδιος αντιλαμβάνεται) η βοήθεια και ενός άλλου ανθρώπου.
Βεβαίως, σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι πως όσοι συζητούν, το μέτρο του περιορισμού των μετακινήσεων των «άνω των 65», ότι εμφορούνται από ιδέες ηλικιακού ρατσισμού. Όμως, το ότι ρατσιστικά επιχειρήματα, «αλιεύονται» ενίοτε (ή και συχνά) από λάθος επιχειρήματα ανθρώπων των οποίων τα δημοκρατικά ιδεώδη είναι αδιαμφισβήτητα, (και αυτό θεωρώ ότι συμβαίνει στη δημόσια συζήτηση με το περιεχόμενο των προβαλλόμενων επιχειρημάτων, όπως θα επιχειρήσω να δείξω παρακάτω), δυστυχώς αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα, την οποία οφείλει να μη ξεχνά κανείς, αν δεν θέλει με τα λάθος του επιχειρήματα (ή όπερ το αυτό από άποψη συνεπειών : με την αδυναμία του να προβάλλει τα σωστά επιχειρήματα -απαλλαγμένα από ηλικιακά πρότυπα που θίγουν ευθέως τη νοημοσύνη της συγκεκριμένης ομάδας ηλικιών των «άνω των 65»- ώστε να αποδείξει την ορθότητα των επιχειρημάτων του) συμβάλλει κι αυτός, έκων άκων, στην επώαση του αυγού του ηλικιακού ρατσισμού.
Μια άλλη επίσης συζήτηση που γίνεται, (όχι δημόσια, μα ανάμεσα στους απλούς πολίτες), κι αυτό ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω, είναι αν αυτή η εμμονή για «μάντρωμα» των «άνω των 65» μπορεί να κρύβει «κάτι άλλο».
Ως προς αυτό το τελευταίο, με βεβαιότητα, προσωπικά, δεν μπορώ τίποτα, όμως υπάρχει μια υπόθεση μπορώ να τη διατυπώσω. Έτσι, ένα δυνατό ενδεχόμενο της άνω «εμμονής», (αν τελικώς πρόκειται περί «εμμονής»), ίσως να οφείλεται στο γεγονός πως η κυβέρνηση μα και οι επιστήμονες που τη συμβουλεύουν, γνωρίζοντας από τη μια πως ένα γενικό lockdown δεν είναι πλέον εφικτό, (αυτό ήδη λέγεται και από τα πιο επίσημα χείλη, όπως π.χ. του πρωθυπουργού), ενώ από την άλλη βλέποντας πράγματι ότι ο κόσμος κυκλοφορώντας δημιουργεί εστίες συνωστισμού, ενίοτε σημαντικού, και ανησυχώντας για τις επιπτώσεις του φαινομένου από τη μια, αλλά μη μπορώντας ή και μη θέλοντας (τουλάχιστον μέχρι στιγμής) να επιβληθεί και ένας γενικός περιορισμός της κυκλοφορίας όλου του πληθυσμού, (στην ουσία αυτό θα οδηγούσε σε ένα γενικευμένο lockdown), ενδεχομένως να επιχειρείται ως η σχετικά «ευκολότερη λύση», να αρχίσει να καλλιεργεί στη Κοινή Γνώμη (πριν το επιβάλλει) το μέτρο του περιορισμού των μετακινήσεων για τους «άνω των 65» ως ένα μέτρο περιορισμού των φαινομένων συνωστισμού. Ίσως αυτό, αν βεβαίως ισχύει η υπόθεση που εδώ κάνουμε, να έγινε και με το γνώμονα πως αφενός μεν η κυβέρνηση να μην επιθυμεί να έρθει σε σύγκρουση με τους νέους, οι οποίοι πιθανώς και να αντιδράσουν δυναμικά σε μια τέτοια απόφαση, (είναι πολύ πιο δύσκολο να κυνηγούν τα ΜΑΤ «απείθαρχους» νέους στα στενά γύρω από τις πλατείες από ομοίως «απείθαρχους» πολίτες 70 ή 80 ετών) αφετέρου δε, να μην περιορίσει τις «παραγωγικές ηλικίες» (όσοι δηλαδή εργάζονται) αποκόπτοντάς τες από τις οικονομικές της δραστηριότητες (όμως εδώ, υπάρχουν και εργαζόμενοι που ανήκουν στους «άνω των 65»!!). Όμως εφόσον έχει βάση αυτή η υπόθεση, τότε, δεν γίνεται διαφορετικά, δυστυχώς θα υποστούν τη σχετική κριτική υα επιχειρήματα (όπως αυτά προβάλλονται) που τείνουν να δικαιολογούν την επιβολή του σχετικού μέτρου, όχι πλέον στη βάση του ανωτέρω καθ’ υπόθεσιν σεναρίου, μα στη βάση του πραγματικού γεγονότος, δηλαδή τι λένε και τι ισχυρίζονται. Και στη βάση αυτού του πραγματικού γεγονότος, ο κάθε πολίτης, αξιολογώντας την «λογική» της σχετικής επιχειρηματολογίας θα φτάσει στα δικά του συμπεράσματα, όπως έφτασα κι εγώ, όταν προσκρούοντας στο σαθρό (από άποψη λογικής) περιεχόμενο των επιχειρημάτων αυτών, διέκρινα σύμφωνα με τη δική μου πάντα αντίληψη των πραγμάτων, ένα «άρωμα» ηλικιακού ρατσισμού.
ΙΙ
Ας συνεχίσω όμως το άρθρο μου, δηλώνοντάς σας την ηλικία μου.
Είμαι (με το συμπάθειο), 66 ετών. Δηλαδή, ανήκω σε μια ηλικιακή ομάδα που περιλαμβάνει 2 εκατομμύρια πολιτών και πλέον, εξ ων, άνω του ενός εκατομμυρίου εξ αυτών ανήκουν στην υπο-ομάδα 65-69 ετών. Έγινα 65 ετών, στις 6/5/2019. Μέχρι την ημέρα εκείνη, (6/5/2019), ως ανήκων στους «κάτω των 65», αισθανόμουν υγιέστατος, δεν είχα (και εξακολουθώ να μην έχω) υποκείμενα νοσήματα, χωρίς κάποιος να αμφισβητεί την ικανότητά μου να αυτοσυντηρούμαι και αυτοπροστατεύομαι χωρίς την ανάγκη «παιδονόμων», που θα με πιάνουν από το χεράκι για να διασχίσω το δρόμο, που θα μου λένε τι είναι «καλό» και τι «κακό» για μένα, πού πρέπει και που δεν πρέπει να πάω, μέχρι πότε πρέπει να κάτσω ή να μη κάτσω κάπου. Έπρεπε να έρθει ο κορωναιός, για να με πληροφορήσει η «επιστήμη», πώς ό,τι πίστευα για τον εαυτό μου, για ένα χρόνο και πλέον (αφού διανύω εδώ και πέντε μήνες το 67ο έτος μου) από τη στιγμή που έγινα 65 ετών, δεν ήταν παρά μια αυταπάτη.
Διότι όντας 66 ετών «κλεισμένα», δηλαδή μέλος της συνομοταξίας των «65 και άνω», σύμφωνα με την κορωναϊκή λογική και την κορωναϊκή «επιστημολογία», σημαίνει πως ουσιαστικά, όλα ισχύουν ανάστροφα από ό,τι πίστευα : πλέον, επειδή ανήκω σε μια ηλικιακή ομάδα κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι πως η υγεία των μελών της είναι η «ευπάθεια» και η «ανημποριά», συνεπάγεται πως είμαι κι εγώ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ «ευπαθής» και επί πλέον, πρέπει να αντιληφθώ, πως έχω και περιορισμένη ικανότητα αυτοπροστασίας, επίσης ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ από τη στιγμή που εισήλθα στο «κλαμπ» των «άνω των 65». Είμαι πλέον «ευπαθής» ΚΑΙ περιορισμένης ικανότητας (αν όχι ανίκανος) προς αυτοπροστασία, όχι διότι ΑΤΟΜΙΚΑ φέρω αυτά τα χαρακτηριστικά, μα αυτό «επιστημονικά» δεν έχει ως φαίνεται καμία σημαία. Οφείλω να έχω αυτά τα χαρακτηριστικά, γι’ αυτό άλλωστε, και θα υποστώ -εφόσον επιβληθεί- το μέτρο του περιορισμού των μετακινήσεών μου, ΟΧΙ λόγω της ατομικής μου κατάστασης, φυσικής και πνευματικής, μα λόγω της στατιστικής ένταξής μου στη συγκεκριμένη των «άνω των 65», της οποίας εφεξής θα πρέπει να εισπράττω, εν είδει συλλογικής ευθύνης, και τις συλλογικές συνέπειες των μέτρων που θα αφορούν την «συλλογικότητα» στην οποία ανήκω. Εάν αυτές τις «αλήθειες» δεν τις αντιλαμβάνομαι, τόσο αυτή η έλλειψη «κατανόησης» αυτής της «κοινώς» αυταπόδεικτης κατάστασής μου, που συνιστά και «επιστημονική αλήθεια» θα μου «χρεώνεται» ως «απόδειξη» της ύπαρξης και ταυτόχρονα (όσο θα αντιδρώ) επιδείνωσης της «ευπάθειάς» μου. Αυτό είναι σαφές (το λέει και η «επιστήμη»).
ΙΙΙ
Ας προσπαθήσω τώρα να αποδομήσω σε ό,τι ακολουθεί τα ανωτέρω που η «επιστήμη» φέρεται να λέει για μένα, ή μάλλον, οφείλω να μην είμαι και τόσο εγωιστής : θα μιλήσω και για όλους τους άλλους που ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα των «άνω των 65». Και δεν θα κάνω το λάθος να ομιλήσω ως «εγώ». Θα βάλω τα ερωτήματά μου στο στόμα τέτοιων ανθρώπων, στους οποίους οι «θεσμικώς» επιχειρηματολογούντες υπέρ της ενδεχόμενης ανάγκης επιβολής περιοριστικών μέτρων στις μετακινήσεις ΜΟΝΟ στους «άνω των 65», είναι βέβαιο πώς θα μετρήσουν δύο και τρεις και τέσσερες φορές το τι απαντήσεις θα δώσουν στα ερωτήματα αυτά, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ (πιστεύω δε, και όλων των «άνω των 65»).
ΙΙ
Ας συνεχίσω όμως το άρθρο μου, δηλώνοντάς σας την ηλικία μου.
Είμαι (με το συμπάθειο), 66 ετών. Δηλαδή, ανήκω σε μια ηλικιακή ομάδα που περιλαμβάνει 2 εκατομμύρια πολιτών και πλέον, εξ ων, άνω του ενός εκατομμυρίου εξ αυτών ανήκουν στην υπο-ομάδα 65-69 ετών. Έγινα 65 ετών, στις 6/5/2019. Μέχρι την ημέρα εκείνη, (6/5/2019), ως ανήκων στους «κάτω των 65», αισθανόμουν υγιέστατος, δεν είχα (και εξακολουθώ να μην έχω) υποκείμενα νοσήματα, χωρίς κάποιος να αμφισβητεί την ικανότητά μου να αυτοσυντηρούμαι και αυτοπροστατεύομαι χωρίς την ανάγκη «παιδονόμων», που θα με πιάνουν από το χεράκι για να διασχίσω το δρόμο, που θα μου λένε τι είναι «καλό» και τι «κακό» για μένα, πού πρέπει και που δεν πρέπει να πάω, μέχρι πότε πρέπει να κάτσω ή να μη κάτσω κάπου. Έπρεπε να έρθει ο κορωναιός, για να με πληροφορήσει η «επιστήμη», πώς ό,τι πίστευα για τον εαυτό μου, για ένα χρόνο και πλέον (αφού διανύω εδώ και πέντε μήνες το 67ο έτος μου) από τη στιγμή που έγινα 65 ετών, δεν ήταν παρά μια αυταπάτη.
Διότι όντας 66 ετών «κλεισμένα», δηλαδή μέλος της συνομοταξίας των «65 και άνω», σύμφωνα με την κορωναϊκή λογική και την κορωναϊκή «επιστημολογία», σημαίνει πως ουσιαστικά, όλα ισχύουν ανάστροφα από ό,τι πίστευα : πλέον, επειδή ανήκω σε μια ηλικιακή ομάδα κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι πως η υγεία των μελών της είναι η «ευπάθεια» και η «ανημποριά», συνεπάγεται πως είμαι κι εγώ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ «ευπαθής» και επί πλέον, πρέπει να αντιληφθώ, πως έχω και περιορισμένη ικανότητα αυτοπροστασίας, επίσης ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ από τη στιγμή που εισήλθα στο «κλαμπ» των «άνω των 65». Είμαι πλέον «ευπαθής» ΚΑΙ περιορισμένης ικανότητας (αν όχι ανίκανος) προς αυτοπροστασία, όχι διότι ΑΤΟΜΙΚΑ φέρω αυτά τα χαρακτηριστικά, μα αυτό «επιστημονικά» δεν έχει ως φαίνεται καμία σημαία. Οφείλω να έχω αυτά τα χαρακτηριστικά, γι’ αυτό άλλωστε, και θα υποστώ -εφόσον επιβληθεί- το μέτρο του περιορισμού των μετακινήσεών μου, ΟΧΙ λόγω της ατομικής μου κατάστασης, φυσικής και πνευματικής, μα λόγω της στατιστικής ένταξής μου στη συγκεκριμένη των «άνω των 65», της οποίας εφεξής θα πρέπει να εισπράττω, εν είδει συλλογικής ευθύνης, και τις συλλογικές συνέπειες των μέτρων που θα αφορούν την «συλλογικότητα» στην οποία ανήκω. Εάν αυτές τις «αλήθειες» δεν τις αντιλαμβάνομαι, τόσο αυτή η έλλειψη «κατανόησης» αυτής της «κοινώς» αυταπόδεικτης κατάστασής μου, που συνιστά και «επιστημονική αλήθεια» θα μου «χρεώνεται» ως «απόδειξη» της ύπαρξης και ταυτόχρονα (όσο θα αντιδρώ) επιδείνωσης της «ευπάθειάς» μου. Αυτό είναι σαφές (το λέει και η «επιστήμη»).
ΙΙΙ
Ας προσπαθήσω τώρα να αποδομήσω σε ό,τι ακολουθεί τα ανωτέρω που η «επιστήμη» φέρεται να λέει για μένα, ή μάλλον, οφείλω να μην είμαι και τόσο εγωιστής : θα μιλήσω και για όλους τους άλλους που ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα των «άνω των 65». Και δεν θα κάνω το λάθος να ομιλήσω ως «εγώ». Θα βάλω τα ερωτήματά μου στο στόμα τέτοιων ανθρώπων, στους οποίους οι «θεσμικώς» επιχειρηματολογούντες υπέρ της ενδεχόμενης ανάγκης επιβολής περιοριστικών μέτρων στις μετακινήσεις ΜΟΝΟ στους «άνω των 65», είναι βέβαιο πώς θα μετρήσουν δύο και τρεις και τέσσερες φορές το τι απαντήσεις θα δώσουν στα ερωτήματα αυτά, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ (πιστεύω δε, και όλων των «άνω των 65»).
Υποτεθείσθω λοιπόν, πως ο υπουργός υγείας, (όποιος και αν ήταν αυτός, το πρόσωπο δεν μας ενδιαφέρει, αφού ούτως ή άλλως εν προκειμένω αυτό που παρουσιάζουμε είναι μια «υπόθεση εργασίας») συνοδευόμενος και από μια επιτροπή επιστημόνων, (ομοίως -για τους ίδιους παραπάνω λόγους- όποιοι και αν είναι αυτοί), όλοι τους εγνωσμένου επιστημονικού κύρους, κλήθηκαν να κάνουν μια παρουσίαση για ζητήματα που αφορούν τον covid-19, και ειδικότερα, σε ό,τι αφορά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη δημόσια υγεία, και ακόμα ειδικότερα, για τις «ευπαθείς ομάδες». Υποτεθείσθω ακόμα, πως το ακροατήριο στο οποίο θα απευθυνθεί, έχει τούτα τα δύο χαρακτηριστικά : πρώτον, είναι όλοι τους ηλικίας άνω των 65 ετών, και δεύτερον, το κοινωνικό τους προφίλ είναι πολύ ιδιαίτερο : είναι βουλευτές, μέλη της κυβέρνησης, μέλη της μεγάλης επιχειρηματικής τάξης της χώρας, «μεγάλα ονόματα» της Τέχνης και των Γραμμάτων, ανώτατοι δικαστικοί, και άλλοι με παρόμοιο κοινωνικό προφίλ. Επίσης, στην άνω «εικονική» μας συνάντηση, κλήθηκαν να παραστούν -και παρέστησαν- η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (η οποία εντός ολίγου χρονικού διαστήματος θα ανήκει και αυτή στους «άνω των 65»), ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζο Ματαρέλα (79 ετών), ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης (74 ετών), η συνομήλική μου καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, αλλά και ευρωβουλευτές και θεσμικοί παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλοι τους «άνω των 65» (όπως ο 73χρος Ζοζέφ Μπορέλ, Ύπατος Εκπρόσωπος της Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, ο -κατά ένα χρόνο μεγαλύτερός μου- επίτροπος Νίκολας Σμιτ, οι συνομήλικοί μου επίτροποι Πάολο Τζεντιλόνι και Γιάνους Βοϊτσιεχόφσκι, ο 65άρης επίτροπος Τιερί Μπρετόν, η επίτροπος Ἐλσα Φερέιρα που κι αυτή εισέρχεται εντός ελαχίστου χρόνου στη χορεία των «άνω των 65», η Κριστίν Λαγκάρντ η οποία και αυτή σε κανένα χρόνο εισέρχεται στους «άνω των 65», ο υπερεβδομηντακοντούτης Υβ Μέρς, Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), ο επίσης υπερεβδομηντακοντούτης Ρομπερ Χόλζμανν, Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Αυστρίας κ.λπ.).
Τα ερωτήματα που θέτω, ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ «65 ΚΑΙ ΑΝΩ» ΕΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΜΟΥ ΑΝΩΤΕΡΩ, («συναδέλφων» με την έννοια ότι ανήκουμε στην ίδια ηλικιακή ομάδα) είναι ευθέα :
ΠΡΩΤΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους να τους αποκαλέσουν «ευπαθείς» ΕΚ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ότι τυχαίνει να ανήκουν στη ηλικιακή ομάδα «άνω των 65»; Θα τολμούσαν να αρθρώσουν τη λέξη «ευπάθεια»;
ΔΕΥΤΕΡΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους να τους χαρακτηρίσουν ως έχοντες την ανάγκη της «προστασίας» της Πολιτείας, για θέματα που έχουν να κάνουν με την «αυτοπροσατασία» τους, ΕΚ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ότι τυχαίνει να ανήκουν στη ηλικιακή ομάδα «άνω των 65»; Θα τολμούσαν ποτέ να αμφισβητήσουν την πνευματική τους ικανότητα ώστε να είναι σε θέση να αυτοπροστατεύονται;
ΤΡΙΤΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, να τους πούνε πως ως «ευπαθείς» είναι ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και μειωμένης δυνατότητας «αυτοπροστασίας» τους, ΕΚ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ότι τυχαίνει να ανήκουν στη ηλικιακή ομάδα «άνω των 65» και ότι η «ευπάθεια» συνεπάγεται «επιστημονικά» την μειωμένη ικανότητα ή και την ολική έλλειψή της ή μήπως ομιλούμε για δύο ζητήματα ασυσχέτιστα;
ΤΕΤΑΡΤΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, με βάση τα ανωτέρω, να ενημερώσουν το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ακροατήριό τους, ότι για την «προστασία» τους, εφόσον η επιδημιολογική κατάσταση επιδεινωθεί, η Πολιτεία θα επιβάλλει περιορισμό των μετακινήσεων ΟΧΙ ΟΛΩΝ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ των «άνω των 65», (διότι κανείς και σε κανέναν δεν επιτρέπεται να παίζει με τη δημόσια υγεία), και ότι δυστυχώς, ΟΥΔΕΙΣ εξ αυτών θα εξαιρεθεί του περιορισμού του μέτρου, (όντας όλοι τους «άνω των 65»), ΔΙΟΤΙ ΟΥΔΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΙΟ «ΙΣΟΣ» ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ;
ΠΕΜΠΤΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, με βάση τα ανωτέρω, να τους καταλογίσουν αδυναμία αντίληψης σε τέτοιας πολυπλοκότητας και υψιπέτειας μέτρα, όπως το να φοράνε (σωστά τη) μάσκα, να πλένουν τακτικά τα χέρια τους και να τηρούν αποστάσεις, ώστε πάνω σ’ αυτή την αδυναμία (και την «ευπάθειά» τους) ΜΟΝΟ αυτών, από όλο τον πληθυσμό, να περιορίσουν την ελευθερία των μετακινήσεών τους;
ΕΚΤΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, να τους πούνε πως η «ευπάθεια» αποτελεί ως φαίνεται για τους «άνω των 65», μια ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ κατάσταση, ως εάν Η ΚΑΘΕ ΕΥΠΑΘΕΙΑ -ακόμα και αν όντως ήταν το κοινό χαρακτηριστικό όλων των «άνω των 65»- να αποτελεί πιστό αντίγραφο της άλλης, χωρίς διαβαθμίσεις ως προς την σπουδαιότητά της, χωρίς διαβαθμίσεις ως προς το είδος και τον βαθμό κινδύνου που συνεπάγεται, έτσι ώστε όλοι τους να θεωρείται εμμέσως πλην σαφώς ότι υπόκεινται στον ίδιο βαθμό κινδύνου, πράγμα που στη δημόσια επιχειρηματολογία όσων υπεραμύνονται του περιορισμού των μετακινήσεων των «άνω των 65» ΔΕΝ υπογραμμίζεται σε κάθε περίπτωση όταν γίνεται λόγος για το θέμα αυτό;
ΕΒΔΟΜΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, να τους πούνε πως, από τη σκοπιά και των άνω ερωτημάτων, αλλά και ευλόγων απαντήσεων που αναμένονται (κι εδώ, ας μην έχει κανείς καμία αμφιβολία, πως ναι, οι απαντήσεις θα είναι «εύλογες» και με το παραπάνω!), μια ηλικιακή κατηγοριοποίηση του πληθυσμού, που περιλαμβάνει μέσα της δύο γενιές (!!!), π.χ., σ’ αυτή ανήκω και εγώ, (66 ετών) και η μητέρα μου (που διανύει το 91ο έτος της ηλικίας της) έχει κάποιο νόημα, όταν ευλόγως μπορεί κάποιος να πει, πως ανάμεσα σε έναν 65άρη και έναν 90άρη, ίσως λίγα πράγματα έχουν κοινά από άποψη υγείας, παρά τις όποιες εξαιρέσεις μπορεί να υπάρχουν, εξαιρέσεις ούτως ή άλλως εντοπιστέες και σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, ανεξάρτητα με ποια κριτήρια ομαδοποιούνται;
ΟΓΔΟΟΝ : τέλος, θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, να επιστρατεύσουν «επιχειρήματα» που ως προς το ύφος τους, αν και εξαιρετικά ευγενικά, εν τούτοις, θα εκλαμβάνονταν για λόγω του περιεχομένου τους ως απάδοντα της νοημοσύνης ενός τυπικού ενήλικα ατόμου, και ως εκ τούτου να είναι δυνατόν να εκληφθούν για τον λόγο αυτό ως προσβλητικά, ακόμα και αν όντως αυτό δεν θα βρίσκονταν στις προθέσεις αυτού ή αυτών που τα προβάλλουν; Π.χ. θα μπορούσε κάποιος να απευθυνθεί στους άνω ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, και να επιχειρήσει να τους «νουθετήσει», λέγοντάς τους π.χ., τι ο ίδιος θα συμβούλευε τους γονείς του για τέτοιας πολυπλοκότητας θέματα που ήδη αναφέρθηκαν ανωτέρω, όπως π.χ., να «προσέχουν», να φοράνε μάσκα, να τηρούν αποστάσεις κ.λπ, κι αυτό να τους ζητήσει να το θεωρήσουν ως ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ της επιβολής (αν χρειαστεί) περιοριστικών μέτρων.; Το λέω διότι άκουσα και τέτοια «επιχειρήματα», δηλαδή, οι ούτω επιχειρηματολογούντες, τι «συμβουλές» έδωσαν (ή θα έδιναν) στους γονείς τους για τη δική τους προστασία, κάτι καθόλου κακό βεβαίως αν πρέπει να δοθούν τέτοιες συμβουλές, όμως και καθόλου πειστικό ως γενικό επιχείρημα. Θα μπορούσα να αναφερθώ στο πρόσωπό μου και να πω ότι τίποτα από όλα αυτά δεν με αφορούν, όμως, θα αναφερθώ όχι σε μένα, μα στη μητέρα μου. (Διανύει ήδη το 91ο έτος της ηλικίας της, είναι ΠΛΗΡΩΣ αυτοεξυπηρετούμενη ΣΕ ΟΛΕΣ της τις δραστηριότητες ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ οικίας, χωρίς την βοήθεια κάποιας νεώτερης γυναίκας στο σπίτι τουλάχιστον για τις βαρύτερες δουλειές στο σπίτι, (α! και δεν κρατά μπαστούνι, ούτε βαδίζει σκυφτή), και με δείκτες των αναλύσεων αίματος που κάνει, όχι κατόπιν ιατρικών συστάσεων, μα αυτοβούλως, που κάνει τους αντίστοιχους δείκτες όχι μόνο των «κάτω των 65» μα και των ακόμα νεώτερων να «υποχλωμιάζουν» βλέποντάς τους, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη από κάποια ατάκα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου [ο Ηλίας του 16ου]). Πριν 4-5 χρόνια επιχείρησα να τη συμβουλέψω, (ήταν τότε 85-86 ετών κι εγώ 61-62 ετών), να προσέχει -ήταν χειμώνας- να μη κολλήσει καμία εποχική γρίπη ή Η1Ν1, για να μου δώσει την απάντηση πως δεν είναι ανάγκη να τη συμβουλεύω για «τέτοιου είδους πράγματα» που αντιλαμβάνεται και γνωρίζει πώς να προστατευθεί, συμπληρώνοντας να μην το ξανακάνω αυτό γιατί την στενοχωρεί να την αντιμετωπίζω «σαν παιδί», και τελειώνοντας μου απηύθυνε τη δική της σύσταση, λέγοντάς μου, να κοιτάξω εγώ να προστατέψω τον εαυτό μου καλύτερα, διότι μάλλον δεν προσέχω όσο πρέπει, ενώ δεν παύει και σήμερα να σχολιάζει την «ανευθυνότητα κυρίως των νεαρών» που αγνοούν τους κινδύνους που διατρέχουν από τον συνωστισμό, όταν δεν φοράνε μάσκες «εκεί που πρέπει», κ.λπ. Μάλιστα χτες Κυριακή (4/10), η 90χρονη μητέρα μου μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια, απόλαυσε κι αυτή ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ, μια ωραία εκδρομή στο Πόρτο Ράφτη, όπου έφαγε το κοντοσούβλι της, ήπιε το ροζέ κρασί της, ακολούθως πήγαμε για καφέ σε κάποια καφετέρια και με την ευκαιρία (πριν από όλα τα παραπάνω) έκανε και κάποια ψώνια στο super market (εκεί είναι ανοικτά και τις Κυριακές μέχρι το μεσημέρι), και τελειώνοντας επισκεφτήκαμε το εξοχικό μας για να ταΐσουμε τις γάτες. Μάλιστα νομίζω πως το δικό μου προσωπικό παράδειγμα, δείχνει και «την άλλη πλευρά του λόφου». Οι «άνω των 65», δεν είναι πρόσωπα που μονάχα συμβουλές μπορούν να δέχονται από τα παιδιά και τα εγγόνια τους, (όπως προσπαθούν να τους παρουσιάσουν), είναι πρόσωπα επίσης που ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΛΕΣ συμβουλές στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Αυτή την άλλη πλευρά του λόφου, σε όλο τον δημόσιο λόγο, για τους «άνω των 65», για κάποιον «περίεργο λόγο», ΔΕΝ φαίνεται να προβάλλεται ιδιαίτερα και θα έλεγα ανοήτως, διότι αν είναι οι νέοι (παιδιά και εγγόνια) να ακούσουν με μεγαλύτερη προσοχή κάποιον, αυτοί είναι οι γονείς τους και οι παππούδες και γιαγιάδες τους, και επομένως, στη συμβολή τη δική τους θα έπρεπε να στραφεί η επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης, και όχι να τους προβάλλει ως ένα είδος «κακόμοιρων αναξιοπαθούντων γεροντάκων» που έχουν την ανάγκη από κάποιο χέρι προκειμένου να περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Τα ερωτήματα που θέτω, ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ «65 ΚΑΙ ΑΝΩ» ΕΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΜΟΥ ΑΝΩΤΕΡΩ, («συναδέλφων» με την έννοια ότι ανήκουμε στην ίδια ηλικιακή ομάδα) είναι ευθέα :
ΠΡΩΤΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους να τους αποκαλέσουν «ευπαθείς» ΕΚ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ότι τυχαίνει να ανήκουν στη ηλικιακή ομάδα «άνω των 65»; Θα τολμούσαν να αρθρώσουν τη λέξη «ευπάθεια»;
ΔΕΥΤΕΡΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους να τους χαρακτηρίσουν ως έχοντες την ανάγκη της «προστασίας» της Πολιτείας, για θέματα που έχουν να κάνουν με την «αυτοπροσατασία» τους, ΕΚ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ότι τυχαίνει να ανήκουν στη ηλικιακή ομάδα «άνω των 65»; Θα τολμούσαν ποτέ να αμφισβητήσουν την πνευματική τους ικανότητα ώστε να είναι σε θέση να αυτοπροστατεύονται;
ΤΡΙΤΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, να τους πούνε πως ως «ευπαθείς» είναι ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και μειωμένης δυνατότητας «αυτοπροστασίας» τους, ΕΚ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ότι τυχαίνει να ανήκουν στη ηλικιακή ομάδα «άνω των 65» και ότι η «ευπάθεια» συνεπάγεται «επιστημονικά» την μειωμένη ικανότητα ή και την ολική έλλειψή της ή μήπως ομιλούμε για δύο ζητήματα ασυσχέτιστα;
ΤΕΤΑΡΤΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, με βάση τα ανωτέρω, να ενημερώσουν το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ακροατήριό τους, ότι για την «προστασία» τους, εφόσον η επιδημιολογική κατάσταση επιδεινωθεί, η Πολιτεία θα επιβάλλει περιορισμό των μετακινήσεων ΟΧΙ ΟΛΩΝ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ των «άνω των 65», (διότι κανείς και σε κανέναν δεν επιτρέπεται να παίζει με τη δημόσια υγεία), και ότι δυστυχώς, ΟΥΔΕΙΣ εξ αυτών θα εξαιρεθεί του περιορισμού του μέτρου, (όντας όλοι τους «άνω των 65»), ΔΙΟΤΙ ΟΥΔΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΙΟ «ΙΣΟΣ» ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ;
ΠΕΜΠΤΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, με βάση τα ανωτέρω, να τους καταλογίσουν αδυναμία αντίληψης σε τέτοιας πολυπλοκότητας και υψιπέτειας μέτρα, όπως το να φοράνε (σωστά τη) μάσκα, να πλένουν τακτικά τα χέρια τους και να τηρούν αποστάσεις, ώστε πάνω σ’ αυτή την αδυναμία (και την «ευπάθειά» τους) ΜΟΝΟ αυτών, από όλο τον πληθυσμό, να περιορίσουν την ελευθερία των μετακινήσεών τους;
ΕΚΤΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, να τους πούνε πως η «ευπάθεια» αποτελεί ως φαίνεται για τους «άνω των 65», μια ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ κατάσταση, ως εάν Η ΚΑΘΕ ΕΥΠΑΘΕΙΑ -ακόμα και αν όντως ήταν το κοινό χαρακτηριστικό όλων των «άνω των 65»- να αποτελεί πιστό αντίγραφο της άλλης, χωρίς διαβαθμίσεις ως προς την σπουδαιότητά της, χωρίς διαβαθμίσεις ως προς το είδος και τον βαθμό κινδύνου που συνεπάγεται, έτσι ώστε όλοι τους να θεωρείται εμμέσως πλην σαφώς ότι υπόκεινται στον ίδιο βαθμό κινδύνου, πράγμα που στη δημόσια επιχειρηματολογία όσων υπεραμύνονται του περιορισμού των μετακινήσεων των «άνω των 65» ΔΕΝ υπογραμμίζεται σε κάθε περίπτωση όταν γίνεται λόγος για το θέμα αυτό;
ΕΒΔΟΜΟΝ : θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, να τους πούνε πως, από τη σκοπιά και των άνω ερωτημάτων, αλλά και ευλόγων απαντήσεων που αναμένονται (κι εδώ, ας μην έχει κανείς καμία αμφιβολία, πως ναι, οι απαντήσεις θα είναι «εύλογες» και με το παραπάνω!), μια ηλικιακή κατηγοριοποίηση του πληθυσμού, που περιλαμβάνει μέσα της δύο γενιές (!!!), π.χ., σ’ αυτή ανήκω και εγώ, (66 ετών) και η μητέρα μου (που διανύει το 91ο έτος της ηλικίας της) έχει κάποιο νόημα, όταν ευλόγως μπορεί κάποιος να πει, πως ανάμεσα σε έναν 65άρη και έναν 90άρη, ίσως λίγα πράγματα έχουν κοινά από άποψη υγείας, παρά τις όποιες εξαιρέσεις μπορεί να υπάρχουν, εξαιρέσεις ούτως ή άλλως εντοπιστέες και σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, ανεξάρτητα με ποια κριτήρια ομαδοποιούνται;
ΟΓΔΟΟΝ : τέλος, θα τολμούσαν ποτέ οι άνω ομιλητές, απευθυνόμενοι σ’ αυτούς τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, να επιστρατεύσουν «επιχειρήματα» που ως προς το ύφος τους, αν και εξαιρετικά ευγενικά, εν τούτοις, θα εκλαμβάνονταν για λόγω του περιεχομένου τους ως απάδοντα της νοημοσύνης ενός τυπικού ενήλικα ατόμου, και ως εκ τούτου να είναι δυνατόν να εκληφθούν για τον λόγο αυτό ως προσβλητικά, ακόμα και αν όντως αυτό δεν θα βρίσκονταν στις προθέσεις αυτού ή αυτών που τα προβάλλουν; Π.χ. θα μπορούσε κάποιος να απευθυνθεί στους άνω ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους, και να επιχειρήσει να τους «νουθετήσει», λέγοντάς τους π.χ., τι ο ίδιος θα συμβούλευε τους γονείς του για τέτοιας πολυπλοκότητας θέματα που ήδη αναφέρθηκαν ανωτέρω, όπως π.χ., να «προσέχουν», να φοράνε μάσκα, να τηρούν αποστάσεις κ.λπ, κι αυτό να τους ζητήσει να το θεωρήσουν ως ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ της επιβολής (αν χρειαστεί) περιοριστικών μέτρων.; Το λέω διότι άκουσα και τέτοια «επιχειρήματα», δηλαδή, οι ούτω επιχειρηματολογούντες, τι «συμβουλές» έδωσαν (ή θα έδιναν) στους γονείς τους για τη δική τους προστασία, κάτι καθόλου κακό βεβαίως αν πρέπει να δοθούν τέτοιες συμβουλές, όμως και καθόλου πειστικό ως γενικό επιχείρημα. Θα μπορούσα να αναφερθώ στο πρόσωπό μου και να πω ότι τίποτα από όλα αυτά δεν με αφορούν, όμως, θα αναφερθώ όχι σε μένα, μα στη μητέρα μου. (Διανύει ήδη το 91ο έτος της ηλικίας της, είναι ΠΛΗΡΩΣ αυτοεξυπηρετούμενη ΣΕ ΟΛΕΣ της τις δραστηριότητες ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ οικίας, χωρίς την βοήθεια κάποιας νεώτερης γυναίκας στο σπίτι τουλάχιστον για τις βαρύτερες δουλειές στο σπίτι, (α! και δεν κρατά μπαστούνι, ούτε βαδίζει σκυφτή), και με δείκτες των αναλύσεων αίματος που κάνει, όχι κατόπιν ιατρικών συστάσεων, μα αυτοβούλως, που κάνει τους αντίστοιχους δείκτες όχι μόνο των «κάτω των 65» μα και των ακόμα νεώτερων να «υποχλωμιάζουν» βλέποντάς τους, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη από κάποια ατάκα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου [ο Ηλίας του 16ου]). Πριν 4-5 χρόνια επιχείρησα να τη συμβουλέψω, (ήταν τότε 85-86 ετών κι εγώ 61-62 ετών), να προσέχει -ήταν χειμώνας- να μη κολλήσει καμία εποχική γρίπη ή Η1Ν1, για να μου δώσει την απάντηση πως δεν είναι ανάγκη να τη συμβουλεύω για «τέτοιου είδους πράγματα» που αντιλαμβάνεται και γνωρίζει πώς να προστατευθεί, συμπληρώνοντας να μην το ξανακάνω αυτό γιατί την στενοχωρεί να την αντιμετωπίζω «σαν παιδί», και τελειώνοντας μου απηύθυνε τη δική της σύσταση, λέγοντάς μου, να κοιτάξω εγώ να προστατέψω τον εαυτό μου καλύτερα, διότι μάλλον δεν προσέχω όσο πρέπει, ενώ δεν παύει και σήμερα να σχολιάζει την «ανευθυνότητα κυρίως των νεαρών» που αγνοούν τους κινδύνους που διατρέχουν από τον συνωστισμό, όταν δεν φοράνε μάσκες «εκεί που πρέπει», κ.λπ. Μάλιστα χτες Κυριακή (4/10), η 90χρονη μητέρα μου μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια, απόλαυσε κι αυτή ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ, μια ωραία εκδρομή στο Πόρτο Ράφτη, όπου έφαγε το κοντοσούβλι της, ήπιε το ροζέ κρασί της, ακολούθως πήγαμε για καφέ σε κάποια καφετέρια και με την ευκαιρία (πριν από όλα τα παραπάνω) έκανε και κάποια ψώνια στο super market (εκεί είναι ανοικτά και τις Κυριακές μέχρι το μεσημέρι), και τελειώνοντας επισκεφτήκαμε το εξοχικό μας για να ταΐσουμε τις γάτες. Μάλιστα νομίζω πως το δικό μου προσωπικό παράδειγμα, δείχνει και «την άλλη πλευρά του λόφου». Οι «άνω των 65», δεν είναι πρόσωπα που μονάχα συμβουλές μπορούν να δέχονται από τα παιδιά και τα εγγόνια τους, (όπως προσπαθούν να τους παρουσιάσουν), είναι πρόσωπα επίσης που ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΛΕΣ συμβουλές στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Αυτή την άλλη πλευρά του λόφου, σε όλο τον δημόσιο λόγο, για τους «άνω των 65», για κάποιον «περίεργο λόγο», ΔΕΝ φαίνεται να προβάλλεται ιδιαίτερα και θα έλεγα ανοήτως, διότι αν είναι οι νέοι (παιδιά και εγγόνια) να ακούσουν με μεγαλύτερη προσοχή κάποιον, αυτοί είναι οι γονείς τους και οι παππούδες και γιαγιάδες τους, και επομένως, στη συμβολή τη δική τους θα έπρεπε να στραφεί η επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης, και όχι να τους προβάλλει ως ένα είδος «κακόμοιρων αναξιοπαθούντων γεροντάκων» που έχουν την ανάγκη από κάποιο χέρι προκειμένου να περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Εν κατακλείδι :
Υπάρχει περίπτωση, απευθυνόμενοι σε ένα ακροατήριο όπως παραπάνω, να τους αποκαλέσουν ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ως ανήκοντες σε «ευπαθή ομάδα», θα τολμούσαν ποτέ να τους επαναλάβουν για δεύτερη φορά, πως για τη δική τους προστασία αλλά και της δημόσιας υγείας, πρέπει να φοράνε μάσκες, να κρατάνε αποστάσεις και να πλένουν τακτικά τα χέρια τους, θα τολμούσαν ποτέ να αμφισβητήσουν ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ την ικανότητά τους ώστε να αυτοπροστατεύονται τηρώντας όλα τα ανωτέρω μέτρα, θα τολμούσαν ποτέ, να τους πούνε πως θα ήταν δυνατό να λάβουν μέτρα περιορισμού των μετακινήσεών τους, «για την προστασία» τους, λόγω επιδείνωσης της ΓΕΝΙΚΗΣ κατάστασης της δημόσιας υγείας, ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΘΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΥΣ, με αποκλειστικό κριτήριο την ένταξή τους στην άνω ηλικιακή ομάδα;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ!
Υπάρχει περίπτωση, απευθυνόμενοι σε ένα ακροατήριο όπως παραπάνω, να τους αποκαλέσουν ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ως ανήκοντες σε «ευπαθή ομάδα», θα τολμούσαν ποτέ να τους επαναλάβουν για δεύτερη φορά, πως για τη δική τους προστασία αλλά και της δημόσιας υγείας, πρέπει να φοράνε μάσκες, να κρατάνε αποστάσεις και να πλένουν τακτικά τα χέρια τους, θα τολμούσαν ποτέ να αμφισβητήσουν ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ την ικανότητά τους ώστε να αυτοπροστατεύονται τηρώντας όλα τα ανωτέρω μέτρα, θα τολμούσαν ποτέ, να τους πούνε πως θα ήταν δυνατό να λάβουν μέτρα περιορισμού των μετακινήσεών τους, «για την προστασία» τους, λόγω επιδείνωσης της ΓΕΝΙΚΗΣ κατάστασης της δημόσιας υγείας, ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΘΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΥΣ, με αποκλειστικό κριτήριο την ένταξή τους στην άνω ηλικιακή ομάδα;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ!
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΛΟΙΠΟΝ, ΑΞΙΩΝΩ ΝΑ ΜΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΊΖΟΥΝ ΤΌΣΟ ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΥΦΟΥΣ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΑΝ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!
Θεωρώ επίσης αναγκαίο να υπογραμμίσω, κλείνοντας το παρόν κείμενο, κάτι που ήδη έκανα σε προηγούμενα άρθρα μου, πως ανήκω σε εκείνους που δεν «παίζουν» με την δημόσια υγεία, και επομένως, και η Πολιτεία και οι πολίτες, οφείλουν να κάνουν ό,τι τους αναλογεί στο ζήτημα αυτό : με την δημόσια υγεία, ουδείς πρέπει να παίζει! Όχι ότι αυτό είναι κάτι άγνωστο στο παρελθόν, ούτε ότι η Πολιτεία πάντα έκανε στο παρελθόν ό,τι της αναλογούσε, (να μην αναφερθώ στην εκούσια κατεδάφιση του ΕΣΥ με τα Μνημόνια), απλώς, πρέπει να λέγεται σε κάθε πρόσφορη περίσταση.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.