του Μιχάλη Ιγνατίου
Τα πράγματα πρέπει να λέγονται ως έχουν. Και να μην ωραιοποιείται μία πολύ άσχημη, μία πολύ δυσάρεστη κατάσταση, που έχει δημιουργήσει η κατοχική Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το μεγάλο λάθος των Γερμανών, που επαναλαμβάνουν και οι Αμερικανοί, είναι ότι ακόμα εμπιστεύονται τη σημερινή Τουρκία και τον ισλαμιστή ηγέτη της, Ταγίπ Ερντογάν.
Βρίσκονται σε απόλυτη άρνηση. Δεν μπορούν να δεχθούν ότι έχει αλλάξει ήδη στρατόπεδο σε στρατηγικό επίπεδο. Ποια άλλη χώρα θα είχε αγοράσει το ρωσικό σύστημα S-400 και δεν θα είχαν ήδη επιβληθεί κυρώσεις εναντίον της; Καμία…
Προστατεύουν την κατοχική δύναμη και τον Ταγίπ Ερντογάν και θα το πληρώσουν. Ο Ερντογάν είναι κακός και εκδικητικός άνθρωπος. Οι Γερμανοί θα το πληρώσουν και πιο γρήγορα από τους Αμερικανούς. Η Τουρκία είναι η πηγή της νέας γενιάς τρομοκρατών. Οι μυστικές υπηρεσίες στην Ουάσιγκτον και το Βερολίνο το γνωρίζουν.
Δυστυχώς κάθε φορά λέμε τα ίδια και τα ίδια. Αλλά η νέα πραγματικότητα είναι αυτή που ζούμε από τον Φεβρουάριο, με την επίθεση στον Έβρο, μέχρι και σήμερα. Και είτε πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτή ή πρέπει να την αντιμετωπίσουμε στη ρίζα της.
Ας το ξαναπούμε, λοιπόν μήπως και το εμπεδώσουν οι ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία: Δεν πρόκειται να σταματήσει τις απειλές ο Ερντογάν. Ούτε στο Αιγαίο και τον Έβρο, ούτε και στην Κύπρο. Και θα συνεχίσει να προκαλεί προβλήματα και στις άλλες χώρες της περιοχής.
Άρα η Αθήνα πρωτίστως και η Λευκωσία πρέπει να αποφασίσουν πως θα αντιμετωπίσουν αυτή την πολύ δυσάρεστη κατάσταση. Πρόκειται για υλοποίηση σχεδίων. Δεν τεστάρει τα νερά ο Ερντογάν, όπως λένε στη διπλωματική γλώσσα.
Δυστυχώς, η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να προετοιμαστούν και για πόλεμο -για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους- και για να το πράξουν αυτό πρέπει να εξασφαλίσουν γερές περιφερειακές συμμαχίες.
Βεβαίως, αρκετοί αναλυτές επιμένουν ότι η Τουρκία καταλαβαίνει μόνο τη γλώσσα των κυρώσεων. Και στο θέμα αυτό, ιδιαίτερα στην Αμερική, αν και γίνονται ενέργειες πολλές από τους βουλευτές και τους γερουσιαστές, σταματούν όλες μπροστά στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
Όμως, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τίποτα, διότι ξαφνικά όλο και περισσότερο συζητείται ότι οι ψήφοι των Αρμενίων και των Ελλήνων, θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά σε αυτές τις εκλογές. Είναι πολλοί οι ψηφοφόροι και από τις δύο αυτές κοινότητες.
Πιστεύω πάντως ότι αν αποφάσιζε ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, θα είχαν επιβληθεί οι κυρώσεις. Γνωρίζει τα θέματα πολύ καλά, και έχει καταλήξει στα συμπεράσματα του.
Άλλωστε πρέπει να είναι κανείς τυφλός -και ο Πομπέο δεν είναι- για να μην βλέπει ότι ο Ερντογάν έθεσε σε κίνδυνο τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα. Μερικοί αναλυτές στην Αμερική είναι βέβαιοι ότι εξυπηρετεί ήδη τα συμφέροντα της Ρωσίας.
Ποια είναι η θέση της Αμερικής; Όχι πόλεμος. Το έχει δηλώσει ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας και δημόσια. Αλλά για να μην γίνει πόλεμος, πρέπει μία μεγάλη δύναμη, όπως είναι η Αμερική, να συνετίσει την Τουρκία. Αυτό είναι το θέμα τούτη τη στιγμή και αυτό λένε στον κ. Τραμπ νομοθέτες και από τα δύο σώματα.
Ο κ. Πομπέο έχει και ένα προσωπικό πρόβλημα, διότι, όπως είπε, προσπάθησε και βρήκε έναν ειρηνικό τρόπο για να επιλύσουν, η Τουρκία και η Ελλάδα, τις διαμάχες για τις θαλάσσιες ζώνες. Εννοεί βεβαίως τις διερευνητικές, που λογικά δεν θα πραγματοποιηθούν. Και αυτή τη συμφωνία την τορπίλισε ο Ερντογάν. Ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν ρεζίλεψε μόνο τη κ. Μέρκελ, αλλά και τους Αμερικανούς.
Ο κ. Πομπέο πιστεύει ότι «υπάρχουν μηχανισμοί, υπάρχουν νομικοί μηχανισμοί, το διεθνές δίκαιο, οι οποίοι μπορούν να επιλύσουν τη διαφωνία για τα ύδατα. Ο εξαναγκασμός, ο εκφοβισμός, η στρατιωτική δραστηριότητα δεν αποτελούν τρόπους επίλυσης» αυτής της διαφοράς, δήλωσε μόλις την Παρασκευή.
Με φοβίζει ο χρόνος που επέλεξε ο Ερντογάν να ξεκινήσει τη νέα κρίση. Η Αμερική είναι εν μέσω μίας δύσκολης προεκλογικής περιόδου και ο πρόεδρος Τραμπ ενδιαφέρεται μόνο για την επανεκλογή του. Δεν ασχολείται με τίποτα άλλο, αν και λόγω των εκλογών -για να στείλει μήνυμα στους Αρμένιους και τους ομογενείς ψηφοφόρους- δεν πρέπει να αποκλείσουμε ότι θα τηλεφωνήσει ξανά στην Αθήνα και την Άγκυρα.
Αλλά ένα τηλεφώνημα, δεν σημαίνει τίποτα πια. Απαιτείται σεβασμός στους αμερικανικούς νόμους και επιβολή των κυρώσεων. Έχουν αργήσει πολύ.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.