Μια ιδιαίτερη περίπτωση στην ελληνική μουσική σκηνή, μια φωνή που ηχεί εδώ και 50 χρόνια, σαν μουσική υπόκρουση, αναβαθμίζοντας την κουλτούρα του νεοέλληνα, είναι αυτή της Δήμητρας Γαλάνη που μας συστήνεται στο Μονόγραμμα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε σε μια συνοικία που είχε σπίτια με αυλές και κήπους, από δυο γονείς «αριστουργήματα» όπως τους χαρακτηρίζει. Ο πατέρας της υπάλληλος αλλά και τενόρος εξαιρετικές με μουσικές σπουδές, η μητέρα της αισθητικός, με λατρεία στις Καλές Τέχνες. Το μικρότερο παιδί, μιας μεγάλης και ευτυχισμένης οικογένειας, η Δήμητρα αναγνώρισε και καλλιέργησε πολύ νωρίς το ταλέντο της.
Στο απόηχο της δεκαετίας του '60 υπό την επήρεια της χρυσής εποχής του πολιτισμού στη χώρα μας, ξεκινάει το 1969 ερμηνεύοντας δύο τραγούδια στο «Ένα Χαμόγελο» των Δήμου Μούτση και του Νίκου Γκάτσου «στο καμένο ΡΕΞ τότε, βγαίνω και λέω δυο τραγούδια σπρωχτή στην σκηνή γιατί είχα τρακ και είχα κολλήσει…»
Ο Δήμος Μούτσης, «ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε στη φωνή μου» λέει. Παράλληλη ήταν και η γνωριμία με τον Νίκο Γκάτσο
Από την δεκαετία του 1970 μέχρι και την δεκαετία του 1980 οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής, αναγνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα και τη μουσικότητα της φωνής της, άρχισαν να γράφουν τραγούδια για εκείνη. Το εξηγεί: «Ίσως επειδή, τότε βασίλευε, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Γρηγόρης ο Μπιθικώτσης, φωνές λαϊκές. Η δική μου φωνή, φέρει έναν πολιτισμό που δεν ακουμπάει κάπου, είναι μια αστική, μια φωνή μέσα από αστικό περιβάλλον – όχι μεγαλοαστικό μην μπερδευόμαστε – η οποία δεν μοιάζει με καμία. Δεν είχα πατήσει σε κάποια σχολή κι ήταν απλός ο λόγος. Εγώ άκουγα τα πάντα εκείνη την εποχή. Άκουγα κλασσική μουσική, ξένη μουσική, Νέο Κύμα, Σαββόπουλο, Αρλέτα. Επίσης Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Τσιτσάνη, αυτά τα πρόσωπα ήταν μέσα στο σπίτι μου, ήταν μέσα την παιδεία μου. Αυτήν τη μουσική ακούγαμε μέσα στο σπίτι μας, οπότε ήξερα πολύ καλά με ποιους ανθρώπους είχα να κάνω, όταν άρχισα να δουλεύω μαζί τους».
Ακολουθεί η συνεργασία με τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Γιάννη Σπανό αλλά και η μεγάλη στιγμή όπου ο Μάνος Χατζιδάκις την επιλέγει για να ερμηνεύσει τραγούδια του στην «Επιστροφή» και «Της γης το χρυσάφι» σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.
Με τον Μίκη Θεοδωράκη κάνει τους «Χαιρετισμούς», με τον Μάνο Λοίζο «Για μια Μέρα ζωής».
Ο Άκης Πάνου την ακούει και λέει στον Τάκη Λαμπρόπουλο: «αυτή πρέπει να πει δημοτικά τραγούδια». Ο Βασίλης Δημητρίου τότε διασκευάζει κάποια δημοτικά τραγούδια και το πρώτο που λέει γίνεται τεράστια επιτυχία, είναι η «Μαρία με τα κίτρινα», με δημοτικούς στίχους, που τους διεκδικούν από την Ήπειρο μέχρι την Πελοπόννησο! Και η «Χαλασιά» βέβαια ένα τραγούδι Ηπειρώτικο από όπου και η καταγωγή της.
Τα τραγούδια που έγραψε ο Βασίλης Τσιτσάνης ειδικά για την φωνή της στους δίσκους «Σκοπευτήριο» και «Τα ωραία του Τσιτσάνη» θα μείνουν κλασικά στην ιστορία του τραγουδιού μας.
Παραγωγός Γιώργος Σγουράκης, σκηνοθεσία Χρίστος Ακρίδας, δημοσιογραφική επιμέλεια Ιωάννα Κολοβού, Αντώνης Εμιρζάς, φωτογραφία Μαίρη Γκόβα, ηχοληψία Λάμπρος Γόβατζης, μοντάζ Βαγγέλης Βασιλάκης, διεύθυνση παραγωγής Στέλιος Σγουράκης
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε σε μια συνοικία που είχε σπίτια με αυλές και κήπους, από δυο γονείς «αριστουργήματα» όπως τους χαρακτηρίζει. Ο πατέρας της υπάλληλος αλλά και τενόρος εξαιρετικές με μουσικές σπουδές, η μητέρα της αισθητικός, με λατρεία στις Καλές Τέχνες. Το μικρότερο παιδί, μιας μεγάλης και ευτυχισμένης οικογένειας, η Δήμητρα αναγνώρισε και καλλιέργησε πολύ νωρίς το ταλέντο της.
Στο απόηχο της δεκαετίας του '60 υπό την επήρεια της χρυσής εποχής του πολιτισμού στη χώρα μας, ξεκινάει το 1969 ερμηνεύοντας δύο τραγούδια στο «Ένα Χαμόγελο» των Δήμου Μούτση και του Νίκου Γκάτσου «στο καμένο ΡΕΞ τότε, βγαίνω και λέω δυο τραγούδια σπρωχτή στην σκηνή γιατί είχα τρακ και είχα κολλήσει…»
Ο Δήμος Μούτσης, «ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε στη φωνή μου» λέει. Παράλληλη ήταν και η γνωριμία με τον Νίκο Γκάτσο
Ακολουθεί η συνεργασία με τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Γιάννη Σπανό αλλά και η μεγάλη στιγμή όπου ο Μάνος Χατζιδάκις την επιλέγει για να ερμηνεύσει τραγούδια του στην «Επιστροφή» και «Της γης το χρυσάφι» σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.
Με τον Μίκη Θεοδωράκη κάνει τους «Χαιρετισμούς», με τον Μάνο Λοίζο «Για μια Μέρα ζωής».
Ο Άκης Πάνου την ακούει και λέει στον Τάκη Λαμπρόπουλο: «αυτή πρέπει να πει δημοτικά τραγούδια». Ο Βασίλης Δημητρίου τότε διασκευάζει κάποια δημοτικά τραγούδια και το πρώτο που λέει γίνεται τεράστια επιτυχία, είναι η «Μαρία με τα κίτρινα», με δημοτικούς στίχους, που τους διεκδικούν από την Ήπειρο μέχρι την Πελοπόννησο! Και η «Χαλασιά» βέβαια ένα τραγούδι Ηπειρώτικο από όπου και η καταγωγή της.
Τα τραγούδια που έγραψε ο Βασίλης Τσιτσάνης ειδικά για την φωνή της στους δίσκους «Σκοπευτήριο» και «Τα ωραία του Τσιτσάνη» θα μείνουν κλασικά στην ιστορία του τραγουδιού μας.
Παραγωγός Γιώργος Σγουράκης, σκηνοθεσία Χρίστος Ακρίδας, δημοσιογραφική επιμέλεια Ιωάννα Κολοβού, Αντώνης Εμιρζάς, φωτογραφία Μαίρη Γκόβα, ηχοληψία Λάμπρος Γόβατζης, μοντάζ Βαγγέλης Βασιλάκης, διεύθυνση παραγωγής Στέλιος Σγουράκης
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.