Δεν είμαι φανατικός του αθλήματος, αλλά είμαι θαυμαστής του Τζόκοβιτς όχι μόνο για τις επιδόσεις του αλλά κυρίως για τις απόψεις που κατά καιρούς έχει εκφράσει για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.
Παρακολούθησα όμως με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το φετινό Ρολάν Γκαρός και φυσικά εκτός από τα πολύ όμορφα ματς που χάρηκα, διαπίστωσα το υψηλό επίπεδο των δύο Ελλήνων τεννιστών μας.
Της Μαρίας Σάκκαρη και του Στέφανου Τσιτσιπά.Δύο παιδιά που πιστεύω προβάλλουν με τον καλύτερο τρόπο τη χώρα μας.
Αφορμή για να προσεγγίσω όμως αυτό το ιδιαίτερο θέμα δεν είναι το χθεσινό παιχνίδι-σταθμός και πολύ περισσότερο το αποτέλεσμά του. Ούτε ότι ήταν το τέλος της φετινής πορείας του Στέφανου, που έφτασε για πρώτη φορά στον ημιτελικό του πιο διάσημου τεννιστικού τουρνουά στον κόσμο, πραγματοποιώντας μια διαδρομή που τον έφτασε στην 5η θέση στον κόσμο (πρώτη φορά από Έλληνα τεννίστα). Ούτε τα φανταστικά αποθέματα δύναμης και χαρακτήρα που τον καθοδήγησαν στη μεγαλειώδη ανατροπή του αρχικού 2 - 0 απέναντι στο Νόβακ Τζόκοβιτς που είναι το Νούμερο 1 στον κόσμο. Ούτε στον τραυματισμό του που δεν τον επέτρεψαν να φτάσει στην επικράτηση (δείτε το βίντεο της συνέντευξης του Στέφανου, πιο κάτω).
Εκείνο που με κάνει να σχολιάσω είναι η μιζέρια και η κακεντρέχεια που μας διακρίνει σαν λαό. Αυτή η ευκολία που μας κάνει να υποβαθμίζουμε κάθε σημαντική προσπάθεια του Συνέλληνα, του διπλανού, αυτού που δοκιμάζεται, αυτού που δίνει ένα μεγάλο αγώνα, αυτού που ιδρώνει, αυτού που προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του, αυτού που παλεύει με θηρία. Αυτού που έχει αφιερωθεί σε ένα σκοπό από την παιδική του ηλικία, που έχει χάσει άλλα πράγματα από τη ζωή του προκειμένου να φτάσει και να πιάσει το όνειρό του.
Και ενώ στην ενδεχόμενη νίκη του θα του πλέκαμε εγκώμια και θα τον δαφνοστεφανώναμε και θα γκρεμίζαμε τα τείχη για να περάσει, στην όποια αποτυχία (προς Θεού !!! Στέφανε είναι μεγαλειώδης ο αγώνας σου, που μας έκανε περήφανους) σπεύδουμε να τον κριτικάρουμε με φθηνά περισπούδαστα ή εξυπνακίστικα λεκτικά εφευρήματα.
Το έχω παρατηρήσει σε πολλές περιπτώσεις κατά το παρελθόν.
Και όσο κι αν έχω εντρυφήσει στο εγγενές ελάττωμα της φυλής, πάντα με σοκάρει και με απογοητεύει.
Λυπάμαι πολύ για όλους μας ......
Στέφανε συνέχισε !!! Είσαι στην κορυφή !!! Είσαι πολύ δυνατός !!!
Πάμε για νέους αγώνες με πείσμα και συνέπεια.
Τραυματισμός η αιτία που σταμάτησε την επικράτηση
Στην υποτροπή ενός τραυματισμού από την Ρώμη και στην κόπωση, στάθηκε ο Στέφανος Τσιτσιπάς, μετά την ήττα στον ημιτελικό του Roland Garros από τον Νόβακ Τζόκοβιτς.
Ο Έλληνας πρωταθλητής τα έδωσε όλα κόντρα στον κορυφαίο τενίστα του κόσμου κι έδειξε ότι το μέλλον του ανήκει. Λίγο έλειψε να ολοκληρώσει μία ασύλληπτη ανατροπή, αλλά έμεινε από δυνάμεις στο πέμπτο σετ που έκρινε τον νικητή.
«Δυστυχώς, στο τέλος του αγώνα, «ξύπνησε» ένας τραυματισμός που είχα στην Ρώμη», δήλωσε ο Τσιτσιπάς, ο οποίος από την ερχόμενη Δευτέρα θα βρίσκεται στο Νο 5 της παγκόσμιας κατάταξης και πρόσθεσε: «Ήταν δύσκολο να τελειώσω τον αγώνα, συνεχίζοντας με μαχητικό πνεύμα. Αλλά έκανα το καλύτερο δυνατό. Είμαι ευτυχής που επέστρεψα από το 2-0 κι έμεινα στον αγώνα, όσο το δυνατόν περισσότερο. Ήταν μια ωραία επιστροφή, νομίζω ότι έπαιξα υπέροχο τένις μετά, εκτός από το πέμπτο σετ, για το οποίο το σώμα μου δεν ήταν έτοιμο. Δεν ήμουν, πλέον, σωματικά παρών. Είμαι χαρούμενος και λυπημένος ταυτόχρονα».
«Στο τέλος της ημέρας χρειάζεσαι μόνο ελπίδα, επιμονή και δύναμη.
Το μέλλον σου σε χρειάζεται. Το παρελθόν όχι.
Σε ευχαριστώ, Roland Garros»
Το μέλλον σου σε χρειάζεται. Το παρελθόν όχι.
Σε ευχαριστώ, Roland Garros»
At the end of the day, all you need is hope, persistence and strength.
— Stefanos Tsitsipas (@StefTsitsipas) October 10, 2020
Your future needs you.
Your past doesn’t.
Thank you @rolandgarros.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.