Λοιπόν όσο αφορά τους νοσηλευτές και το έργο τους στις κλινικές covid σήμερα. Οι νοσηλευτές των covid βρίσκονται επί 8 ώρες ντυμένοι με την εξάρτηση ΜΑΠ σε ένα εξαιρετικά τρομερο Ιικο φορτίο χωρίς δυνατότητα εναλλαγής με άλλους συναδελφους. Με μεγάλο χρόνο παραμονης μέσα σε συνωστισμενους θαλάμους λόγω των αυξημένων αναγκών των ασθενών. Έχουν επωμιστεί εκτός των νοσηλευτικων καθηκόντων και τα καθήκοντα των τραπεζοκομων παραλαβή γευμάτων και τάισμα των ασθενών, αλλά και των εργατών, διότι οι τεράστιες ανάγκες σε υλικό και ορούς είναι καθημερινές και έρχονται μέχρι την είσοδο της κλινικής( δεν μπαίνουν μέσα στο covid και καλά κάνουν με τους μισθους που παιρνουν) . Από εκεί τα παραλαμβανει η νοσηλεύτρια η οποία είναι διαθέσιμη, και τα μεταφέρει στα χέρια. Μιλάμε για δεκάδες κιβώτια αρκετών κιλών. Το φαρμακείο επίσης τεράστιες οι ανάγκες και μεγάλος όγκος διεκπεραιωνεται από νοσηλευτή με αρκετά δρομολόγια. Ανάμεσα στην νοσηλεία των ασθενών η οποια ειναι τεραστια, στο στρωσιμο και καθαρισμα των ασθενών, το τάισμα των ασθενών την παραλαβη από τους συγγενείς βαλιτσων με είδη ανάγκης και μεγάλες ποσοτητες σε νερά για τους ασθενείς και αντιμετώπιση επειγόντων συμβάντων , μεταφορών και αλλαγών κλινών ανάλογα με τις ανάγκες αλλά και την διενέργεια καποιων ιατρικών διαδικασιών έλλειψη ειδικευόμενων ιατρών. Και μέσα σε όλα αυτά ένα τηλέφωνο και ένα κουδουνι που δεν σταματα να χτυπα από συγγενείς που αγωνιούν χωρίς ενημέρωση και θα πρεπει να τους καθησυχάζουμε. Συγνώμη αν σας ζάλισα, αλλά Αυτά είναι κάποια από τα χόμπι μας και για τα οποία φυσικά δεν δικαιουμαστε ουτε δώρο Χριστουγέννων ουτε ΒΑΕ.
Σε συνέχεια των χόμπι των νοσηλευτών θα συμπληρώσω ότι βγάζοντας την στολή του αστροναυτη σε καλά αεριζομενο χώρο, για μεγαλυτερη ασφάλεια, σε χτυπάει ένα πολυ ωραίο παγωμενο αερακι, και έτσι όπως είσαι μουσκεμα από τον ιδρώτα( νάιλον η στολή) νιώθεις το χάδι του βοριά στην παγωμενη πλατη σου. Γυρίζεις στο σπίτι σου με δυο νουμερα μεγαλυτερα ποδια ( όποιος έχει περιθωριο, εγώ όχι
) απλώνεις τα ρουχα σου στο μπαλκόνι να τα θαυμάσει η γειτονιά και μπαίνεις για μπάνιο. Τριβεσαι με μανία νομίζοντας ότι θα πεταξεις από πανω σου τον κωλοιο που λένε οι γιαγιάδες και κάθεσαι να φας μόνος σου ρομαντικά σε μια γωνιά, επιβάλλοντας στην οικογένεια σου όση ώρα εσυ τρως να φοράνε την μάσκα τους. Δεν ανεβαίνεις να δεις την μάνα σου αλλά της λες οτι την αγαπας από το τηλέφωνο ότι ίσως την δεις στο ρεπο σου ( αν εισαι πολυ ρομαντικός γράφεις γράμμα). Βάζεις εμπλαστρα και περνεις παυσιπονα μπας και φυγει απο πανω σου το τρένο που σε πατησε και φυτευεσαι στον καναπέ μερικές φορές φορώντας ακόμα την μάσκα σου. Και αναρωτιέσαι τι σκατά άλλο να κάνεις για να σε σεβαστεί επιτέλους αυτό το κράτος.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.